Φιλοσοφικό απόφθεγμα, που είναι αντάξιο σοβαρής επιστημονικής μελέτης, μιας και είναι μυστήριο λογοπαίγνιο μεταξύ της μεταφοράς, όπου κάποιος πούστης τυχαίνει να είναι κωλόφαρδος και μεταξύ της κυριολεξίας, όπου αυτός που τον παίρνει καδρόνι και τον βγάζει ροκανίδι έχει ξεχειλωμένη σούφρα.
Όμως...
Οι συνδυασμοί μεταξύ κυριολεκτικής και μεταφορικής έννοιας, που είναι 2 x 2 = 4, κάνουνε τη φράση πολυσήμαντη. Είναι δηλαδή σα να λέει κάποιος τέσσερις διαφορετικές αλήθειες στη συσκευασία της μιας.
Ο πούστης (μεταφορικά) είναι κωλόφαρδος (μεταφορικά). Αυτό σημαίνει, ότι ένας ύπουλος άνθρωπος είναι πάντα βολεψάκιας, εξ ου και την περνάει καλά.
Ο πούστης (μεταφορικά) είναι κωλόφαρδος (κυριολεκτικά). Αυτό σημαίνει, ότι κάποιος που είναι ύπουλος, πρέπει κανονικά να τον παίρνει.
Ο πούστης (κυριολεκτικά) είναι κωλόφαρδος (μεταφορικά). Αυτό σημαίνει, ότι κάποιος που τον παίρνει, κάπως θα την βολέψει.
Ο πούστης (κυριολεκτικά) είναι κωλόφαρδος (κυριολεκτικά). Αυτό σημαίνει, ότι όποιος τον παίρνει, ξεχειλώνει η σούφρα του.
Επειδή λοιπόν όλες οι παραπάνω φράσεις είναι βαθύτατα φιλοσοφημένες αλήθειες, σε περίπτωση που δεν ξέρεις τι συμβαίνει με κάποιο άτομο, λες ένα «οι πούστηδες είναι πάντα κωλόφαρδοι», πιάνεις έτσι όλες τις περιπτώσεις και ξεμπερδεύεις. Είναι σαν χορήγηση αντιβίωσης ευρέος φάσματος.
– Κοίτα ρε τον Νίκο... Όλα καλά του πάνε. Έχει καλή δουλειά, κέρδισε στο λαχείο, πήρε καλή προίκα από τον πεθερό του...
– Ε δεν ξέρεις;... Οι πούστηδες είναι πάντα κωλόφαρδοι.
