Στο συγκεκριμένο θέμα δίνεται έμφαση στη δύναμη της βλακείας που συζητήθηκε στον ζωντανό ζύθο.
Ο βλάκας αποδυναμώνει και καταστρέφει το βασικό συστατικό προόδου μιας κοινωνίας, που είναι η έγκυρη πληροφορία και η υπάρχουσα γνώση. Έτσι, ο τύπος με άϊ κιού ραδικιού, οδηγεί τα πράγματα σε κατάσταση σύγχυσης και εντροπίας. Ειδικά στην περίπτωση που κατέχει μια θεσμική θέση, με τις κινήσεις του είναι σε θέση να καταστρέψει π.χ.: έναν οργανισμό, την ανθρωπότητα.

Η προσπάθεια να πειστεί ένας βλάκας μέσω παράθεσης τετράγωνων και ακλόνητων επιχειρημάτων δεν οδηγεί πουθενά. Αυτός είναι στο δικό του κόσμο. Πέρα από το αίτιο και το αιτιατό. Δεν υπακούει σε νόμους και αρχές, δεν καταλαβαίνει από dead line και προθεσμίες. Ο χρόνος που μπορείς να σπαταλήσεις για να βρεις άκρη μαζί του, είναι σίγουρα ο πιο χαμένος χρόνος. Η συνεχόμενη προσπάθεια οδηγεί σε λογομαχίες οι οποίες όμως χωρίς να οδηγούν πουθενά, εξουθενώνουν τον λογικό, ενώ ο βλάκας δεν καταλαβαίνει τίποτα (βλ. και παράδειγμα 3). Δοκιμάζοντας κάποιος πάλι να κατέβει στο επίπεδο του μπας και συνεννοηθεί μαζί του χάνει κατά κράτος λόγω χρόνιας προϋπηρεσίας και εμπειρίας του βλάκα, στη βλακεία. Ο βλάκας, είναι ανίκητος. Δυστυχώς στη βλακεία δεν υπάρχει αντίδοτο!!! Τι να σου κάνει κι η τεχνητή νοημοσύνη όταν η φυσική βλακεία είναι ανίκητη. Από την άλλη μεριά, σύμφωνα με τη ρήση: ο χωριάτης θέλει δυο φορές χωριάτη, ίσως ανάλογα, μια βλακ άουτ persona, ή ένα βλάκατρον, ή ένα βλήμαντρο να μπορούν να νικήσουν έναν απλό βλάκα.

Αν τώρα κάναμε τη θεωρητική σκέψη να εξαλείψουμε όλους τους βλάκες, τότε σύμφωνα με την παραδοχή πως κάθε δράση γεννά μια αντίδραση, η ενδεχόμενη αλλαγή στη συμπαντική ισορροπία μπορεί να δημιουργήσει τον υπερβλάκα, τον οποίο δεν θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε με τίποτα γιατί ως υπερβλάκας θα λειτουργεί ως υπερανίκητος. Γι αυτό, πολλοί δεν πειράζουν τους βλάκες, τους ανέχονται, τους αντιμετωπίζουν ως προστατευόμενο είδος, τους ρίχνουν στα μαλακά, τους κάνουν τα χατίρια, τους εκχωρούν ελαφρυντικά, τους αφήνουν να κάνουν ότι γουστάρουν, τους αφήνουν στην καρακοσμάρα τους και γενικότερα τους απαλλάσσουν λόγω βλακείας.