Παγωμένος, ξερός. Το βρίσκουμε στον συγγραφέα από τη Χίο Γιάννη Μακριδάκη. (Δες).
Στην αρχή όμως τα σήκωνε τα κασάκια με τα κάντρα και τις φωτογραφίες και εγύριζε στα χωριά με τα ποδάρια. Σαν το μουλάρι ο καμένος. Μετά επήρεν το μοτοσακό. Και ήπεσεν κάτω μια φορά και το έκαμε σαν οχτώ. Χειμώνας ήτανε και είχεν πάγο ο δρόμος. Και ήναψεν μιαν αστυφίδα, μου ’πε, για να μην παγώσει και τονε βρούνε ξεκουκουρωμένο στο χαντάκι. Τον εμαζέψανε κάτι περαστικοί και εσώθηκε.Έτσι την εκάμαμε την περιουσία μας. Ο Θεός να αναπαύει την ψυχούλα του. Από το μηδέν ξεκινήσαμε. Από το μηδέν. (Γιάννης Μακριδάκης, Στη σκιά του όρους Όχη, Εστία, Αθήνα 2025).
