Ευφραπαίς είναι η πατρώα απόδοση του φραγκολεβαντίνικου frappé.
Στην αρχαία Ελλάδα, οι προγιαγιάδες μας ανασεισίφαλλοι φαλλούς ράπιζαν (φ.ραπ.!) σκορπώντας απλόχερα την χαρά στους ευφραπαίδες προπάππους μας.
Η ιερά αυτή παράδοσις συνεχίζεται και σήμερα καθώς ερασιτέχναι τε και επαγγελματίαι φραπεδιάρες αντλούν σπέρμα σε σπίτια, αυτοκίνητα, πλοία, υπαίθριους χώρους σταθμεύσεως, και στον φραπενέ της γειτονιάς σας.
Ετυμολογείται εκ του ευφραίνω και παις.
Αντίστοιχοι όροι:
- Ο ευφράπους, ο ειδήμων του ποδοφραπέ (εκ των ευφραίνω και πους).
- Ο ευφράπουστ, όστις απολαμβάνει τον καφέ της Χαράς από ομόφυλούς του (εκ των ευφραίνω και πούστης).
- O Λιακό έχει ντοκουμέντα για την αρχαιοελληνική καταγωγή του φραπέ (λεγόταν: «Ευφραπαίς», εκ του ευφραίνω + παις = η χαρά του παιδιού)
(από εδώ)
- Ο ευφράπους Πέρι έθεσε εαυτόν σε φραποκαραντίνα καθώς ο μπαργαλάτσος του κόλλησε «το πόδι του αθλητή»
- Ο γαλάτης ευφράπουστ Πιέρ κηρύχτηκε περσόνα νον φράπα. Γιατί άραγε; Ρατσισμός; Ομοφοβία; Penis envy;
