Η έννοια του παραπάνω είναι ότι, αν δεν έφαγες τις ανάλογες σφαλιάρες μικρός θα τις φας μεγάλος (δεν υπάρχει περίπτωση να μη σε γονιμοποιήσουν).
Δηλαδή, καλύτερα να την φας τη φάπα μικρός μιας και η μαλακία που θα έκανες είναι μικρή και η σφαλιάρα είναι επίσης μικρή και διδακτική, μιας και δεν άκουσες την μασημένη τροφή που σου έδιναν οι γονιοί σου.
Και γιατί, να την ακούσεις θέλεις να πάθεις για να μάθεις όταν είσαι μικρός.
Διότι, αν την φας μεγάλoς, βράσε όρυζα. Θα πονέσει αρκούντως και τρώγοντας την μεγάλος και η μαλακία που έκανες είναι ΜΕΓΑΛΗ.
Θέλω να πω ότι καλά θα είναι η διδαχή να γίνεται στα μικρά με διάφορα μέσα («το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο»).
Και γιατί όχι, αφού, μη εξαιρουμένου του γράφοντος, δεν ακούμε ποτέ τους μεγαλύτερους όταν είμαστε μικροί.
Όταν λοιπόν εκεί που δεν πίπτει ο λόγος πίπτει η ράβδος, τα αποτελέσματα είναι μακροχρόνια και διδακτικότατα. Σου μένει το κάτι τι, ρε παιδί μου, και προσέχεις καλύτερα τα συρματοπλέγματα της ζωής.
Σήμερα βλέπουμε κάποιους ανθρώπους γύρω μας που φέρονται περίεργα και τους ανεχόμαστε - ή και όχι. Εάν «ή και όχι», τότε «go to» στα μικράτα του που δεν έμαθε με τον πατροπαράδοτο τρόπο να φέρεται ως αρμόζει στην κοινωνία μας που είναι γεμάτη από καλυμμένα ζωώδη ένστικτα, έτοιμα να ξεπηδήσουν ανά πάσα στιγμή από μέσα μας, λαμβάνοντας υπόψη και την κοινωνική πίεση που υποβόσκει στην διεφθαρμένη μέχρι το κόκαλο κοινωνία μας.
Θα έλεγα, καταλήγοντας, ότι ας δημιουργούμε αντίγραφά μας με δυνατότητα να φέρονται σωστά και να μην είναι μόνον καλοί ερευνητές.
Ευ ζην δεν είναι μόνον τα θρανία αλλά ο συνδυασμός με την πραγματική ζωή μας.
- Ε ρε, τι σωστά που φέρεται αυτός ο άνθρωπος.
- Ε ναι, ρε φίλε, ήξερα τους γονείς του - άψογοι όπως και αυτός, τον εκπαίδευσαν σωστά.
- Έτσι, έτσι και αν δεν γαμήθηκες μικρός θα γαμηθείς μεγάλος, λέει μια παροιμία. Αυτός λοιπόν γαμήθηκε μικρός.
