Παίζω σόλο, παίζω μόνος, φαντασιώνομαι, αυνανίζομαι, τραβάω μαλακία.

Όχι μόνο για τον αντρικό, αλλά και για τον γυναικείο πληθυσμό!

Απαραίτητα σύνεργα: ένα χέρι (ενίοτε βοηθείας) και καλπάζουσα φαντασία. Για τις γυναίκες διάφορα εξαρτήματα, αλλά και καθημερινά αντικείμενα οικιακής χρήσης, όπως κουτάλες κλπ!

Τα κάνω όλα μόνος μου, δίνω τα ρέστα μου, σηκώνω την ομάδα στις πλάτες μου, ζωγραφίζω, κάνω παπάδες, είμαι μια ορχήστρα μόνος μου. Ενίοτε από ανάγκη γιατί κανείς συμπαίκτης μου δεν τραβάει (όλοι τρομπάρουν) και ενίοτε γιατί είμαι μερακλωμένος και γουστάρω. Σημειωτέον, όταν ο παίχτης σολάρει, όλοι κάθονται ανάμερα άουτ οφ ρισπέκτ και ενίοτε τον σιγοντάρουν χτυπώντας παλαμάκια. Α, τώρα που είπα παλαμάκια, ο πραγματικός σολίστας-μόρτης δεν τα σηκώνει γιατί -και καλά- νιώθει ότι τον μετατρέπουν σε σπετάκολο-περφόρμερ, ενώ αυτός την ώρα του σολάζ κάνει κατάθεση ψυχής.