Αυτός που οσονούπω θα τα τινάξει, που έχει κλείσει ραντεβουδάκι με το Χάρο, που έχει μπει σε λίστα αναμονής για τον αγύριστο, που του σώθηκε το λάδι στο καντηλάκι του, που τα ψωμιά του είναι μετρημένα, που είναι με το ένα πόδι στον τάφο, που θα πάει διακοπές στα εξωτικά Θυμαράκια, που θα βλέπει τα ραδίκια να φυτρώνουν ανάποδα, που θα παίζει τάβλι με τον άγιο Πέτρο (στην καλύτερη περίπτωση) κλπ κλπ.
Ανακεφαλαιώνοντας: το λέμε για κάποιον που πρόκειται να πεθάνει λίαν συντόμως, έχοντας πλήρη επίγνωση του γεγονότος αυτού. Μη σου πω ότι ξέρει και τη μέρα στο περίπου. Συνήθως οι γιατροί του έχουν πει π.χ. ότι του μένουν 3 μήνες, 6 μήνες ή ένας μήνας. Ο μελλοθάνατος έχει λοιπόν την άνεση, στο διάστημα που του απομένει, να κάνει τα κουμάντα του, κυρίως να τακτοποιήσει διάφορα θέματα κληρονομικά και διαδοχής.
Η έκφραση έπαιξε πολύ τον καιρό που ήταν για να μας αδειάζει τη γωνιά ο Αρχιεπίσκοπας Χριστόδουλας (sic). O Aρχιεπίσκατος (έτσι τον έλεγε τρυφερά ο Ζακύνθου) εκτός απ' το να μοιράζει χρυσά μανικετόκουμπα και άλλα εκκλησιαστικά μπιχλιμπίδια σε φίλους και συγγενείς, μεθόδευσε προσεκτικά και τη διαδοχή του, αλλά τελικά δεν του έκατσε.
(διάλογος θεούσας μαμάς - αντίχριστου γιου)
- Τα έμαθες παιδάκι μου για τον Αρχιεπίσκοπο;
- Ναι, ο τύπος ετοιμάζει βαλίτσες για πάνω, so what;
- Πως μιλάς έτσι παιδάκι μου, θα μας κάψει ο Θεός...
- Προς το παρόν αυτός που θα καεί στην κόλαση είναι ο αγαπημένος σου τραγόπαπας.
