Η ατάκα αυτή, που κατά λέξη μεταφράζεται ως «τα σκατά συμβαίνουν», χρησιμοποιείται για να δικαιολογηθούμε για κάποια λακίαμα που κάναμε μεταθέτοντας την ευθύνη στην απρόσωπη πουτάνα τύχη ή ακόμη καλύτερα, στην άτιμη κενωνία.
Στην Ψυχιατρική, αυτός ο μηχανισμός άμυνας ονομάζεται εκλογίκευση, δηλαδή θεωρούμε ότι το δυσάρεστο συμβάν ήταν κάτι αναπόφευκτο και προκαθορισμένο από μια υπερφυσική δύναμη (μοίρα, θεός, ή απλά σκατά) να συμβεί, άρα δεν φταίμε εμείς και άρα δεν χρειάζεται να χολοσκάμε και να μεμφόμαστε την εαυτό μας για την όποια μαλακία κάναμε (που, εδώ που τα λέμε, την κάναμε).
Ανάλογη είναι και η έννοια της μοιρολατρίας, του κισμέτ, του «γραφτού», κ.λπ. Οι δε αρχαίοι Ελ, κάλυπταν τις λαμακίες τους με το ρητό «το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον».
- Καλά ρε αρχι-μάλ, πόσα κιλά μαλ μπορεί να είσαι; Μπήκες ανάποδα στον μονόδρομο και παραπονιέσαι που τράκαρες τον προφυλακτήρα επειδή σε βάλανε να βγεις με την όπισθεν;
- Τί να κάνω; Δε φταίω εγώ. Shit happens.
- Shit-for-brain έχεις στο κεφάλι σου, θες να πεις! Αρχιτρόμπα!
