Φυσιολογική ιδιότητα του σπέρματος να λειτουργεί ως αόρατο μελάνι και να εμφανίζεται πλήρως όταν ξεραθεί. Αν έχεις χέρι (λέμε τώρα...), μπορείς να ζωγραφίσεις παπάδες στα μούτρα της γκόμενας, μόνο που θα πρέπει να περιμένεις να στεγνώσει το φρέσκο για να το καμαρώσεις.
Κυνικός αφορισμός του απαισιόδοξου που γνωρίζει κατά βάθος ότι τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν είναι τόσο χάλια που να μην μπορεί να γίνει χειρότερο. Εφοδιασμένος με την υπομονή και την ψυχραιμία που του σφυρηλάτησαν άπειρες μαλακίες που τις πλήρωσε ακριβά, ξέρει ότι (τη δεδομένη στιγμή που παρουσιάζεται η ανάγκη της ως άνω τοποθέτησης) είναι ακόμη πολύ νωρίς για να εξαχθούν τελικά συμπεράσματα για το μέγεθος και τις προεκτάσεις της μαλακίας που ειπώθηκε ή προέκυψε και γιαυτό δεν συμμερίζεται την αισιοδοξία άλλων. Κυρίως όμως αντιμετωπίζει τη ζωή ολιστικά και γνωρίζει ότι, σε αυτόν τον κόσμο, τίποτα δεν είναι τόσο μικρό που να μην επηρεάζει πολλά άλλα, οπότε ποιος ξέρει τι έρχεται.
— Πιτσιποπάκι μουου;...
— Μμμμ;...
— Αγαπουλινάαακι μου;;....
— ΜΜΜΜΜΜ;...
— Να, τώρα που σε έχυσα στα μούτρα, βλέπω ότι έχω πολύ λίγο σπέρμα... Λες να έχω κανένα πρόβλημα;
— (χχχχχχαααααγχτφτουουου!!!....) Μην αγχώνεσαι καρδουλίνι μου... Η μαλακία όταν ξεραίνεται φαίνεται.— ...Και αφού με χώρισε που λες, για τον άλλον, ανέβασα και εγώ στο tonbernstube ένα βιντεάκι που πηδιόμασταν για εκδίκηση.
— Ωχ! Ωχ! Και αυτή το έμαθε;
— Την ίδια μέρα... Με πήρε, με έβρισε αλλά στα τέτοια μου... Έληξε.
— Αμ δε... Η μαλακία όταν ξεραίνεται φαίνεται...
— Γιατί;
— Γιατι, μαλάκα, έχει πατέρα εισαγγελέα, ξάδερφο αστυνόμο και θείο δεσμοφύλακα... Σε βλέπω να αρμέγεις σαύρες στον Κορυδαλλό...
