Λέγεται για ανθρώπους της επίδειξης χωρίς περιεχόμενο, που διαθέτουν μόνο το φαίνεσθαι, οι οποίοι προκειμένου να πραγματοποιούν αυτό το κόμπλεξ τους, μπορεί να στερούνται βασικά αγαθά διαβίωσης, αλλά στο ακριβό ντύσιμο, στο ακριβό κινητό και εν γένει ό,τι μπορούν να επιδεικνύουν, δεν κάνουν κράτει.

Το λέμε όταν κάποιος τυπάκος μπορεί να μην έχει τακτοποιήσει στη ζωή του βασικά, πρωτεύοντα πράγματα και κυρίως κοιτάει να επιδειχθεί με οποιονδήποτε τρόπο.