Το παρόν δίστιχο (το δύστυχο) απαντάται σαν γείωση σε ανθρώπους που έχουν την εμμονή ότι συνεχώς όλος ο κόσμος ασχολείται με εκείνους. Πιο συγκεκριμένα, έρχεται και κολλάει μετά την ερώτηση «Τι λέγατε για μένα στα σιγοψυθιριστά, που δεν θα έπρεπε να ακούσω;»
- Τι λέτε εσείς οι δυο; Συνωμοτείτε εναντίον μου. Δεν είμαι χαζός... Σας κατάλαβα απ' τη φωνή...
- Ναι... Γιαλό γιαλό πηγαίναμε κι όλο για σένα λέγαμε... Κάνε και καμιά δουλειά και άσε μας ήσυχους...