Υπάρχει όμως και το ξηρό ποτηράτο, το οποίον: 1. Περνάμε μια καρφίτσα μέσα από ένα χαρτονάκι τετράγωνο ή ορθογώνιο, στη μέση του, ούτως ώστε το χαρτονάκι να χρησιμεύει ως βάση (πες ότι κρατώντας την καρφίτσα από την άκρη της μοιάζει με ομπρέλα). 2. Τοποθετούμε το χαρτονάκι-βάση στο τραπέζι ή σε ένα βιβλίο ή σε οποιαδήποτε επίπεδη και λεία επιφάνεια. 3. Καρφώνουμε στη μύτη της καρφίτσας ένα μικρούλι κομματάκι μαύρο.
4. Σκεπάζουμε τη μαυροφορεμένη καρφίτσα με ένα ποτήρι αναποδογυρισμένο. 5. Παίρνουμε ένα καλαμάκι (σπαστό οπωσδήποτε). 6. Ανάβουμε το μαύρο, το ξανακλείνουμε με το ποτήρι. Το κοντό τμήμα από το καλαμάκι βρίσκεται κάτω από το ποτήρι.
7. Ρουφάμε από την άκρη του επιμήκους τμήματος. Η μέθοδος συνίσταται κυρίως, αλλά όχι αποκλειστικά, για τους φίλους του μαύρου, αλλά εχθρούς του καπνού.

Το μαύρο που καπνίζεται με μια πατέντα που μετατρέπει σε ναργιλέ ένα ποτήρι γεμάτο νερό.

Αντί νορμάλ τζιβάνας βάζουμε μια πολύ μακριά, σχεδόν σε μέγεθος καλαμακιού, την τυλίγουμε με σελοτέι ώστε να αδιαβροχοποιηθεί (το απλό καλαμάκι δεν μας κάνει, έχει πολύ μεγάλη και ελεύθερη διάμετρο σε σχέση με τη τζιβάνα), ανάβουμε το γάρο, βυθίζουμε το ιδιότυπο αυτό τσιγαριλίκι (όχι από τη μεριά της κάφτρας) μέσα σε ένα ποτήρι με νερό, καπακώνουμε το ποτήρι με την παλάμη μας, ο μπάφος είναι ανάμεσα σε 2 δάχτυλα και όλο το άλλο στεγανό, και από το κενό του αντίχειρα με τον δείκτη, το οποίο εφάπτεται του χείλους του ποτηριού, ρουφάμε τον καπνό θαρραλέα.

Πατέντα περασμένων ένδοξων δεκαετιών, δεν ξέρω αν παίζει ακόμα, τώρα που τεσπα η αγορά βρίθει μικροναργιλεδακίων.