Από την κυριολεκτική της διατύπωση (παράδειγμα 1), η έκφραση έφτασε να χρησιμοποιείται τα τελευταία χρόνια ειρωνικά (παράδειγμα 2), όταν σηκώνουμε τα χέρια ψηλά μπροστά σε μια κατάσταση που ξεπερνά τα όρια του λογικού, ή από ενθουσιασμό (παράδειγμα 3) όταν γουστάρουμε τρελά μια χαώδη κατάσταση.
«Εδώ μέσα [στο Δρομοκαΐτειο] μας φέρονται σαν να είμεθα γνωστικοί ... Αυτοκράτορες, Θεοί, Βασιλιάδες, υποχρεωνόμαστε να σηκωθούμε την ώρα που ορίζει ο κύριος νοσοκόμος ... Αν είναι έτσι, τί το όφελος να είμαστε τρελλοί; ... Ζήτω η τρέλλα! ... η παρηγορήτρα τρέλλα ...» - Ρώμος Φιλύρας, Η ζωή μου εις το Δρομοκαΐτειον
Τις προάλλες έκανα 55' να φτάσω από τη Νέα Σμύρνη στην Ομόνοια. Είχε πορεία στην Αμαλίας και δεν κουνιόταν τίποτα. Ζήτω η τρέλα ρε πούστη μου...
Ρε Μαράκι, γαμώ τα πάρτυ κατάφερες! Της πουτάνας γίνεται! Ζήτω η τρέλα!
