Σημαίνει έλεος και προέρχεται από την τουρκική λέξη insaf, η οποία παραφθαρμένη έφθασε στην ελληνική ως νισάφι.
Αναφωνείται σε στιγμές απελπισίας, όταν (α) δεν αντέχουμε πλέον αυτό που μας συμβαίνει, (β) ο λόγος μαλακιών ανά σεκόντ παίρνει τιμές άνω της μονάδας (Μ/sec > 1) και (γ) ο συνομιλητής μας δεν έχει πάρει γραμμή ότι μας έχει ζαλίσει τ'αρχίδια κι εξακολουθεί την ακατάσχετη παπαρολογία.
Ακολουθείται από το πια, έτσι για περισσότερη έμφαση.
- Ο Φώντας λοιπόν ... μπλα μπλα μπλα ...
(δύο ώρες αργότερα)
- Και που λες δικέ μου, ο Φώντας ...
- Ε νισάφι πια με το Φώντα ρε πούστη... Νταούλια μας τα 'κανες. Ρε μπας και την τρίζεις την όπισθεν;
