Η παπαριά είναι δέντρο επί του οποίου φυτρώνουν παπάρες (άλλως: «παπάρια»). Ευδοκιμεί ιδιαίτερα στον Μεσογειακό χώρο, είναι πολύ ανθεκτική και παραγωγική, οι δε καρποί της έχουν γεύση όξινη, στυφή και προκαλούν δυσπεψία, ενίοτε δε και νευρικό γέλωτα.

Το δέντρο, καίτοι οπωροφόρο, χαρακτηρίζεται ως ζιζάνιο. Παρόλες όμως τις εκάστοτε προσπάθειες για την εξαφάνισή του, αναπτύσσεται ολοένα και περισσότερο. Οι παπάρες ή τα παπάρια ομοιάζουν με τους όρχεις του ανδρός, εξ ου και μια από τις πολλές ονομασίες των τελευταίων (πχ. στην κλασική έκφραση «σε γράφω στα παπάρια μου»).

Η παπαριά μπορεί να διατηρηθεί σε μέγεθος μπονζάι ή σε μέγεθος θάμνου, συνήθως όμως αφήνεται να αναπτυχθεί τόσο ώστε να μπορεί να παίρνει καλλωπιστικά επί των οδών των πόλεων σχήματα (παπαριά η καμαρωτή).

Επειδή η παπαριά είναι εξαιρετικά διαδεδομένο φυτό, η ονομασία της (κυρίως δε, αυτή του καρπού της) έχει περάσει πια στην καθομιλουμένη και δη στη σλανγκ, σημαίνοντας κάτι το άκρως ευτελές, συνηθισμένο, ανούσιο και γελοίο (βλ. παράδειγμα).

Βλ. και παπάρια μέντολες, Παπαρία φυλή, παπαριανός, για χάρη του βασιλικού, ποτίστηκε και η γλάστρα, τα παπάρια μου κλάσ' τα, τα παπάρια μου τράβα, κά.

Λέξη ιδιαιτέρως διαδεδομένη η οποία σημαίνει βλακείες, ανοησίες, χαζομάρες.

Η παπαριά είναι ένα δέντρο σαν την αχλαδιά μόνο που δεν κάνει αχλάδια. Ανήκει στην οικογένεια των Papariae στην οποία ανήκει η παπάγια και το αγγούρι. Πρόκειται για δέντρο της ερήμου το οποίο προστατεύει τον καρπό του με πολλά τριχίδια. Με αυτή την μέθοδο τα διάφορα πουλιά-θηρευτές δεν πλησιάζουν. Ο καρπός του εν λόγω δέντρου (παπάρι) παρατηρείται έντονα μετά το 15ο έτος της ηλικίας του. Ακόμα τα παπάρια είναι πολύ ευαίσθητα σε πιέσεις. Μπορεί εύκολα να πρηστεί λόγω μεταβολών του περιβάλλοντος στη θερμοκρασία, το pH, και την υγρασία. Προτιμούν να αφεθούν σε ηρεμία και μετά από μια μικρή αύξηση θερμοκρασίας που προκαλείται από μικροερεθίσματα εκτοξεύονται τα σπόρια που μεταφέρονται στο άνθος με τον άνεμο (ανεμογκάστρι). Λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου ελάχιστα παπάρια είναι φυσιολογικά και λειτουργικά, για αυτό και πρέπει να τύχουν προσοχής από τους γεωπόνους.

Τα παπάρια καλλιεργούνται σε διάφορες χώρες. Άλλοι ισχυρίζονται πως η μεγαλύτερη παραγωγή γίνεται στην Αμερική, άλλοι λένε στην Αφρική και άλλοι στην Ελλάδα. Βέβαια όπως προαναφέρθηκε τα παπάρια δεν είναι πάντα λειτουργικά. Άρα αν κρίνουμε με επιστημονικά κριτήρια την λειτουργικότητα, οι καλύτερες χώρες είναι η Ινδία και η Κίνα. Αν κρίνουμε βάσει ποσότητας τα αποτελέσματα πάλι διχάζουν, αφού το λίπασμα και οι συνθήκες ωρίμανσης και γαλούχησης παίζουν μεγάλο ρόλο. Τελευταία ακούγονται φήμες για παραγωγή γενετικά τροποποιημένων παπαριών.

Τα παπάρια και τα δέντρα παπαριές τυγχάνουν μεγάλου σεβασμού στις μέρες μας στην Ελλάδα, αφού πάντα οι Έλληνες τα θυμούνται στην καθημερινή ζωή:

-Ως απάντηση σε σχόλιο βαθυστόχαστο: «παπαριές».
-Μεγάλη ένδειξη προσφοράς και αλληλεγγύης είναι η προσφορά παπαριών: «Πάρε τα παπάρια μου». -Κάτι που τυγχάνει μέγιστης σημασίας από εμάς λέμε «στα παπάρια μου». -Για άτομα που κάνουν βαρυσήμαντες δηλώσεις ή πράττουν εξίσου σημαντικά έργα, υπάρχει το «φάε ένα παπάρι» ή «τσίμπα ένα παπάρι».
-Σπανιότερα χρησιμοποιείται η μέτρηση παπαριών για ερευνητικούς λόγους «Μέτρησέ μου τα παπάρια».

Βέρυ ιμπόρταντ πέρσονς ορίζονται ως «παπάρες».