Comments by jesus (4830)
Showing 1561-1590 from 4830
εγώ ξέρω την τσαγάτη πίπα, αυτή που η γυναίκα είναι καθιστή κ ο άντρας (εγώ καλλιώρα) όρθιος αποπάνω κ την βρέχει όπως το φακελάκι το τσάι στο φλυτζάνι. αλλά νταξ.
τόσο σ' έχει κάψει αυτή η ατάκα ρε μαύρε;
νομίζω έγραφε κ στην ερμηνεία κάπου, ότι είχε ξηγήσει ένα όνειρο με βάση τη διπλή σημασία της λέξης «κουτί» στα γερμανικά.
'ανεκδοτο' σχετικό με γειωτική φράση:
πάει ένας φοιτητής σ' έναν καθηγητή:
- λόγω μιας σχετικής εμπειρίας με ξένες γλώσσες, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι υπάρχουν γλώσσες στις οποίες δύο αρνήσεις είναι μία κατάφαση, ή, σε άλλες, πάλι άρνηση. γλώσσες στις οποίες μία αρνηση κ μια κατάφαση είναι άρνηση ή, σε άλλες, κατάφαση. αλλά σε όλες τις γλώσσες δύο καταφάσεις πάντα είναι κατάφαση.
- ναι, καλά.
τι να σου πω, είναι κάτι που δεν καταλαβαίνω καθόλου. παλιότερα δε νομίζω να ήταν έτσι, βλ κ την ανάλυση στο μέγιστο λήμμα πούστης, πρεζάκι και δεξιός.
οποιοσδήποτε αριστερός κ όχι του καναπέ, ξέρει καλα ότι δε γίνεται να πηγαίνεις στις διαδηλώσεις κ να είσαι σαν τον σκυλλάκο, άλλωστε η παχυσαρκία ως «πανδημία» είναι αρρώστια της καπιταλιστικής υπεραφθονίας κ ευδεμονίας κ άλλα τέτοια.
αλλά απ' την άλλη το μπιλντεριλίκι δεν πάει με το αριστεριλίκι, νομίζω το νιώθεις χωρίς να σ' το πω εγώ.
εγώ αθλούμαι, θείο. υπάρχει πρόβλημα;
:Ρ
ακούγεται γαμάτο κ στα ιταλικά.
pipe con dose
il théodose
αλλά αν τον κοιτάς μεσημέρι αποπάνω δεν φαίνεται. ούτε τό 'να, ούτε τ' άλλο.
η πρώτη παράγραφος είναι αυστηρά ακατανόητη.
η δεύτερη, προσωπικά μου φαίνεται γαϊδάρου σκιά.
ο μαρξ είχε πει ότι η ανθρωπότητα θέτει σε κάθε περίοδο στον εαυτό της τα προβλήματα που μπορεί να λύσει, κ αυτό είναι λογικόν διότι δεν μπορείς να θέσεις ένα πρόβλημα που δεν κατανοείς, δλδ που δεν έχεις τα νοητικά εργαλεία που σου επιτρέπουν να το συλλάβεις. κ αυτό είναι το πρώτο βήμα προς την επίλυση ενός προβλήματος, κ είναι conditio sine qua non, που λέμε κ δίπλα στο γιβάρι.
η όλη ιστορία της νεωτερικότητας, προ-, μετά-, συνγυναιξικαιτέκνοις- κ ό,τι, μου φαίνεται απλά ότι είναι η αναζήτηση διατυπώσεων προβλημάτων (κ γι αυτό όσο την έχω γνωρίσει μέσα απ' το σάιτ μου φαίνεται πλήρως αργόσχολη φιλοσοφία) που να διαψεύδουν φαινομενικά αυτή τη ρήση. η φράση «να εγγράψεις την αδυνατότητα εγγραφής του ανύπαρκτου ως μορφή εγγραφής του», αν δεν είναι ο εθελούσιος αυτοκαταδικασμός σε ένα συσίφειο μαρτύριο, είναι ένα ωραιότατο μηδέν. ψαγμένο, κουλτουριάρικο, δυσνόητο, κενότατο, με λιγότερη σημασία κ απ' το ταυτολογικό «εγώ είμαι εγώ», παρ' όλ' αυτά ωραιότατο, στα όρια της ποίησης, κ σίγουρα έξω απ' τα όρια δομημένης σκέψης κ έκφρασης αυτής σε λόγο.
μάλλον είναι κ τα δύο.
διαφωνώ όσο δεν πάει, αλλά δεν προλαβαίνω ρε πστ...
επίσης προκύπτει κ ζήτημα με την «επιτρεπόμενη διαδοχή φθόγγων» στα ελληνικά, αλλά είναι μεγάλο ζήτημα κ βαριέμαι τώρα.
εφ' όσον δεν μπορείς με τέτοια «τεχνάσματα» να καθαίρεις πλήρως την νεοελληνική από την δοτική, πχ το άνθρωπος ανθρώπω λύκος είναι υπαρκτή έκφραση, κ πόσα άλλα, νομίζω είναι πιο συνεπές συνολικά να μην τα υιοθετείς.
γενικά η συνέπεια 100% στη γλώσσα είναι αδύνατη, αλλά εδώ θα έλεγα ότι είναι μάλλον καθαρή περίπτωση.
όπ' ώσκαι ν' άχει έχουμε κι άλλα για να βριζόμαστε, οπότε ντούκου. κύριε εξουσιαστά.
τα τραβήγματα είναι προβλήματα που κρατάνε καιρό, αλλά με τη γενικότερη έννοια, οπότε έννοια γενικότερη απ' τις τραβηχτικιες, που είναι κατά κύριο λόγο προβλήματα με το νόμο. ίσως οι τραβηχτικές να χρησιμοποιούνται κ γενικότερα, νομίζω όμως ότι στο στάνταρ είναι το ως άνω ωρισμένο.
είχα βάλει στο γούγλη τη γραφή «τραβηχτικιές», η γραφή «ταβηχτικές» χτυπάει αρκετά. είπα κ γω...
κ επίσης να διευκρινίσουμε ότι είναι ουσιαστικό θηλυκού γένους.
μάζεψέ τα μία όλαφ τά, νακας, σε μια αναφορά να γίνει τζιτζί το λήμμα, γιατί έλλειπε.
α, τέλος, τα εις -ο αντί -α νομίζω τα θυμάμαι μόνο σε τέτοιου τύπου φράσεις κ όχι γενικότερα.
λοιπόν.
απ' όσα επιρρήματα σε -ο ανέφερες, πολλά είναι ξένες λεξεις κ κάποια αργκό, οπότε βγαίνουν απ' το λογαριασμό, αφού το συγκεκριμένο φαινόμενο είναι ιδιωματικό.
τα ενπλώ κτλ μέχρι ενψυχρώ είναι συντάγματα με δοτική στ΄αρχαία, τα οποία ποτέ δεν έχω δει ως μία λέξη. είναι σα να βάζεις στο λογαριασμό το «είμαι στο χωριό», μου φαίνεται.
για τα υπόλοιπα, η ειδοποιός διαφορά είναι ότι δεν είναι επιρρήματα που προκύπτουν από επίθετο.
δεν έχω χάσει αυτό που θες να πεις, ότι ηχητικά δεν είναι ξένο, απλά επισημαίνω τις διαφορές των συντακτικών φαινομένων.
το «πρωινιάτικο» δεν είναι σε καμία περίπτωση επιρρηματικό κατηγορούμενο του τρόπου (αν θυμάμαι καλά έτσι λέγεται το φαινόμενο «μπήκε στη στροφή φορτσάτος» αντί φορτσάτα), καθώς δεν προσδιορίζει το υποκείμενο. συντακτικά, είναι καθαρόαιμο επίρρημα, με μόνη διαφορά την κατάληξη.
με την παρεμβολή το «στο» δλδ «στο φορτσάτο», πέφτουμε στο ίδιο με το «στο χωριό», μόνο που αντί για τοπικό έχεις τροπικό επίρρημα, κάτι που είναι καθ' όλα δόκιμη ελληνική.
για το «κατακαλόκαιρο», εμένα μου κάθεται καλά σε φράσεις τύπου «μες στο κατακαλόκαιρο», οπότε πέφτουμε πάλι στα προηγούμενα.
γι αυτό που θες να πεις, ότι δεν ξενίζει ο ήχος, είμαι ο πλέον αναρμόδιος να κρίνω, γιατί εμένα μου φαίνεται απόλυτα φυσικό κ δε θυμάμαι αντιδράσεις μή λευκαδιτών όταν το έχω πει ή αν το έχω πει σε μη λευκαδίτες.
διάσωση πρεστίζ: το «χειρίστης» δε νομίζω ότι πρέπει να είναι λινκαρισμένο, εννοείται κάτι τύπου «υποστάθμης».
θξ θείο. είχα καιρό να γράψω κ σήμερα μου προέκυψαν δύο ανεβασμένα κ άλλα 2-3 βαρβάτα στο πρόχειρο. ίδωμεν.
στα προσεχώς έχω κ άλλα 2-3 καβλοτίμονα που θα γουστάρεις στάνταρ;)
για κάν' το κέρματα το «γάμησέ τα» ψηλέ.