- τι είναι το πισεσί;
- τι;;
- είναι πουλί.
- ;;
- είναι πουλί πισεσί...
(εγώ είμαι του αρέγκ)
@ εικασία:
- τίνος είσαι συ;;
- του γκόλντμπαχ.
είναι σλανγκ για τον ίδιο λόγο που είναι κ το πηγαίνω ψυγεία.
ξύνω γόνατο σα στεγνή κυριολεξία πα να πει κουνάω το χεράκι μου κ με τα νυχάκια μου ξύνω το γόνατο που (με) φαγουρίζει. αν η φράση λεγόταν ως «ξύνω το γόνατό μου στην άσφαλτο» δεν θα ήταν σλανγκ.
vive la république κ καλές διακοπές.
απέχω συνειδητά της συζήτησης, θείο, οπότε ένα μικρό σχολιάκι μόνο σε σχέση με το μοντιλίκι (με ύφος πολύ ήρεμο, κ μετά από σέβας για το σχόλιό σου, κι ας μην απαντω συνολικά):
όταν λες «το μαγαζί είναι δικό τους» δεν ξέρω πώς το εννοείς, αλλά να σου πω πώς το εννοούμε εμείς.
ως μοντ περνάμε πολλή περισσότερη ώρα εδωμέσα απ' ό,τι φαίνεται στον αριθμό των σχολίων κ των ορισμών μας. εγώ μετράω 2 χρόνια στο σαιτ κ πολύ χρόνο, κ σε πράματα που δεν φαίνονται κ δεν είναι δημιουργικά, όπως το λινκάρισμα παλιων ορισμων. αυτό, σε συνδυασμό με την παραπάνω ευθύνη + τον συνειδητό περιορισμό των εργαλείων που έχουμε χάριν της ανωνυμίας (ο βράστα πχ τα στατιστικά αυτά δεν μπορεί να τα κάνει επώνυμα, μονο ο ντικ μπορεί) μπορεί να με/μας κάνει, κ μας κάνει κατά καιρούς, από καχύποπτους μέχρι κ χοντρομαλάκες. κ σε επίπεδο μοντς, όχι μόνον όταν λειτουργούμε ως χρήστες.
νομίζω, παρ' όλαφ τα, όμως, ότι έχουμε αποδείξει ότι σε βαθος χρονου εξυπηρετουμε πρωτιστως το σαιτ, αφού έχουμε τσακωθει σοβαρα με χρήστες, για σοβαρα κ μη πράματα, κ όταν πέρασε δεν έγινε καμιά αναφορά μνησίκακη ή ό,τι σε αυτα που είχαν γίνει, κ ας με διορθώσει όποιος έχει να πει κάτι το αντίθετο.
η όποια κτητική διάθεση κ ή όποια «επιθετικότητα» βγαίνει, σε βεβαιώνω ότι προέρχεται από αυτούς ακριβώς τους λόγους:
- παραπάνω χρόνος κ δουλειά στο σάιτ
- παραπάνω ευθύνη
- έχουμε ήδη δει αρκετά
μάλλον τελευταίο σχόλιο για φέτος, καλές διακοπές.
προσωπικα αγαπημένα:
1. στρατηγός κλαστήρας
2. τι κλαστήρας, τι παπάγος.
πχ:
γαμησε τα μαλακα, στρατηγος κλαστηρας έγινα χτες.
κ γω απεξάρτηση από τιβί κ εξωτερικό όπως κ ο βίκαρ κτλ, αλλά το πετυχημένο της ατάκας το αναγνωρίζουμε. κ κυρίως το χαμένο του βλέμματος του τύπου...
πάει κ στα ελληνικά το γαμημένο. εν τω κίνω η αληθεία.
(τέρμα ο αυνανισμός για σήμερα)
δε θυμάσαι που με γάμησες μικρό;
είχα πλερώκει ένα καρο λεφτά για τις χαμένες ψευδαισθήσεις του balzac, μέγιστο βιβλίο, το περνάει κάπου κ στην τελευταία του ο ζημαία-γκοντάρι, αλλά η μετάφραση ήταν απλά για πέταμα.
δε θυμάμαι να έχω διαβάσει καλή μετάφραση βιβλίου από τα γαλλικά, εκτός από κάνα θεατρικό του σαρτρ ίσως.
να ξαναθέσω πιο συγκεκριμένα την ερώτηση, γιατί δεν βρήκα την απάντηση;
εφ' όσον στον ενικό παίρνει πόδι το 'α' της δεύτερης λέξης, λόγω που είναι ασθενές κτρ, όταν έχουμε δύο άλφα κ δεν τίθεται θέμα ισχύος το λογικό δεν είναι να φύγει το ίδιο φωνήεν;
(κ νομιζα είσαι μαθηματικός ρε @ [χωρίς αποκοπες, συναιρέσεις κ λοιπες μαλακίες] κ θα γλίτωνα το πολύ γράψιμο. απταφτί κ στον συνεπιβλέποντα)
δεν μου απάντησες θείο βίκαρ, όμως. αν είναι τα 'ρχίδια, γιατί στον ενικό είναι τ' αρχίδι;
εγώ το πάω ρόπαλο-σπηλιά, πάτσι, οπότε δεν έχει τέτοια.
τι εστι ρεσω βρε παιδια;;;
η παρατήρηση που εκανες επί στατιστικής είναι άμπαλη, φίλε ανώνυμε.
όταν την καταθέσεις με το νικ σου ίσως μπει κάποιος στον κόπο να σου εξηγήσει γιατί.
είσαι @ τριχωτό κ βρώμικο.&-
η μεταβατικότητα με απασχολούσε μόλις. δεν ξέρω, αλλά κλίνω προς το αμετάβατο. πάλι όμως δεν μου κάνει για παράλειψη. ένιγουέι. μου κάνει παράπονα το μωρό, το παίζω σκληρός κ το γυρίζω στο διαφορικό (λογισμό) πριν ακουμπήσει κ το κάρτερ κ έχουμά λα.
διόρθωση, ο ορισμός είναι ελλιπής, το του πάτσι επείγει.
(ναι, μωρό μου, έρχομαι)
έχεις καεί βίκαρε, παράδωσέ το γιατί σε χάνουμε.
προσωπικά δεν θα έλεγα ότι σηκώνει καταχώριση το του πάτσι, γιατί η έννοια είναι ίδια κ απαράλλαχτη.
για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να εξηγήσω τώρα, η βερσιόν χωρίς άρθρο που ξέρω κ εμπιστεύομαι (αν κ τις έχω ακούσει κ τις τρεις) δεν μου κάνει ότι προκύπτει από την έναρθρη με παράλειψη. νομίζω κ με τους τρεις τρόπους λέγονται κ στα φαναρτζίδικα.
θα επανέλθω όταν το βρω. αν το βρω. με φωνάζει η άλγαιβρα.
σημειώνεται ότι αν κ προκαλεί να το πεις έτσι, η ατάκα είναι «σωστό το τρίκαλο».
κ ήταν η πρώτη επαφή βλάσση-ρένιας αν θυμάμαι καλά.
έλεγα σε μια φίλη μου εδώ για το μεγάλο σουξέ που έχω στα 5άχρονα γαλλάκια στο μετρό, κ κυρίως στα μαύρα κοριτσάκια (είναι ανώτερη φυλή ρε πστ...). της αφηγούμουν το τελευταίο περιστατικό κ με κόβει:
- απ' αυτά με το μαλλί υπερπαραγωγή;
νομίζω είναι η πεμπτουσία της λέξης.
λυπάμαι που θα σηκώσω τον τόνο της φωνής μου για να υπερασπιστώ την ιδεολογία μου, θείο χότζα, αλλά όλον αυτόν τον καιρό που δεν ήμουνα σπίτι, πουλούσα ριζοσπάστη στο αγιάζι και ψηνόμουνα στην επανάσταση.
τα βράδια μαζευόμασταν στο κουτούκι του χασομέρη και εν μέσω συζητήσεων για την αντίθεση της στρουχτούρας με το περιεχόμενο και την λύση της αντίθεσης αυτής, τα γεμιστά, αποδεικνύαμε την ιστορική αναγκαιότητα της εκκαθάρισης του κουκουσέ από τους αντιδραστικούς τροτσιστές, σταχανοβίτες, μετσοβίτες και άλλους πράχτορες του ιμπεριαλιστικού εχθρού.
μια φορά δε, κατάφερα να πιστέψω τρεις δίκες της μόσχας με το πρωινό.
σε αυτήν την προλεταριακή ατμόσφαιρα με πλησίασε η νάντια από την ταραμπούρα. γλίτρησα το «κράτος και επανάσταση, τι θα φορεθεί φέτος τον οχτώβρη» στο ταγάρι της, με κοίταξε στα μάτια και ήπιαμε μια ρετσίνα μαζί.
ξέρω ότι δεν θα την αγαπήσεις ποτέ, αλλά θα ήθελα να ξεπεράσεις τον φόβο σου για τις κονσέρβες και να μας δεχτείς αύριο στην έπαυλη του σκληρού επιχειρηματία αδερφού σου στο ρίο, όπως φεύγεις απ' το μανίφικο για καταμαράν, δεξιά.
σε φιλώ συντροφικά,
τζήζου.
επαναστατικό ψευδώνυμο: γράμμος. (είμαι στη γράμμωση.)
έπος;