Comments by xalikoutis (1989)
Showing 631-660 from 1989
Καλό... θα μπορούσε και...
- Γουστάρω τη Λία.
- Ξέχασε το, πάει Κορέλκο
Παραπέμπει στις σχολές Ξυνή
Ο online τριανταφυλλίδης δε διαφωτίζει... Εγώ πιστεύω ότι μήτρα όλων αυτών πρέπει να είναι το «σταυρώνω πελάτη» και να έχει να κάνει με καμιά ιεροτελεστία του σεφτέ... Εναλλακτικά σκέφτομαι τις νοικοκυρές που σταύρωναν το φαγητό «που είχε μπελά», τη στιγμή είχαν φέρει αισίως σε πέρας την προετοιμασία και αμέσως πριν το ψήσιμο.
Γι΄αυτό ο Καραϊσκάκης ήταν μουστακοχαίτουλας.
Βλ. και το αντρούλα
Άντε μετά να πείσεις ότι ο Κρητικός δεν είναι λεβέντης.
Ρε παλιοί, έχουμε γεμίσει ανεκτίμητους νέους τελευταία, το πήρατε χαμπάρι;
Αν δε λέμε τίποτα είναι για μην το γρουσουζέψουμε και φύγουνε και νομίζω εκφράζω ως προς αυτό και την ομήγυρη (των παλαιών...) + ότι με κάτι περιπτωσάρες σαν τον αία απλά μείνεις μαλάκας.
Υπάρχει και η μλαρογκυλσιά η οποία από 15-5-09 έχει κατατεθεί στο Bureau International de Poids et Mesures.
Σε παρέπεμψα σε βιβλίο για λάθος εποχή.
Αίσθηση της αυθεντικότητας έστω ως ψυχικό προσανατολισμό, να το πω έτσι.
Μπετατζή, γράφαμε ταυτόχρονα, με τα όσα γράφεις συμφωνώ και χαίρομαι αφάνταστα που παρεμβαίνεις. Παραδόξως (πλάκα κάνω) αυτό που με εμποδίζει να συμφωνήσω απόλυτα είναι τζωνμπλακικού τύπου επιχειρήματα που συμμερίζομαι. Επιφυλάσσομαι για περισσότερα. Γι΄αυτό που ρωτάς πρόσφατα διάβασα τον Εθελοντή του Γ.Μανουσάκη (ως λογοτεχνία είναι απολύτως έλασσον, αλλά αξίζει ως κάποιου είδους εισαγωγή - του ίδιου το Οδοιπορικό των Σφακίων το συνιστώ ανεπιφύλακτα, και γι΄αυτό απογοητεύτηκα με τον Εθελοντή). Άλλοι μπορούν να σε παραπέμψουν (κι εμένα) αλλού.
Τα παρακάτω @johnblack
Ο βωβός κινηματογράφος από που κι ως που είναι ρετρό και απαρχαιωμένος ως όρος; Ίσα ίσα που δόθηκε αναδρομικά στις συγκεκριμένες ταινίες και χρησιμοποιείται τεχνικά.
Το παράδειγμα με τις λυχνίες είναι πολύ διαφορετικό, γιατί ως υπερβολή για μηχάνημα αργής λειτουργίας αυτό με τις λυχνίες (όπως και η μανιβέλα) είναι εύστοχο, αδόκιμο, δηκτικό κλπ Να ένα άλλο παράδειγμα:
«Πάμε ρε σπίτι μου ν΄αράξουμε, έχω να δούμε και bluray... - Ώπα ρε δικέ μου, μη μου πεις ότι έχεις και έγχρωμη tv»...
Το έγχρωμη tv εμένα μου ακούγεται αρκετά slang, ως έμβλημα ευμάρειας και τεχνολογικό στερεότυπο μιας περασμένης εποχής, εν χρήσει για να εκφράσει υπερβολή, ειρωνεία κλπ. Για το λιγονούσης δε συμφωνώ ότι δεν είναι κρητικοσλανγκ, είναι ένας προ-ψυχιατρικός εύσχημος τρόπος να αναφερθείς σε άτομα με ελαφρά νοητική υστέρηση που κατέληξε και υβριστικός, λόγω απαρχαίωσης και εντοπιότητας, όπως παράλληλα ένα σωρό άλλοι όροι που ξεκίνησαν ως ψυχιατρικοί και εύσχημοι κατέληξαν εντελώς υβριστικοί και καθημερινοί, όπως τα απροσάρμοστος, καθυστερημένος, μόγγολος... Για τη ντιλμπάζα επίσης, ως λέξη εξυπηρετεί καθαρά σλανγκ νοήματα, τα περιγράφω στον ορισμό.
Για τον κυψελιώτη ενεχυρατζή, να σε ρωτήσω απλά αν γράφει στην ταμπέλα του «Αμανάτια»; Αν το γράφει πες διεύθυνση.
Γενικά μ΄αυτά και μ΄αυτά ακούγομαι ως κάποιος που δε θεωρεί τίποτα σλανγκ εκτός από τα δικά του. Αλλά κι εσύ τζώνυ με τα τελμάν και τα αψολυμάν είσαι υπερβολικός και εκλεκτικά δρακόντειος.
Εννοείται ότι αρκετά λήμματα τα τραβάω χάριν της καταγραφής από τα μαλλιά, αλλά για να το τραβήξω, παναπεί ότι έχουνε κάποια μαλλιά σλανγκ νοήματος, αν όχι μουλέτι ένα αξιοπρεπές καραφλάζ.
Για τους νομικούς όρους (εμείς οι νομικοί, εμείς οι ναυτικοί...) είναι πράγματι τεράστια πηγή μεταφορών (το δίκαιο περί αλλοδαπών έχει μπει δυναμικά, άσυλο γι΄ανθρωπιστικούς λόγους, αναστολή απέλασης). Αλλά δεν είναι σλανγκ. Είναι σκέτες μεταφορές, που αναφύονται περιστασιακά και σε μεγάλο βαθμό ιδιοσυγκρασιακές.
Έχω ειδική ευαισθησία για τα ριζίτικα. Ούτε το ριζίτικο επινοήθηκε στη Ρίζα, ούτε το δαμασκί σπαθί κατασκευαζόταν στη Δαμασκό. Για να μπορεί κανείς να εκτιμήσει τη δύναμη και γοητεία της προσομοίωσης, πρέπει να έχει και μια αίσθηση της αυθεντικότητας. Τέσπα, σε τούτα και σε κέινα είμαι ή μάλλον παραμένω περισσότερο λαϊμπαχικός παρά μπωντριγιαρικός όπως έχει ίσως μυριστεί.
ντάνκερ για τη συζήτηση.
thumbs up για το γυψά του τζήζους
«...έχω διατυπώσει κατά καιρούς τη διαφωνία μου σε πολλά λήμματα που άλλοι ανεβάζουν και που έχουν να κάνουν με γαβάθες και μπαουλοντίβανα, και άλλα που βιάζαν το πιο πάνω κριτήριο (δες λ.χ. εδώ μελίτακας...»
Προφανώς τα λήμματα σου δεν έχουν να κάνουν με γαβάθες και μπαουλοντίβανα, με το οποίο καυτηριάζω ας πούμε με λίγο παραπάνω ειρωνεία απ΄όσο έπρεπε (δες όμως που και γιατί το λέω) λήμματα που αναφέρονται σε αντικείμενα της οικοσκευής όπως π.χ. τα κατζέλο, μασιά και άλλα τέτοια. Τα λήμματά σου όπως το μελίτακας και τζάρουχας ανήκουν για μένα στα «άλλα που βιάζαν το πιο πάνω κριτήριο» (δηλαδή το κριτήριο αστικό κέντρο και σεξ και/ή βία). Κι άλλα υπάρχουν τέτοια που δεν έχουν να κάνουν με οικοσκευή όπως σόμπορο, σκουλουκούθκια κλπ. Δε λέω ούτε ότι πρέπει να κατεβούν ούτε ότι είναι η καταστροφή και κατανοώ ότι ο πειρασμός ν΄ανέβουν είναι μεγάλος. Ναι, και είναι απόλαυση να τις διαβάζεις ως λέξεις, έστω κι αν ξενερώνεις λίγο με το ότι δε σημαίνουν κάτι παραπάνω από αυτό που σημαίνουν αφού τις διαβάζεις εδώ κι όχι σε ένα τοπικό γλωσσάρι.
Με το μαλάθρακα σου απαντώ με θολό είναι η αλήθεια τρόπο στο συναφές περί λέξεων και φράσεων που:
«διαθέτουν εξαιρετική δύναμη, ώστε αποβαίνουν σύγχρονη αργκό»
θέλοντας να πω ότι υπάρχουν πάρα πολλές και πολύ ωραίες και δυνατές όσο πάει ηχητικά και νοηματικά λέξεις, όπως το μαλάθρακας (τοπ για μένα ηχητικώς) που, όμως, δε νομίζω χωράνε στο σάιτ για τους λόγους που έχουμε κουραστεί να συζητάμε σήμερα.
Τώρα για την κριτική μου, να σου πω την αλήθεια είχα ξεχάσει ότι τα είχες ανεβάσει εσύ, κι ενώ το μελίτακας το είδα ότι το είχες γράψει εσύ, το τζάρουχας το ανέβασα με το μπλε κουμπάκι στο πλάι χωρίς να δω ποιος και τι.
Καμία κακοπιστία, εμπάθεια, διάθεση αντιδικίας, ίσα ίσα.
Παρεμβαίνεις υπέρ του τζόνι τώρα εσύ;
Υπάρχει μια πανίσχυρη λέξη στην Κρήτη. Χίλιες φορές πιο ενοχλητική κι απ΄το να χεις μελίτακα στο τζάρουχα: στους υπερκινητικούς δε λέγανε έχεις τον ακάθιστο και τέτοια, αλλά «μαλαθράκους έχει στον κώλο». Πείτε το δυνατά: «ο μαλάθρακας».... γάμησέ τα, πιο σκατά λέξη δεν έχω ακούσει... το κακό σπυρί στον κώλο είναι... Αλλά δεν το λένε πια παρά μόνο οι γράδες.
Τα άλλα που λες χότζα είναι ζητήματα ορισμών επί ορισμών... Στα Χανιά λ.χ. στο λιμάνι υπήρχε διάλεκτος, τα κολομπίτικα, έντονα επηρεασμένα από Μικρασία, καμία σχέση με τη γλώσσα της υπαίθρου ως προφορά, ύφος κλπ... Στο ίδιο το λιμάνι πριν από δυο τρεις δεκαετίες πιο εύκολα έβρισκες ούζο παρά τσικουδιά if u know what i mean... Μικρή αλλά πολυεθνική πόλη, με το δικό της υπόκοσμο, μπουρδέλα κλπ Το Ηράκλειο πάλι άλλη ιστορία, με σταφιδεργάτες μεν, εργάτες δε... Με πολύ ζωντανή σχέση με τη γλώσσα της υπαίθρου πόλη...
Έτσι κι αλλιώς εδώ δίνουμε διασταλτικές ερμηνείες στη σλανγκ... δεν καταγράφουμε κουτσαβάκικα και αργκό του βιομηχανικού και λούμπεν προλεταριάτου. Άλλο το μητροπολιτικό, άλλο το αστικό, άλλο το της πρωτευούσης, άλλο το της περιφερείας, κι εκεί πάλι πολλές διαβαθμίσεις, επιμιξίες, ιδιαιτερότητες... Αυτές έχουνε και την πλάκα, βαλκάνια είμαστε, ανατολή είμαστε, πυροτεχνήματα και πυροτεχνουργήματα μας ενδιαφέρουνε. Αυτό είμεθα, αυτό καταγράφομε.
Κατά τ΄άλλα ο Θεοδωράκης ούτε φυσικά την Κρήτη κατάλαβε ούτε ηγάπησε (βλ. έβαλε πουλητήριο και στο σπίτι των προγόνων του στο Γαλατά).
Τζων είσαι ολίγον βιαστικός
α) το κριτήριο του Βίκαρ στην πραγματικότητα το έχει πρώτος εισάγει και διατυπώσει ο γράφων (να τα να τααα). Το πλέον πρόσφατο σημείο που μπορώ να το βρω ψάχνοντας με το «αστικά κέντρα» είναι εδώ τζάρουχας. Είμαι σίγουρος ότι το είχα ανεβάσει και πολύ παλαιότερα, ίσως σε κάποια από τις στήλες «Νέα». Θυμάμαι κι εγώ όταν το είχε αναφέρει ο Βίκαρ, ο οποίος προφανώς το είχε διαβάσει, ξέχασε από ποιόν και που, και κάπου το ανέφερε μετά από κάποιο καιρό χωρίς να αναφέρει την «πηγή». Δεν το επεσήμανα, φυσικά, γιατί δεν είχε σημασία. Τώρα που έχει λίγη σημασία το επισημαίνω. Συμπληρωματικά προς αυτό έχω περιγράψει τη διαδικασία «τ΄ακούω στο χωριό μου, το λέω στο σκολειό μου» ως τον τρόπο με τον οποίο στις επαρχιακές πόλεις επιβιώνουν λέξεις της υπαίθρου. Και συνήθως πρόκειται για βρισιές και όχι για το βολόσυρο και την όχερη.
β) Σύμφωνα και με το παραπάνω, έχω διατυπώσει κατά καιρούς τη διαφωνία μου σε πολλά λήμματα που άλλοι ανεβάζουν και που έχουν να κάνουν με γαβάθες και μπαουλοντίβανα, και άλλα που βιάζαν το πιο πάνω κριτήριο (δες λ.χ. εδώ μελίτακας ή στο σύντεκνος ). Δεν τό κανα πάντα, γιατί από ένα σημείο και μετά όντως χάθηκε ο έλεγχος. Δε νομίζω ότι έχω συμβάλλει σε αυτό με λήμματα μου κι αν εσύ νομίζεις κάτι τέτοιο, να με διαφωτίσεις σε ποια “νοστιμούτσικα” το κάνω. Σε διάφορα σχόλια έχω αναφέρει μη σλανγκ τοπικές λέξεις αλλά αυτό όταν μου ζητήθηκε ή γιατί είχε κάποιο γλωσσικό ενδιαφέρον που είχε να κάνει με το σλάνγκ λήμμα. Kι έχω αρνηθεί να ανεβάσω άσχετους με σλάνγκ τοπικούς ιδιωματισμούς που μου έχουν ζητηθεί (του τύπου κρούβομαι. Σε τελική ανάλυση, μάλλον με μπερδεύεις ή θέλεις να με μπερδεύεις με άλλον.
γ) Οι λέξεις που αναφέρεις έχουν μια σημαντική διαφορά με το συμισιακός: δε λέγονται σήμερα στην Κρήτη, εγώ λ.χ. δεν τις καταλαβαίνω μέσω γλωσσικού αισθήματος. Το συμισιακός λέγεται. Και όχι μόνο λέγεται αλλά κυρίως χρησιμοποιείται μεταφορικά. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι είναι από αυτές τις λέξεις που κυρίως χρησιμοποιούνται υπαινικτικά, παιγνιωδώς, δηκτικά, αυτουπονομευτικά, ειρωνικά, μειωτικά, σχεδόν υβριστικά, επειδή ακριβώς η συμισιακή σύμβαση νομικά έχει απαρχαιωθεί και ήταν και είναι κοινωνικά μάλλον απαξιωμένη για λόγους που εξηγώ στον ορισμό - θυμίζει και φτώχεια... Αγαπημένο μου παράδειγμα αυτής της κατηγορίας των λέξεων που και πάλι όχι τυχαία έχει να κάνει με οικονομικές και νομικές εγγυήσεις και δοσοληψίες είναι το αμανάτι (ενέχυρο) το οποίο δεν υπάρχει περίπτωση να ακουστεί με το ουδέτερο, οικονομικό του νόημα, αλλά πάντα ενέχει σημασία ενόχλησης, μείωσης, γείωσηςκλπ (βλ. στερεότυπη φράση: τι μου το άφησες αυτό εδώ πέρα; αμανάτι;).
Με τα παραδείγματα που δίνεις θα ήμουν πιο αυστηρός γιατί οι λέξεις χρησιμοποιούνται μεν μεταφορικά, αλλά εξαρτάται η σλανγκοφέρεια του νοήματός τους πολύ από το πλαίσιο χρήσης, αφού είναι δοκιμότατες και τεχνικές εν χρήσει ως τέτοιες . Είναι περιπτώσεις, άλλωστε, που διαφέρουν αρκετά από αυτό που εσύ έχεις τονίσει περί επένδυσης δόκιμων όρων με σλανγκ νοήματα και στην οποία κατηγορία έχω συμβάλει κι εγώ, πχ αυτό ν μηχανάκια... και δες τα σχόλια.
δ) Δε θεωρώ ότι διαπράττω κάποια ιεροσυλία, το ιδιώμα που κυρίως με ενδιαφέρει είναι της πόλης και δη της νεολαίας των Χανίων, ιδωμένο από τη σκοπιά της γλωσσικής του σχέσης με την ύπαιθρο. Δευτερευόντως η υπόλοιπη Κρήτη και οι ιδιαιτερότατες πατρίδες μου, όταν ανιχνεύω στη διάλεκτο της πόλης γλωσσικά ίχνη τους (τα οποία λαθρακούω κατά καιρούς από internet cafe μέχρι καταλήψεις αναρχικών). Κατά καιρούς στα σχόλια βάζω αμιγή Κρητική διάλεκτο για λόγους ευκολίας και ροής του λόγου, αλλά λ.χ. το συμισιακός θα μπορούσε να συμβιώνει σε πρόταση με τα λολ και ροφλ - αυτή άλλωστε θα συμφωνήσεις είναι η γοητευτική «υβριδικότητα» των διαλέκτων των επαρχιακών πόλεων - αν έφτιαχνα όμως τέτοιο παράδειγμα θα ακουγόταν και υπερβολικά τεχνητό (είναι που είναι «υβριδική»).
Επίσης το αγρίμια κι αγριμάκια μου δεν είναι ξυλούρειο άσμα, εκτός κι αν το άστρα μη με μαλώνετε είναι λιδάκειο (γίνομαι κακός).
Αρχή.
τι ν΄αυτά που κάνεις ρε με χωρίς σάλιο;
α ζοοο!
Η οποία γιούχα βέβαια ως τρόπος ρύθμισης των ανθρωπίνων δεν υπήρξε απαρέγκλιτα προοδευτικιά.... (κάτι μας είπες τώρα χάλικ)...
Ο πλέον βασικός λόγος για τον οποίο έκλεισε ο γλωσσοφιλολογικός σύλλογος των μαλλιαριστών εν Χανίοις επί Κρητικής Πολιτείας (δε θυμάμαι τ΄όνομά του) ήταν η αδυσώπητη γιούχα και ζάρπα που τα μέλη του δέχονταν όταν διέρχονταν το δρόμο των στιβανάδικων από τους κατασκευαστές των κρητικών υποδημάτων... Έτσι μας έμεινε ο καθαρευουσιάνικος «Χρυσόστομος»... (κι έτσι οι στιβανάδες των Χανίων έρχονται να διαψεύσουν τον Hobsbawm που αποθεώνει τους τσαγκάρηδες ως κατ΄εξοχήν προοδευτικό κομμάτι της εργατικής τάξης και φορείς διάδοσης του σοσιαλισμού).
Άσχετον αλλά γλωσσικού ενδιαφέροντος ευρέως νοουμένου.
Δε συνθηματολογώ άκριτα, βίκαρ, εννοώ αυτό που λέω για τα πμ και μόνο. Δεν απολυτοποιώ τη διάκριση ανάμεσα σε ιδιωτικό και δημόσιο, αλλά σε ότι μέχρι τώρα έχει προκύψει και είχε σημασία βαρύτητα για μένα είχε το δημόσιο, ορισμός και σχόλια. Και σε ένα καθόλου ασήμαντο για μένα επίπεδο θεωρώ τις διαφημίσεις πολύ πιο slang.gr από τα πμ (συνθηματολογώ και πάλι...). Θα συμμετείχα στο slang.gr και χωρίς τα πμ, ενώ συμμετέχω στο slang.gr παρά τις διαφημίσεις.
Υπερβάλλεις γενικά βικ με τα περί τρομοκρατίας, βάλε και κανά εισαγωγικό. Για το πως θα φαίνεται η στιχομυθία μετά από ένα μήνα, τι επιχείρημα είναι πάλι αυτό; Κι αν δεις τον κόσμο από ψηλά μοιάζει η γης μια ζωγραφιά.
Όσο για τα θολά μηνύματα εγώ δεν τους κηρύσσω πόλεμο, τα και καλά ξεκάθαρα είναι χειρότερα... και αποφεύγω και τα smiley στο τέλος... πειράζει;
Μιας και αρχίσαμε από ύφη και υφάκια και καταλήξαμε στις βαθμολογίες, τα ius victoriae και τα vox populi, δείτε τη βαθμολογία στο υφάκι.
Μπετατζή δε χρειάζεται να πω πόσο τα σπάει το επίμορτη αγροληψία... Το παχτώνω όπως διαπιστώνω και όπως θα ξέρεις όντως = μισθώνω, μεταφορική χρήση μάλλον αυτό, κυριολεκτικά σημαίνει μπίγω, βλ. και μας την πάκτωσε την πρόβολο (ή μήπως πάχτωναν παλιά τα χωράφια μπίγοντας κανά λάβαρο;).
Τώρα δεν ξέρω, έχεις ακούσεις να λένε απάχτωτη π.χ. για γυναίκα, ακαπάρωτη, ελευθέρας βοσκής;
Η ρυμοτομία αυτή είναι κομμάτι της πολεοδομίας του Haussmann... και κάπου τό΄χα διαβάσει ότι με την αύξηση των αυτοκινητήτων αυτοί οι αστρικοί σχηματισμοί, που στο κέντρο έχουν μια στρογγυλή πλατεία, δημιουργούσαν άπειρα κυκλοφοριακά προβλήματα. Η τροχαία είχε προσπαθήσει να ρυθμίσει την προτεραιότητα με διάφορους τρόπους αλλά συνέχισαν να συμβαίνουν πάρα πολλά ατυχήματα.. ώσπου αποφάσισαν να αφαιρέσουν κάθε είδους σήμανση και ανακοίνωσαν στους οδηγούς «βγάλτε τα πέρα μόνοι σας, να προσέχετε και να συνεννοείστε»... έκτοτε τα ατυχήματα μειώθηκαν σχεδόν στο μηδέν (ένα ακόμα επιχείρημα για την ανωτερότητα της αυτοοργάνωσης έναντι του κεντρικού σχεδιασμού για κάποιους)...
με τα greeklish o khan γίνεται καφρούλιακας ή μου φαίνεται;
Για τον τριγωνισμό ή τριγωνοποίηση εδώ...νομίζω βικ υπερβάλλεις σχετικά με τον ελιτισμό στο λεξιλόγιο και τα επίπεδα αφαίρεσης... συμφωνώ με το ώριμο αίτημα σου για τόπο να συζητούνται τέθοια πράματα... δεν καταλαβαίνω που κολλάει η βαθμολογία και η δημοφιλία εδω...
Εγώ δεν είδα στο ύφος του jesus επιθετικότητα. Όσο για τις μαμουνιές με τίποτα δε θεωρώ ότι ήταν το κίνητρο πίσω από την επισήμανσή του, άλλωστε ο τζη είχε κάνει ανάλογες παρατηρήσεις και πριν τις μαμουνιές. Και δε θεωρώ ότι αυτό τον κάνει Ιαβέρη, είναι άλλωστε λογικό ένας χρήστης με εκατοντάδες μακροσκελή λήμματα να έλκει την κριτική. Αν οι μαμουνιές βαρύνουν, φυσικά και βαρύνουν αλλά σε άλλα επίπεδα, τα οποία δε νομίζω ότι βρήκαν έκφραση εδώ. Και σε τελική ανάλυση τι πάει να πει αυτό; Ήταν ανεδαφική η παρατήρηση; Εκτός πια κι αν έχει νόημα η εξής πρόταση «Μου έκαναν μια εμπεριστατωμένη και εύστοχη εμπαθέστατη κριτική τις προάλλες». Για λίγο ρέγουλα θα έλεγα εγώ με τις συμπάθειες, τις αντιπάθειες και τις καρδιοπάθειες...
Αντίθετα στις τοποθετήσεις του Γκατς διέκρινα παρελκυστικές και δολοφονικές του διαλόγου ταχτικές που προσωπικά, όπως είπα, με διαολίζουν. Οι άνθρωποι δε διαολίζονται μόνο στις αρένες αλλά και στις παρέες.
Τα πμ για μένα δεν είναι slang.gr, ελάχιστα έχω στείλει, ελάχιστα μου έχουν στείλει, πολύ λίγο μ΄ενδιαφέρει τι γίνεται στα πμ, και δε νομίζω ότι παρατηρήσεις όπως αυτές του τζη, που δεν είναι κούνημα δαχτύλου αλλά πρόσκληση σε συζήτηση (άλλο αν η... ελευθερία και ο αυτοσεβασμός δεν επιτρέπει να την κάνουμε ουσιαστική, συγγνώμη δε μπορώ να μην είμαι ειρωνικός) δεν έχουν θέση στα σχόλια. Δεν πρόκειται να ψέξω κανένα επειδή έκανε ανοιχτά έλλογη κριτική.
προβοκάτορα
Επίσης ενδιαφέρον ότι το ουσιαστικό χέσιμο χρησιμοποιείται μόνο για το μεγάλο φόβο ή τη μεγάλη κατσάδα. Προκλητική αδιαφορία σημαίνει μόνο στη φράση «το συγγνώμη είναι μισό χέσιμο».
Γκατς, το παραπάνω σχόλιο σου περιττό να σου πω ότι περιέχει ένα σωρό πράματα που εμένα μου γκίζουνε αφάνταστα, ενδεικτικά:
α) ψυχολογιοποιείς την κριτική του άλλου και με στιλάκι αδέσποτου ψυχολόγου της οκάς του λες να κοιτάξει τα επικοινωνιακά του κλπ Του στερείς έτσι το δικαίωμα να διαολίζεται και να ενθουσιάζεται τίμια με ζητήματα αισθητικής, ύφους, ηθικής και πνεύματος. Από πού κι ως πού; Ίσα ίσα, στα ερασιτεχνικά πράγματα όπως το σλανγκ.γρ το πάθος είναι που έχει (και την παιδαγωγική) αξία. Αν δεν υπάρχει και μια ανθρώπινη δριμύτητα και αψύτητα, το site θα γίνει άλλη μία τελίτσα στο γαλαξία των διαδικτυακών χαβούζων αλληλοκολακείας και αλληλοπυγοραπισματοθωπείας. Ακόμα και το σπεκ έχει οριστεί εδώ με σουρεάλ και ενάντιο στις κολακείες τρόπο, μάντεψε από ποιόν.
β) επικαλείσαι την ελευθερία επί ματαίω: δηλαδή ποιος δεν έχει προσωπικό στυλάκι εδώ μέσα; Ποιος καλουπώθηκε; Ποιος ασφυκτιά εξαιτίας ποιανού; Ποιος είναι ο εχθρός της ελευθεροστομίας και της προσωπικότητας; Ο τιραμισουρεαλιστής τζήζους; Δε νομίζω. Σε ποιον απαντάς με όλα αυτά; Αν σε κανένα τα όσα λες δε στοχεύουν σε κάτι άλλο πέρα από εντυπώσεις. Ακόμα και σε ακραίες περιπτώσεις υπήρξε φοβερή συζήτηση και όχι ανεκτικότητα απλά αλλά διεξοδικός διάλογος.
γ) επί του προκειμένου: οικονομία του λόγου δε σημαίνει φτωχός λόγος, τηλεγραφικότητα, ξύλινη γλώσσα... σημαίνει πλούσιο (και άρα απολαυστικό) νόημα.. Η εκτενής περιπτωσιολογία σπάνια εξυπηρετεί την ανάλυση (και πολλές φορές έχει στόχο να την υποκαταστήσει ή να τη βραχυκυκλώσει, στην πολιτική λ.χ. να αποκρύψει τις δομικές διαστάσεις ενός ζητήματος, στην ηθική να διαλύσει τη σύνδεσή της με το λόγο, καζουιστική που λένε κλπ)... Ακόμα και στο είδος της περιγραφικής λεξικογραφίας που κάνουμε εδώ, όπως το κάνουμε, οι πολλές οπτικές – τριγωνισμός κλπ που λες κι εσύ - συνήθως είναι νοηματικά περισσότερο προσοδοφόρες, όχι για την αξιοπιστία, όμως, που λες εσύ (σπάνια έχει τεθεί άλλωστε τέτοιο θέμα στο slang.gr), αλλά γιατί αφήνουν ανοιχτό το πεδίο για καλύτερη κατανόηση της λογικής του γλωσσικού φαινομένου-ζητήματος, που νομίζω είναι το ζητούμενο.
Η περιπτωσιολογία χρήσεων - και όλα τα περιεχόμενα στους ορισμούς, εδώ που τα λέμε - θα πρέπει να συμβάλoυν στην κατανόηση της λογικής ή των λογικών πίσω από τις χρήσεις, όχι απλώς τα πιθανά πλαίσια χρήσης (που προφ στο slang.gr είναι καθημερινά, ανεπίσημά, και μη εξειδικευμένα).
Ας πούμε στο «να σ΄το ζωγραφίσω» ποιο το νόημα να πεις ότι απευθύνεται σε άτομα με στοιχειώδη νοημόσυνη; Συνεχίζοντας αυτή τη λογική θα έπρεπε ίσως και να πεις ότι πρέπει να αποφεύγεται προς τυφλά άτομα... Αν ντε και καλά αν κανείς ήθελε να πει δυο πράματα παραπάνω, θα μπορούσε να πει π.χ. ότι ότι η ζωγραφική είναι στην Ελλάδα για τον πολύ κόσμο μια μάλλον σχολική – ακαδημαϊκή δραστηριότητα, άρα ένας τρόπος μετάδοσης νοήματος πολυτελής και ακατάλληλος για την πιάτσα (και με στόχο αυτό δίνουμε και την έμφαση λέγοντας ζωγραφίζω αντί σχεδιάζω)...ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ...
Δε λέω ότι θά πρέπε να γράψεις αυτό, που είναι και συζητήσιμο... Αλλά οι ελλείψεις του καθενός αναδεικνύονται αρνητικά μέσα από ένα πλατειάζον στιλ όπως το δικό σου (και το δικό μου σε πολλά λήμματα)...
Δε θα κλείσω με καλά λόγια, τα έχω πει εκεί που έπρεπε, κι αν δεν τα χω πει τά παν άλλοι και βαριέμαι να γράφω “με κάλυψαν οι προλαλήσαντες”. Ούτε θα σταθώ στα υπόλοιπα, συνυπολογίζονται σαφώς. Σε τελική ανάλυση, είμαι με το τζη σε αυτό το θέμα και καλά έκανε και το επισήμανε....
Μέσα είσαι γκατς
Αλβανέ μου, πολύ διαφωτιστικός, και αν δε σ΄ τό ΄χουνε κάνει, σ΄το κάνω εγώ:
Βαν Άλε(ν), το αναγραμμαντείο σε καλωσορίζει.
Σχετικά με το λήμμα, ο μπούμπις απ΄το αεροδρόμιο(!! - αν και τά ΄χουμε κάνει κι εμείς αυτά...) έστειλε κι αυτός με πμ τη θαυμάσια δική του συμβολή:
απο αεροδρομιο:
dilbaz είναι ο εύγλωτος, o χρυσόστομος, o cunning linguist ενα πραμα άρα μεταφορικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την γλωσοκοπανα ή φαρμακογλωση!
instant classic το παράδειγμα. Ironnikeian irony at its best.