οι πηγές μου από Ευρυτανία μου λένε ότι πέρα από το «Αϊα!!» συνηθίζεται και το «Ούιιι»
βλ. και πρόκα για συνώνυμα
σωστός ο συντοπίτης.... επίσης το ραβδί/τις ραβδές τις μαζώνομε κιόλας
φαινόμενο που στην κοινωνιολογία το λένε και «παμφαγία»
πολύ μπροστά... η κυβερνοτέτοια είναι μια μορφή retro-garde....
Έγελιο! κι έχει και βάση...
γκαγκάσκα!
Άλλε, αυτό που λες για τη δεκαετία του 80 είναι πολύ ενδιαφέρον. Τώρα που το καλοσκέφτομαι ήταν γενικά εποχή που είχαν αντίκτυπο και συνιστούσαν διακυβεύματα τα γλωσσικά ζητήματα (κωδικά: λχ η γλώσσα της αριστερής διανόησης ή της αντικουλτούρας, η γλώσσα των «νέων», «λεξιπενία», «ξενομανία» κλπ). Αυτά τα ζητήματα ή «ζητήματα» μόνο υπολειμματικά απασχολούν σήμερα.
Σίγουρα λοιπόν η λέξη «καφενόβιος» έχει μικροαστική προέλευση αλλά σήμερα δε βρίσκει χρήση μόνο από μικροαστούς, κάθε άλλο. Και σήμερα οι ανάλογες έχουν διαταξική και προέλευση και χρήση.
μουσικό ηχητικό εφέ όταν εμφανίζεται στην οθόνη κάτι εντυπωσιακό, το οποίο προέρχεται από την «ιδιόλεκτο» των νηπίων - εξ ου και ο κοροϊδευτικός τόνος που ενέχει, ότι αυτό που συνοδεύει είναι υπερφιάλο και παιδαριώδες.
χρησιμοποιείται επίσης για να δηλώσει ότι κάποιος είναι αμιγής ή πιουρίστας ως προς κάτι, ως συνώνυμο του χάρκορ.
Νομίζω ότι το γκαγκάν (ή και γκαγκάν γκαγκάν, γκαγκαγκαγκαγκαγκάν) είναι παιδική λέξη την οποία τα παιδιά χρησιμοποιούν όταν παίζουν με παιχνίδια έφιππους καμπόιδες, ιππότες κλπ για να δηλώσουν την έναρξη του καλπασμού προς τη μάχη.
Τώρα από κει μέχρι το άλλο....
πάντως είχα ένα φιλαράκι που συστηνόταν σε παρέες ως «Παρμενίων, υγιής και εχέμυθος»
ωραίος ο άλλος, σχετικά με την «αυτοσχέδια έμπνευση» είχα κάτι σχετικό στο -όβιος, -όβια.
και κυρίως βλ. Άη Γιώργης, ο
όχι ρε σιγά.... απλά ξέχασα ένα ;P εκεί πάνω
και γαμώ τα καλωσορισματα του κάνες του Θεού ρε ντέρτι
Thor ftp σπεκ για την σπάνια κατάληξη σε -ίτζουρας.
να σημειωθεί κι άλλη ατάκα από Έλληνα ράπερ
δε με ξέρει η μάνα μου, η μάνα σου όμως με ξέρει
bOh! Δεν είν' αυτό που λές μπαζουνουρού;
in Αυτά μας τα 'πανε πολλοί, μας τα 'πε κι ένας Γάλλος... Αν δεν γαμήθηκες μικρός, θα γαμηθείς μεγάλος
ιδέα, βλ, και άλλα στο σκασίλα μου μεγάλη και δέκα παπαγάλοι
εξ ου και πουσουνίζω-ιστήρι
Το αντίθετό του όμως είναι. Ο/η/το πολιτίκ.
βλ. και το μεγαλειώδες Ρωχάμης / δεν το παίζει ούτε ο Ρωχάμης
καλά μιλάμε για φοβερή ανισορροπία στη βαθμολογία
να εκτιμήσουμε πάντως το γεγονός ότι ο τζήζας δεν έγινε σεντερ μπακ :P
Πάντως τζηζας αν δεν κάνω λάθος έχεις γράψει ότι δεν σου αρέσει η βαθμολογία ούτε ως μέσο θετικής κριτικής στη δουλειά οποιουδήποτε, επειδή και μόνον έχει αφιερώσει χρόνο σε αυτό που έκανε
κάτι που είναι γενικά τίμιο
τζον σπεκ, κλασικός διάλογος της εποχής
- τι μουσική ακούς;
- Ίζραελ (που ήταν ο μη μειωτικός όρος για το είδος)
αρκετά μεγάλο όνομα πάντως
τη λαδώνει τη σαλοπέτα...!!!!!!!!....σπεκ...
αξίζει και το Πανούσειο
Νέα Δημοπρασία
νομίζω ότι καλύτερα να παίξει εντιτιά συγχώνευσης και διαγραφή σχολίου/ων, αν οκ με σένα βράστα και άλειβε τζιπι, γιατί θα ναι ωραίο να έχει 6 έννοιες σε 1
Αξίζει να αναφερθεί εδώ ότι μέχρι πρότινος στην παραδοσιακή διάλεκτο της Κρήτης τσιράω = ουρώ
κατουράω = αφοδεύω.
Τα τελευταία χρόνια έχει ψιλοεκλείψει το τσιράω, με την εισαγωγή του «χέζω» και τη συνακόλουθη εκτόπιση του νοήματος του κατουράω προς το νόημα του «ουρώ». Επίσης λόγω και της διάδοσης της φράσης «κυρία μπορώ να πάω στην τουαλέτα» αντι του «να πάω να τσιρήσω»