Comments by vikar (4189)
Showing 3361-3390 from 4189
Ωραία αυτά για την εξειδίκευση, σωστός. Πάντως το πατρονάρισμα, με ότι αντιδράσεις αυτό συνεπάγεται, είναι γενικότερο γνώρισμα ύφους στην αργκό.
Τζόνμπλακ, είμαι εντελώς υπέρ του να ευαισθητοποιούμε ο ένας τον άλλον. Αλλα όχι μέσ' απο απευθείας πρόκληση τύψεων. Αυτό λέω μ' άλλα λόγια. Το τελευταίο που αναφέρεις ήταν ήδη κατανοητό (θά 'πρεπε νά 'ναι και ευνόητο για όλους θα μου πείς, τέλος πάντων).
Πάτσις, αφού θα πάω εγώ στο μάρκετ, αυτή τη φορά θα πάρω ζερό, να το ξέρεις. Έχεις παχύνει.
Καλώς τονε τον ανώνυμο κυπραίο μας!... Μία ένσταση: δέν θά 'λεγα «ελληνικά» αλλα «ελλαδίτικα» εκειπέρα.
Να πώ λίγο πιό καθαρά απο πρίν οτι αυτό που βρίσκω παραπλανητικό στον ορισμό είναι η φράση: «Η [...] πολιτική σε μια δημοκρατία είναι το όχημα και ο τρόπος με τον οποίο ο κάθε πολίτης έχει τη δυνατότητα να αλλάξει (προς αυτό που θεωρεί καλύτερο, hopefully!) τη ζωή του και αυτή των συμπολιτών του». Είναι παραπλανητικό γιατί δείχνει να αποσιωπά οτι αυτό ίσχυε και ισχύει σε κάθε κοινωνία ανθρώπων και καθόλου μόνο στα πλαίσια οποιασδήποτε δημοκρατίας.
Αυτο μόνο, και σόρι για τις πρόχειρες διατυπώσεις μου επάνω. Κατα τ' άλλα, Μουστάρδαμε, καλωσήρθες (και και γαμώ τα ονόματα... :-Ρ).
Πάτσις μου, καλέ μου, να μου επιτρέψεις κι' εσύ, ε ί ν α ι κακό να πιάνουμε τον άλλον στο φιλότιμο, είναι θά 'λεγα άτιμο. Άλλο να πείς «προσωπικά το βρίσκω αποτροπιαστικό, άσχημο, αντιδεοντολογικό, κάφρικο αυτό που ανέβασες γι' αυτόν και γι' αυτόν το λόγο» κι' άλλο να προχωρήσεις και να πείς «παρακαλώ, μήν ανεβάζεις τέτοια πράγματα γιατί έχω πρόβλημα προσωπικά». Το να πιάνεις στο φιλότιμο το ξέρουμε πολλά παιδιά απ' τους παλιάς κοπής γονιούς, είμαι σίγουρος είναι πολλές φορές ένας ύπουλος τρόπος να περάσεις το δικό σου, όταν δέν έχεις τρόπο να πείσεις.
Και σίγουρα, δέν έχει πέσει στην αντίληψή μου παρόμοια αναφορά σε ορισμούς, αλλα όπως έγραψα και πάνω, ένα βήμα παραπέρα είναι να γίνει αυτό.
ΥΓ: Το δωμάτιο το χάσαμε γαμώτ', μας πιάσανε... Αλλα μή μασάς, σ' τα κρατάω... Σά δε ντρέπεσαι ρε, να μου τη λές έτσι δημόσια, να με κάνεις εμένα ρεζίλι... Γιατί με στεναχωρείς έτσι, μου λές;... Άχ, χαμένες οι προσπάθειές μου, χαμένες οι θυσίες μου, χαμένα όλα...
Παιδιά, σεβαστά αυτά που λέτε, ναί, αλλα δύσκολο να γίνουν αποδεκτά. Άν αρχίσει ο καθένας μας να απευθύνει τη δική του παράκληση σε συγχρήστες και συγχρήστριες, περι του τί πολυμέσα δέον να αποφεύγονται ένα βήμα παραπέρα, τί είδους ορισμοί δέον να αποφεύγονται, γιατι τον θίγουν και προσβάλλουν προσωπικά, έ, ζήτω που καήκαμε.
Στο μέτρο που δέν παραβαίνουμε νόμους ωστε να στείλουμε τους μπάτσους στο σπίτι του αφεντικού, μπορούμε ν' ανεβάζουμε ότι θέλουμε. Και κατόπιν, να το κουβεντιάζουμε όσο θέλουμε, φυσικά. Αλλα ας μήν πιάνουμε τους άλλους στο φιλότιμο, αυτό λέω μόνο. Ο κόσμος δέν είν' αγγελικά πλασμένος, και αυτό φαίνεται στη γλώσσα, πόσο μάλλον στην αργκό.
Τα λέω με όλη την καλή διάθεση, εννοείται. Κι' εγώ βλέπω κατακαιρούς εικόνες που με θίγουν, όπως και ορισμούς που με θίγουν, ή λέξεις που με θίγουν προσωπικά (ηθικά, αισθητικά και τέτοια) και καταλαβαίνω για τί πράγμα μιλάτε.
Και τί 'ν' αυτά που λέτε πάλι οι αποπάνω;... Αφου είπαμε, ανήκουμε στην ένδοξη γενιά των παπάδων τέ και ζευγάδων (άλλο ένα πού 'μαθα απ' τον Λουντέμη, γιά δές)...
Το λογοπαίγνιο αυτο πρώτη φορά τό 'χα διαβάσει μικρός στο «Ένα παιδί μετράει τ' άστρα» του μινοράκια Λουντέμη, βιβλίο του πενηντα έξι, δια στόματος αξιοτίμου Δακρυτζίκου, άν θυμάμαι καλά. Και είχα (α)γελάσει βεβαίως βεβαίως... Ά ρε χρόνια...
Μα εδώ, απ' ότι ακούω, έχει ήδη προκηρύξει το αφεντικό την εκπόνηση σχετικού ανδριάντα, ο οποίος μέλλει να στηθεί έξω απ' τα γραφεία, τί λέμε τώρα...
Όντως γαμάτος ορισμός. Μόνο που τον βρίσκω παραπλανητικό, και συγκεκριμένα έχω μία ένσταση στη χρήση της λέξης δημοκρατία. Δηλαδή, άν ο μή πολιτικοποιημένος είναι δεξιός, ο πολιτικοποιημένος τί είναι, αριστερός;... Όχι δά.
Η υπαρκτή δημοκρατία είναι πολύ στενό πράμα, λέω, και είναι πιά καιρός να την απομυθοποιήσουμε, δέν βρίσκετε;
Ωραία η παρατήρηση περι πατροναρίσματος. Σάν να τό 'χα πιάσει σε κάποιο σχόλιο αυτό... Μπράβο, εδώ. Μόνο που δέν μου ήρθε να το πώ πατρονάρισμα, ενώ ακριβώς γι' αυτό πρόκειται.
Μπά, απο ντόπιους... Τό 'λεγα κι' εγώ μικρός, μου φαινόταν εξαιρετικά αστείο... :-Δ
Χαλικούτης, το άκουγα μικρός και στη Θεσσαλονίκη αυτό.
Κοίτα φιλαράκι, δέν ξέρω τι κάνετε εσείς εκεικάτω, εμείς οι λιγότερο άντρες της μακεδονίας πάντως τη λέμε απ' όσο ξέρω... :-Ρ
Σωστός ο Μπούμπις για το ξα. Σηκώνει καταχώριση θά 'λεγα. Μπούμπις, ανάλαβε τις ευθύνες σου...
Γαμάτο λήμμα λόλ.
Το -α τελικά δέν περιορίζεται κάν σε θηλυκά ουσιαστικά: άκουγα παλιότερα πολύ συχνά τη λέξη γράψα < γράψιμο (με τη σημασία το υπέρτατο κλάσιμο ξερω 'γώ), και σίγουρα θα υπάρχουν κι' άλλα, άλλο αν τώρα έχω κολλήσει.
Θά 'λεγα τελικά οτι όντως, δέν πρόκειται για μετατροπή οποιασδήποτε κατάληξης θηλυκών ουσιαστικών σε -α (αμφιβάλλω άλλωστε αν στέκει γλωσσολογικά να μιλάμε για «μετατροπή», αφού ούτε φωνητικά εξηγείται, ούτε μορφολογικά, ούτε τίποτε, και τελοσπάντων, μόνο εγώ μιλάω για «μετατροπή», και μάλιστα, σε αυτό εδώ το σχόλιο μα τί λέω!, σ' αυτήν εδώ την παράγραφο, άς σταματήσω λοιπόν), παρα πρόκειται για γενική εναλλακτική αργκό κατάληξη ουσιαστικών, που σχηματίζει συγκεκριμένα θηλυκό ουσιαστικό απο θέμα ουσιαστικού --ή και τμήμα του (παράκμα, που λέει κι' ο χαλικούτης επάνω, ή κατάστα που λέει ο αλίβ), πράγμα που μπορείς ισως να πείς οτι σχετίζεται και μ' αυτό που συζητούσαμε τις προάλλες, περι αποκοπής συλλαβών (σχολιασμός εδώ).
Με τη σημασία του Κάνινγκ, η σύνταξη είναι λιώνω σε (κάτι) (καμιά φορά συντάσσεται και με από), ενώ με την σημασία της ιρονίκ, λιώνω για (κάποιον). Ίσως να αξίζει τον δικό της ορισμό η δεύτερη σημασία, έ ιρονίκ;... :-Ρ
Προέλευση το πρώτο συνθετικό;...
Ε ναί. Το σχόλιο πάντως το έκανα γενικότερα.
Όχι ρε αλίβ, τί χαλάστρα είν' αυτή!... Έλεγα να δώ επιτέλους αυτήν την κωλοταινία σήμερ'-αύριο... :-(
Δέ μας είπες όμως, για ποιό χωριό μιλάς; :-Ρ
Ενδιαφέρουσα παρομοίωση πάντως, άν όντως βγαίνει απ' το τέντωμα της χορδής στο τόξο. Ανοίγει ορίζοντες.