Comments by vikar (4189)
Showing 631-660 from 4189
Ε ναί, κι' εγώ έτσι τό 'χω.
Ενδιαφέρον. Ο Τριαντά λέει «ίσως τουρκ. parçak 'κουρελιασμένο'», και ο Μπαμπινιώτης το ίδιο (και με την ίδια επιφύλαξη).
Πάντως, να πώ οτι ποτέ δεν έχω ακούσει τη λέξη σε άλλο τύπο έξω απ' το ουδέτερο (ο Μπάμπης μάλιστα μόνον αυτόν τον τύπο καταγράφει).
Μπορεί να εξηγήσει κανείς και το γαμώτο μ' αυτήν τη λογική, πλάκα-πλάκα.
Ο ενικός θά 'λεγα κι' εγω οτι δεν είναι τόσο ισχυρός τύπος όσο ο πληθυντικός, αλλα οτι παίζει, παίζει. Απο το διαδίκτυο:
[I]1. Έλα, είμαι Πύλο κι έχει μείνει ένας φρίτσης με ένα νοικιάρικο Peugeot 407 SW και δε βγαίνει ο τροχός. (εδώ)
- Nτροπή της Ευρώπης χαρακτηρίζουν την Ελλάδα, ποιοι;Οι Γερμανοί!!!:(-bam-): Αυτοί που σκόρπισαν τον θάνατο σε εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους κατά την διάρκεια των 2 παγκόσμιων πολέμων έχουν το θράσος και μιλάνε κιόλας. Και όσον αφορά τους λαθρομετανάστες να προωθηθούν όλοι στην Γερμανία αφού είναι έτσι.
- Μαλάκας ο φρίτσης αλλά το θέμα ξεκίνησε από αλλού και τώρα δεν μπορώ να θυμηθώ.
(εδώ)Ο ανθρωπος εχει μονιμοποιηθει μεταξυ παγκου και εξεδρας στη Γερμανια μετα το Euro και ομως ο φριτσης εξακολουθει να τον εχει βασικο,ακομα και οταν επιστρεφει απο τραυματισμους... Να εβαζε και κανα γκολ θα λεγα παει κ ερχεται,αλλα ειναι και φυρα... (εδώ)[/I]
Αυτό που μ' αρέσει είναι στο 2, που έχουμε το φαινόμενο του ενικού περιληπτικού με το «φρίτσης»!... Άρα, ο φρίτσης αντί οι φρίτσηδες (τό 'χουμε θεματοποιήσει αυτό με τον περιληπτικό ενικό; το αναφέρει σίγουρα ο πονηρός ανπασάν, στο τέλος του ορισμού εκεί)
Σωστός ο πάτσις. Σηκώνει λήμμα πιστεύω.
Νά 'σαι καλά ρε Χότζ.
[ά ρε σύ, κάτσε... ρε έχει και σημείωση στο τέλος, μου ξέφυγε!...] :-Ρ
Κάργα παράδειγμα παλαιοελληνιάς.
Το λήμμα που κρύβεται εδωπέρα, η φράση κι' οι πέτρες (και όχι το συγκεκριμένο παράδειγμά της την έχουν πάρει κι' οι πέτρες), είναι ίσως ένα παράδειγμα συντακτικής γενίκευσης που συζητούσαμε εκεί πρόσφατα.
Το και οι πέτρες το καταγράφει ο Μπάμπης, ενώ στον Τριαντά υπάρχει μόνο το το ξέρουν κι' οι πέτρες. Το σενάριο λοιπόν είναι οτι ξεκίνησε η φράση όπως την έχει ο Τριαντάφυλλος, αποσπάστηκε και αυτονομήθηκε το κι' οι πέτρες καθότι χρηστικότατο και κολλάει εύκολα παντού, και γενικεύτηκε τόσο ωστε κάποτε να λεξικογραφηθεί και στον Μπαμπινιώτη.
Αλήθεια, πώς θα πείς τελικά modular στα ελληνικά;...
Άαααααχ, για σάς τους συνταξιούχους είναι η ζωή... Για συνάντες μή ρωτάς εμένα, να σου πούν οι ενελλάδι. Εκτός κι' αν σκάσεις απο τζέρμανι μεριά.
Άρα πάντως παίζει να λέω πατάτες επάνω, και η φράση όντως να λέγεται απο τσιγγάνους. Ντάξει, μανιβέλα.
Έλα ρε Χάν, και νόμιζα έκανες λογοπαίγνιο με το είσ' ωραίος... άχαχαχχχα...
Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις λημμάτων είναι είναι που λένε: ε μή χάνεσαι ρε μεγάλε.
Μπέτα μου θύμισες αυτό του Χριστιανό:
[I]
καινούργιο χιόνι πέφτει
επάνω στο παλιό
κι' άλλες νιφάδες βιάζονται
να γίνουν λάσπη.[/I]
(Το κορμί και το σαράκι, 1964)
Η αναζήτα είναι μέγα θέμα, ναί. Προσωπικά βρίσκω συνηθέστατα την προσαρμοσμένη αναζήτα του γκούγκλ πολύ πιο χρήσιμη απ' την ντόπια.
Επίσης, που λέγαμε για στανταρισμένα κουτάκια (χωρία, πεδία) στον ορισμό σε μελλοντικές βερσιόν, ένα κουτάκι για την προφορά θα έλεγε. (Έχει κατα πάσα πιθανότητα ξαναπροταθεί στο παρελθόν.)
Νομίζω είναι καλό να μείνει ο τίτλος ως έχει. Άμα πάει να το αναζητήσει κανένας, το πιθανότερο είναι να μήν τηρήσει ούτ' αυτός το ρυθμό --κι' άμα το κάνει, κατελπίδαν θα το βρεί αφού πλέον αναφέρεται, έστω και σά σχόλιο.
Το βρίσκω ακόμη πολύ ιντριγκαρίστικο αυτό το θέμα: ακόμη και σ' ένα τέτοιο χώρο, οπου μιλάμε για αργκό, έχουμε αναστολές να σεβαστούμε και να τηρήσουμε την προφορικότητα του λόγου. Δέ βγάζω την ουρά μου απέξω, κι' εγώ ακόμα την ψάχνω, κι' ακόμα έχω πρόβλημα με τις αποστρόφους --ρώτα και τον πάτσι να σου πεί τι έπαθα απ' το ατύχημα στην Αγγελάκη και μετά... Αλλα άμα μιά ζωή στα σχολεία και τα πανεπιστούμια σ' τα μαθαίνουν όλα γραπτά, πολλές φορές και με μιά υποβόσκουσα αποστροφή στην προφορικότητα, πρέπει εσύ μετά μόνος στα γεράματα να ξαναμάθεις αλφαβήτα.
Τέλος πάντων, σόρι για το προπαγανδίστικο, ήθελα απλά να υπενθυμίσω οτι ένα τσίκ αφτί παραπάνω σ' αυτά που ανεβάζουμε, σ' αυτό το σάιτ, είναι θά 'λεγα επιβεβλημένο. Ειδικά αφότου η ιδέα (του ντίκ) νά 'χουμε τη δυνατότητα ν' ανεβάζουμε ηχογραφημένα τα λήμματα, δέν μας έκατσε (ως τώρα) ως κοινότητα.
Για την εκφορά της φράσης, υποθέτω πάει έτσι: άσπρο κώλο πού 'χ' η νύφη, νά 'χαμε κι' εμείς οι γύφτοι, έ;
Ωραίο, δέν το έχω ακούσει, άρα και για τα πραγματολογικά μόνο να εικάσω μπορώ. Πάντως για το «πώς ξέραν οι γύφτοι για τον κώλο της νύφης», ντάξει, θεωρώ προφανές οτι η παροιμία δέν είναι γύφτικη, οτι απο μή γύφτους βγήκε και λέγεται.
Αυτό πάντως, θα το έλεγα μέχρι κι' εγώ μή αργκοτικό. Μάλιστα, ούτε κάν ως παλαιοελληνιά στέκει στην αργκό, στάνταρ κλισέ ατάκα της καθομιλουμένης έως επίσημης είναι.
Σωστός. (Το είχαμε βέβαια, αλλα ντάξ'...)
Τα τάγκ είναι όντως επιβεβλημένα και ντάξει, καλό ειναι να το κουβεντιάζουμε πού και πού.
Για παράδειγμα, ιδού σχετική «ετικέτα» που έχω στο πρόχειρο (δέν την έχω ενσωματώσει στα σχετικά λήμματα εδωπέρα ακόμα, γιατί ειναι μεγαλούτσικη και με το χέρι θα μου πάρει κάτι χρόνια, άσε που είναι και ημιτελής), και έχω ονομάσει «χασικλίδικα». Σ' αυτήν, μόλις ενσωμάτωσα και τον καπιτσέ, ή το άλλο το σημερινό το δικό μου.
[mod]Χασικλίδικα: αλβανός, ανέμπαφος, αφορολόγητο, γάρο, γελαστό τσιγάρο, ζέλα, καβάτζα, καλαματιανό, καλαμώνω, καπιτσές, καπνίζω λιβάδια, καρκινιάρικη, καυτή, κέρατο, κλάσιμο, κλασμένος, κολλάω, κροκόδειλος, λεμόνι, λιώμας, μαρουγάνα, μάσες, ξάπλες, φούμες, μονόφυλλο, μπαφάνα, μπαφιάζω, μπάφκετ, μπαφοκατάσταση, μπάφος, μπαφόσπιτο, μπόγκαρτ, μπουρί, μπριζολάτη, μπριζολίλα, να γυρίζει, ντουμανάκιας, ντούρου, ξεχαρμανιάζω, πίνω, ποδοσφέος, ποκαφούντας, ποτηράτο, πρασόπιτα, πρεζόφουντα, πρεζόχαρτο, ρο, ρούκουνας, σεντόνι, σκάνγκ / σκάνκ, στο βιλλαμπάφο ακόμα στρίβουν, στρίφτης σκάστης, στροφιλίκι, ταυάκι, τεκές, τεκετζής, τζιβάνα, τζιβάνιασε, τιρουρίρου, τσαμπουκαλεμένο, τσαμπουκάς, τσελέμι, τσιγαριλίκι, τσίκα, τσιό, φουμάρω, φούντα, φουνταμενταλισμός, χαρμάνης, χασίστες και φουντικοί, χάχα, χέσιμο, ψεστρί το ποτατί, ψεύτικο, ψίλος[/mod]
Μπράβο. Μόνο που μία ετικέτα πρέπει νά 'χει όνομα, και να περιλαμβάνει καί το λήμμα στο οποία κοτσάρεται (εδώ, καί τον καπιτσέ.
Δέν πρόκειται για αυτοσχολιασμό, αλλα για διάκριση ανάμεσα σε πληροφορία που (θεωρώ οτι) ανήκει στον ορισμό, και σε πληροφορία που (θεωρώ οτι) τον υπερβαίνει και ανήκει σ' αυτό που κάποτε άμποτε θα λέμε «ετικέτα» (tag), και θα ομαδοποιεί λήμματα όπως τώρα οι κατηγορίες μας αλλα πολύ πιο ελαστικά και δυναμικά (εδώ, η ετικέτα θα ήταν/είναι «χασισοσοφία» και καλά). Είναι δουλειά με το χέρι προς το παρόν, για κάτι που θα γίνεται πιό αυτοματοποιημένα στο μέλλον.
Πολλά απο τα λήμματα-ομπρέλες μας λειτουργούν ως «ετικέτες», παρεμπιπτόντως νά ενα χτυπητό παράδειγμα, και στην ουσία δέν είναι λήμματα (με την έννοια οτι δέν ορίζουν μια φράση ή μια λέξη), αλλα απλώς εξκιούζ για συλλογή συνωνύμων, ή σταχυολόγηση σχετικών εκφράσεων. Κάποτε στο σάιτ είναι καλό, λέω, αυτά τα δύο να διαχωριστούν, και εννοείται οτι άμα τέτοια κουτάκια ενσωματωθούν στο σύστημα, δέν θα (πρέπει να) είναι μόνο ο Συντονισμός που θ' αποφασίζει τις ετικέτες, αλλα κάθε χρήστης.
Τέτοια κουτάκια απ' το Συντονισμό άλλωστε, εδώ και χρόνια θά 'λεγα, δέν τα χρησιμοποιούμε μόνο διορθωτικά ή παρεμβατικά στα γραφόμενα του κάθε χρήστη, αλλα τα εννοούμε να επιτελούν λειτουργίες που το σύστημα δέν είχε προβλέψει σ' αυτήν του τη μορφή (έλεγες Βράστα παλιά για κουτάκι με μετάφραση σε άλλες γλώσσες, έ, αυτά ειναι κάποια παραδείγματα σε τέτοια φάση: γκουμούτσα, μουλέτι, καλικούτσα και μπόλικα άλλα...).
Τη δουλειά αυτή τελοσπάντων την κάνουμε στο Συντονισμό εδώ και πολλούς μήνες συνειδητά (πολύ πρίν αυτομπαναριστείς πλάκα-πλάκα) σε όλα τα λήμματα, και φυσικά και στα δικά μας.
Ξήγηση τέλος, σόρι για την όποια παρεξήγηση.
Παίζει αρκετά και το φραπεδούρα φυσικά.
...Αλλ' αυτό εχει ήδη χαρακτήρα -δ-, δέν πρόκειται για το -δούρα, αλλα για το -ούρα, απλά και ξάστερα.
...Όπως και το παπαδούρα επάνω, τώρα που το βλέπω.
Ρέ, τό 'χει ακούσει αυτό κανένας σας ή τα βγάζω απ' το μυαλό μου;
(Ντάξει, το δεύτερο παίζει να είναι και ορθογραφικό, αντί για βυζαρούδες.)
Το -δούρα θά 'λεγα οτι παίζει γενικότερα ως (ειρωνικό) επιτατικό, εμπεδωμένο απ' τη μιά απο συγκεκριμένες λέξεις που καταλήγουν σε -ούρα με χαρακτήρα θέματος -δ- (σημάδι > σημαδούρα, σκάρτος > σκαρτάδος() > *σκαρταδούρα), αλλα και απο ιταλικά δάνεια, κυρίως θά 'λεγα απ' το καπελαδούρα.
Έτσι, πού και πού μπορεί ν' ακούσεις γκομεναδούρα, πουτσαδούρα και τέτοια. Πιχί:
[I]1. Ο παπάς δεν αποπνεέι μίσος, απλά προπαγανδίζει την άποψη του μαντριού του. Αυτό είναι δικαίωμά του, ασχέτως εάν εγώ διαφωνώ με την άποψή του. Διευκρινίζω ότι δεν γουστάρω την παπαδούρα, και είμαι υπέρ της αποποινικοποίησης της χρήσης ΚΑΙ καλλιέργειας της κάνναβης από ενηλίκους και μόνον, υπό τις σωστές νομικές προϋποθέσεις και με τις απαραίτητες δικλείδες ασφαλείας. (σχόλιο σε ιστολόι)
- και γω συμφωνώ με τις βΥζαδούρες του φόρουμ! (εδώ)[/I]
() Για το *σκαρτάδος βλέπε «Λέξεις που χάνονται» του κυρ-Σαράντ.
«Για νύν ούτε λόγος»;... Ε τότε τί σκατά εσκιμώος;