Comments by vikar (4189)
Showing 1561-1590 from 4189
Το «σε τί να εμπνεύσει το :-Ρ» λες; Ν' απαντήσω.
Καταρχήν, στο να ευαισθητοποιήσει επιτέλους κάποιον μετά απο τόσο βομβαρδισμό, να κάνει το λιγότερο μία λίστα με τις φατσούλες που παίζουν στο σημερινό διαδικτυακό λόγο (και δή στον ελληνικό), και ίσως ακόμη, πέρ' απ' τη λίστα, ένα καλό ιστορικό, κοινωνιογλωσσικό και ότι ψάξιμο πάνω στις φατσούλες (ανάλογα με τα μεράκια).
Αυτό το θέμα με τα σμάιλιζ παίζει εδώ και χρόνια. Ακόμη βλέπω να χρησιμοποιούν κάποιοι τέτοιες παπαρίτσες που δέν έχω ιδέα τί σημαίνουν --περίπου όπως όταν εσύ ανέφερες τον έναν και τον άλλον χωρίς να μου λές περι τίνος επρόκειτο: κενές αναφορές και άγνωστες λέξεις, όλ' αυτά σημαίνουν κακή επικοινωνία. Και καλά ο τάδε μεταδομιστής, οι φατσούλες όμως είναι πανταχού παρούσες στο διαδίκτυο, και άρα πολύ πιο σημαντικό να γνωρίζει κανείς τα βασικά τους.
Αυτό απ' το σλάνγκ τζι αρ λείπει (πόσο μάλον απ' τους Τριαντάφυλλους και τους Μπάμπηδες...), και κάθε φορά που βλέπω γελαστούληδες, το θυμάμαι και δαγκώνομαι, κι' ελπίζω κάθε φορά να βρεθεί κάποιος που τό 'χει με τα τσατάδικα να μας τα γράψει σωστά και όμορφα.
Ύστερα, μ' ενδιαφέρει προσωπικά πολύ το σμάιλι απ' την άποψη της λειτουργίας του ως στίξης (κάπου τα λέγαμε αυτά παλιά με τον χαλικού --σ' το να σ' το ζωγραφίσω). Κάθε χρήση του απο ανθρώπους που τό 'χουν με τις φατσούλες, με βοηθάει να καταλάβω το φαινόμνο καλύτερα. Εσένα μπορεί να μή σ' ενδιαφέρει. Σεβαστό· προσπέρνα το, όπως κι' εγώ άλλες ανταλλαγές που δέ μ' ενδιαφέρουν αλλα σ' εσένα μπορεί να κάνουν κλίκ απανωτά.
Και πέρ' απ' αυτά, πές οτι ξέραμε όλοι τα πάντα για τις φατσούλες. Οι ανταλλαγές-πειράγματα μεταξύ χρηστών δίνουν έναυσμα για κάθε λογής μεταπαρατηρήσεις, που συχνά οδηγούν σε γλωσσικά συμπεράσματα. Δές τα παιδιαρίσματά μας στο σκούπα πιχί, και μεταξύ τους πρόσεξε τον χορό (θεατρικά το εννοώ) του μπέτα και του πάτσι. Ε άντε βρές μου καλύτερο παράδειγμα για τη χρήση αυτή των προσβόλα και του ξύλο όταν λέγονται για τσίγκλισμα. Απο χθές έχω μπεί στο τριπάκι να μαζέψω τέτοιες ατάκες που λέγονται ενχορώ προς εφηβοκοκόρια για να τους ρίξουν σε καβγά. Δέν ξέρω αν θα βγεί κάτι ή άν αξίζει κάν τον κόπο, αλλα μιά φορά στο τριπάκι μπήκα. Έτσι λειτουργώ σχεδόν απ' την αρχή στο σάιτ.
Θές αυτά να τα κόβουμε; Εγώ όχι: είναι απ' τις πρωτογενείς πηγές (όχι η μόνη φυσικά, ούτε κάν η πιό αξιόπιστη) για την όποια δουλειά ρίχνω εδωμέσα (εγώ και άλλοι μας προφανώς, εδώ έχουμε και λέξη τρομάρα μας για το πιό φυσιολογικό φαινόμενο της πλάσης). Είναι μάλιστα μία πηγή (για μένα η μοναδική ονλάιν, για άλλους ίσως όχι) με την εξής ιδιαιτερότητα: τη γνωρίζω και μπορώ να την ερμηνεύσω πολύ καλύτερα απο άλλες --προφανώς, επειδή γνωρίζω σε ένα βαθμό τις περσόνες που συχνάζουν εδώ και τις προσωπικές τους ιδιολέκτους.
Οτι καταντάν κάποιες φορές κουραστικά τα χαχαμπούχα, συμφωνώ και επαυξάνω μά την αλήθεια... Αλλα είπα και πρίν, άν μετά απο κράξιμο ο άλλος δέν το πιάσει οτι γίνεται σπάστης, έ, είναι θέμα δικής του καλλιέργειας (αν μή τι άλλο), και προτιμώ να επιδείξω ανοχή παρά να το παίξω δασκαλάκος, μπάτσος, δικαστής και λοιπά.
Σειρά σου: έχεις ακούσει να λέει κανείς σήμερα μαστόρικο ή και τα λοιπά για τα φτηνιάρικα λαϊκά τσιγάρα, όπως παλιά για τα Καρέλια; Κι' άν όχι, υπάρχει νεόκοπος περιληπτικός όρος γι' αυτά σήμερα;
Οι άλλοι; Χαλικούτης;...
Σωστός βίκαρ όταν λές οτι κάποια «σχετικά» σχόλια προκύπτουν από οτινανικά, πρέπει όμως να τίθεται κάποιο όριο. τζέι μπί Είναι θέμα προσωπικής καλλιέργειας. Τα όρια πρέπει να τα θέτει κανείς στον εαυτό του.
Εδώ στα σχόλια όλα (σχεδόν) επιτρέπονται, έτσι προχωράει το πράμα απ' την αρχή του. Όταν λέγονται και με καλή προαίρεση, ακόμη καλύτερα. Οπωσδήποτε, τα αστειάκια μεταξύ περσόνων που έχουν έρθει κοντά μέσ' απ' το σάιτ, ευνοούν τη συνοχή της κοινότητας.
Κατα τ' άλλα, ο Πανκέλις έχει δίκιο, και να μας συγχωρεί (κι' αυτός και ο χαλικού) για το σπάμ --που μέχρι την παρέμβαση του τζέι μπί ήταν τουλάχιστον εύκολο να το αναγνωρίσεις και προσπεράσεις. Όβερ εντ άουτ ως προς αυτό.
Όσον αφορά το αρχικό σου σχόλιο, διευκρίνισέ μας λίγο: δηλαδή τα μάλμπορο (και τα λοιπά μέκαψες) λέγονται «οικοδομικά» ή «μαστόρικα» το σήμερον ημέρα;... Ή απλά εννοείς οτι τα μάλμπορο (και λοιπά) έχουν διαδεχθεί αυτά που παλιότερα λέγανε «μαστόρικα» (που ισχύει), χωρίς όμως απαραίτητα να ονομάζονται πλέον έτσι; Εγώ πάντως (μάντεψε...) δέν έχω ακούσει κανέναν να λέει τα μάλμπορο «μαστόρικα», ούτε και τα πάμφτηνα της συφοράς, παρόλο που έχω πολύ κοντινούς ανθρώπους που τα κάνουνε εδώ και χρόνια.
Λέγαμε, στη γερμανία βρέχει... (κι' έχει κι' εφτά βαθμούς)
Τα σκουπάκια, ανιστόρητε νεομαθηματικέ της δεκάρας, προέκυψαν απο την ανάγκη για αθόρυβο παίξιμο-σκούπισμα (είχαν μάλιστα πρόγονό τους τη μυγοσκοτώστρα). Όπως είναι γνωστό, η κότα έκανε τ' αβγό.
Τσουτσέκι, έ τσουτσέκι...
(γράφαμε μαζί με βράσταμαν)
«Νυμφομανής» δηλαδή... :-Ρ
Ωστόσο έχει πέσει στο τραπέζι κάτι ενδιάμεσο: να σημαίνονται (απο χρήστες; απο χρήστες-συντονιστές;) κάποια σχόλια ως «άσχετα» (οτινανικά; εξωγλωσσικά;) και να κρύβονται, αφήνοντας μπαϊ ντιφόλτ ορατά μόνον τα «σχετικά» με το λήμμα.
Το πρόβλημα βέβαια σ' αυτήν την περίπτωση είναι οτι πολλά ενδιαφέροντα «σχετικά» σχόλια προκύπτουν απο σωρεία οτινανικών ή εξωγλωσσικών σπαμιών είναι πολλά τα παραδείγματα αυτού του φαινομένου, οι θαμώνες του σάιτ θα πρέπει να τό 'χουν παρατηρήσει, μ' αποτέλεσμα η απόκρυψη των δέ να καθιστά τα μέν ξεκρέμαστα.
Όπως και νά 'χει, η διαγραφή σχολίων ότι φύσης (πέρ' απο υβριστικής και τζοραΐστικης) μετά απο εύλογο χρονικό διάστημα θα είναι φάουλ ολκής, αφού το «άσχετο» σχόλιο μπορεί να κάνει «σχετικό» κλίκ σε κάποιον χρήστη και μετά απο χρόνια.
Κι' όμως, νυμφομανής σημαίνει «σεξομανής γυναίκα».
Αλλα κάτσε, το vadagno είναι απλώς νότιο διαλεκτικό του guadagno, άρα Μπάμπης και Τριαντάφυλλος συμφωνούν;... Πού είστε ρε οι ιταλομαθείς; ξυπνήστε, μεσημέριασε να πούμε.
Ά, ρίχνεις τρίτη ετυμολογία στο τραπέζι.
Σύμφωνα με τον Τριαντά, ίσως να προέρχεται απο το βενετσιάνικο λέει vadagno (που να μας πεί ο Χότζας τί σημαίνει :-Ρ , γιατι με πρόχειρη αναζήτηση δέν το βρήκα). Δίνει και συνώνυμο γκανιότα και λέει επίσης οτι σημαίνει και «μάπα κρασί».
Ο Μπαμπινιώ (βήτα έκδοση) λέει επίσης οτι σημαίνει «απόπιομα» και όσο για την ετυμολογία, ρίχνει έν' αμφίβολο σολάκι (αντιγράφω): < ιταλ. guadagno «κέρδος» < ρ. guadagnare «κερδίζω» (πβ. γαλλ. gagner) < μεσν. λατ. guadaniare < φρανκον. *waidanjan «βόσκω, τρέφω». Δηλαδή μας βγάζει σε αμάρτυρο φραγκονικό... Χμ.
(Η γκανιότα που αναφέρει ο Τριανταφυλλίδης δέν έχει σχέση με το guadagno ή με το gagner, όπως ίσως θα περίμενε κανείς: προέρχεται απο το γαλλικό cagnotte, που ο Μπαμπινιώτης ανάγει στο λατινικό canis «σκύλος».)
Ο Παπαγεωργόπουλος έχει και το στάνταρ «ο φτερωτός δήμαρχος» βεβαίως-βεβαίως.
Όπ, αυτά τα σχόλια του Άλλου τά 'χα ξεχάσει εντελώς, ωραίος. Πάντως, το κριτήριο της οικειότητας που λές βλά δέν το θεωρώ απαραίτητο, αναγκαίο που λέμε --αλλα για τέτοια θα προτεινα άμα είναι να συζητήσουμε εκεί, που ήδη έχουμε ρίξει μπόλικη σχετική κουβέντα (για να τά 'χουμε μαζεμένα, όχι τίποτ' άλλο).
Πέρ' απ' αυτά, σημειώνω για το ενδιαφέρον του πράματος οτι απ' τις διφορούμενες ως προς την καταχωρισιμότητά τους λέξεις που αναφέρθηκαν επάνω, έχουν στο μεταξύ ανέβει οι ρουσφέτι, αμανάτι, τσιράκι.
Ο Άλλος απο τότε ωραία τά 'λεγε, παρότι ήδη είχε ανεβάσει ο Ντέρτι το ceci n'est pas slang --παναπεί, ήδη είχε πέσει πολύ κράξιμο απο αρκετούς για αμφίβολες και καλά καταχωρίσεις. Αλλα θα έπρεπε, λέω, να το έχουμε χωνέψει στο μεταξύ οι περισσότεροι παλιοί, οτι άμα είναι να καταλήξουμε στο τί σκατά πρέπει να ονομάζουμε «αργκό», δέν μπορούμε να το κάνουμε χωρίς να την υπερβούμε: άν υπάρχει όριο, όσο σαφές, θα πρέπει να το δούμε κι' άπ' τις δυό του πλευρές.
Αυτό τουλάχιστον δείχνει η πορεία του σάιτ τα τελευταία καναδυό η τρία χρόνια (τουλάχιστον), και στο μέτρο που αφέθηκαν ελεύθεροι οι χρήστες ν' ανεβάζουν ότι νομίζουν θεμιτό, θά 'πρεπε λέω να την εμπιστευτούμε.
Σχετική ανάρτηση του κυρ-σαράντ.
Το μου αρέσκει κάτι, αλλα και τα αρέσκω κάτι και αρέσκομαι σε κάτι ψιλοκυκλοφορούν αντί του μου αρέσει κάτι ως παλαιοελληνισμοί - και καλά αστειάκια. Μάλιστα, τά 'χω ακούσει απο άτομα που ουδεμία σχέση έχουν με κομπιούτερ, πόσο μάλλον με φέισμπουκ και λοιπά τέτοια οτινανικά. Υποθέτω είν' απ' τις λέξεις που σου φαίνονται τόσο γκάου στο σχολείο που σου μένουν.
Να συμπληρώσω οτι δέν είναι μόνο η οπτική ομοιότητα που δικαιολογεί το όνομα, αλλα και η ίδια η τεχνική παιξίματος: με τα σκουπάκια ο ντράμερ «σκουπίζει» το ταμπούρο (θά 'λεγα μάλιστα, περισσότερο «σκουπίζει» παρά «βουρτσίζει»).
Μωρέ ξέχασα να πω ότι το «παθαίνω» συντάσσεται και με άλλες δυνητικά θετικές καταστάσεις όπως: έπαθα κουλτούρα, έπαθα έρωτα (αυτό είναι και γνωστό από άσματα σε φάση «θα πάθεις έρωτα» κιέτς'), έπαθα ευεξία κλπ. Μπράβο ρε, ότι έλεγα να σχολιάσω ακριβώς το ίδιο ακούγοντας το Σταρόβα. Απ' τις ψαγμένες αλλαγές προσήμου στην αργκό: το θετικό γίνεται αρνητικό με συντακτικό τρόπο.
Θέλει δικό του λήμμα, αναλαμβάνεις;
Γαμώ τα σχόλια...
Ωραία και σωστά αυτά που λέει ο τζέι μπί, πάντως το άνθρωπος της νύχτας που ήδη γράφεται στον ορισμό, και συγκεκριμένα το της νύχτας, δέν μπορεί ν' αναφέρεται σ' έναν γλεντζέ ή ξενύχτη, παρα μόνο σ' έναν άνθρωπο «σκοτεινό» που λέει κι' ο τζέι, «του υποκόσμου» (το παιδί της νύχτας είναι βέβαια εξαίρεση). Θυμηθείτε και τα κυκλώματα της νύχτας (πιχί), τις δουλειές της νύχτας (πιχί) και λοιπά.
Τελικά, το της νύχτας είναι εδραιωμένη μεταφορά και έχει ψωμί, ο Τριαντά το πιάνει στα πεταχτά (ο κόσμος της νύχτας) καλά, ο Μπαμπινιώ πρέφα, στη βήτα έκδοση τουλάχιστον, άρα: ζητείται χρήστης ή χρήστρια με διαθέσιμο χρόνο, ν' ανεβάσει το λήμμα χωρίς να λογαριάζει σεσινεπασλανγκίτες ή ψωνάρες...
Λαθραίο όπως και κατσάκικο παλιότερα έ;...