Comments by vikar (4189)
Showing 1831-1860 from 4189
Όχι ρε, το πάντα, λόω κατάληξης, προοικονομεί στερητικό άλφα αφού, έτσι δε λέγαμε στο σχολείο;... :-Ρ
Άν κατάλαβα καλά απο κάτι ονλάιν λεξικά (γιατι απο τούρκικα μόνο για καφέδες ξέρω κατιτίς), προέρχεται απο ρήμα hortlamak που σημαίνει «ροχαλίζω» ή «γρυλλίζω». Τουρκικότατο λοιπόν, άν και την απώτερη ρίζα δέν τη βρήκα.
Ε καί; Έτσι κι' αλλιώς θολά ειν' αυτά και σε αμιγώς ελληνικές λέξεις. Άλλος λέει συνγραφέας, άλλος λέει συgραφέας, ο πρώτος βρίζει τον δεύτερο επειδή κλαίει τη χαμένη μουσικότητα της ελληνικής γλώσσης... Νά 'χαμε να λέγαμε...
Ε τί «πιθανώς»... Προφανώς θα έλεγα. Ετυμολογία γι' αυτό έχεις πρόχειρη; (Και μιά και σε βρήκαμε, θα μου κάνεις και έναν καφέ, τούρκικο σκέτο;... :-Ρ)
Ωραίο ρε σαπάπ.
Απ' το διαδίκτυο βρίσκω πιχί το εξής με τη σημασία ξενύχτης:(προσωρινά αποθηκευμένη σελίδα του Γκούγκλ):> με μενα τι θα κάνω που δεν μπορω να κοιμηθώ τα βραδια με λες...τι θα καμω;δοκιμασα τα πάντα μεχρι κ το σαμπουάν τπτ...ασε..χοτλάχ όπως λέμε κ μεις οι πόντιοι Επίσης, σε ποντιακό γλωσσάρι βρίσκω αντάμα καί
χοτλάχ'ς (Πάφρα): Φάντασμα - Hotlakhs - Monster,
αλλα καί
χορτλάχτς: Βρυκόλακας - Hortlakhts - Vampire/ghost».
Αναρωτιέμαι μήπως πρόκειται για δύο μορφές της ίδιας λέξης καταρχήν, και καταδεύτερον, σε περίπτωση που δέν είναι τουρκικής αρχής, άν (η πρώτη τουλάχιστον) προέρχεται απο ελληνικό **χορτολάκτης* (αυτός που κλοτσάει το χορτάρι, άρα κατεπέκταση αυτός που περπατάει στις ερημιές ξερωγώ).
Παράδειγμα απ' το διαδίκτυο (φόρουμ για άνιμε):> Πολλά Κούντος για την μάχη των Ερζών.:hihi2: Μου αρέσει αυτό. Η μάχη των Ερζών. Να επιστρέψει η παλιά καλή Έρζα με την μέγιστη δύναμη.
Ενδιαφέροντας ο καινούργιος σχηματισμός αγαθοψώλης ώς προς τις πίπες του ορισμού, καθότι εδώ, αντίθετα με τα υπόλοιπα, το -ψώλης σημαίνει απλά «άντρας», και προέρχεται απο το πολύ εδραιωμένο αγαθομούνα.
Νά πως γυρνάει το πράμα λοιπόν (τα λέει άλλωστε και ο τζόνι στο μουνί ίσον «άντρας»): με τον αντρικό σεξισμό να προηγείται, ο γυναικείος προκύπτει ως μίμηση του πρώτου.
Κάπως τό 'χα πιάσει εδώ.
Χά, γιά δές, υπάρχει όρος αμφιλογία. Τί σού 'ναι ρε παιδάκι μου όμως η ελληνική!... :-Ρ
Αυτό με τα ψαρικά και το τυρί το έχω ακούσει σαφώς κι' εγώ, και θά 'θελα με την ευκαιρία να τοποθετηθεί κανας γιατρός: καταπόσο είναι μύθος;
Είναι αργκοτικά ενδιαφέρουσες αυτές οι φράσεις που, όσον αφορά τη συχνότητα χρήσης τους, βρίσκονται στα όρια της κυριολεξίας και της μεταφοράς, γιατι πολύ συχνά οδηγούν σε παρεξήγηση παρεξήγηση καί κυριολεκτικά (παρερμηνεία) καί μεταφορικά (καβγάς). Λέω οτι είναι ενδιαφέρουσες αργκοτικά, γιατι ειδικά σε μή τυπικό ύφος συζήτησης όπως στο παρόν σάιτ-- τείνει κανείς δικαιολογημένα να παίρνει τέτοιες κουβέντες με την λιγότερο τυπική τους σημασία.
Κάποτε την είχα πατήσει με το πονηρόσκυλο έτσι· χρησιμοποίησα το εξορισμού κυριολεκτικά (καταπιάνομαι με μαθηματικά πού και πού, και τό 'χουμε ψωμοτύρι εκεί), και το πονηρό κατάλαβε την αφοριστική σημασία που έχει συχνά στην καθομιλουμένη η φράση, σε φάση, «μήν τον ακούς τον Πίπη ρε τί σου λέει, ο τύπος είναι εξορισμού μαλάκας, εγώ θα σου πώ τι να κάνεις...»
Εδώ βλέπω οτι παρόμοια παρεξήγηση παίχτηκε πάνω στην κουβέντα για ευνόητους λόγους, που ο τζίζας (κάτι τί σκαμπάζων κι' αυτός απο μαθηματικά, παρεμπιπτόντως) έγραψε κυριολεκτικά, και ο Μιτζνούρ εξέλαβε πλαγίως.
Να τις μαζεύαμε κάπου αυτές τις αμφιλεξίες, τί λέτε;...
«Μεξικάνικες συζητήσεις»... ΆΧχάχαχαχαχα...
Τί θα γίνει μ' αυτήν την ακατάσχετη μυδομανία ρε παιδιά; Μαύρο χάλι να πούμε, έλεος, ζυγιστείτε λιγάκι. Τα ηχητικά του τζιμάρα στο τέλος (παραδέχομαι τζίμ), αναρωτιέμαι πόσοι να τ' άκουσαν...
Το ξαναείδα το άρθρο στο ιστολόι του Σαραντάκου, και να διορθώσω οτι δέν το έγραψε ο ίδιος το σεντόνι, αλλα ένας απ' τους εκεί θαμώνες –όχι οτι και ο ίδιος δέν τα γράφει τα σεντόνια του, αλλα ντάξει... :-Ρ
Καλά το «δικολάβους»· το «ιερωμένους»;!... :-Ρ
Σωστή η Πειρατίνα, το κάλυψε το θέμα των τους. Χώρια που δέν θά 'χουμε πλέον δικαιολογία να λέμε «δέν έχω γραμματική εύχαιρη».
Ντάξει, άν το αρχιδιάσει κανείς είναι μαχητό το παράδειγμά μου, αφού το δικός μου είναι κτητική αντωνυμία... Τέ'ς πά'... Τα ρέστα στο λίνκι του κυρ-σαράντ.
Αλίβ, ο ορισμός στο σε λέω, με λές είναι παρμένος απ' το ψευτομπαμπινιωτικό κείμενο στο οποίο μάλλον αναφέρεσαι. Δίνει εκεί στα σχόλια ένα λίνκι ο προτνέτ, που απ' ότι θυμάμαι τα εξηγεί καλά (σε σελίδα του κυρ-σαράντ).
Ένα δικό μου παράδειγμα που ίσως βοηθήσει: (στο γήπεδο) «ποιανού ειν' η μπάλα; δικιά μας ή δικιά τους;» βέρσους «ποιανού ειν' η μπάλα; δικιά μας ή *δικιά των;» Εγώ το δεύτερο δέν το έχω ακούσει ποτέ, ούτε πάνω ούτε κάτω.
Πειρατίνα, δές το κι' εσύ το λίνκι εκεί, να δείς πόσο του παίρνει του Σαραντάκου για να το εξηγήσει... :-Ρ
Κάτσε ρε να το δώσω κι' εδώ, γαμώ τη βαρεμάρα μου γαμώ... Ορίστε.
Μα βρε αλίβ, το των είναι παλαιοελληνικό, κανένας δέν το λέει πλέον (δέν ξέρω, ίσως τίποτα ζουράρυδαις). Το τους δέν είναι αιτιατική μόνο, είναι καί γενική.
Η ίδια παρανόηση υπάρχει και στο σε λέω, με λές, κάντε έναν κόπο όποιος ενδιαφέρεται και δείτε και το λίνκι που δίνει ο πρότνετ σ' ένα σχόλιο.
Το μικροσκοπικότερο που έχω πάει εγώ, το νησί της Αφροδίτης (θεός σχωρέσ' το).
Ωραίος ο αλίβ, άν και καθυστερημένα.
Η μόνη μου ένσταση, μή γλωσσική, η κατακλείδα του ορισμού, που είναι έτσι απλά, πέρα για πέρα, ψέμα: όχι ούτε όλοι τα βλέπουμε αυτά, ούτε και όλοι τα καταδικάζουμε. Εγώ τουλάχιστον, γνωρίζω ανθρώπους καί απ' τις δυό κατηγορίες.
Αλλα δέν επεκτείνομαι.
Τί, αυτό ηταν;... Δέν σε πείραξε που βασίστηκα στο ψυχολογικό σου προφίλ; :-Ρ
Χότζας, για να πονηροσκυλιάσω κι' εγώ λιγάκι :-Ρ , απο πού το έχεις οτι τα ονόμασαν τα τσιγάρα με το sade κατανού; Αν δούμε το πρώτο πολυμέσο του αλίβ, κολλάει γιατι να τα είπαν Σαντέ γαλλιστί, όπως ακριβώς λέει η πριζουνίκ αποπάνω, και καλά οτι «τα δικά μας είναι υγιεινά, σανός ειναι των άλλων».
Ο πρώτος αναλφάβητος το λίθο τζεπέτο.
Λίγες μέρες αφού το ανάρτησα το συγκεκριμένο, συνειδητοποίησα οτι είχα παραβλέψει πανηγυρικά ολόκληρη αντίστοιχη κατηγορία απο εκφράσεις οπου παραλείπεται το υποκείμενο --και δαγκώθηκα αγρίως.
Τελοσπάντων, ιδού το αναθεωρημένο, με την παραμελημένη κατηγορία, και με καναδυό πίπες μπόνους. Για προελεύσεις και ότι, πλίζ, στο ψαχνό.
Καλημέρα μας.
Μάλλον φυσάμε και το γιαούρτι πολλοί, λόγω των τελευταίων καβγάδων.
Θα έλεγα να στανιάρουμε λιγάκι και για καναδυό βδομάδες να το ρίξουμε στο καθαρά γλωσσικό. Δική μου άποψη. Στην τελική, έχουμε κι' εκεί να καβγαδίσουμε για ένα σωρό, δέν έχουμε ανάγκη απο πολιτικές ή απο φιλοσοφίες.