Comments by vikar (4189)
Showing 1921-1950 from 4189
Σε προσεχή βερσιόν του σάιτ (που είναι στα σκαριά), κάποια απ' αυτά θα θεματοποιηθούν και στη φόρμα της καταχώρισης. Αλλα τέτοιες αυτοματοποιήσεις βοηθούν και κατευθύνουν περισσότερο τους καινούργιους χρήστες, παρά τους λαίουρες. Γι' αυτό λεω πάνω, θα περίμενε κανείς κάτι τέτοια να τά 'χουμε πλέον εμπεδώσει όλοι οι παλιοί.
Προφανώς όμως αυτό δέν ισχύει. Και αναρωτιέμαι πού σταματάει να πρόκειται για πρόβλημα μεθόδου και τεχνικής (δέν τό 'χουμε όλοι με την αναζήτηση στο δίκτυο ή με την αναδίφηση στις βιβλιοθήκες) και πού αρχίζει να είναι θέμα συνειδητής στάσης (τύπου, «εγώ ξέρω οτι το λένε έτσι, και στ' αρχίδια μου αν με πιστεύετε η όχι» ή «δέ σας λέω οτι είναι δικιά μου λεξιπλασία μπάς και πιάσει»).
Όπως και νά 'χει, νομίζω καλό ειναι να γίνεται κουβέντα, κι' άς κουράζει μερικούς, δικαίως ή αδίκως.
Ο Χάν βλέπω το παραπήρε προσωπικά το θέμα, οπότε άς τον αφήσουμε στην ησυχία του. Αλλα το θέμα δέν αφορά μόνον αυτόν, φυσικά, άρα αυτό δέν το αφήνουμε σε ησυχία έτσι εύκολα.
Κάποτε, σχολιάζοντας στο πάτος, έθιξα με παρόμοιο τρόπο τον τζόνι θυμάμαι: «Τα παραδειγματάκια μου πάντα είναι ορίτζιναλ» έλεγε, «believe me». Ωραία όλ' αυτά, και σε γενικές γραμμές νομίζω υπάρχει καλή θέληση μεταξύ μας, we believe each other, σά να λέμε. Αλλά, δέν πρόκειται βέβαια να με πείσει για το ζευγάρι «πάτος ίσον κωλοτρυπίδα», ούτε ο αίαντας για το «πάτος ίσον περίνεο» (καλη ώρα), όσο πειστικά παραδείγματα κι' άν σκαρφιστούνε, εκτός κι' αν μου τρίψουν στη μούρη πειστικά πραγματικά παραδείγματα. Κι' ας είναι οι ίδιοι πεισμένοι προ καιρού για τη σημασία που έχουν στο μυαλό. Όλοι έχουμε τις δικές μας ερμηνείες για τα γλωσσικά φαινόμενα, κάποιες απο τις οποίες συχνά ασταθούν, απλά δέν τις σκεφτήκαμε ποτέ αρκετά και σε αντιπαραβολή με αυτά που όντως ακούμε να λέγονται.
Το πρόβλημα βρίσκεται σ' αυτές τις περιπτώσεις. Για να μήν μπερδευόμαστε οτι πιχί κάθε φραπεδολόγημα του σάιτ έχει απαραίτητα το στάτους του φραπέ (που όντως λέγεται), ή οτι το αρχιδόραμπα λέγεται όντως για το «περίνεο» επειδή ο βικάρ μας παραπλάνησε κάνοντας ένα πετυχημένο λογοπαίγνιο μ' αυτήν τη σημασία (σκεφτείτε μόνο πόσοι δέν την έχουμε πατήσει με τα πειστικότατα παραμυθοπαραληρήματα του χότζα), οφείλουμε να έχουμε όλοι κατα νού οτι για κάθε ορισμό που δίνουμε, πρέπει να ψάχνουμε και για παραδείγματα που υπάρχουν ήδη, ωστε να μήν την πατάμε πρώτ' απ' όλους εμείς οι ίδιοι.
Παλιό το επιμύθιο, αλλα προφανώς ακόμη επίκαιρο.
Ε λοιπόν Χότζα, εσύ δέν το κάνεις επίτηδες· σου προκύπτει φυσιολογικά... :-Ρ
Πάντως, δέν ξέρω αν ο πονηρός εχει ύφος «πρωκτικάντζας» ή όχι, αλλα η ερώτησή του είναι η μόνη καίρια. Τη σημασία των αυθεντικών παραδειγμάτων όντως την έχουμε τονίσει χίλιες φορές. Αλλα αν είναι έτσι, γιατί να ανεβάζουμε κάτι χωρίς παράδειγμα και χωρίς εξήγηση; Ώς προς αυτό, θα περίμενε κανείς να έχει περάσει σε άλλο λέβελ το σάιτ πλέον.
Κακώς χαλιόμαστε πάντως. Θέμα απλών εξηγήσεων είναι, όχι σου τη λέω μου τη λές.
Χάν, το νεολογισμός το εννοώ και για μία λέξη που υπάρχει μέν, αλλα λέγεται με μία νέα σημασία --κάτι που γίνεται κατα κόρον όταν παίζει κανείς με τις λέξεις, χωρίς απαραίτητα να λέω οτι προέκυψε έτσι αυτή η σημασία (γενικότερα μιλούσα). Ποτέ δεν ανεβάζει κανείς μία «λέξη» μόνο, διαδεδομένη ή αδιάδοτη, παρα πάντα ένα ζευγάρι λέξης και σημασίας.
Τελοσπάντων, δέ νομίζω οτι είμαι εκτός θέματος.
Σόρι άν κουράζω, αλλα όταν το ίδιο θέμα ανακινείται συνεχώς, δέν ξέρω αν φταίω μόνο εγώ για την κούραση. Προφανώς δέν τα έχουμε ξεκαθαρίσει ακόμη αυτά τα πράγματα κι' είναι καλό να τα συζητάμε. Μαλακίες λέω;
Να επαναλάβω λίγο τη γνώμη μου και έξω απ' το Συντονισμό, μιά που τέθηκε το ζήτημα ξανά.
Στο σάιτ υπήρχε απ' την αρχή μια τάση λεξιπλασίας και λογοπαίγνιου παύλα νεολογισμού, η οποία με τον καιρό έχει μετριαστεί αισθητά. Γνώμη μου είναι όχι να απαλειφθεί τελείως αυτή η τάση (όπως θα θέλαμε απο ένα βέρο λεξικό), αλλα κάθε φορά να δηλώνεται ρητά για τί πράγμα πρόκειται. Καί για τον μεταφραστή, καί για τον συσλανγκιστή σαν εμένα που φυσάει και το γιαούρτι (πολλές φορές βγήκα άσχετος για λέξεις που λέγονται ευρύτατα).
Είναι καλό να εμπεδωθεί απ' όλους οτι ένα παράδειγμα πραγματικής χρήσης είναι εκ των ών ούκ άνευ πλέον για το κύρος μίας λέξη που όντως λέγεται. Διαδίκτυο, κείμενο, ηχογράφηση ή βίντεο, ότι. Όσο δύσκολο κι' αν είναι αυτό για την αργκό. Δέν είπε κανένας οτι η καταγραφή της αργκό ειναι εύκολο πράμα.
Ωστόσο, η λεξιπλασία και το λογοπαίγνιο είναι. Το λέω εγώ και άλλοι εικοσιοχτώ κατασκευαστές πλυντηρίων.
Για τα μίξτεϊπ, να πούμε οτι πρόκειται για όρο με πολύ γενικότερη σημασία απ' αυτή που έχει στο χιπ-χόπ. Τη λέξη προσωπικά δέν την έχω ακούσει ποτέ στα ελληνικά (με το χίπ-χόπ βέβαια δέν τα πάω και πολύ καλά, σ' αυτήν την κοινότητα πιθανά θα λέγεται). Για τις περισσότερες τουλάχιστον χρήσεις που βλέπω στο άρθρο της Γουικιπίντια, θα λέγαμε στα ελληνικά συλλογή --ακόμα καί για το στάτους που έχει στη χίπ-χόπ, πρόμο συλλογές δηλαδή (σκεφτείτε τις συλλογές που βρίσκει κανείς σε μουσικά περιοδικά και φανζίν).
Αυτά τα μουσικά ηχομιμητικά τα είχαμε ψιλοπιάσει και στη μουσική σλανγκ της ιρονίκ.
Πολύ ενδιαφέρον το λημματάκι, δέν ήξερα οτι παίζει η ατάκα.
Σωστός.
Δηλαδή μόνο εγώ βλέπω οτι τον λένε ;...
Πάντως, που λέει ο βάνιας στο αρχιδακούμπι (που πολύ γουστάρω πώς ριμάρει με το αποκούμπι παρεμπιπτόντως), οτι η λέξη περίνεο είναι δύσχρηστη ή άγνωστη, χάρη στη ζέση χρηστών οπως ο Χάν, πλέον πρέπει να τό 'χουμε εμπεδώσει όλοι εδωμέσα...
Κάθε επιστροφή σου βάλσαμο, αίαντα.
Έλα βρε αλίβ, άσ' τον άνθρωπο να καταγράφει.
Πέρ' απο τη μαρτυρία του επισκέπτη τέστ στον άλλον ορισμό, θά 'λεγε πάντως να είχαμε και κάν' ακόμα παράδειγμα ρίαλ-τάιμ χρήσης.
Σωστός! Παλιό σχήμα λόγου, ψιλομπαμπαδίστικο θα έλεγα.
Συμπτωματικά, γράφει σήμερα σχετικά ο κυρ-σαράντ...
Σωστά, το καμώνομαι, περισσότερο χάρη στα παράγωγά του καμώματα, σημαίνει και «κάνω κουλές κινήσεις» (το κουλός μας λείπει μ' αυτήν τη σημασία!), ή και «κάνω νάζια».
Υπόψιν επίσης οτι η μεσαιωνική σημασία «οργώνω» αντιστοιχούσε αποκλειστικά στην ενεργητική φωνή καμώνω, και όχι στο καμώνομαι.
Να πώ την αμαρτία μου, ποτέ δεν εξέλαβα τη σημασία του ορισμού, και με την αφορμή αυτή έριξα μιά μικρή ανατρεχάλα στα λεξικά.
Καταρχήν, Τριαντάφυλλος και Μπάμπης (και ΕΓΩ βεβαίως-βεβαίως :-Ρ) συμφωνούν οτι το καμώνομαι σημαίνει «προσποιούμαι», «υποκρίνομαι» --λιγότερο τυπικά θα λέγαμε και «το παίζω» (το λέμε καμιά φορά και για μικρά παιδιά οταν μεγαλίζουν). Συμφωνούν επίσης οτι προέρχεται απο το μεσαιωνικό τύπο καμώνω/καμώνομαι, το οποίο, λέει ο Κριαράς, ήδη σήμαινε «προσποιούμαι, υποκρίνομαι». Αλλα σήμαινε λέει επίσης και «οργώνω», που θα μπορούσε όντως να μας πάει σήμερα στη σημασία «βασανίζομαι», παρά την πρώτη σημασία...
Και τέλος, το καμώνω (και τα σημερινά κάνω/κάμω), με τη σειρά του, βγαίνει απ' το αρχαίο κάμνω, το οποίο είναι, μας λέει ο Μπάμπης, ομόρριζο με το κάματος.
Εκφράσεις όπως αυτές που αναφέρουν ο Μιτζνούρ και το πονηρό πάντα τις ερμήνευα «ταλαιπωρούμαι μέν, αλλα προσποιούμαι οτι δέν είναι τόσο χάλια τα πράματα (κι' ελπίζω σε καλύτερες μέρες)», κάπως έτσι. Οπωσδήποτε, η σημασία του ορισμού κολλάει περισσότερο, ακόμη κι' αν δέ στηρίζεται επαρκώς απο τα λεξικά.
Χμ...
Νικολαΐδης 1979, «Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα...», Ρίτα σπίκινγκ.> Μπαίνω μέσα στο σπίτι που λές, ανεβαίνω πάνω στο δωμάτιό μου να πάρω τη βαλίτσα μου, και χτυπά η πόρτα. Μπαίνουν μέσα δυο γορίλες. «Ασφάλεια» μου λένε. Τά 'χα πιεί κι' εγώ δέν έβλεπα μπροστά μου, με στριμώχνουν στη γωνία, κι' εγώ το κορόιδο τί να κάνω; κάθισα κι' έφαγα μια ένεση στον κώλο και την άλλη μέρα βρέθηκα ζαλισμένη πίσω απο τα κάγκελα του τρελάδικου. Τό 'καναν λέει για το καλό μου.
Όχι πάντα, αλλα μία απο τις πιό συχνές σημασίες του -α είναι μεγεθυντική: λέμε βρόχα για τη δυνατή βροχή, προσβόλα για την προσβολή που κάτι πόνεσε παραπάνω, παράκμα για τρελή παρακμή, και ούτω καθεξής.
Ά, τώρα μόλις είδα και τον άλλο ορισμό, και είναι λογικό να κρατάει απο κεί.
Σωστός!
Για την προέλευση, υπέθετα πάντα οτι έχει να κάνει με την κλανομαγκίτικη εφηβιά να γρατζουνάς αμάξια με κλειδί, αλλα δέν είμαι σίγουρος. Απόψεις;...
(Χά! Τσίμπησ' η πιτσιρίκα... :-Ρ)
(Τζίζα, μ' έχεις ρε για τύπο π' αφήνει να τον στήνουν για πάν' απο διήμερο;... Με προσβλήνεις...)
Το παράδειγμα όμως, είναι τόσο εξαιρετικό που με κάνει τώρα ν' απορώ περιτίνος ακριβώς ο ορισμός.
Όπως στέκει στο παράδειγμα, και κυρίως κατα το σημείο του ορισμού οπου γίνεται πολύ εύστοχα λόγος για προφορική στίξη κατα την αναπαράσταση διαλόγου, καταλαβαίνω (και έχω ακούσει και πεί πάμπολλες φορές) το εξής:
[...] του λέω «πες μου, θα 'ρθεις», μου λέει «θα 'ρθώ», του λέω «άντε σε περιμένουμε εννιά εννιάμισι, οκ;» «οκ» μου λέει, «γεια» «γεια»... απ' το παράδειγμα επάνω
Δηλαδή, το πρώτο γειά, και καλά το λέει η ομιλήτρια, το δεύτερο ο συνομιλητής της μές στην αφήγηση.
Στο ίδιο σχήμα υπακούν και τα «όκέι;» «όκέι» που βρίσκονται λίγο πρίν στην παράθεση, αλλα και άλλα που λέμε καθημερινά, πιχί «και του λέω ''όκέι, να τους την πέσουμε, αλλα εγώ θα πάρω το μελαχρινό, εντάξει;'', ''εντάξει''».
Απ' την άλλη, υπάρχει όντως ένας διπλασιασμός της χαριτωμενιάς, σύμφωνα με το πνεύμα της πρώτης παραγράφου του ορισμού, που δέν είναι ακριβώς αυτό στο οποίο αναφέρεται ο Χότζας πρίν στο σχόλιό του, αλλα είναι συγγενικό (προσέξτε τον τονισμό): γειά-γεια, τσάο-τσαο και λοιπά. Αυτό που λέει ο Χότζας (που δέν απαντιέται μόνο σε τηλεφωνικά κλεισίματα της κουβέντας, αλλα και σε διαζώσης) έχει περισσότερο να κάνει με τη φύση του κλεισίματος αυτού καθαυτού, η οποία επικυρώνεται θά 'λεγες με την επανάληψη και παράταση της τελευταίας-τελευταίας λέξης --όπως κλείνεις ένα μουσικό κομμάτι αφήνοντας την τελευταία νότα να διαρκέσει ωσπου να σβήσει απο μόνη ενα πράμα.
Το λήμμα λοιπόν δέν είναι απλό.
[τί σου βγάζει ρε πούστη μιά απομαγνητοφώνηση...]
αναμορφοποίηση markdown
Για τη γαλλία δέν ξέρω, αλλα στη γερμανία τό 'χουνε το κοίταγμα στα μάτια κατα το τσούγκρισμα, και το τηρούν απαρέγκλιτα. Γιατι άμα δέν το κάνεις λέει, έχεις εφτά χρόνια κακό σέξ. Έτσι λένε. Ναί.
κ με τη γερμανιδούλα τι έγινε ρε βίκαρε; σπρώχνεν ζη ντόιτς; κάνει τζίζ Φλίσεντ μαϊν φρόιντ, φλίσεντ. :-Ρ
Για το έπιασε με τη σημασία 1 (που μάλλον δέν έχω ακούσει ποτέ) ξέρω, απ' το σπίτι μου τουλάχιστον, και το άρπαξε: «Σου ζέστανα τη χθεσινή μανέστρα, αλλα πάρε απο πάνω γιατι ξεχάστηκα και άρπαξε λιγάκι».