Παιδιά, αυτό το μήδι μπορεί να γίνει προσκύνημα! Το «Άγιον Μανδήλιον» του 21ου αιώνα!
Μην τρελαθούμε βρε παιδιά, υπήρχε ο Καραμήτρος! Ουδέν καινόν υπό το σλανγκ τζη αρ!
Δηλ. Παπανδρέου και Καρατζαφέρης, όπως λέμε Πανούλης και Ντέρτι;
(«Δυσλεκτικός», «χαμερπής»).
Επιβεβαιώνεται ότι ο Τζιμάκος μας διαβάζει...
Ο αιμοδότης είναι αντίστροφο μέγεθος με τον πουτσοδότη. Μπράβο Πάνο!
*****. Αλλά μπορείς να συναντήσεις και την Ευλαμπία στο ΙΚΑ, κατά Γιοκαρίνη, και να φτιάξεις την τύχη σου! Αλλά στην ουρά για οδοντογιατρό, σίγουρα όχι για κουρέα!
Μία άποψη:
θεός < **θFεσ-ός*, συνδεόμενο με το λιθουανικό dvasia = πνεύμα, και το μεσαιωνικό γερμανικό getwas = φάντασμα.
Άλλη άποψη:
< **dhe*, όπως στο ρήμα τίθημι, συνδεόμενο με το λατινικό festus = εορταστικός.
Η ελληνική λέξη «θεός» υπάρχει ήδη στις μυκηναϊκές πινακίδες Γραμμικής Β'.
Μόνο καλές ανθρώπινες σχέσεις, έρωτας, αγάπη, μπορούν να υπερισχύσουν του φυσικού εγωισμού και του κυνισμού.
Ο πρώτος κατά συρροή παρετυμολόγος ήταν ο Πλάτων, κι όλοι οι υπόλοιποι παρετυμολόγοι δεν ήταν παρά υποσημειώσεις σ' αυτόν. Στο Βυζάντιο διαδόθηκαν πολλές ψυχωφέλιμες παρετυμολογίες (άνθρωπος < άνω θρώσκω), πολλές από ύστερη αρχαιότητα, οι οποίες ανακυκλώνονται ακόμη από εκθεσάδες παλαιάς κοπής και λιακούρειους τύπους.
Πλέον ο ασπροκάλτσας είναι αυτός που ρίχνει λευκό, και πρόκειται για πολιτικό κίνημα που διαδίδεται ολοένα και περισσότερο!
Όχι ρε Μπούμπη, πρέπει να βαθμολογείται και το αν ένα λήμμα είναι σημαντικό και η μέχρι τότε έλλειψή του φτώχαινε το σάιτ. Εξάλλου πού θα ξεσπάσουν οι σλανγκαρχίδηδες αν ένα λήμμα δεν είναι σλανγκ, αλλά λεξιπλασία κ.ο.κ.;
Ασφάλουσλυ, ο μετα(σο)δομιστής Μισέλ Φουκώ είναι από τα sine qua non της θεωρητικής γκαρνταρόμπας με την οποία ο Μαυρόγιαννος προσεγγίζει τα καργιόλια, τα μπιλντέρια και τον τζόγο. Συγγνώμη για την κατάχρηση χώρου, αλλά όποιος ενδιαφέρεται αξίζει να δει την τιτανομαχία μεταξύ του Φουκώ και του μεσιέ Σομσκύ (με παχύ ch), που μας διασώζει το συσιφόνι.
Δεν είμαι υπέρ της κατάργησης της βαθμολογίας. Είναι «ισότητα προς τα κάτω». Απλώς να έχουμε επίγνωση του σχετικού χαρακτήρα της.
Παρεμπίπταμπλυ, σχετικά με τις δύο πρώτες γραμμές σου, ο Γκουσγκούνης σε μία πρόσφατη συνέντευξη είχε δηλώσει νοσταλγικά: «Εκείνα ήτανε χρόνια! Όταν η τσόντα εμπνεόταν από τις αρχές της ελληνοχριστιανικής παράδοσης!»...
Όπως και τα λήμματα σλανγκομούνων για δονητές, και τα λήμματα πολιών οικογενειόρχεων για το μπουρδελίζειν στα '70ς και '80ς.
Ο Μαυρόγιαννος ανήκει στην κατηγορία sex, drugs & Baudrillard (& body-building & τζόγος).
Αν το πάρουμε, πάντως, από λογική άποψη, ακόμη κι αν η μπαγαποντοκοφτική έχει ως αποτέλεσμα ένα δίκαιο εξισορροπητικό αντιστάθισμα, δεν παύει να είναι καθ' εαυτήν «μπαγαποντοκοφτική», οπότε το λήμμα έχει λόγο ύπαρξης ως αυτοαναφορική περιγραφή φαινομένων του σάιτ μας.
Μεγάλη ετυμολογική διαπλοκή. Πρέπει να γίνει καμιά μελέτη, όπως έκανε ο Βράστα για την πούτσα.
Χαχα, Χαλικού!
όχι είναι καταπληκτικό, γέλασα με την ψυχή μου!