οι γιαλόμες έχουν κάψει τα χαρτιά τους μαζί σου παιδάκι μου.
(το καίω τα χαρτιά μου τόχουμε; αν όχι το καβαντζώνω κι αυτό, μαζί με τη Νύχτα)
να, για του ορισμού 2 το αληθές.
μ' αρέσετε, μπράβο. γλωσσολογικός οίστρος.
και μια που δεν προφταίνω να ασχοληθώ, με καλύπτετε.
(εδώ το μια = «μιας και»)
και το ειρωνικό «δεν πας καμιά κουζίνα (λέω γω τώρα και ν' αφήσεις τις μαλακίες;)»
επίσης «πάμε ταβέρνα» (κατά το πάμε πλατεία) όπου δεν υπάρχει ούτε το καμιά, ούτε το μια.
θα επανέλθω, που λέει κι ο βικ.
ο ορισμός 6 μήπως είναι αυτόνομο λήμμα;
ο οποίος, μια και ψάχνουμε πού λέγεται αυτό, είναι αθηναίος μεν, αλλά με καταγωγή πατρός από ανδρίτσαινα, πελοπόννησο πάλι δηλαδή.
πώς διέαολο μου ξέφυγε και δεν τόβαλα εγώ αυτό... έχω έναν φίλο που από το 1989 λέει έτσι όλον τον αρσενικό κόσμο.
χα, είδες; και κει, και στον άλλο ορισμό. και ούτε το θυμόμανε. πρέπει και να σε ευχαριστήσω κι από πάνω τώρα ρε πστ...
να πούμε κι ότι στον τηλεοπτικό κόσμο αντενδείκνυται το ριγέ ρούχο (ψιλή ρίγα) γιατί ο φακός παθαίνει κοκομπλόκο και αυτό που βλέπει ο τηλεθεατής είναι τελικά ένα αενάως τρεμάμενο μουαρέ σχέδιο και όχι ρίγα.
σαργός, συναγρίδα, φαγκρί, τσιπούρα είναι από τα ακριβά, νομίζω επίσης τα μπαρμπουνια, κουτσομούρες, μελανούρια, λιθρίνια, ροφός.
μαγιάτικο. λαυράκι, λίτσαινα και δεν θυμάμαι τι άλλο ανήκουν στα τα μεσαία,
σαρδέλες, γαύρος, κττ. στα φτηνά.
αχαχαχα!!! μπα... δεν είναι τόσο μεταφυζίκ, είναι απλώς νάτσουραλ.
άρα εννοώ ότι συμφωνούμε. δεν κάνουμε τα πιο απλά, τι να περιμένουμε από τα ντιζαΐνάτα...
Άσε που το φύλλο έχει γίνει ντροπή και ακαθαρσία στην πόλη, ξεχάσαμε το χωριό με τον πλάτανο... α ναι, πως μου ξέφυγε, είναι που λερώνονται τα αυτοκίνητα...
ποια αγορά ρε συ... εγώ την ταράτσα μας την έχω κάνει ζούγκλα ΜΟΝΟ από φυτά που πετάει ο κόσμος στα σκουπίδια γιατί έτσι... έχω ελιές, φοίνικες, μουριές, γιούκες, πικροδάφνες, φίκους, γαζίες, μια ακακία κωνσταντινουπόλεως, αφρικάνικα με μωβ λουλούδια όπως αυτά που ανθοφορούν κάθε αρχές καλοκαιριού στην Αθηνάς (τα 2 τελευταία, οκ, είναι από σπόρια που φύτεψα), έχω 2 κυπαρίσια, μια κληματαριά, μια γκλισίνα, αρμπαρίριζα, αρωματικά, «γαριδάκι», όλα κι άλλα τόσα ΜΟΝΟ από τα σκουπίδια! γερά φυτά χωρίς ανάγκες, με τον αυτόματο ποτίζονται, μία φορά τον χρόνο περνά ένας καλός άθρωπας και κλαδεύει, και αυτό είναι όλο. Και έρχονται τα κοτσίφια και κελαηδάνε σαν παλαβά. και ΔΕΝ έρχονται, για κάποιον λόγο, τα περιστέρια.
τεσπα, μακρά η κουβέντα, εγώ απλώς χώνω ιδέες αβέρτα εδω μέσα, έτσι, για το αρχείο μου, σας, όποιου.
συνεχίζω εγώ το βιολί μου: νακαι μια άλλη τάση.
σε βρίσκω πολύ σωστή...
δεν κοκκινίζω από ντροπή για δεν αρμόζει σε μια αρχοντοτέτοια, αλλά προβληματίζομαι, τέτοιος τίτλος με χίλια τόσα λήμματα στο σλανγκρ, χμ..
α;;;
ωχχχχχχχ δεν το σκέφτηκα αυτό βίκαρε... αμάναμάν τι μας περιμένει πάλαι...
για το χαβιαριού δεν ξέρω, αλλά ο Ρώμος Φιλύρας στο «Η παράδοξη αυτοβιογραφία μου» (ε-ξαι-ρε-τι-κό καθώς και όλο το -μικρούλι- βιβλίο) γράφει με ειρωνικό πάθον για την υποτιθέμενη και φανταστική μάνα του:
«Θερμή και περιπαθής, ενάρετη όσο παίρνει, παθιάρα στα αισθήματα και στη μεμψιμοιρία, κλαίουσα τη μοίρα της που, και καλή να ήτανε, της έφταιγε πάντα… Υπεραρχόντισσα της κρέμας και του πιλαφιού του χαλβά και του γκατώ, ω θεία, μελαψή, θεϊκή, της θέρμης και της στοργής και του πόνου νύφη, μελλόνυμφη, πεθερά, μάνα, γυναίκα, αδερφή, θυγατέρα των θυγατέρων, ω φλόγα των όμοιων αιμάτων που έλκονται στον αιώνα και ω καημός και φωναγμός των αισθήσεων και της ηδονής και των χαδιών!»
νταξ, ψιλοάσχετο αλλά ήθελα να σας το βάλω.
σάλλυ, δεν ήθελα να του το πω έτσι, μην τον πληγώσω...
σσττφφ μερσί για το λινκ, γλίτωσα από ένα λήμμα μόλις.
γενικώς: να επισημάνω ότι η μορφή «ρήμα + μία + αντικείμενο», αν πάρει αρνητικό μόριο μπροστά, το μία γίνεται καμία, δηλ. «δεν + Ρ + καμία + Α». πχ:
- πάμε μια ταβέρνα;
- δεν πάμε καμιά ταβέρνα;
όπου και τα δύο έχουν το ίδιο νόημα, δηλ. είναι πρόταση προς κάποια πράξη, όμως στην β' περίπτωση η άρνηση λειτουργεί εμφατικά και όχι αρνητικά.
(δεν μπορώ να μη σκεφτώ ότι έτσι βγήκαν και οι κανόνες γραμματικής με τους οποίους δυσανασχέτησαν σχεδόν όλοι οι μαθητές... και να που, για παιχνίδι εμείς τώρα, μεταξύ τυρίου και αχλαδίου, μέσα σε ένα σάιτ για τη σλανγκ, βγάζουμε τους νέους κανόνες για τους μελλοντικούς μαθητές, έχει ο καιρός γυρίσματα αχαχαχχχ!