μα τον αγιατολάχ διάβαζα «μανιταρόσουπα».
τι κωλόπαιδα που έχει αυτό το σάη, το ξέρουν ότι άντε να βρω μπάτσο σήμερις που είναι όλοι απασχολημένοι.
πάτση, ναι, αστεφάντωη με έχει, να του πω κάτι;
αλλά μαφί, παρότι είναι πολύ γκάιλ στον κρητικό γάμο το ότι αντί να γαμιέσαι την επαύριο με το ανοίγεις άχρηστα προς αλλαγή δώρα, απλώς μετράς τα ευρώπουλα, πίστεψέ με ότι η προοπτική τριήμερου κρητικού γάμου μας έκανε να λιποψυχήσουμε αμφότερους... ακόμα γελάνε κάποιοι φίλοι με το να μας φαντάζονται να κάτω από τις μπαλοθιές να ακούμε τα συχαρίκια και μετά να χορεύουμε μπροστά στους 2.000 συγγενήδες με τη μαντήλα στον ώμο!
χμ... εγώ θα πήγαινα ταξιδάκι με τον λεγάμενο αντί να τα πετάξω στους συγγενείς, στους παπάδες ή στον δήμο...
ήταν το κοινωνικό σχόλιο της ημέρας από την ιρονίκ, παρακαλώ παύσατε τα χειροκροτήματα ευχαριστώ.
ΜΧΣ αν τα φας όλ' αυτά πριν από το σεχ, ή θα πας στα θυμαράκια με τον οργασμό ή στην καλύτερη θα γαμηθείς στο κλάσιμο, άσε καλύτερα...
λέμε και σήψη (πωπω σήψηηηηηηη). χρησιμοπείται όμως και αρνητικά (βλ και τον άλλον ορισμό), εξίσου πολύ, νομίζω.
τεσπα, ας τους λέμε να ξέρουν για 40 μπας και κάνουν έστω τα 10, είναι κι αυτό ένα ρίσκο, ξέρω γω; αλλά ναι είναι πολλά. τι να πω, ας βάλω κακού καλόυ κανα χρονόμετρο γιατί εκείνη την ώρα δεν έχεις απόλυτη συναίσθα του χρόνου...
ωραίο λήμμα, αδικοβαθμολογημένο και αυτό. άντε βάλτε καναστεράκι.
βίκα να τα ακούς τα κοριτσάκια.
και σε παρακαλώ να κάτσεις να γράψεις χειρόγραφα 100 φορές:
δεν θα ξανακάνω έρωτα με κάλτσες.
το «ξενέρωμα του φορέματος της καπότας», Γκαλά, είναι άλλη πικρά ιστορία. νομίζουν ότι είναι λιγότερο μείον για το περσονάλιτύ τους και το πρεστίζ τους το να πηδούσι μετά της κάλτσας του ποδιού παρά με αυτήν του πουλιού.
(αχ πώς μ' αρέ ώρες ώρες τα σεξιστικά, ειδικά όταν είναι και ο βίκας στην κουβέντα)
στω αίας, (είδες, είμαι πιο έξυπνη από τον βίκα, τόλεγα πάντα αυτό). έλα να κάνω κι άλλο την έξυπνη, φθόνος του πέους δεν λέγεται για τα κοριτσάκια αυτή η φάση; χα! κάπου εδώ μέσα έχω μιλήσει για τα το θεματάκι αυτό αλλά γέρασα και δεν θυμάμαι.
όχι δεν θα μιλήσω.
για την κάλτσα στον άντρα μιλάει βρε όρνια, αυτό το καλτσάκι μέχρι το τρουα καρ της γαμπίτσας, το συνήθως φορεμένο από την ανάποδη στο ένα πόδι (φταίνε μάλλον τα πράσινα μπίου-μπίου για δαύτο) που αφήνει την τριχίνη να περσεύει από κει και πάνω, ενώ από κάτω από την κάλτσα το πράμα είναι λείο και άτριχο (από την πολλή κάλτσα, στο δε μπουτ συμβαίνει το ίδιο ένεκα τα στενά εφηβικά τζιν) και που χωρίς την κάλτσα είναι ο ανδρας σκέτος κατσικοπόδαρος σάτυρος; ε αυτό εννοεί. Μουά δεν έχω κολλήματα περί δια τις γκαντεμοεμφανίσεις στο σεχ, αλλά η καλτσούλα είναι άαααααααλλο θέμα. Θα σας έγραφα τας πικράς εμπειρίας μου, αλλά θα με χωρίσει ο νικ, άρα θα μείνετε με την απορία.
βλέπω ότι η ψιχανωμαλία μας, χτύπησε κόκκινο.
να προλάβω και τον Γκάτς: πώς λέγεται ο μανιακός που τρώει μόνο την ψίχα και ποτέ την κόρα και το αποτέλεσμα είναι μια τρύπια φέτα; ψιχασθενής. παρακαλώ παύσατε το χειροκρότημαν.
θα πούμε η ψίχα των ψωμιών, επειδή αναφερόμαστε στο γενικό χαρακτηριστικό. πχ αν λέγαμε το εσωτερικό του ψωμιού δεν θα λέγαμε πάλι το εσωτερικό των ψωμιών;
τώρα οι ψίχες είναι τυπικά πληθυντικός, δηλαδή η λέξη κλίνεται, αλλά ως επί το πλείστον άχρηστος, αφού συνήθως χρησιμοποιείται πάλι ο ενικός στη θέση του.
αλλά λέγεται κιόλας, αφού υπάρχει.
(ε ρε πού μπλέξαμεεεε)
και καυλομανάω.
βλ. και καυλομαχητό.
τώρα αυτός ο χαρακτηρισμός ταιριάζει κυριολεκτικά για τα τρισεύγενα μούτρα του κυρίου ελεηθώμεν δεν λέω όνομα.
αχ κάηκε αυτό το παιδάκι... άλλο η ψίχα ωρέ, το μάλακό και εσωτερικό μέρος του ψωμιού, άλλο το ψίχουλο, το τρίμμα, που μπορεί να προέρχεται και από την κόρα. είναι 2 διαφορετικές λέξεις και πράγματα.
εκτός αν δεν κατάλαβα καλά την απορία σου και είμαι εγώ η καμμένη, διόλου απίθανο κι αυτό.
αχαχαχαχαχαχααααααα φάε λάκτα και χέστηνα, αχαχαχααααααα!!!!!!!!!
βτς η ωθέντικ τηγανιά άμα είναι καλομαγειρεμένη, γαμεί.
τηγανιά λέμε όμως και μια δόση τηγανισμένου φαγητού, αρχικά: βάλε μια τηγανιά πατάτες, κτλ