Comments by Ο ΑΛΛΟΣ (723)
Showing 121-150 from 723
Το παράδειγμα είναι σωστό, αλλά ο ορισμός έτσι κι έτσι. Μάλλον θα πέταγα από την αρχή μέχρι το «σε κάποιες περιπτώσεις» και θα κράταγα το υπόλοιπο.
Στη ζούγκλα είχε γίνει πόλεμος, και το λιοντάρι -ο βασιλιάς- κήρυξε γενική επιστράτευση των ελεφάντων. Όσοι πήγαιναν να το αποφύγουν θα θανατώνονταν. Οπότε, στο γραφείο επιστράτευσης είχε μία ατέλειωτη ουρά από ελέφαντες, και ανάμεσά τους και ένα ποντίκι. Όταν ήρθε η σειρά του, του λέει ο υπάλληλος (ας πούμε η μαϊμού):
-Εσύ τι θες εδώ;
-Ήρθα να καταταγώ.
-Μα η διαταγή ήταν για τους ελέφαντες.
-Δεν πειράζει. Καλύτερα έτσι παρά να με βγάλουν λιποτάκτη: άντε μετά να τους αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας!
Μια μικρή σλανγκαρχιδιά: το με χωρίς κέρδος κέρατα κακώς είναι λινκαρισμένο: δεν πρόκειται για τη σύνταξη «με χωρίς». Το χωρίς πάει στο κέρδος, το χωρίς κέρδος όλο μαζί πάει στο κέρατα, και το με πάει επίσης στο κέρατα (=με κέρατα χωρίς κέρδος).
Εύγε.
Ωστόσο θα ήθελα, όσο γίνεται πιο καλόπιστα και χωρίς να θέλω να μειώσω το εξαιρετικό συτό λήμμα που εμφανώς είναι το προϊόν αρκετής και σοβαρής εργασίας καθώς και προηγούμενης γνώσης, να παρατηρήσω: μήπως οι πολλές πληροφορίες φτάνουν να είναι εκτός θέματος; Εμένα (και άλλους) με ενδιαφέρουν, και θα παραφυλάω την ευκαιρία να τις αξιοιποιήσω. Αλλά με ενδιαφέρουν όχι ως χρήστη του σάιτ, αλλά εξ έλλων, εξωσλανγκτελειατζιαρικών λόγων.
Την νταμίρα, την νταμίρα
μου την έμαθε μια χήρα.
Μ' έκανε και αλανιάρη,
χασικλή και κουρελιάρη.
Με την ως άνω έννοια, λέμε και: «Είσαι πουθενά;» δηλ. τα 'χεις με κανέναν / καμία / κανένα;
Να προσθέσω και ότι:
Οι φωτορεαλιστικοί περιγράφονται περίπου ως μία παλαβή θρησκευτική ομάδα που δεν ενοχλεί κανέναν. Πολλοί είναι όντως έτσι, και δεν αποκλείεται να είναι και πολύ λογικοί και ισορροπημένοι άνθρωποι. Από μία άποψη η αρχαία ελληνική θρησκεία είναι μία πολύ καλή θρησκεία, δεν έχει ενοχικά σύνδρομα, έχει μυθολογικούς συμβολισμούς κυριολεκτικά για το κάθε τι που υπάρχει στη φύση και στην ανθρώπινη ψυχή, και εντέλει γιατί όχι;
Ωστόσο, οι τάξεις τους δεν είναι καθόλου απαλλαγμένες από επικίνδυνους αδαείς εθνικιστές που θεωρούν ότι οι πάντες χρωστούν τα πάντα στους Έλληνες. Επίσης, κυκλοφορούν εκεί πολλοί χαμένοι, απελπισμένοι άνθρωποι που (όπως στις περισσότερες θρησκείες) έχουν εναποθέσει εκεί τις τελευταίες τους ελπίδες να βρουν τον εαυτό τους, και το κάνουν αυτό με τυφλή εμπιστοσύνη. Κι αυτοί είναι επικίνδυνοι. Παθητικά επικίνδυνοι, θα έλεγα.
Τέλος, ας αναφέρουμε και ότι οι Φωτορεάλ είναι εν πολλοίς παρακλάδι των Νεοεποχιτών (ρεϊκάδων κλπ.), των οποίων μοιράζονται και κάποιες πρακτικές όπως τα διάφορα με την «ενέργεια» και την αύρα.
Οι εν λόγω [φωτορεαλιστικοί] παγάνες έχουν κατηγορηθεί για γραφικότητα και κιτσοσύνη, αλλά ποιος, με το χέρι στη καρδιά, θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι είναι περισσότερο ή λιγότερο γελοίοι από οποιαδήποτε άλλη οργανωμένη θρησκεία;
Εγώ.
Στις περισσότερες θρησκείες δεν υπάρχει στολή για τους πιστούς. Το ότι υπάρχει για τους ιερείς το βρίσκω αρκετά λογικό.
Αν είσαι οργανωμένος 12θεϊστής, με τελετές και χλαμύδες (αυτοί συνήθως αλλάζουν και τα ονόματά τους, όλοι λέγονται Εύμολποι και Πεώνακτες, δεν υπάρχει ένας Μπάμπης εκεί μέσα), τότε ή πιστεύεις με τα σωστά σου ότι τους κεραυνούς τους ρίχνει ο Δίας, πράγμα που ναι, είναι περισσότερο γελοίο από άλλες οργανωμένες θρησκείες, ή δεν το πιστεύεις, οπότε μας δουλεύεις.
Έχω αρχίσει να μπερδεύομαι. Το μπουζούκι είναι ιγκουάνα ή όχι;
Καλά, απίστευτο! Έχει άτομα που ψάχνουν στο ίντερνετ να δουν μήπως κάποιος πρόσβαλε το αγαπημένο τους παιχνίδι (όπως εδώ), την ομάδα τους (εδώ), τους Ποντίους (όπως εδώ), το χέβι μέταλ (βλ. εδώ), τη χασισοποσία (όπως εδώ), και είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι για φραστικό e-βρωμόξυλο! Όπου έχω δει τέτοια σχόλια είναι πάντα δυο-τρεις μαζεμένοι.
Έχω αντίθετες πληροφορίες. Η τρόμπα μαρίνα είναι ένα ηχητικό αντικείμενο (στοιχειώδες μουσικό όργανο), αλλά, όσο κι αν η λέξη τρόμπα μάς παραπέμπει σε πνευστά (όπως τρομπέτα, τρομπόνι κλπ.), δεν είναι η μπουρού, είναι έγχορδο. Είναι μια μονόχορδη κατασκευή που βγάζει ένα πολύ δυνατό βόμβο.
Murder στο Red Room; Ταμάμ τίτλος! Αν το βάλω στο ΔΠ, να δούμε αν θα το προλάβει ο Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόυλ ή η Άγκαθα Κρίστι.
Όσο για μένα, θα προτιμήσω να μείνω σε σκηνή παρά εκεί μέσα.
Τι συγκίνηση! Μου είναι πολύ προσφιλής η έκφραση (αντίθετα από τους ίδιους τους ρεντρούμηδες, στην πλειοψηφία τους), αλλά εξίσου και το παράδειγμα με τους σκύλους, που το επικαλούμαι συχνά.
Κυριολεκτικά χρησιμοποιείται μόνο στον τζόγο. Αν το πούμε με την έννοια «Ξανακερδίζω ό,τι έχασα σε επιχείρηση» έχουμε ήδη περάσει στη μεταφορική / σλαγκική χρήση.
Σε γαμώ και πίνω μπίρες.
(Δε ριμάρει, αλλά είναι ωραία, ποιητικωτάτη έκφρασις.)
Βαρβάτος (< λατ. barbatus < barba = γένι) σημαίνει, αρχικά, γενειοφόρος. Ο βαρβάτος (όπως το εννοούμε σήμερα) τράγος είναι πράγματι γενειοφόρος, γιατί όταν φτάνει σε ηλικία να μπορεί να ζευγαρώσει, έχει αναπτυχθεί και το γένι του. Δεν ξέρω αν (αλλά η ιστορία της λέξεως με κάνει να υποθέτω ότι ίσως) ο ευνουχισμός εμποδίζει το μεγάλωμα του γενιού. Τα υπόλοιπα, βαρβάτος = όχι μουνουχισμένος, βαρβάτος = προικισμένος, βαρβατίλα = η ερωτική οσμή του αρσενικού, βαρβάτος = όχι μόνο τράγος αλλά οποιοδήποτε αρσενικό, και τέλος βαρβάτος = γερός γενικά (π.χ. βαρβάτο ξύλο, βαρβάτες πενιές και οτιδήποτε άλλο) έρχονται συνεκδοχικ'ά.
Η γνώμη μου για το Δεκέμβρη είναι ότι κατά βάσιν δεν ήταν καθόλου οπερέτα. Σε μερικές φάσεις (όχι τις πιο χοντρές) ήμουν παρών, σε έλλες παρακολουθούσα ανελλιπώς ειδήσεις από διάφορες πηγές. Τις πρώτες μέρες, δεν ήξερα ποιον να πιστέψω: τις ειδήσεις που λένε ότι καίγεται το σύμπαν, ή τα μάτια μου που έβλεπαν ότι δεν καίγεται δα και το σύμπαν. (Και ποιος αποκλείει να καιγόταν το σύμπαν εκτός από τους δρόμους που τύχαινε να βρίσκομαι εγώ;)
Αλλά από κάποια στιγμή και μετά, αρκετά νωρίς μάλιστα, έγινε το εξής: κάποιοι όντως έκαναν μερικούς βανδαλισμούς. Τα ΜΜΕ διέδωσαν ότι ανεξέλεγκτες ορδές καταστρέφουν τα πάντα ενώ η αστυνομία κάνει την πάπια. Μερικοί μπαϊλντισμένοι κάφροι χωρίς ιδιαίτερη πολιτική συνείδηση το άκουσαν και είπαν: αφού όλοι καίνε και σπάνε, ας πάω κι εγώ. Ο λύκος στην αντάρα χαίρεται. Κι έτσι σιγά σιγά άρχισαν όντως να σπάνε πολλοί ανεξέλεγκτα, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στα φαινόμενα του πλιάτσικου που εξευτέλιζαν το νόημα της εξέγερσης που πήγε να γίνει.
Μετά 'αλλοι βαρέθηκαν να σπάνε, άλλοι βαρέθηκαν να τους τα σπάνε, και το πράγμα έσβησε όμοφρα και ειρηνικά.
Κι έτσι, ενώ θα μπορούσε να είναι μία όμορφη, δυνατή εξέγερση, με συμμετοχή όλου του κοινωνικού φάσματος (εκπροσώπων έστω) και ιδιαίτερα των νέων ηλικιών και με απήχηση στο εξωτερικό και όλα αυτά, τελικά τζίφος. Καταπνίγηκε από τα ΜΜΕ.
Εγώ προσωπικά έτσι το έζησα.
Μπα, νομίζω ότι είναι παλιότερο από τον καιρό που άρχισαν οι Έλληνες να μαθαίνουν αγγλικά.
Υπάρχουν όλα αυτά; Τα περισσότερα παραδείγματα καλιαρντών που έχω δει αποτελούνται 100% από άγνωστες λέξεις. Δηλαδή έχει άτομα που μιλάνε έτσι; Σήμερα;
Όσο αδερφή και να 'σαι, γιατί να υπάρχει κωδική λέξη για το λαγό;
Πρέπει να πω ότι ο Σουλεϊμάν φαίνεται πιο μεγαλοπρεπής αν δεν του κάνεις κλικ. Με το κλικ στενεύει, φυραίνει ένα πράμα.
Ωραίο βίντεο! Παίρνει ένα εντελώς ασημαντοανύπαρκτο τραγούδι, και με εύστοχο σχολιασμό το ανάγει σε καλτιά.
Ωχ! Μαγικό! Τώρα τα λυγξ μπαίνουν μόνα τους!
Για να ξαναδοκιμάσω...
μουνί καλλιγραφία, μπαφόσπιτο, απολελέ και τρελελέ...
Όντως, βγαίνει από το σπάρο. Δεν ξέρω για τις συνήθειές του (αν και είναι από τα ελάχιστα ψάρια που ξέρω να αναγνωρίσω η άχρηστη πληροφορία της ημέρας), αλλά η λέξη σπάρος χρησιμοποιόταν με την έννοια τεμπέλης παλιότερα. Θυμάμαι ότι το είχα δει σ' ένα βιβλίο, όχι πιο πρόσφατο από τη δεκαετία '50. Η αλήθεια είναι ότι το βιβλίο αναφερόταν σε μία κατασκήνωση, και οι κατασκηνώσεις (τουλάχιστον η συγκεκριμένη, από την οποία πέρασα κι εγώ πολλές δεκαετίες αργότερα) έχουν τη δική τους αργκό. Αλλά δε νομίζω ο σπάρος να λεγόταν μόνο από κατασκηνωτές και η σπαρίλα να απέκτησε πανελλήνια διάδοση.
Ναι, αλλά από την άλλη, θέτει ένα ενδιαφέρον θέμα. Το μουνί από εδώ ετυμολογείται;
Έχουμε:
α) Ευνή = κρεβάτι.
β) Ευνή + έχω > ευνούχος, τίτλος αξιώματος που (λόγω της ευαίσθητης φύσης του) δινόταν μόνο σε ευνουχισμένους άντρες. Για παράδειγμα ευνούχοι ήσαν οι φύλακες των χαρεμιών.
γ) Ευνούχος συνεκδοχικά = ο κάθε ευνουχισμένος.
δ) Ευνούχος > ευνουχίζω.
ε) Ευνουχίζω > *βνουχίζω > *μνουχίζω > μουνουχίζω (και μουνουχάω).
Έχουμε και στ;
;στ) μουνουχίζω > υποχωρητικά μουνούχος > ξανά υποχωρητικά μουνί;
«Μουνί σαν πρόσφορο» είναι ωραία έκφραση. Αλλά μόνο με την περιγραφή, δε θα καταλάβαινα ακριβώς τι σημαίνει. Γι' αυτό υπάρχουν τα πολυμέσα. Ποιο μπορεί να είναι το πρόβλημα; Όταν υπάρχουν εκατόν εικοστόσα λήμματα σχετικά με το μουνί, γιατί να μας ενοχλήσουν δύο φωτογραφίες μουνιών; Έχουμε ήδη ένα σωρό φωτογραφίες γυναικών με σέξυ και προκλητικά ντυσίματα, έχουμε μουνιά σε κόμιξ, σε φραστικό επίπεδο έχουμε ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει, ε, ας έχουμε και κανα μουνί σε φωτογραφία, τι θ' αλλάξει;
Προσοχή: υπάρχει κίνδυνος να χαρακτηριστούν οι άντρες του σάιτ τσοντόβιοι και τα κορίτσια σοβαρά και ηθικά, ή, αντίστροφα, οι άντρες αποενοχοποιημένοι και ωραίοι και τα κορίτσια συντηράκλες.
Εγώ, να σας πω την αμαρτία μου, αγαπάω μουνί.
Καστράτο στα ιταλικά, απ' όπου το έχουμε πάρει κι εμείς, σημαίνει, αν δεν απατώμαι, ευνούχος / ευνουχισμένος με όλες τις έννοιες και αποχρώσεις που μπορεί να έχει η λέξη.
Αντίθετα στα ελληνικά λέμε:
-ευνούχος: η ειδική εκείνη κατηγορία ευνουχισμένων αυλικών.
-ευνουχισμένος: για ζώα, π.χ. τα βόδια. Για ανθρώπους κυρίως μεταφορικά.
-μουνουχισμένος: μόνο για ζώα, μόνο κυριολεκτικά, πιο λαϊκή λέξη.
-καστράτος: η ως άνω κατηγορία ευνουχισμένων τραγουδιστών.
Η ελληνική λέξη προέρχεται από τα ιταλικά, όπως και οι περισσότεροι όροι που αφορούν την έντεχνη ευρωπαϊκή μουσική (π.χ. ματζόρε, μινόρε, αλέγκρο κλπ.). Το ότι η αρχική της προέλευση είναι από τα λατινικά είναι μία πληροφορία που αφορά κυρίως την ιστορία της ιταλικής λέξης.
Το τζάμπα και βερεσέ το λέμε τόσο συχνά ώστε ίσως μας διαφεύγει το πόσο έξυπνη φράση είναι: αν το δούμε στην κυριολεξία του, σημαίνει ότι και δε θα σε πληρώσω, αλλά και βερεσέ θα σου βάλω -δηλαδή το τίποτα που θα πάρεις από μένα θα το πάρεις αργότερα.