Comments by patsis (3005)
Showing 91-120 from 3005

Ευχαριστώ, πραγματικά το είχα μεγάλη απορία.

Επειδή το έχω απορία, επαναλαμβάνω ένα μου ερώτημα από εδώ, για τους γιατρούς κλπ του σάιτ: Το "ΧΙΒ" αντί του "έιτς-άι-βι" λέγεται; (δείτε και το λινκ που παραθέτω)

Αναφορά από επισκέπτη:

Νομίζω ότι το παραπάνω "παράδειγμα 1" το είπε ο Κώστας Βουτσάς σε τηλεοπτική σειρά αυτοτελών επεισοδίων της δεκαετίας ΄70, που νομίζω λεγόταν "Ο Ονειροπαρμένος"

(βλέπε http://www.protagon.gr/epikairotita/ellada/otan-o-voutsas-itan-kommenos-29477000000)

Ευχαριστούμε, εδώ μπορείς να γραφτείς και να συνεχίσεις να συμμετέχεις. Διευκρινίζω ότι το βιντεάκι που υπάρχει στο άρθρο που παραπέμπεις δεν συμπεριλαμβάνει το λήμμα, δυστυχώς για μένα που το είδα ολόκληρο για να το εντοπίσω (και μιλάμε για πολύ κακή "κωμική" σειρά).

Ο τόνος που έχεις βάλει στο φαλκονέρα, αν και φαίνεται όμοιος με τον δικό μου εδώ, είναι τεχνικά διαφορετικός. Αυτό έχει ως αποτελέσματα αφενός μεν το παρόν λήμμα να μην εμφανίζεται στα αποτελέσματα αναζήτησης για "φαλκονέρα" (για "φαλκον" εμφανίζεται), αφετέρου δε το γράμμα "έ" να μην φαίνεται καθόλου στις συσκευές android, αυτές τουλάχιστον που έχω εγώ. Αυτά τα ζητήματα υπάρχουν σε όλες τις λέξεις με πολυτονικό, από όσο μπορώ να ξέρω.

"Απέναντι" είναι και οι τηλεοπτικές εκπομπές που προβάλλονται την ίδια ώρα σε διαφορετικά κανάλια και, συνεπώς, είναι ανταγωνιστικές.

Προς τον αγενή επισκέπτη που έστειλε αναφορά: γράψου στο slang.gr και ανέβασε όποιο διευκρινιστικό σχόλιο θέλεις, χωρίς όμως ύφος και χαρακτηρισμούς.

Μ' αρέσει η παραπομπή σε λεξικό για τη σημασία του μίσους.

Σχεδόν εντελώς άσχετο, με αφορμή την αλλαγή πίστης:

[...] Έφαρμοστέον όθεν, κατ' άρθρον 16 έδ. β' ΑΚ, τυγχάνει ώδε ως προς τό διαζύγιον τών διαδίκων το περί διαζυγίου Συριακόν δίκαιον, αρθρ. 308 του ν. περί προσωπικής καταστάσεως της 17.9.1953, ως τοιοΰτόν της ιθαγενείας του εναγομένου συζύγου. Το δίκαιον δέ τούτο, δοθέντος οτι ο εναγόμενος είναι κατά τό θρήσκευμα Χριστιανός Ορθόδοξος, είναι το δίκαιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας ήτοι το Βυζαντινόν, οπερ ως λόγον διαζυγίου δέν προβλέπει τον διά του άρθρου 1442 ΑΚ καθιερούμενον τοιούτον του κλονισμού της εγγάμου σχέσεως άλλ' έτερους τοιούτους, ώς λ.χ. την εσχάτην προδοσίαν, επιβουλήν ζωής, μοιχείαν, άμβλωσιν και την άλλαξοπιστίαν του ενός τών συζύγων. Παρά ταύτα δέον κατ' έφαρμογήν της Εκκλησιαστικής Οικονομίας νά γένηται δεκτόν και εν τη προκειμένη περιπτώσει οτι καθιδρύεται υπέρ τής εναγούσης λόγος διαζυγίου δι' άκατάλλακτον μίσος, ήτοι αποστροφήν, απέχθειαν άνευ αποχρώντος λόγου (βλ. "Πυρσοΰ", Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια υπό λέξιν μίσος, τόμ. ΙΖ`, σελ. 262), έν όψει του γεγονότος οτι και κατά το παρελθόν τά εκκλησιαστικά δικαστήρια, την αυτήν ώς άνω έκκλησιαστικήν οικονομίαν εφαρμόζοντα, ελυον γάμους καί εις περιπτώσεις αντικειμενικού κλονισμού, ώς λ.χ. δι' σκατάλλακτον μίσος, σσθένειαν σνίατον, εχθραν κλπ. [...]

ΠολΠρωτΘεσσ 2470/1981, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ (κάποια σφάλματα σε τόνους, πνεύματα και στίξη για τεχνικούς λόγους)

Καλώς ήλθες πίσω!

Μόλις άκουσα "τον πήρε τον υπολογιστή και θα τον φέρει αύριο, είχε πιάσει πολλή σκόνη ρε φίλε, είχε πιάσει μπουργάνα μέσα".

Σαρακοστιανά;

Το σαρακοστιανό τραπέζι επίσης περιλαμβάνει χταποδάκι, ταραμά, καλαμαράκια, φάβα, φακές, πατατοσαλάτα, ρώσικη, σουπιές, μύδια, ραπανάκια, ντολμαδάκια γιαλαντζί και, αν μετά από αυτά αντέχεις, χαρταετό.

“I used to say don’t feed the trolls. That’s been out there for a long time,” Reagle said. “I would argue it’s no longer sufficient. The trolls in the ‘90s are not the same trolls we have today.”

He described the findings from a recent study on trolls: “Measures of sadism, psychopathy, and Machiavellianism positively correlate with trolling,” he said.

Even enjoying writing comments anywhere online means you’re more likely to be a troll. “Some people are very much taken with commenting online,” he said. “And there’s a strong relationship between online commenting frequency and trolling enjoyment.”

Academic: internet trolls are 'Machiavellian sadists and psychopaths'

Θα προσπαθήσω να γράφω με μεγαλύτερη σαφήνεια.

katsoyannou να το βάλουμε σαν σχόλιο στον άλλο ορισμό και να σβήσουμε αυτόν;

"Δωράκι" ή "δώρο" λέγεται συγκεκαλυμμένα και η αμοιβή του προσώπου που κάνει σεξ έναντι ανταλλάγματος, επαγγελματικά ή περιστασιακά.

Παραπλήσιο προβληματισμό βρίσκω στα εξής, κάπως ράντομ, αγγλόφωνα ευρήματα:

1. No, It’s Not Fascism
2. Jim Carrey is Wrong. California’s Vaccine Law is Sound Science, Not Fascism
3. Benn’s speech on Syria and the definition of fascism

Προσπάθησα, με αρκετό κόπο λόγω δυσκολιών στα κριτήρια αναζήτησης, να βρω μερικά παραδείγματα χρήσης. Όπου δεν γίνεται αναφορά στα συμφραζόμενα, αυτά δεν μπόρεσα να τα ανακτήσω:

1. Και μέσα σε όλα αυτά και η φασιστική απόλυση 260 εργαζομένων στην ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ το 2003 με το νόμο 3185/2003.
2. Φασισμός είναι ακόμη και μια προσβολή άδικη, φασισμός είναι και ένα απλό χαστούκι, όσο φασισμός είναι και να απαιτείς από κάποιον να ζει σαν σκλάβος, ή να ασκείς οποιαδήποτε μορφής βία.
   [Εδώ το απόσπασμα έρχεται σε μια σειρά επιχειρημάτων που συσχετίζουν τον φασισμό με την κακοποίηση - το τεράστιο εύρος ωστόσο που προτείνει η αρθρογράφος για την έννοια είναι αξιοσημείωτο.]
3. Φασισμός υπάρχει παντού: στην οικογένεια, στο σχολείο, ακόμα και στο οδήγημα. Αυτός που σε κόβει μπαίνοντας μπροστά σου με σκληρή σφήνα τι είναι; Οι διανοούμενοι σνομπάρουν την αστική ευγένεια. Όμως η ευγένεια δεν είναι τίποτα λιγότερο από τον σεβασμό του άλλου. Που τον σπρώχνεις για να μπεις την ώρα που βγαίνει από το μετρό ή το ασανσέρ. Που καπνίζεις μέσα στη μούρη του. Οι πολλοί μικροί φασισμοί οδηγούν στον μεγάλο. Φαίνεται αστείο να μιλάμε για κώδικες ευγένειας – όταν γίνονται δολοφονίες. Αλλά ο άνθρωπος που σκοτώνει τον ύπνο σου βάζοντας τη μουσική του στη διαπασών – θα χτυπήσει κι εσένα όταν θα διαμαρτυρηθείς.
   [Και εδώ το απόσπασμα εντάσσεται μια σειρά θέσεων του αρθρογράφου - και εδώ όμως πιστεύω ότι ξεχειλώνει αχρείαστα τη σημασία του φασισμού.]
4. Η φασιστική Γερμανία είναι εξαιρετικά ενοχλημένη από την συνέντευξη του Γιάννη Βαρουφάκη
   [εδώ έχουμε μια πιο συχνή, προ προσφυγικής κρίσης, περίπτωση: η Γερμανία συλλήβδην είναι φασίστες/ναζί]
5. Και τέλος, επειδή δεν μπορεί να ξεφύγει από τις καταβολές του, Σημιτικός βλέπετε, έκανε ότι και ο δάσκαλός του. Με φασιστικές πρακτικές, νύχτα πήγε να περάσει με τροπολογία τις αυξήσεις σε γονικές παροχές, δωρεές, τσιγάρα και ποτά [...] Με απατεωνιές, λαμογιές, πολιτική αλητεία, φασιστική νοοτροπία και κατάπτυστες πρακτικές κυβερνούσατε επί Σημίτη. Το ίδιο θα κάνετε και τώρα; Μαζέψου Ραν Ταν Πλαν. Μαζέψου…
   [Εδώ η παρέλκυση, υποβάθμιση και αλλοίωση της κοινοβουλευτικής διαδικασίας θεωρείται φασισμός. Νομίζω πως αυτά τα σύνολα τέμνονται αλλά δεν ταυτίζονται.]

Δεν θα ήθελα να μπω (περαιτέρω) στις λεπτομέρειες των εκατέρωθεν μομφών στην πολιτική. Πολύ συνοπτικά:

Πιστεύω ότι η μομφή του φασισμού χρησιμοποιήθηκε κάπως υπερβολικά και καταχρηστικά στην Ελλάδα ως ψόγος για πολιτικά ή κοινωνικά κατακριτέες συμπεριφορές. Το ίδιο, φυσικά, συνέβη και αλλού. Οι υπεύθυνοι του φαινομένου αυτού, το κάνουν συνήθως για να εξοπλιστούν με την πολύ μεγάλη απαξία που έχει εδραιωθεί σχεδόν σε όλον τον πλανήτη για τον φασισμό.

Η κατάχρηση, όμως, μιας λέξης οδηγεί σε διαφοροποίηση (μετατόπιση, αλλοίωση, διεύρυνση) του περιεχομένου της. Νο πρόμπλεμ, αρκεί να θυμόμαστε σε τι συνίσταται ο φασισμός και πόσο επικίνδυνος μπορεί ακόμα να είναι, άσχετα με το τι όνομα θα του δίνουμε. Φοβάμαι, όμως, ότι εδώ υπάρχει πράγματι πρόβλημα και ότι με την κατάχρηση αυτή ζημιώνεται η δημοκρατική μας εγρήγορση, έστω αθέλητα.

Αυτό που με τράβηξε στο να σχολιάσω είναι ότι ο αρθρογράφος υποπίπτει σε ένα σφάλμα πολύ παραπλήσιο με αυτό που καταγγέλλει: "πακετοποιεί" τον Τσολάκογλου με κάποια άλλα μη αναφερόμενα πρόσωπα τα οποία παρουσιάζει ως ιστορικά πρόσωπα ειδικού ενδιαφέροντος (και άρα ανάξια της σημασίας που τους δόθηκε) για να διαμαρτυρηθεί για την, κατά τη γνώμη του, "πακετοποίηση" που έκαναν κάποιοι συνδέοντας τους πολιτικούς τους αντιπάλους με τους φασίστες.

Ε λοιπόν όχι, ούτε οι φασίστες ούτε ο Τσολάκογλου πρέπει να βγούνε λάδι επειδή κάποιοι συμπολίτες μας έχουν ένδεια επιχειρημάτων και ελαστική ιστορική ευαισθησία.

Για την συγκεκριμένη εφημερίδα τώρα, νταξ, τι να πρωτοπεί κανείς... Αν και, συγκεκριμένα, η διαφθορά στην οποία αναφέρεσαι δεν είναι ίδιον μόνο του φασισμού.

Για τα κόμματα που λες και το αν κατηγορήθηκαν για φασισμό δεν είμαι σίγουρος. Έψαξα λίγο στο διαδίκτυο σε περίοδο πριν από 4-5 χρόνια αλλά βαρέθηκα (και κουράστηκα από αυτά που αναγκάστηκα να διαβάσω). Να τολμήσω να πω ότι υπάρχει και το άλλο: οι συμπολίτες μας που, λόγω κομματικοποίησής τους, δεν εντοπίζουν τον φασισμό στους "δικούς τους", με τα κριτήρια και την ευκολία που τον εντοπίζουν στους άλλους. Αλλά για αυτά δεν έχω καμία διάθεση να ασχοληθώ εδώ - καλύτερα να μιλήσουμε σε κάνα τσατ.

Μιας και μιλάμε για γλώσσα εδώ μέσα, νομίζω πως είναι πάνω από υπαρκτό το φαινόμενο της κατάχρησης κάποιων λέξεων-μομφών, για λόγους και για σκοπούς πολιτικούς: φασίστας (κλασικό παράδειγμα, σε κατάχρηση από πάρα πολύ παλιά, από προσωπική αντίληψη ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1990), προδότης (πρώτα από τους υπερπατριώτες=ελλαδέμπορους, στην πολύ σύγχρονη ιστορία ίσως σε έξαρση από το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, την κρίση των Ιμίων το 1996 και, πιο μετά, από διαφόρους), λαμόγια (λέξη που τείνει να γίνει καραμέλα-πασπαρτού, κατά οποιουδήποτε έχει εξουσία ή επιρροή και δεν την ασκεί όπως θεωρούμε εμείς σωστό, χωρίς περαιτέρω συλλογισμούς) και αρκετές άλλες, που δεν μου έρχονται τώρα.

Φυσικά γλώσσα μας είναι και την κάνουμε ό,τι θέλουμε, δηλαδή αλλάζουμε τη σημασία των λέξεων όσο και σε όποια κατεύθυνση θέλουμε, 1) χωρίς κεντρικό σχεδιασμό ή έλεγχο και 2) με σκοπό να εξυπηρετείται καλύτερα η επικοινωνία.

Με αυτά τα δυο κριτήρια, όμως, που κάπως πρόχειρα και ίσως αυθαίρετα έθεσα, οι παραπάνω λέξεις δεν διαφοροποιήθηκαν στη σημασία τους για τις ανάγκες μιας ειλικρινούς επικοινωνίας αλλά, πιστεύω εγώ, για τις ανάγκες της πολιτικής επιρροής, ή προπαγάνδας ή "επικοινωνίας" με τη διαφημιστική έννοια (πρβλ. "πρέπει να το επικοινωνήσουμε καλά αυτό το προϊόν"). Και, επίσης, υπάρχουν κάποιες, λίγες ή πολλές, πάντως αξιοσημείωτες ενδείξεις ότι υπήρξε και κάποιος κεντρικός σχεδιασμός ή έστω κεντρική άσκηση επιρροής. Και δεν εννοώ από ένα μόνο κέντρο επιρροής, αλλά από μερικά, ολιγάριθμα πάντως, αυτά που κάποιοι κάπως ανατριχιαστικά αποκαλούν "πολιτική ελίτ" και τα συνεργαζόμενα με αυτά μέσα επικοινωνίας.

Δεν ξέρω δηλαδή, αμφισβητεί κανείς στα σοβαρά το αν και το κατά πόσο υπήρχε μια εξαγρίωση της πολιτικής ρητορικής μέσω της κατάχρησης πολιτικά φορτισμένων λέξεων τα τελευταία χρόνια; Και αυτό, από πάρα πολλούς ανθρώπους με πολύ διαφορετικά μεταξύ τους (και συχνά εναλλασσόμενα) πολιτικά πιστεύω. Το μικρό απόσπασμα της soulto αναφέρεται σε αυτό το φαινόμενο (και, νομίζω, στην ηθελημένα πολωτική του δύναμη).

Επειδή όμως με τη γλώσσα μπορείς να κρυφτείς αλλά μπορείς και να αποκαλυφθείς μεγαλοπρεπώς, το απόσπασμα αυτό λέει και κάτι ακόμη, με τη γνωστή θρασύτητα των ΜΜΕ που νομίζουν ότι απευθύνονται μόνο σε ηλιθίους: «πρόσωπα όπως ο Τσολάκογλου, τα οποία θυμόντουσαν μόνο όσοι ασχολούνται με την Ιστορία». Έτσι, με μια γραμμή, προσπαθεί να διασώσει τον αρχετυπικό δωσίλογο και πραγματικό προδότη της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας, επιχειρώντας να τον «υποβιβάσει» σε ένα θέμα «ειδικού ενδιαφέροντος». «Πού τον ξεθάψανε αυτόν μωρέ τα λαμόγια» είναι σα να μας λέει. Και ίσως ακόμα να υπονοεί: «Αυτά είναι περασμένα-ξεχασμένα».

Θα ήταν κάτι χειρότερο από αντιφατικό με ό,τι έχω πει μέχρι τώρα να θεωρήσω, από αυτό και μόνο το σημείο, ότι ο συντάκτης του άρθρου έχει φιλο-δωσίλογες, φιλο-ναζί ή φιλο-φασιστικές απόψεις, θα ήταν απλώς λάθος και άδικο. Θα πρότεινα, όμως, να έχουμε το νου μας για πολιτικές δυνάμεις και ανθρώπους που εκφράζουν αυτές τις δυνάμεις (συνειδητά και μη, αφιλοκερδώς και μη), που ασκούν την ίδια διανοητικά ύπουλη πρακτική με αυτήν που καταγγέλλουν: «πακετοποιούν» ανόμοια ή άνισα πράγματα για να τα πλασάρουν καλύτερα στο «παζάρι» των ιδεών. Και για να ξεπλύνουν ντροπές που αυτός ο λαός και αυτό το έθνος, κατά την γνώμη μου, δεν πρέπει να ξεχάσει γιατί τις έχει πληρώσει πολύ ακριβά.

Αυτοφωροαναφορικότητα: όταν συλλαμβάνεσαι αυτοαναφερόμενος.

Σαστισμός: Το συναίσθημα που σε πιάνει όταν βλέπεις ένα καλό λογοπαίγνιο αλλά ο ορισμός του είναι αντικλιμακτικός και περιέχει αγγλισμό γλωσσικά πιο ενδιαφέροντα από το ίδιο.

Αναφορά από επισκέπτη: http://i-melivoia.blogspot.gr/2011/12/blog-post_20.html

Ευχαριστούμε, εδώ μπορείς να γραφτείς και να συνεχίσεις να συμμετέχεις.

Αναφορά από επισκέπτη μη μέλος:

το "έρρωσο" χρησιμοποιείται και από χριστιανούς ή τουλάχιστον μοναχούς (σε επιστολές)

Βλ.

Α μάλιστα, δεν το είχα ακούσει. Βλ. και εδώ:

παπαλούδα: λεία επιφάνεια όπως αυτή προκύπτει σε χωράφι που κάηκε η καλαμιά
Διάλεκτος: Χαλκιδικιώτικα

Και καλά κάνεις.