τσολάκογλου

κυβέρνηση τσολάκογλου = αρχιδο-σύλλογος.

Για την ιστορία να πούμε, πως το μπουμπούκι αυτό (Γιώργος Τσολάκογλου), ήταν απόγονος ενός άλλου μπουμπουκιού, του Δημήτρη Τσολάκογλου, που ήταν κοτσαμπάσης των Αγράφων και συνάμα φίλος του Αλή πασά, και είχε προδώσει... πολλούς καπεταναίους. Τελικά βρήκε το μαστορή του, όταν κρεμάστηκε από τον Χουρσίτ πασά.

Εκπληκτικό, ειδικά το 4ο μήδι. Ένα βραστόμηδο ίζολ χίλια σεντόνια!

Les allemands et les autres-chiens :-)

Άλλη μια έκφραση που παίζει στα μπλόγκια ειδικά για τους Αμερικανοτσολιάδες είναι: ΗΠΑνθρωποι (κατά το υπάνθρωπος).

Εδώ ίσως πρέπει να αναζητηθεί ποιός πρώτος έκανε τη σύνδεση της κατοχικής κυβέρνησης Τσολάκογλου με τις σημερινές των μνημονίων. Χωρίς να είμαι καθόλου βέβαιος, θα έλεγα ότι ίσως να την έκανε πρώτος ο Γιώργος Τράγκας στις πρωινές ραδιοφωνικές εκπομπές του και αργότερα να επεκτάθηκε στα μπλόγκς και στην καθομιλουμένη

«Εκ του Στρατηγού Γεωργίου Τσολάκογλου: το μπουμπούκι που την 21η Απριλίου 1941 υπέγραψε την παράδοση της Ελλάδας στα [...]»

Ελα ρε! τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο;;;

Δε νομίζω :-)

Επι των ημερών του ξεκίνησε και ο εκμηδενισμός του νομίσματος, που έφτασε στα δις και τρις των χαρτονομισμάτων της κατοχής (μέ το χαρτί τους να αξίζει περισσότερο από την ονομαστική τους αξία) κάτι πού έφτασε μέχρι τίς μέρες μας από κάτι παππούδια που χαρακτήριζαν την πληθωρική (αείμνηστη) δραχμή «Τσολάκογλου».

Για την ιστορική ακρίβεια τον τσολάκογλου διαδέχθηκε για ένα ολιγόμηνο διάστημα ο καθηγητής ιατρικής μαιευτήρας λογοθετόπουλος, διαβόητος γερμανόφιλος φιλοναζί. Κατόπιν ο ράλλης που ίδρυσε και τα τάγματα ασφαλείας (τους γερμανοτσολιάδες).

"[...] Λέξεις όπως «γερμανοτσολιάδες» και πρόσωπα όπως ο Τσολάκογλου, τα οποία θυμόντουσαν μόνο όσοι ασχολούνται με την Ιστορία, έγιναν καθημερινές αναφορές. Οι λέξεις «δεξιός», «κεντροδεξιός» και κάθε πολιτική θέση δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ καταργήθηκαν για να αντικατασταθούν από το «φασίστας»"

Πηγή

...έγραψε κάποιος στην φυλλάδα κατά την οποία τα ΧΑυγουλα είναι καλά παιδιά που βοηθάνε γριούλες να περάσουν απέναντι κ να σηκώσουν λεφτά απ' το ΑΤΜ 10 χρόνια πριν στην νότια αφρική.

έχω κι εγώ έναν ξάδερφο που δεν είναι φασίστας, αλλά πήγε στην τοπική της νίκαιας και τους λέει "κοιτάχτε παιδιά, εγώ φασίστας δεν είμαι, ξηγημένοι, αλλά λέω να κάτσω εδώ που με παίρνει να τα χώνω στο σύριζα".

Μιας και μιλάμε για γλώσσα εδώ μέσα, νομίζω πως είναι πάνω από υπαρκτό το φαινόμενο της κατάχρησης κάποιων λέξεων-μομφών, για λόγους και για σκοπούς πολιτικούς: φασίστας (κλασικό παράδειγμα, σε κατάχρηση από πάρα πολύ παλιά, από προσωπική αντίληψη ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1990), προδότης (πρώτα από τους υπερπατριώτες=ελλαδέμπορους, στην πολύ σύγχρονη ιστορία ίσως σε έξαρση από το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, την κρίση των Ιμίων το 1996 και, πιο μετά, από διαφόρους), λαμόγια (λέξη που τείνει να γίνει καραμέλα-πασπαρτού, κατά οποιουδήποτε έχει εξουσία ή επιρροή και δεν την ασκεί όπως θεωρούμε εμείς σωστό, χωρίς περαιτέρω συλλογισμούς) και αρκετές άλλες, που δεν μου έρχονται τώρα.

Φυσικά γλώσσα μας είναι και την κάνουμε ό,τι θέλουμε, δηλαδή αλλάζουμε τη σημασία των λέξεων όσο και σε όποια κατεύθυνση θέλουμε, 1) χωρίς κεντρικό σχεδιασμό ή έλεγχο και 2) με σκοπό να εξυπηρετείται καλύτερα η επικοινωνία.

Με αυτά τα δυο κριτήρια, όμως, που κάπως πρόχειρα και ίσως αυθαίρετα έθεσα, οι παραπάνω λέξεις δεν διαφοροποιήθηκαν στη σημασία τους για τις ανάγκες μιας ειλικρινούς επικοινωνίας αλλά, πιστεύω εγώ, για τις ανάγκες της πολιτικής επιρροής, ή προπαγάνδας ή "επικοινωνίας" με τη διαφημιστική έννοια (πρβλ. "πρέπει να το επικοινωνήσουμε καλά αυτό το προϊόν"). Και, επίσης, υπάρχουν κάποιες, λίγες ή πολλές, πάντως αξιοσημείωτες ενδείξεις ότι υπήρξε και κάποιος κεντρικός σχεδιασμός ή έστω κεντρική άσκηση επιρροής. Και δεν εννοώ από ένα μόνο κέντρο επιρροής, αλλά από μερικά, ολιγάριθμα πάντως, αυτά που κάποιοι κάπως ανατριχιαστικά αποκαλούν "πολιτική ελίτ" και τα συνεργαζόμενα με αυτά μέσα επικοινωνίας.

Δεν ξέρω δηλαδή, αμφισβητεί κανείς στα σοβαρά το αν και το κατά πόσο υπήρχε μια εξαγρίωση της πολιτικής ρητορικής μέσω της κατάχρησης πολιτικά φορτισμένων λέξεων τα τελευταία χρόνια; Και αυτό, από πάρα πολλούς ανθρώπους με πολύ διαφορετικά μεταξύ τους (και συχνά εναλλασσόμενα) πολιτικά πιστεύω. Το μικρό απόσπασμα της soulto αναφέρεται σε αυτό το φαινόμενο (και, νομίζω, στην ηθελημένα πολωτική του δύναμη).

Επειδή όμως με τη γλώσσα μπορείς να κρυφτείς αλλά μπορείς και να αποκαλυφθείς μεγαλοπρεπώς, το απόσπασμα αυτό λέει και κάτι ακόμη, με τη γνωστή θρασύτητα των ΜΜΕ που νομίζουν ότι απευθύνονται μόνο σε ηλιθίους: «πρόσωπα όπως ο Τσολάκογλου, τα οποία θυμόντουσαν μόνο όσοι ασχολούνται με την Ιστορία». Έτσι, με μια γραμμή, προσπαθεί να διασώσει τον αρχετυπικό δωσίλογο και πραγματικό προδότη της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας, επιχειρώντας να τον «υποβιβάσει» σε ένα θέμα «ειδικού ενδιαφέροντος». «Πού τον ξεθάψανε αυτόν μωρέ τα λαμόγια» είναι σα να μας λέει. Και ίσως ακόμα να υπονοεί: «Αυτά είναι περασμένα-ξεχασμένα».

Θα ήταν κάτι χειρότερο από αντιφατικό με ό,τι έχω πει μέχρι τώρα να θεωρήσω, από αυτό και μόνο το σημείο, ότι ο συντάκτης του άρθρου έχει φιλο-δωσίλογες, φιλο-ναζί ή φιλο-φασιστικές απόψεις, θα ήταν απλώς λάθος και άδικο. Θα πρότεινα, όμως, να έχουμε το νου μας για πολιτικές δυνάμεις και ανθρώπους που εκφράζουν αυτές τις δυνάμεις (συνειδητά και μη, αφιλοκερδώς και μη), που ασκούν την ίδια διανοητικά ύπουλη πρακτική με αυτήν που καταγγέλλουν: «πακετοποιούν» ανόμοια ή άνισα πράγματα για να τα πλασάρουν καλύτερα στο «παζάρι» των ιδεών. Και για να ξεπλύνουν ντροπές που αυτός ο λαός και αυτό το έθνος, κατά την γνώμη μου, δεν πρέπει να ξεχάσει γιατί τις έχει πληρώσει πολύ ακριβά.

ο τύπος που κάνει την ίδια δουλειά με τον γεωργίου, που απλά έχει διαβάσει 2 βιβλία παραπάνω κ μάλλον δεν κατάλαβε κ πολλά, και που βγάζει (ίσως ακόμα) παραπάνω απ' ό,τι εσύ, εγώ κ άλλοι 2-3 εδωμέσα μαζί μας λέει
"Οι λέξεις «δεξιός», «κεντροδεξιός» και κάθε πολιτική θέση δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ καταργήθηκαν για να αντικατασταθούν από το «φασίστας»"

η αντικατάσταση συνέβη σε μια στιγμή κατά την οποία αυτό που αυτός θέλει να αποκαλούμε κεντροδεξιά είχε επικεφαλής τον σαμαρά που στο ζάππειο έλεγε να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας, τον μπαλτάκο που τα έλεγε χαλαρά με τον λιάκο κ τον φαήλο κρανιδιώτη που αδυνατεί να κάνει συζήτηση χωρίς να πει ότι ο πολιτικός του αντίπαλος είναι αδερφάρα κ αυτός είναι ο βάγγος ο βάγγουρας με την πουτσάρα τη νά.

επίσης να με διορθώσει κάποιος αν το 'χασα, αλλά τον κυρ-φώτη κ το πασόκ δεν νομίζω να τους είπε κανείς φασίστες ή τουλάστιχον όχι συστηματικά, αν κ το πασόκ είχε-έχει κάτι λοβέρδους κ κάτι χρυσοχοϊδηδες που είναι ωραίοι φασίστες.

η κατάχρηση λέξεων είναι κάτι το οποίο κ εγώ είχα θέσει ως πρόβλημα απ' όταν ήμουν στο παν/μιο κ σχεδόν σίγουρα προηγείται κ της δεκαετίας του 90 που λες εσύ και σίγουρα είναι σε έξαρση απ' το '09 κ μετά κ τέτοια φαινόμενα δεν είναι ποτέ καλοδεχούμενα. είχαμε δε φάει κ πληκτρολόγια μέχρι κ εδωμέσα να λέμε αν ο φασισμός είναι τζιζ-κακό ή αν είναι κάτι το συγκεκριμένο. στην τελική, όταν η κατάχρηση λέξεων (μεταξύ των οποίων κ η λέξη φασισμός) είναι εσκεμμένη κ χωρίς βάση, είναι κ απ' τα χαρακτηριστικά της φασιστικής ρητορικής, κάτι που νομίζω είχε πει κ ο έκο. βλ. κ ΧΑυγίτες που κατηγορούν άλλους ότι είναι φασίστες.

αλλά το να κλαίγεται τύπος γι αυτό το φαινόμενο στη φυλλάδα που κατ' ομολογίαν ενός εκ των δύο παλιότερων εκδοτών της (λες κ δεν το ξέραμε) τα πιο κερδοφόρα ρεπορτάζ είναι αυτά που δεν τυπώθηκαν μάλλον επιβεβαιώνει με παράδοξο τρόπο την χρήση της λέξης φασίστας πιο συχνά απ' ό,τι κανείς θα περίμενε. διότι η γνώμη μου είναι ότι αυτός ο τυπάκος μόλις κέρδισε τον χαρακτηρισμό επάξια κ απλά μας λέει "δεν είμαι φασίστας".

Δεν θα ήθελα να μπω (περαιτέρω) στις λεπτομέρειες των εκατέρωθεν μομφών στην πολιτική. Πολύ συνοπτικά:

Πιστεύω ότι η μομφή του φασισμού χρησιμοποιήθηκε κάπως υπερβολικά και καταχρηστικά στην Ελλάδα ως ψόγος για πολιτικά ή κοινωνικά κατακριτέες συμπεριφορές. Το ίδιο, φυσικά, συνέβη και αλλού. Οι υπεύθυνοι του φαινομένου αυτού, το κάνουν συνήθως για να εξοπλιστούν με την πολύ μεγάλη απαξία που έχει εδραιωθεί σχεδόν σε όλον τον πλανήτη για τον φασισμό.

Η κατάχρηση, όμως, μιας λέξης οδηγεί σε διαφοροποίηση (μετατόπιση, αλλοίωση, διεύρυνση) του περιεχομένου της. Νο πρόμπλεμ, αρκεί να θυμόμαστε σε τι συνίσταται ο φασισμός και πόσο επικίνδυνος μπορεί ακόμα να είναι, άσχετα με το τι όνομα θα του δίνουμε. Φοβάμαι, όμως, ότι εδώ υπάρχει πράγματι πρόβλημα και ότι με την κατάχρηση αυτή ζημιώνεται η δημοκρατική μας εγρήγορση, έστω αθέλητα.

Αυτό που με τράβηξε στο να σχολιάσω είναι ότι ο αρθρογράφος υποπίπτει σε ένα σφάλμα πολύ παραπλήσιο με αυτό που καταγγέλλει: "πακετοποιεί" τον Τσολάκογλου με κάποια άλλα μη αναφερόμενα πρόσωπα τα οποία παρουσιάζει ως ιστορικά πρόσωπα ειδικού ενδιαφέροντος (και άρα ανάξια της σημασίας που τους δόθηκε) για να διαμαρτυρηθεί για την, κατά τη γνώμη του, "πακετοποίηση" που έκαναν κάποιοι συνδέοντας τους πολιτικούς τους αντιπάλους με τους φασίστες.

Ε λοιπόν όχι, ούτε οι φασίστες ούτε ο Τσολάκογλου πρέπει να βγούνε λάδι επειδή κάποιοι συμπολίτες μας έχουν ένδεια επιχειρημάτων και ελαστική ιστορική ευαισθησία.

Για την συγκεκριμένη εφημερίδα τώρα, νταξ, τι να πρωτοπεί κανείς... Αν και, συγκεκριμένα, η διαφθορά στην οποία αναφέρεσαι δεν είναι ίδιον μόνο του φασισμού.

Για τα κόμματα που λες και το αν κατηγορήθηκαν για φασισμό δεν είμαι σίγουρος. Έψαξα λίγο στο διαδίκτυο σε περίοδο πριν από 4-5 χρόνια αλλά βαρέθηκα (και κουράστηκα από αυτά που αναγκάστηκα να διαβάσω). Να τολμήσω να πω ότι υπάρχει και το άλλο: οι συμπολίτες μας που, λόγω κομματικοποίησής τους, δεν εντοπίζουν τον φασισμό στους "δικούς τους", με τα κριτήρια και την ευκολία που τον εντοπίζουν στους άλλους. Αλλά για αυτά δεν έχω καμία διάθεση να ασχοληθώ εδώ - καλύτερα να μιλήσουμε σε κάνα τσατ.

Μου είναι δύσκολο να παραμείνω νηφάλιος με τα σχόλια σου Πάτση και ο λόγος δεν είναι μόνο ότι λινκάρεις κάτι που λέει ότι δεν είναι σωστό να λέμε τον Donald Trump ή την Μαρίν Λεπέν φασίστες μην και φθαρεί η λέξη. Βεβαίως, θα μου πεις ίσως, το λινκάρεις επειδή ο ξένος συγγραφέας συζητά το ίδιο φαινόμενο και όχι ενδεχομένως επειδή συμμερίζεσαι την άποψη του. Αλλά πού να ξέρω εγώ τι θα μου πεις, εγώ δεν είμαι εσύ.

Δε θα μπω σε πιο λεπτομερειακή συζήτηση πραγμάτων ή μάλλον τροπών και οπτικών γωνιών που πάει να πάρει η κουβέντα με τις παρεμβάσεις σου (διαφθορά, έθνος, λαός κ.λπ) τα οποία διόλου μονοσήμαντα ως πλαίσια συζήτησης είναι για όλους, θα πω μόνο ότι επειδή ίσως ο πολύς κόσμος ΞΕΡΕΙ τι είναι φασισμός - και δυστυχώς ενίοτε τον φλερτάρει αγρίως ή τον υποστηρίζει - ξέρει επίσης πολύ καλά να λέει ακριβώς από δημοκρατική εγρήγορση και με στόχο την ειλικρινή επικοινωνία και καμιά κουβέντα παραπάνω ενάντια στους βρωμοδεξιούς-του-κερατά-αλλά-όχι-δηλωμένα-φασίστες. Άλλωστε, για μένα ειλικρινής επικοινωνία δεν είναι πάντα να λέμε τα πράγματα με το υποτίθεται ξεκάθαρο και καλά περιγραμμένο όνομά τους, αλλά να λέμε ξεκάθαρα αυτό που νομίζουμε είναι το καλύτερο να ειπωθεί. Αυτό δεν είναι και πολύ λεξικογραφικό τώρα που το σκέφτομαι...

ΥΓ: Θα ήθελα κι εγώ να υπήρχε στην Ελλάδα μια κουλτούρα διαλόγου σε καλύτερο επίπεδο, αλλά δεν εντοπίζω το πρόβλημα στα ονόματα αλλά στην απόσταση λόγων και έργων, και φυσικά αυτό με ενοχλεί κυρίως όσο ανεβαίνουμε την κοινωνική πυραμίδα.

Σχετικοάσχετα προς την παραπάνω συζήτηση, να θυμίσω το ενδιαφέρον λήμμα του Δεινόσαυρου: φασισμός. (Άραγε καταχρηστική η τότε χρήση της λέξης ή θεμιτή;)

Προσπάθησα, με αρκετό κόπο λόγω δυσκολιών στα κριτήρια αναζήτησης, να βρω μερικά παραδείγματα χρήσης. Όπου δεν γίνεται αναφορά στα συμφραζόμενα, αυτά δεν μπόρεσα να τα ανακτήσω:

1. Και μέσα σε όλα αυτά και η φασιστική απόλυση 260 εργαζομένων στην ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ το 2003 με το νόμο 3185/2003.
2. Φασισμός είναι ακόμη και μια προσβολή άδικη, φασισμός είναι και ένα απλό χαστούκι, όσο φασισμός είναι και να απαιτείς από κάποιον να ζει σαν σκλάβος, ή να ασκείς οποιαδήποτε μορφής βία.
   [Εδώ το απόσπασμα έρχεται σε μια σειρά επιχειρημάτων που συσχετίζουν τον φασισμό με την κακοποίηση - το τεράστιο εύρος ωστόσο που προτείνει η αρθρογράφος για την έννοια είναι αξιοσημείωτο.]
3. Φασισμός υπάρχει παντού: στην οικογένεια, στο σχολείο, ακόμα και στο οδήγημα. Αυτός που σε κόβει μπαίνοντας μπροστά σου με σκληρή σφήνα τι είναι; Οι διανοούμενοι σνομπάρουν την αστική ευγένεια. Όμως η ευγένεια δεν είναι τίποτα λιγότερο από τον σεβασμό του άλλου. Που τον σπρώχνεις για να μπεις την ώρα που βγαίνει από το μετρό ή το ασανσέρ. Που καπνίζεις μέσα στη μούρη του. Οι πολλοί μικροί φασισμοί οδηγούν στον μεγάλο. Φαίνεται αστείο να μιλάμε για κώδικες ευγένειας – όταν γίνονται δολοφονίες. Αλλά ο άνθρωπος που σκοτώνει τον ύπνο σου βάζοντας τη μουσική του στη διαπασών – θα χτυπήσει κι εσένα όταν θα διαμαρτυρηθείς.
   [Και εδώ το απόσπασμα εντάσσεται μια σειρά θέσεων του αρθρογράφου - και εδώ όμως πιστεύω ότι ξεχειλώνει αχρείαστα τη σημασία του φασισμού.]
4. Η φασιστική Γερμανία είναι εξαιρετικά ενοχλημένη από την συνέντευξη του Γιάννη Βαρουφάκη
   [εδώ έχουμε μια πιο συχνή, προ προσφυγικής κρίσης, περίπτωση: η Γερμανία συλλήβδην είναι φασίστες/ναζί]
5. Και τέλος, επειδή δεν μπορεί να ξεφύγει από τις καταβολές του, Σημιτικός βλέπετε, έκανε ότι και ο δάσκαλός του. Με φασιστικές πρακτικές, νύχτα πήγε να περάσει με τροπολογία τις αυξήσεις σε γονικές παροχές, δωρεές, τσιγάρα και ποτά [...] Με απατεωνιές, λαμογιές, πολιτική αλητεία, φασιστική νοοτροπία και κατάπτυστες πρακτικές κυβερνούσατε επί Σημίτη. Το ίδιο θα κάνετε και τώρα; Μαζέψου Ραν Ταν Πλαν. Μαζέψου…
   [Εδώ η παρέλκυση, υποβάθμιση και αλλοίωση της κοινοβουλευτικής διαδικασίας θεωρείται φασισμός. Νομίζω πως αυτά τα σύνολα τέμνονται αλλά δεν ταυτίζονται.]

Παραπλήσιο προβληματισμό βρίσκω στα εξής, κάπως ράντομ, αγγλόφωνα ευρήματα:

1. No, It’s Not Fascism
2. Jim Carrey is Wrong. California’s Vaccine Law is Sound Science, Not Fascism
3. Benn’s speech on Syria and the definition of fascism

δε νομίζω να υπάρχει αμφοβολία ότι η λέξη φασισμός στην ηθική κ την πολιτική είναι το αντίστοιχο της κβαντομηχανικής σε επιστημονικές συζητήσεις. (δεν μπορώ να διαβάσω τώρα τα κατεβατά που μας έδωσες, αλλά το κόβω ότι αν ψάξεις obama social-fascist στα νέτια θα βρεις πράμα).

αλλά η απάντηση σ' αυτούς που λένε ότι φασισμός είναι ο σεξισμός, η καταπίεση, η αγένεια, κτλ κτλ κτλ, είναι απλά ότι φασισμός δεν είναι αυτό, αυτό είναι λεξιπενεία. κ συμφωνώ μαζί σου ότι αυτές τις έννοιες πρέπει να τις προστατεύουμε όσοι θεωρούμε τον φασισμό εχθρό του ό,τι είναι ανθρώπινο. δεν πρέπει όμως να την κάνουμε κ ταμπού.

σημείωση: τα μπού είναι μικρά κρήπυ ζωάκια που ζούνε σε ένα μεγάλο δάσος και όταν το διασχίζεις πετάγονται απ' το πουθενά, σου κάνουν "μπου" και σε σκιάζουν λίγο. μοναδικός κάτοικος του δάσους εκτός απ' τα μπου είναι το μοναδικό όσο και μυστηριώδες τεμ.

Μεταξύ πολλών ευρημάτων:

Θα προσπαθήσω να γράφω με μεγαλύτερη σαφήνεια.

...και εδώ παρατηρούμε έναν άλφα-μοντ σε μια σπάνια στιγμή αυτοκριτικής, φαινόμενο που έχει απασχολήσει πολύ τους εξελικτικούς βιολόγους καθώς δεν έχουν καταφέρει να συσχετίσουν αυτήν την τελετουργική αυτοταπείνωση με την επιβεβαίωση της θέσης του στην αγέλη ή το ζευγάρωμα...

National Slangographic

Ε ρε τζίζαααα...

καλά, συγγνώμη...

Όταν αρχίζουν να παίρνουν εκδίκηση οι λέξεις:

Φασίστας ο Πάσχος, ναζί ο Θεοδωράκης, σε λίγο white supremacist ο Καμίνης, ρε παιδιά πείτε μου τουλάχιστον ότι γελάτε όταν τα γράφετε!

εδώ