Comments by patsis (3005)
Showing 2671-2700 from 3005
Ουάου! Thanks man!
Βεβαίως και το έκανε Hank! Αλλά δεν ήταν μαργαριτάρι. Από επιλογή ο, φοβερά διαβασμένος Καβάφης, διάλεξε αυτόν τον λανθασμένο αλλά πιο εύηχο και νοηματικά παρατεταμένο ή επαναληπτικό τύπο, για να αποδώσει τα νοήματά του. Άλλωστε ακόμα και άνθρωποι που ξέρουν το σωστό, επιλέγουν να εκστομίσουν το λάθος, διότι ακούγεται καλύτερα βρε αδερφέ! Μη σου πω ότι, λέγε-λέγε, θα μπει κάποτε στην γραμματική σαν εναλλακτικός τύπος προστακτικής.
@allivegp: Να σε ενημερώσω ότι, πράγματι, ο Καβάφης ήταν ομοφυλόφιλος. Το ότι δεν υπάρχει Άη-Βασίλης το ξέρεις έτσι; Μουχαχαχαχα! Χα-χα! Χε. Γκουχ, γκουχ. Χμμμ...
Δικόγραφο; Τι με θύμισες τώρα... Πραγματική, πραγματικότατη περίπτωση σε επαρχιακό πρωτοδικείο: Ο Α, ιδιοκτήτης αγελάδας, κανόνισε με τον Β, ιδιοκτήτη ταύρου, να φέρουν τα ζώα σε επαφή για να ζευγαρώσουν. Έλα όμως που ο ταύρος τη γάμησε και ψόφησε, κυριολεκτικά! Έκανε ο Α αγωγή για αποζημίωση. Ο δικηγόρος του Β, μέγας πλακατζής, έγραψε τις κάλτσες του στις προτάσεις. Θυμάμαι μόνο αυτό, από την προφορική ανάπτυξη: «Διότι εμείς, κυρία πρόεδρε, είμαστε πάντοτε τρυφεροί με τις αγελάδες που πλησιάζουμε...» Στην αίθουσα έγινε της πουτάνας, γελάσανε και τα έδρανα που λένε, ακόμα το θυμούνται οι δικηγόροι της πόλης και γελάνε... Αν βρω το δικόγραφο θα το καταθέσω.
Υποσημείωση: Η πρώτη, εκτός κειμένου, ατάκα της συγχωρεμένης της Λαμπέτη στην μαγνητοφώνηση φαίνεται και σε σας άσχημο, ή μόνο σ' εμένα;
Άντε ρε, υπάρχει αυτό το λήμμα; Κι ήθελα να το ανεβάσω... Να προσθέσω, τότε, ότι λέγεται στην πολιτική ζωή αντί του «πώς τό 'πες αυτό;», «για ξαναπέστο αυτό!», «τι έκανε λέει;», «ποιος ήρθε;» με έκπληξη, μπορεί και σχηματιζόμενο θυμό. Όσο για το γραμματικό λάθος, αντί της προστακτικής ενεστώτα χρησιμοποιούνται τύποι με την εσωτερική αύξηση, αορίστου και παρατατικού, το λεγόμενο καβαφικό (ελπίζω να μη λέω τρελές πίπες).
[I]
«Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με --
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κ' επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα·
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κ' αισθάνονται τα χέρια σαν ν' αγγίζουν πάλι.
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται....»[/I]
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης, Επέστρεφε (1912)
Ωραίος! Να κλαψουρίσω λίγο; Με την παραπάνω έννοια εγώ είμαι τεζαρισμένος κάπου στην πόλη μου και περιμένω τον μάστορα να γυρίσει από τα μπάνια του. Ο άλλος εγώ είμαι στην Αθήνα χωρίς αμάξι. Κι ο Άλλος γράφει λήμματα. Σύνδρομα διπολισμού και τριπολισμού, οέο.
Παιδιά, απλά σας ενημερώνω, ο για ένα φεγγάρι ταπεινός σας σεντονολόγος-παπαρολόγος patsis κάνει αποχή λόγω ξαφνικής προσωπικής ευτυχίας. Μας συγχωρείτε κι ευχαριστούμε.
Υ.Γ. Επανερχόμεθα με την αυτοβιογραφία μας «Η ζωή ανάμεσα στα σεντόνια: Μια αναλυτική εξομολόγηση που δεν θα άντεχε ούτε ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν». Σύντομα στα φαρμακεία. Έχετε μαζί σας καροτσάκι λαϊκής για το κουβάλημα.
Το παράδειγμα χρειάζεται ηχογράφηση από την αφεντιά σου και ανέβασμα, αλλιώς δεν εκφέρω άποψη και κρίση. Χεχεχε!
Χαλικούτη, ο τύπος στο βίντεο (το οποίο δεν άντεξα να δω ολόκληρο) είναι και τσαπραζωμένος. Θα λύθηκε το λουρί απ' το τσαπράζ...
Τι να σου πω ρε Μπούμπη. Και ψυχή ει μέλλει γνώσεσθαι αυτήν εις ψυχήν αυτή βλεπτέον. Μπερδεγουέη μου φαίνεσαι. Δεν ξέρω, νιώθω περίεργα τώρα για τη φάση σου. Τεσπά.
Η μέρα της μαρμότας στο slang.gr! Βλέπω την μπανανόφλουδα και μονολογώ: πάλι θα πέσω...
Γεια σου ρε Μπούμπη! Να πας στο καλό και να περνάς να μας φέρνεις τα νέα από τη Σαλονίκη. Και πού 'σαι; Την επόμενη φορά που θα τα πίνω με την παρέα μου στην Ροτόντα από πίσω ή σε κάνα Μπιτ-Παζάρ, θα στάξω λίγο κρασί στο χώμα για τον συγχωρεμένο τον πατέρα σου.
Και θα πάω να φιλήσω τον δικό μου, όσο ακόμα τον έχω.
Thanks! Καλώς σας βρήκα! (Σα να μην πέρασε μια μέρα...)
[I]Στ' αυτιά μου δεν χωράνε υποσχέσεις
το έργο το 'χω δει μη με τρελαίνετε
το πλοίο των ονείρων μου με πάει
σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε[/I]
Διονύσης Τσακνής, Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον, πρώτη εκτέλεση Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας
Άσχετο: Το λήμμα το λέγαμε στο γυμνασιολύκειο σαν πλακατζίδικη; μαγκιόρικη; μαλακία; προσφώνηση ο ένας για τον άλλο, στην φράση «hey buby!». Εμένα μου έφερνε τότε κάτι από συμπαθητικό κάλεσμα σε σκυλάκι.
Μπούμπη μην τα μαζεύεις τώρα, είπαμε φεύγεις, χαιρετηθήκαμε, δακρύσαμε σαν άντρες, είπαμε λόγια, άντε αδερφέ! Τζους! Άντε κι έχεις κι ωραίο γραφειάκι... Μουχαχαχα!
Χαχαχαχαχα, δεν έχεις να πας πουθενά τώρα, δε σ' αφήνω επί προσωπικού! Αλήτη μ' είπες μια βραδιά, χωρίς καμιάν αιτίαααα!...
Μάρτυς μου η mes, τις ίδιες σκέψεις αποχώρησης τις έκανα κι εγώ. Έχω όμως τρία-τέσσερα γαμάτα λημματάκια που πρέπει να γίνουν γαμάτοι ορισμοί πριν κρεμάσω την φανέλα (ουπς! να άλλη μία καλούτσικη έκφραση!). Και κυρίως, δεν αφήνω την ξενέρα να με κυριεύσει, δίνω χρόνο στη σχέση μου με το σάιτ...
Μην σκέφτεσαι τα πενήντα λήμματα σαν ένα τέλος, σκέψου τα σαν μια καινούρια αρχή. Ενενήντα ευρώ για τη συνεδρία παρακαλώ.
Πενήντα εκατοστά; Μισό λεπτό...
(κεφάλι έξω από το παράθυρο προς την αυλή)
ΠΑΙΔΙΑ! Ελάτε όλοι στο λήμμα μπούμπης! Η Mes ξεκινά πονηροκουβέντα λέμετε!
(αλαλαγμοί σλανγκιστών και ποδοβολητά)
Ρε Μπούμπη, εδώ γαμάει ο κουφός τον μουγκό τώρα, στάσου να καταλάβουμε από πού μας ήρθε πρώτα (η καρεκλιά). Το άτομο έγραψε διπλωματική πάνω στο θέμα (το γιατί δεν ξέρω...).
Κι εσύ βρε Χαλικούτη μου, θύμισέ μου να μην καθήσουμε ξανά σε μεταλλικές καρέκλες παρέα... Έχεις επικίνδυνα know-hows...
Γεια χαρά, καλωσήρθες στο σάιτ. Αναφερόμενος στον μίνι διάλογο που είχες με τον jesus σε άλλον ορισμό του ίδιου λήμματος, πρέπει να πω πως τυγχάνει να μ’ έχει πιάσει κι εμένα μια κούραση να εκφράζομαι για τα ιδεολογικά και «επιστημονικά» (περί καταχωρήσιμου κλπ) του σάιτ. Αυτό όμως που πρέπει να αναγνωρίσω σε εσένα και το χαίρομαι πραγματικά, είναι ότι αντί να γκρινιάζεις στείρα (όπως κάτι επισκέπτες π.χ.), κάθησες κι έγραψες έναν ορισμό που πίστευες ότι έλειπε. Σωστός φίλε, κάτι τέτοια τα γουστάρω άμα λάχει ναούμ’.
Υ.Γ. Για την ουσία του ορισμού σου επιφυλάσσομαι να τον διαβάσω μετά τη δουλειά.
Ωραίο, απλό και εύληπτο, αστείο, ευρύτατα χρησιμοποιούμενο στο σάιτ, υποθέτω βάσιμα και στην πραγματική ζωή. Κλασικό.
Κάποιος έχει πάει κολέγιο εδωπέρα...
Πάντως λέγεται κι έτσι: «Ποιος μωρέ ο τάδε; Κολέγιο είναι τώρα! Έπρεπε να τον δεις παλιά τι αρχίδι ήτανε!» Μ' άλλα λόγια το κολέγιο συνεκδοχικά αντί του κολεγιόπαιδου.
Υπάρχει τσεκαρισμένη και η φανταρική έκφραση «αλεμάο κουκουρούκου» = απολελέ και τρελελέ
Καλά το πας. Για το άλλο σαββατοκύριακο να μην κανονίσω τίποτα δηλαδή ε;
Χότζα έσπασες την κατοστάρα ε; HODJAS: Ο σλανγκιστής που έκανε το 0-100 σε δυο βδομάδες! Να μας ζήσεις αρχηγέ και να το γουστάρεις το σλάνγκιν πάντα!
Ωραία λεξούλα, δεν συμφωνείτε; Κι όμως, αν δεν την είχα ακούσει με φυσικότητα από πολλούς φίλους, θα μου φαινόταν αποτυχημένη λεξιπλασία. Άποψη εκ του προχείρου: όταν λέγεται κάτι για πρώτη φορά δεν έχει αποκτήσει την πλήρη δυναμική του. Κάνει πρώτα τις βόλτες του σε μερικά στόματα (σαν τσουτσού ένα πράμα), ανδρώνεται (ξανά σαν τσουτσού ένα πράμα) και, αν πιάσει, αποκτά προστιθέμενη αξία που δεν είχε πριν, λόγω αυτής της επιτυχίας του στην κοινωνία.
Σαν τσουτσού ένα πράμα...
Ρε Μπούμπη, πόσα θέλεις για να μας τρελάνεις; Χαχαχαχαχα, μεγάλε, τι λες ρε άτομο...
Πρβλ. και φανταρική κραυγή: «Ε ρε γαμώ τα βάσανα, μάνα δε μ’ έκανες κορίτσι να ξεσκίζομαι τώρα στα νησιά!». Προσωπικά πιστεύω ότι τέτοιου είδους εκφράσεις είναι γαμάτες γιατί αποπνέουν έναν σουρεαλιστικά διατυπωμένο ανδρισμό. Εννοάω ότι γαμούν και δέρνουν όταν λέγονται χωρίς ίχνος κυριολεκτικής διάθεσης, ίσα-ίσα από κάποιον που καραγουστάρει που γεννήθηκε άντρας για να δείξει το βαθμό της απελπισίας και αγανάκτησης που τον έχει κυριεύσει.
Και γαμώ τα παραδείγματα! Χαχαχαχα!
Καλή μου, θα σου το αφιέρωνα αλλά θα παρεξηγιόμουν διπλά: και για το τι σχέση έχουμε τα δυο μας αλλά και για τη σεξουαλικότητά μου, λόγω Καβάφη.
Ο σωστός (αλλά ποιητικά προβληματικός) γραμματικός τύπος θα ήταν «επίστρεφε συχνά και παίρνε με...»
Τώρα που το σκέφτομαι, δεν χρειάζεται τόσο άγχος. Σου το αφιερώνω. Φιλιά.