Κατά την φιλοσοφική αρχή γνωστή και ως Occam's razor, από διάφορες πιθανές εξηγήσεις για ένα φαινόμενο, η πιο απλή είναι η πιο προτιμητέα. Οι Popper, Swinburne και Sober έφαγαν τα νιάτα τους και χύσανε τα ματάκια τους πάνω από τόμους συγγραμμάτων για να το παν το γράμμα ακόμα πιο πέρα και να συμφωνήσουν στο αυτονόητο: η πιο απλή λύση, συνήθως είναι και η σωστή.
Άρα το λήμμα τα αυτιά σου τα πέτσινα παρόλο που μπορεί να κάνει πολλούς από εμάς να εικάζουμε για το ορισμό και την ετυμολογία, προσπαθώντας να το προσεγγίσουν από το ζωικό βασίλειο (π.χ. αναφορά στα αφτιά του ελέφαντα σε κάποιο σχόλιο) θέλοντας μέχρι και τους Σείριους (γνωστοί τοις πάσοι Πρωτοελληνάρες) να εμπλέξουν με τα υπερηχητικά πέτσινα αυτιά τους από δέρμα νεφελίμ...
Μετά από ενδελε-χέστατη πεντάλεπτη μελέτη είμαι σε θέση να σας αποκαλύψω την αλήθεια. Τα πέτσινα αυτιά δεν σημαίνουν ή σηματοδούν τίποτε το παράξενο ή παράδοξο αλλά απλά το ότι ο φέροντας τα είναι είτε κουφάλογο ή δεν καταλαβαίνει Χριστόαπό τα λεγόμενα, φέρει δηλαδή αυτιά μόνο για μόστρα, άχρηστα δερμάτινα κομμάτια, πετσιά χωρίς χρήση.
Η συνήθης χρήση της φράσης στον έντεχνο ή άτεχνο λόγο βρίσκεται στη φράση γαμώ τα αυτία σου τα πέτσινα αλλά κάνει και σόλο καριέρα. Να μην συγχέεται με το τον παίρνει από τα αυτιά αλλά με την έμφυτη ανάγκη του Έλληνα να γαμάει έμψυχα και άψυχα,ιδίως στα λόγια.
Παραγγελιά: Mes
- Τι είναι αυτά ρε φίλε; Μάλμπορο σε είπα; Kαι η μπουγάτσα είναι με κιμά… Kαι ο καφές με χωρίς γάλα! Γαμώ τα αφτιά σου τα πέτσινα, γαμώ! Και δεν εχεις και ADSL…
- Ρε συ, μήπως θέλεις να σου κάνω και καμιά πίπα ; Άντε μυγαμήσω...- Καλά η Τούλα ρε συ, έχει πέτσινα αυτιά, ότι και να τις λες, αυτή είναι αλλού, ωραία φέτα που λένε, πίασε μια άμστελ δηλαδή…
- Τι εννοείς φιλαράκι, αφού ξέρεις ότι την γουστάρω…
- Να, προχθές που την καλέσαμε για φαγητό, εκεί που μιλούσαμε στο τραπέζι πήρε το πιάτο με την σούπα και το έριξε χάμω…
- Καλά και σεις γιατί μιλούσατε στο τραπέζι και δεν μιλούσατε μεταξύ σας ;
- A, καλά, τρία πουλάκια κάθονταν... άρχισες και συ τα ξανθά… Θα τακιμιάσετε τα δυό σας...
13 comments
acg
Το λεω συνεχεια, οποτε δεν μπορω παρα να το ψηφισω γιατρε μου.
Vrastaman
BuBi σπέκια για το μεράκι την φροντίδα και τον χρόνο που αφιερώνεις στην λημματογραφία σου – seamless μοντάρισμα, λυνξ όπου πρέπει κοκ είθε οι νέουρες να σε μιμηθούν!
BuBis
Ω, με κάνετε και κοκκινίζω...
Hank
Πράγματι! Μου θύμισες και την πρώτη φορά που γνώρισα τον Swinburne στην Αθήνα (αν λέμε τον ίδιο, τον Richard). Ήταν εμφανώς εκτός κλίματος σε μια καυτή καλοκαιρινή Αθήνα, αναψοκοκκινισμένος, σχεδόν καμένος, και του έβγαλα το παρατσούκλι Sunburn(t), που και καθιερώθηκε στην μικρή μας φιλοσοφική κοινότητα. Πολύ κωμικός Άγγλος σπασαρχίδης σ' όλο το μεγαλείο της αγγλικής σπασαρχιδιάς.
xalikoutis
μπούμπις, βλ. και ντημπέιτ για τα πετσά στο σα μάθει ο σκύλος στα πετσά, όλο πετσά γυρεύει!
jesus
μήπως το λινκ στο σείριο πάει σε λιακούριες θεωρίες κ όχι σε λαϊκούρες;
αρ γιου σείριος;;
BuBis
για να δώσω μία άλλη οπτική γωνία στο ντηπέητ για τα πετσά, ο σκύλος μου έχει μια ιδιαίτερη αγάπη στο δερμάτινα, ιδίως παπούτσια... τα μασουλάει με τις ώρες. Η ηδονή στα μάτια του, όταν το κάνει δεν περιγράφεται και σίγουρα είναι ανώτερη της ηδονής ενός κοκάλου.
Άρα φέρνοντας πλάι στον Πλάτωνα την κβαντική μηχανική, η πρόκληση ηδονής είναι ένα μυστήριο για τον παρατηρητή αφού δεν μπορεί να διεισδύσει στην σφαίρα του υποσυνείδητου και του φαντασιακού του παρατηρούμενου. Κόκαλο ίσως σημαίνει απλά φαγητό για το σκύλο, πετσί ίσως κάτι πιο ασύλληπτο για μας, κάτι θεϊκό, κάτι συμβολικό, σαν το χάϊδεμα πίσω από τα αυτιά.
Φυσικά, τουλάχιστο για τον σκύλο μου, η εισαγωγή στην Φιλοσοφία σταματά όταν του έρθει η όρεξη να γλύψει τ’ αρχίδια του… Η μήπως και αυτή είναι μία ολέθρια εικασία;
Το κατέβασμα στην άβυσσο κατά Νίτσε, στην καρδιά του θηρίου δηλαδή, απέχει δυό βήματα από την ανακούφιση που σου δίνει ένα εφήμερο χαμόγελο κατά Φρουντ, πάντα…
BuBis
φενκς τζιζα για την επισήμανση, φυσικά και είναι Λιακό!
patsis
Ρε Μπούμπη, πόσα θέλεις για να μας τρελάνεις; Χαχαχαχαχα, μεγάλε, τι λες ρε άτομο...
jesus
μπουμπις, γιου αρ νοτ σείριος...
BuBis
όταν διάβασα τι έγραψα, κατάλαβα όχι ότι δεν είμαι σείριος, αλλά ούτε καν Σύριος!
άντε ακόμα κανά δυό λημματάκια και την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια για να δώσουμε τόπο στους νέους!
Θα ασχοληθώ μετά μόνο με την ανάγνωση λημμάτων και την βαθμολόγηση τους με κλασσικά κονστρουκτιβιστικά κριτήρια.
jesus
μίλα μου για στρουχτούρα.
BuBis
θα σας δείξω εγώ, θα δείτε τι θα πάθετε!