Comments by johnblack (1856)
Showing 571-600 from 1856
Μπάμπης, σελ. 1882. φιλέτο (το).... 2. (μτφ.) το εκλεκτότερο μέρος από κάτι: τα φιλέτα γης σε πολύ κεντρικά σημεία της πόλης είναι πανάκριβα.
Αναφέρομαι στο σχόλιο σου εδώ:
[I]τρίτον είμαι οπαδός της θεωρίας ότι η κακογαμία φαίνεται στη μούρη
τέταρτον σε όποιον αρέσει[/I]
Vrasta καλέ μου ας μην βλέπουμε παντού κλώνους. Χρησιμοποιώ πληθυντικό διότι κι εγώ κατά καιρούς υπέκυψα στη γοητεία τέτοιων θεωριών συνωμοσίας. Θυμάσαι άλλωστε την ιστορία με τον Έλεκτρον και τον Στράβων, όπου όλοι είχαμε πιστέψει πως είναι το ίδιο πρόσωπο (εσύ μάλιστα έσπευσες να το επικυρώσεις με τα ευφυή λογοπαίγνια και αναγραμματισμούς σου κι εκείνο το γαμάτο μήδι με το μπλουζάκι άιμ σχιζοφρένικ εντ σο εμ άι) και τελικά αποδείχθηκε γκαραντί πως καμία σχέση δεν είχαν τα ατομάκια.
@ τζίζους. Αντιρατσιστική στάση του σάιτ; Ποιος το αποφάσισε αυτό; Εμάς μας ρώτησε κανένας; Ποιος τελικά έχει δικαίωμα λόγου δαμέσα και ποιος όχι για να ξέρουμε. Και τι ακριβώς σημαίνει «ρατσισμός» και τι «αντιρατσισμός»; Άντε βρήκαμε ταμπέλες και τις κολλάμε παντού. Θυμάμαι κι ένα σχετικό φοβερό σχόλιο του Αία καλή του ώρα, όταν σε μια συζήτα με είχε κατηγορήσει ο βικάριος για ρατσισμό. Δεν θυμάμαι το λήμμα τώρα, νομίζω κατάλαβες ποιο λέω. Το να πέσει και κανα ρατσιστικό κειμενάκι δεν χάθηκε ο κόσμος, όλα μες τη ζωή είναι. Δεν πα να πει πως γίναμε χρυσή αυγή, έλεορ. Δηλαδή ή άσπρο ή μαύρο, μέση κατάσταση δεν έχει. Πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι σα να λέμε.
@ αγκου, 1ο σχόλιο. Βασικά δεν έχω καταλάβει αν μιλάς σοβαρά ή ειρωνεύεσαι. Τεσπα λες πως σ' ένα τέτοιο «σοβαρό σάιτ» δεν χωρά ρατσιστικό περιεχόμενο, εξαιρούνται όμως ορισμένες κατηγορίες. Σοβαρά ρε φίλε; Και γιατί να εξαιρούνται οι γυναίκες και οι γκέηδες και να μην εξαιρούνται κι άλλοι, οι πακιστανοί π.χ. Με τι είδους κριτήρια το αποφάσισες αυτό;
Το 'χει ο Μπάμπης και μάλιστα με το ίδιο παράδειγμα (ξέρω, you don't give a fuck).
Πως ευπρεπίστηκε αυτό το λήμμα από χτες το βράδυ, κοίτα να δεις ρε παιδάκι μου....
Ψιλοάσχετο: Μανιφα(κ)τούρα ή μανουφακτούρα είναι ούτως ή άλλως από μόνος του ένας καραρετρό όρος, καθιερωμένος παλαιότερα στους μαρξιστές συγγραφείς. Είναι σαν να λες προτσές ένα πράμα, ή πολιτμπυρό. Λέξεις που μυρίζουν ναφθαλίνη.
Τρελαίνομαι για το υποκοριστικό τσιμουχάκι (συνηθέστερο στον πληθ. τσιμουχάκια), που χρησιμοποιούν οι μάστορες και όλοι εκείνοι οι κλασικοί έλληνες που και καλά μπορούν ανά πάσα ώρα να σου κάνουν βίδες ένα μηχανάκι και να το ξαναστήσουν....
Όταν είπα - απαντώντας στο Πονηρό - οτι είναι 90'ς, σαφώς και δεν εννοούσα μόνο 90'ς.
Το λημματάκι γαμεί. Άλλωστε κανείς δε μας έχει προσλάβει και κανείς δε μπορεί να μας υποχρεώσει να γράφουμε κατανοητά / συνεκτικά / λογικά. Το παλικάρι γούσταρε να κάνει το κομμάτι του έτζι, γιατί μπορεί.
Γκόσιπ @ χοτζ. Στο γυμνάσιο είχαμε συμμαθητή το γιο του Τζων (με ωμέγα πάντα) Μοδινού. Ο καριόλης τον γούσταραν όλες οι γκόμενες γτ τους έλεγε οτι παίζει πιάνο και τους μίλαγε για τέχνη και άλλες κλαπαρχιδιές.
Λιοντάρι σόρυ αλλά είσαι λάθος. Είμαι από κάτω και σε διαβεβαιώ πως η σωστή προφορά είναι Ππεζζεβέγκης.
Δύο σύμφωνα στην αρχή, διότι αυτό παίζει πολύ στην Κύπρο, π.χ. υπάρχει επώνυμο Ττοφής καταγεγραμμένο επίσημα. Επίσης και το ζ είναι παρατεταμένο. Καμία σχέση με κρητική προφορά.
Με την τελευταία παπαριά εννοείται ουδεμία έχω σχέση.
Eπανέρχομαι για τα περαιτέρω.
Στα ογδόνταζ, ο πασοκισμός αποφάσισε να στηρίξει (και να στηριχτεί) στα λεγόμενα νέα τζάκια: νεόκοποι αυτοδημιούργητοι επιχειρηματίες, τους οποίους θα είχε του χεριού του και οι οποίοι θα κλόνιζαν την κοινωνικοοικονομική ηγεμονία της Δεξιάς. Το φαινόμενο Κοσκωτά εμπίπτει εδώ. Ο Κοσκώ δεν θα μπορούσε βέβαια ποτέ να γίνει Πέτρος (αν κι αυτός χώθηκε με τα εκδοτικά), δεν έχει και το φυζίκ, είναι και λόου προφάιλ όσον να πεις ο άνθρωπος. Έκανε 15 χρόνια και βάλε φυλάκα και τώρα που βγήκε ζει και βασιλεύει (χωρίς βέβαια να γιορτάζει τα γενέθλια του 4 φορές το χρόνο στο Ντηλς όπως ο Κεχαγιόγλου και άλλες τέτοιες κοσμικούρες). Ο Κοσκωτάς είχε κελί-σουίτα στον Κορυδαλλό, είχε το προνόμιο να δέχεται επισκέψεις από γυναίκα (ναι, ο χοντρός είχε γκόμενα) και είχε εγκαταστήσει τα γραφεία του σε διαμέρισμα απέναντι απ' τις φυλακές.
Ο Πέτρος, πιστεύω, θα μπορούσε να είχε αποβάλλει, αν ήθελε, όπως τόσοι και τόσοι άλλοι, το βαρύ θεσσαλικό του αξάν. Το διατηρεί εξεπίτηδες - όπως ο Λαζόπουλας - για να μας το τρίβει στα μούτρα. Για να μας γαμάει την ψυχολογία, υπενθυμίζοντάς μας την ταπεινή του καταγωγή, το «πού ήτανε και πού ανέβηκε».
Ο βλαχοκυριλές δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Ο τύπος του κενόδοξου και μωροφιλόδοξου πληβείου που μεγαλοπιάνεται, έχει τροφοδοτήσει σε όλας τας εποχάς τη σάτιρα: Αρχονδοχωριάτης του Μολιέρου, Μανδάμ Σουσού του Δ. Ψαθά, ακόμη κι ο Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης του Καντάφη (συγγνώμη Καβάφη ήθελα να πω). Απλά ο τύπος παραλλάσσει ανάλογα το περιβάλλον και τις επικρατούσες περί ανωτερότητας αντιλήψεις.
Τον βλόγερ του πρώτου παραδείγματος ομολογώ τον γουστάρω. Φίλος ιδιοκτήτης μπαρακίου δεν προσλαμβάνει γκαρσόνα αν δεν την περάσει ένα χεράκι πρώτα. Μάλιστα της το λέει στεγνά ευθύς εξαρχής: θα σε γαμήσω και ΑΝ μου αρέσει θα σε πάρω στη δουλειά. Καθαρά πράγματα.
Τα κάμπριο της Μερσέντες δεν είναι βλαχοκυριλέ. Οι τζιπούρες ίσως.
Aγόρι μ' αρέσεις. Το ο,τι βγήκες όπως λες απ' την τρούπα σου και παρενέβης εποικοδομητικά το καταγράφω στα θετικά της παρεμβασής μου ;)
Κάποια σκόρπια πραγματάκια τώρα.
Λες οτι έχουμε κάνει σχεδόν ό,τι μπορούσαμε χωρίς να έχουμε δουλέψει συστηματικά. Ακριβώς αυτό είπα κι εγώ με άλλη διατύπωση, όταν έκανα έκκληση υπέρ της ποιότητας και όχι της ποσότητας.
Τη δικαιολογία της πολλής δουλειάς και των αγγουριών στον κώλο επίτρεψέ μου να μην τη δεχθώ. Δουλειά πάντα υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει (και καλά θα κάνει να υπάρχει αλλιώς θα βγαίναμε στη ζήτα). Το θέμα είναι τι προτεραιότητες βάζει ο καθένας. Κι εγώ έχω εκατοντάδες λήμματα στο τεφτέρι μου. Αλλά με τις διάφορες κατά καιρούς μαλακίες και μαλλιοτραβήγματα και το εν γένει ψιλοβαρύ κλίμα που ενίοτε βγαίνει στην επιφάνεια, αποφεύγω να ασχοληθώ συστηματικά όπως θα ήθελα. Στην αρχή που μπήκα κι ήμουν ενθουσιασμένος είχα κρεμάσει κόσμο μόνο και μόνο για να κάτσω να περάσω άλλο ένα λημματάκι στο αγαπημένο μου σάι. Τώρα δεν το κάνω αυτό.
Διαφωνώ με το διαχωρισμό μτξ «αργκό λέξεων» και «κοινών λέξεων με αργκό σημασία», αν αυτό σημαίνει οτι η δεύτερη κατηγορία είναι υποδεέστερη της πρώτης.
Υπάρχει ένας κάποιος κορεσμός και μια ανακύκλωση και θα δώσω ένα παράδειγμα από τον αγαπημένο μου βράστα (που ξέρει πόσο τον εκτιμώ): τρελό μωρό. Όμως και το μωρό το έχουμε και το τρελός, -ή, -ό το έχουμε. Κττμγ πρόκειται για περιπτωσιολογία (βλ. και τρελό παρεάκι, τρελό σκηνικό) που περίττευε. Τέτοιοι συνδυασμοί μπορούν να υπάρξουν εκατομμύρια. Ξαναλέω γουίθ ώλ ντιου ρησπεκτ βραστα δεν θέλω να ανοίξω κι άλλα μέτωπα μου φτάνουν αυτά που έχω.
Σχετικά με τις αποχωρήσεις, αναφέρθηκαν αυτές του έλεκτρον και του γκάτσμαν (για να μη θυμηθούμε την παλαιότερη του acg), κανείς όμως νομίζω δεν έχει πει κάτι για τον Αία τελεία αθ. Μια ομολογουμένως «βαριά» απώλεια για το σάι. Λίγο βαρύς και τζόρας ως τύπος, μάλλον δεν θα τον έκανα κουμπάρο μου, αλλά αποτελούσε κεφάλαιο. Χωρίς να έχω κάποια επικοινωνία μαζί του και χωρίς να τον εκπροσωπώ κατ' ουδένα τρόπο, έχω την αίσθηση πως προγκίχτηκε από την αβάσταχτη ελαφρότητα ορισμένων σχολιακίων, ακκισμών και άλλων χαριεντισμών (στην οποία είχα κι εγώ συμβάλει), πράγματα που, όπως και να το κάνουμε, έχουν και την αρνητική τους πλευρά, «ρίχνοντας» το όποιο επίπεδο (λέμε τώρα).
Επικίλα. Δυο-τρεις σκόρπιες παρατήρησεις (και υπόσχομαι να επανέλθω).
Το story του Πέτρου, όσο κι αν μας πονάει, ειναι bigger than life. Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλον άνθρωπα που να έχει επιδράσει τόσο καταλυτικά στις συνήθειες, τις νοοτροπίες, τις αντιλήψεις μας για το ωραίο, τις αξίες, την ιδεολογία μας, την καθημερινότητά μας. Πλήθος «επιθυμιών» μας είναι διαμεσολαβημένες από το δεσπόζον εξουσιαστικό πολιτισμικό μοντέλο που εκείνος επέβαλε. Η περίπτωσή του θα έπρεπε να διδάσκεται υπο μορφήν σεμιναρίου στα πανεπιστήμια (ίσως σε κανα Πάντειο να 'χει γίνει τίποτα σχετικό, δν το ξέρω).
Ο Πέτρος είναι απλά ο άνθρωπος που αγαπούμε να μισούμε (love to hate). Η στάση μας απέναντί του θα μπορούσε να εξεταστεί κ με τη βοήθεια των εργαλείων της Μεταποικιακής Κριτικής (post-colonial Criticism). Είμαστε όλοι ιθαγενείς στη χώρα που αποίκισε πολιτισμικά ο Πέτρος. Ο θεωρητικός μεταστρουκτουράλας Homi K. Bhabha έχει γράψει εκτεταμένα για το ολίσθημα, σε συνθήκες αποικιοκρατικές, από το mimicry (μιμητισμός) στο mockery (κοροϊδία). Στο υβριδικό αποικιοκρατούμενο υποκείμενο οι επιθυμίες να ταυτιστεί με την αποικιακή κουλτούρα συνυπάρχουν με την επιθυμία να την υποτιμήσει μέσα από την κοροϊδία. Μια ευαίσθητη ισορροπία ταύτισης και αποξένωσης. Εμείς που κράζουμε ακούραστα τον Πέτρο (αλλά και άλλους παρόμοιους μικρούς Πέτρους, όπως π.χ. ο υπερφίαλος Κανάκης) έχουμε καταπιεί εδώ και καιρό τα διδάγματά του...
Και ένας αστικός μύθος for the end. Όλοι ξέρουμε πως ο Πέτρος έκανε ο,τι έκανε με τις πλάτες της πασοκοκρατίας και προσωπικα του Αντρέ Παπαντρέ. Πώς όμως ακριβώς έλαβε χώρα αυτή η συνεννόηση μεταξύ των δύο μεγάλων και τι ακριβώς χαρακτήρα είχε; Το λαϊκό φαντασιακό θέλει τον Αντρέ να καλεί μια βροχερή και κρύα νύχτα (λέμε τώρα) τον Πέτρο στον πύργο του και να του λέει μέσες άκρες: «Πέτρο, θέλω να καταστρέψεις, να διαβρώσεις μέχρι το μεδούλι την ελληνική κοινωνία και ιδίως τη νεολαία της. Από μένα θα έχεις ο,τι χρειαστείς». Μια τέτοια συνάντηση και μια τέτοια ρητή εντολή ανήκουν πιθανότατα στη σφαίρα του μύθου (διότι ο λαουτζίκος τη βρίσκει με τα ορόσημα), κανείς όμως δεν αμφιβάλλει για την εν ευρεία εννοία συμπαιγνία. Είναι κάτι σαν το Ολοκαύτωμα των Εβραίων: κανείς δεν ξέρει στα σίγουρα μέχρι σήμερα αν ο Φύρερ είχε δώσει τη σχετική ρητή εντολή για την Τελική Λύση. Αυτό όμως δεν σημαίνει ο,τι δεν φέρει την ευθύνη (ή μήπως όχι; αλλά οκ αυτό είναι άλλη κουβέντα κι εγώ είμαι της σχολής του Hayden White, τεσπα).
Eύστοχο, δεν νομίζω όμως (αν κρίνω και εξ ιδίων) πως τα φοιτητόνια σχεδιάζουν φατσούλες και λοιπές αηδιούλες στα εξώφυλλα-οπισθόφυλλα, για τον πολύ απλό λόγο οτι η συνάντησή τους με το βιβλίο περιορίζεται στη μια εβδομάδα (και πολύ σου λέω) πριν παν να εξεταστούν για το μάθημα. Αντίθετα αυτά προσιδιάζουν στα μαθητόνια, που θέλουν δε θέλουν είναι με το βιβλίο αγκαλιά κάποιες ωρίτσες κάθε μέρα και ξεσπούν απάνω του.
Και μια συμπλήρα: μεγάλο μέρος των γύψων προερχόταν απ' το περίφημο τυπογραφείο του Πανεπιστημίου (μιλάω για Αθήνα) το οποίο πλέον ασχολείται μόνο με διατριβές (την πας τώρα και την παίρνεις στην καλύτερη μετά απο δυο-τρία χρόνια)...
Να ρε φίλε, αυτά τα απλά μόρτικα λημματάκια σου μας λείψανε.
Mes γιατί απαντάς αντί του Πάτση; Δεν απευθύνθηκα σε σένα. Αν δε σας είχα δει θα έλεγα οτι είστε το ίδιο πρόσωπο που μπαίνει με διπλό λογαριασμό χαχα. Και δε χαίρομαι καθόλου με ο,τι μου λένε, αντιθέτως μάλιστα, τα παίρνω και ενίοτε άσχημα. Όχι όμως εδώ σ' αυτό το εικονικό περιβάλλον. Ο πάτσης όμως, που πιστεύει πως κανένα σλανγκ.γκρ δεν μας έχει προσλάβει και καμιά υποχρέωση δεν έχει κανείς να «δουλεύει», αφιέρωσε τον πολύτιμο χρόνο του να βάζει παραθέσεις και να κάνει βασανιστικά κόπι-πέιστ, έβαλε στο στόμα μου πραγματα που ποτε δεν είπα (οπως π.χ. οτι τα λημματα των αλλων ειναι σκουπιδια κλπ), με στοχοποίησε και με απομόνωσε ως ταραχοποιο στοιχείο, μου ειπε οτι δεν θέλει να με δει μοντ μέχρι να παγώσει η κόλαση (λες και τον ρώτησα), άφησε και μια ανεπαίσθητη ψιλοαπειλούλα του στυλ «μη διανοηθείς να αγγίξεις την πνευματικη μου περιουσία» (σιγά την παραλία αγαπητέ) και μου έδειξε με συνοπτικες διαδικασίες την έξοδο απ' το κτίριο... Τόσο πολύ σου χαλάω τη μαγιονέζα φίλτατε;
Τεσπα για να το τελειώνουμε εγώ καλόπιστα πήγα να απαντήσω στον προβληματισμό μπετατζή-κχαν σχετικά με τις αποχωρήσεις και γενικά τη μειωμένη κίνηση στο σάιτ. Έδωσα τη δική μου εξήγηση για την κατάσταση δίνοντας και ορισμένες προεκτάσεις με τις οποίες κάποιοι μυγιαστηκαν. Ζητώ συγγνώμη για αυτές τις παράπλευρες απώλειες, δεν ειχα προθεση να προσβαλω κανεναν. Φιλακια, μπλακ.
Σε ευχαριστώ ειλικρινά για το χρόνο που διέθεσες να απαντήσεις. Με κολακεύεις. Αυτό και μόνο δείχνει πως σε ορισμένα πράγματα που λεω έχω πέσει μέσα.
Mes καλά το λες. Το χρησιμοποιώ κατά κόρον, σε φάση που ούτε καν με είχε περάσει απ' το μυαλό να το ανεβάσω. Όσο για το αν το λέω με την έννοια του ορισμού, τι να σου πω; Ετούτος ο ορισμός δεν λέει και τίποτα, ώστε να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει κάποιος μαζί του. Φαίνεται άμπαλο, ίσως όμως να είναι και καλύτερο έτσι.
Μπορέλι να το επιμεληθώ κάποια στιγμή, αν και δε νομίζω πως θα χάσει η βενετιά βελόνι κι αν δεν το έχουμε. Υπάρχουν τόσα άλλα παρεμφερή που το καλύπτουν. Βασικά το λέει όλος ο κόσμος, κι οι γυναίκες κι οι γκέουλες κι οι άντρες αναμετάξυ τους κι ο πασα εις. Τώρα να πιάσουμε να διυλίσουμε την κάμηλο και να αρχίσουμε να διακρίνουμε αποχρώσεις και περιπτώσεις και διαφορετικά context και τέτοια, νταξει γίνεται κι αυτό αλλά μικρό το όφελος.
@ τζιζ. +φωνώ πως δεν χρειάζονται εξειδικευμένα εργαλεία, κοινή λογική είναι. Απλά έτυχε εγώ προσωπικά να βάλω κάποια πράγματα μες το κεφάλι μου σε τάξη διαβάζοντας μεταμό και φρανκφουρτέζους. Άλλος τα άκουσε από αλλού, νο προμπλέμο.
@ τζιζ 2. Δυστυχώς αυτή η σύγχρονη οικονομία που λέγαμε τόσα χρόνια (εν χορώ με τους μεταμοντερνιάρηδες) οτι δεν υπάρχει κι οτι είναι μόνο μια φούσκα σε τροχιά, αρχίζει σιγά-σιγά να ξεπροβάλλει. Ο Μπωντριγιάς έπεσε έξω εδώ, ουδείς άσφαλτος όπως λέει κι η λέϊδι.
@ μες. Οι μαυρισμένες αρέσουν στους μαίηνστρημ-τρέντηδες-φασιονίστας. Σ' αυτούς γενικώς αρέσουν οι γυναίκες που προσέχουν τον εαυτό τους και καταβάλλουν προσπάθειες να φαίνονται σέχυ και θηλυκές. Το αυτό ισχύει και με τα πλαστικά βυζιά. Ο Μέγας Πέτρος είχε πει κάποτε σ' ένα εντιτόριαλ του: «μια γυναίκα που έχει κάνει προσθετική στήθους με καυλώνει όχι επειδή θα έχω πιο μεγάλα βυζόμπαλα να πιάνω, αλλά επειδή ξέρω πως μπήκε σ' αυτή τη διαδικασία και τράβηξε όλο αυτό το ζόρι, μόνο και μόνο για να είναι πιο ποθητή...»
ΔΥΣΤΥΧΩΣ λέγεται με διάθεση υποτίμησης, αυτό που υπό ΚΣ είναι τίτλος τιμής.
Πάτση μη με πεις οτι δε σε καύλωσε έστω λίγο αυτό το πορνίδιο η λουλού που τα είχε μπλέξει με δύο.. Φαντάσου αν τα έκανε αυτά στο γυμνάσιο τι καριέρα στον πούτσο έχει μπροστά της!
@ khan. Ρε πστ διάβασες τη Διαφάνεια του Κακού;
@ ζεζυ. Αν ρωτήσεις τους «μεταμοντέρνους» το πιο πιθανό είναι να σε πουν πως ο μεταμοντερνισμός δεν υπάρχει. Ποιο είναι όμως το περιεχόμενο που οι μεταμό δίνουν σ' αυτό το «δεν υπάρχει»; Αν το πάρεις κατά γράμμα φαίνεται προκλητικό, αν όμως το σκεφτείς λίγο περσότερο δεν είναι και τόσο.
Και για να το πιάσουμε πιο παραδοσιακά το θέμα, οι εξουσιαστές έχουν έντεχνα καλλιεργήσει όλα αυτά τα παραμύθια (έιτζ, καρκίνος, γρίπες κλπ) με σκοπό τους κοινωνικούς ελέγχους. Η σεξουαλικότητα απελευθερώνει τον άνθρωπα, οπότε βάλτε το μπαμπούλα του έιτζ για να μην ξεφύγουν τελείως τα πράγματα (γιατί μετά τα σίξτις και τα σέβεντις προς τα κει πηγαίναμε, να γαμιόμαστε όλοι με όλους εν μέση οδώ). Όταν όμως γαμάς μετά θες να κάνεις ένα τσιγάρο, να πετάξεις καμιά φιλοσοφική αρλούμπα και μετά να την πέσεις για τούφες. Δεν έχεις όρεξη για δουλειά, για παραγωγή, ούτε καν για κατανάλωση. Διότι έχεις ήδη όλα όσα χρειάζεσαι. Για την τρύπα του όζου και το βλαβερόν της έκθεσης στον ήλιο και τη ρέκλα στις παραλίες ισχύουν πάνω κάτω τα ίδια. Όταν εσύ πας και αράζεις με τις ώρες στη θάλασσα και ψήνεσαι σαν τον κάβουρα και κάνεις παπάρι με τα μωρά που περνάνε, πού να τη βρεις την όρεξη για δουλειά μετά; Οι εξουσιαστές τα ξέρουν αυτά και προσπαθούν να μας αποκόψουν από τη φυσική μας σχέση με τον ήλιο τον ηλιάτορα, που κάνει τους ανθρώπους ράθυμους και ρεκλαντάν. Είναι τυχαίο που στις αραβικές χώρες της Μέσης Ανατολής (το ηλιόλουστο κέντρο της υφηλίου) κανείς δεν έχει όρεξη για δουλειά και όλα κινούνται σε ρυθμούς ραχάτ και δεβαριέσαι;;
Α και για το οτι σ' αρέσουν οι άσπρες, λογικό είναι, μεταλάς άνθρωπος είσαι ;)
Λέω πως π.χ. εδώ αθήνα στα κλαμπ της παραλιακής ψιλοχλωμό έως κατάχλωμο να δεις μεταλλά να σκάει, ιδίως με αρβύλα... Μια φορά είχα σκάσει με μπλουζί rory galagher forever κι ο μπάρμας με κοίταγε σαν εξωγήινο.
Και τώρα οι γκόμενες που σέβονται τον εαυτό τους λιώνουν στον ήλιο και καλά κάνουν. Ογδόντας φορ έβα. Δεν μπορώ αυτές που μένουν άσπρες σαν το γάλα μες το κατακαλόκαιρο και το περηφανεύονται κιόλα. Φλωριά... Κι αυτά για τρύπες του όζου και καρκίνους για να πουλάν αντηλιακά τα λένε. Ο ήλιος είναι υγεία. Ανεβάζει και τις ορμόνες και μετά πας και γαμάς σα τρελός.
Κοίτα να δεις δν το είχα προσέξει. Πάντως το οτι το τάπα βγαίνει από το τάπωμα με το πόδι του πεντάλ, ο Άμπας με το είπε σε κατ' ιδίαν κατόπιν δικής μου ερώτηξης. Διότι κι εγώ άλλα νόμιζα παλιότερα, ότι και καλά βγαίνει από την τάπα του μπουκαλιού που βρίσκεται πάνω πάνω και άρα πάω τάπα = προπορεύομαι... Άρα ο Αμπ οφείλει να το διευκρινίσει... Ίσως (λέω ίσως) το πηγαίνω τάπες (πληθ.) να έχει διαφορετική προέλα από το πηγαίνω τάπα (ενικός). Θα δείξει.
Έτσι ακριβώς είναι. Κι αυτά τα ετοιμοθάνατα που νοικιάζουν οι τουρίστες στα νησιά μόνο γουρούνες δεν τις λες.
Καταρχάς να υποθέσω (αν σφάλλω διόρθωσέ με) πως η εποχή της νιότης σου συμπίπτει με τη σούπερ ντούπερ δεκαετία του '80 (για την οποία btw πρόσφατα κεκλοφόρησε σένιο βιβλιαράκι, βλ. εδώ). Οπότε μάλλον και η συνομοταξία στην οποία αναφέρεσαι είναι τα κλασικά καμάκια και λοιποί βλαχομπαρόκ επιδειξίες που προσέγγιζαν αιθέριες υπάρξεις σκανδιναβικής προελεύσεως με θανατηφόρες ατάκες του στυλ Στάθη Ψάλτη. Αφού μεσουράνησε στα 80'ς, ο τύπος αυτός ξεπεράστηκε από την εποχή και έχουν απλά απομείνει να τριγυρίζουν εδώ κι εκεί κάτι απομεινάρια, κάτι απολιθώματα εξόχως γραφικά, που και καλά «δεν λένε να το βάλουν κάτω» κι ας εξηντάρισαν.
Εγώ μίλησα για τους χειμερινούς. Οπωσδήποτε υπάρχει επικάλυψη σε πολλά σημεία μτξ των δύο κατηγοριών στας οποίας συ κι εγώ αναφερθήκαμε, όχι όμως ταύτιση. Σοπωσδήποτε πολλά καμάκια της δεκαετίας του 80 με χρυσή καδένα και ρέηβαν μετεξελίχθηκαν σε ρακετάδες χειμερινούς, συνεχίζοντας πάνω-κάτω αυτόν τον «πρωτόγονο», «κυνηγετικό» κ' φυσιολατρικό τρόπο ζωής (διότι τι πιο φυσιολατρικό απ' το να κυνηγάς συνέχεια το μουνί).
Καλύτερα γραφικός παρά γιάπης και εξέκιουτιβ άχρωμος και άοσμος. Όσο κλισέ κι αν ακούγεται, τα ατομάκια έχουν επιλέξει έναν φυσιολατρικό τρόπο ζωής, έχουν αναπτύξει μια κουλτούρα (ή αντικουλτούρα αν θέτε) αντικαταναλωτική. Το να είσαι παραλιόβιος είναι way of life. Ζούμε στη χώρα με τις 300 μέρες ηλιοφάνειας και πολλοί από μας δεν μπαίνουν στο νερό αν δεν αυγουστιάσει πρώτα. Πάμε και τα σκάμε στις καφετέριες και τα τρέντι φαγάδικα αντί να πάρουμε τις κονσέρβες και τα τοστάκια μας και να την πέσουμε παραλία με τις πετσέτες μας. Αντ' αυτού έχουμε παραδώσει τις παραλίες - και τους δημόσιους χώρους γενικότερα - στα πακιστάνια και στα πολώνια, που πολύ καλά κάνουν και τα χαίρονται.
Το να είσαι παραλιόβιος είναι τρόπον τινά ένα extreme sport. Εντούτοις δεν έχει σχεδόν καθόλου έξοδα, σε αντίθεση με άλλες και καλά φυσιολατρικές δραστηριότητες (αλεξίπτωτο πλαγιάς και ελεύθερη πτώση και ρέστα) που πρέπει να είσαι ο Πάρις Κασιδόκωστας για να τα affordάρεις. Οι παραλιόβιοι είναι παράξενοι, ενώ καμιά φορά γίνονται μίζεροι και γρουσούζηδες, όπως όλα τα γερόντια άλλωστε. Οι παραλιόβιοι περιφρονούν τους ευκαιριακούς λουόμενους, αυτούς που σκάνε στη χάση και στη φέξη. Δεν είναι δικαιολογία να τους πεις πως έχω δουλειά και δεν προλαβαίνω. Ξέρω παραλιόβιους που δουλεύουν 9 η ώρα και ξυπνάνε στις 6 για να πάνε έστω τη μια ωρίτσα τους στην παραλία. Άλλοι ταγμένοι σκάνε αργά το απόγεμα, μετά τη δουλειά τους. Η παραλία σε απελευθερώνει. Εκεί όλοι γίνονται ίσοι. Δεν υπάρχουν πληθυντικοί ευγενείας και περιττές τυπικούρες.
1ον. Δεν είπα αν είναι ή δεν είναι το ίδιο πρόσωπο. Απλά με το να εξαπολύονται απο μοδς τέτοιες κατηγορίες για διπλούς λογαριασμούς δημιουργούνται βάσιμα υποψίες και εντυπώσεις πως οι μοδς έχουν τη δυνατότητα να βλέπουν τα πάντα όλα, π.χ. ποιος είναι λογκιν αυτή τη στιγμή, ποιος βαθμολογεί κλπ. Έχω άδικο;
2ον. Αν εννοείς τον εμπαθή ως τον άνθρωπο με πάθος, ναι το παραδέχομαι είμαι άνθρωπος με πάθος που βράζει ο γαίμας μου όχι νερόβραστος. Και μπύρες θα ξαναπιούμε και διαγωνισμό ρεψίματος θα ξανακάνουμε και για γκόμενες θα πάμε άμα γουστάρεις. Σε παρακαλώ όμως απάντησέ μου. Έχω σχεδόν ένα χρόνο δαμέσα κι έχω συνεισφέρει ουσιαστικά. Γιατί να μην έχω λόγο περί της πολιτικής του σάι;;;