Comments by HODJAS (3417)
Showing 271-300 from 3417
ΛΑΟΣ-ΠΑΣΟΚ-στην ε-ξου-σία (παλιό σύνθημα)...
Έχει καμιά σχέση με το αλγεινό θαλασσινό ζωύφιο σκουλόπετρα (ή σκουλόπεντρα ή σκολόπεντρα), που λένε στην Κρήτη;
Ιταλ. cima = κορυφή, βλ. έκφραση in cima = [και (απο)] πάνω (εκφρ.) και πρβλ. ισπαν. encima = [και (απο)] πάνω (εκφρ.)
Αγγλιά σώνει και καλά;
Όχι, προέρχεται απο το σερβοκροατικό συνηρημένο γ΄ συζυγίας ρήμα ζντόω-ώ. Κλίσις:
Εγώ ζντόω-ώ
Εσύ ζντόεις-ζντοίς
Αυτός/-ή/-ό ζντόει-ζντοί
Εμείς ζντόουμεν-ζντούμεν
Εσείς ζντόετε-ζντούτε
Αυτοί/-ες/-ά ζντόουσιν-ζντούσιν
Η αυτομαστίγωση με ξένους κώλους, που έκανε ο Νιόνιος, δείχνει ένοχη συνείδηση, αλλά ούτε κι αυτό είναι ελληνική πατέντα.
Η κοφάλα η Θάτσερ, έκανε ό,τι περνούσε απ’ το χέρι της για να κατασυκοφαντηθεί η εργατική τάξη και κάθε αντίλογος προς το νεοφιλελευθερισμό να θαφτεί κάτω απο την λεζάντα της γραφικότητας είτε να μουγκαθεί με αυτο-ενοχοποίηση του λαού (βλ. Chavs: The Demonization of the Working Class by Owen Jones).
Ώστε ο Πάγκαλος, δεν μας ήρθε απ’ το διάστημα...
Ο Διονυσάκης το ’60 κορόιδευε (Χατζηδάκιαμ’ – Θουδουράκιαμ’ τρώτε και πίνετε κι εμένα με τρώει η αρκούδα κλπ), όχι επειδή θεωρούσε αήθη την κονόμα, αλλά επειδή τονε βάραγε η ψωμόλυσσα προσωπικώς. Όμως, δικαιώθηκε (εκεί και τότε) ο αγώνας και γιόμισε γήπεδα και πήρε κι εκπομπή και στρογγύλεψε, κι όταν τελείωσε το πανηγύρι, είπε να ρίξει μια κόντρα.
Εκεί που είπαμε οτι πάει πια – μπήκε στο γιούκο, παρασταίνοντας τον παραμυθά καλό παππούλη των Ελλήνων και θα ησυχάσουμε απο δαύτονε, νάσουτον πετάχτηκε πρόσφατα και είπε τη μαλακία του για τους μετανάστες «γιατί δεν τους στέλνουμε στην Ίφκινθο»;
Ίσως να φιλοδοξεί να γράψει τη μουσική απο το «Χάππυ Νταίη Νο 2: Δε σήκουελ»...
Τους αρματωλούς [sic] παπάδες του ΕΛΑΣ, τους ξούριζε ο δεσπότης, αλλά για την επαχθή έννοια του κείρομαι βλ. εδώ.
Ο υποφαινό, ποτέ. Μόνο Θεσσαλονίκη (επί το επισημότερον π.χ. η Έκθεση και τα τοιαύτα) και Σαλονίκη (επί το λαϊκότερον ή λόγω οικειότητας-συμπάθειας-θαυμασμού). Και θα προτιμήσω, το δεύτερο.
:-)
Δεν πρόκειται για κόντεμα ένεκα χαλαρουίτας. Σελανίκ οθωμανιστί (και Σόλουν βουργαριστί - υπήρχε κι ένα παλιό τοπωνύμιο Κιουτσούκ Σελανίκ στην Άνω Πόλη), εκ του οποίου γαλλιστί Salonique και μετά παρά τοις μπαγιάταις Σαλονίκη, το οποίον έχει σήμερα ολίγον μάγκικη χροιά (π.χ. πώς λέμε καμιάφορα Περαίας αντί Πειραιάς).
Κι όμως, truffa (επιθ. truffatore) στα ιταλικά είναι και η απάτη (!)
Ο Φίτσουλας ήτανε και ένας κερδοσκόπος πιτσιρίκος (ήρωας αυτοτελών ιστοριών) στη Βαβούρα.
Εννοούσα, οτι η χρήση παρα(δειγ)μ(ατ)οσχάρι, εκεί που δεν κολλάει με την καμία (βλ. παράδειγμα ορισμού), μοιάζει με την αργκοτική χρήση του per esempio στην ιταλική.
Π.χ. Ψάχνει κάποιος στα ντουλάπια του και βρίσκει κάτι, που δεν έχει ξαναδεί τί 'ναι τούτο παραδείγματος χάριν;
Π.χ. Τί θα κάνεις σήμερα παραδείγματος χάριν;
Ομοίως ξεκάρφωτα χρησιμοποιείται και το παρ' όλ' αυτά, π.χ. τί θα κάνεις σήμερα παρ' όλ' αυτά;
Όσο Νανά φορά το Norris mot, μ' άλλων είναι είτα λησμός 6ου per esempio.Ποιός μύτη;
ταπερόφθαλμος = αυτή που έχει μάτια υγρά, σαν τάπερ που θάμπωσε απο τους υδρατιμούς (όταν βάζεις μέσα το φαΐ που δεν έχει κρυώσει ακόμα).
Και μπορέλι να' χει δίκηο ο Μίτζ.
Ναν το πούμε γυναικουλίστικο; (χωρίς να σημαίνει οτι αφορά όλες τις γυναίκες-ούτε οτι όλοι οι άνδρες είναι ανδρείοι).
Στο κάτω-κάτω, πρέπει κάποτε να οριοθετηθεί [;] η διπλωματία απ' την κουτοπονηριά.
Οπτέ άνδρα, στην Αλβιόνα λένε με ύφος [...] in this country [...] ή [...] where I am from [...] ή [...] up/down our way [...] κλπ, όταν δηλαδή αναφέρονται στον ορθό τρόπο σκέψης, έκφρασης ή δράσης.
Μια δόση, κάποιος φίλος διέπραξε το ατόπημα να ζητήσει ένα cookie απο κάποιον Αγγλάρα [είχε δίκιο ο άθρωπος, γιατί ήταν ψημένα και είχαν την μορφή αμερικάνικου και όχι εγκλέζικου βισκότου], οπότε ο τελευταίος του ξάνοιξε ασκαρδαμυκτί και διετύπωσε biscuits in this country mate!
Ο υποφαινό, παρατήρησε οτι τα ξεκωλίδια μιλάνε και κουνιόνται σαν και τη σακαφιόρα την SJP και ερώτησε αν αυτό τονε μάρανε. Ο Αγγλάρας [σημ. ουκρανικής καταγωγής], μουρμούρισε κάποιο μονοσύλλαβο φθόγγο και στην συνέχεια παρέδωσε τη νομή και την κυριότητα του μπισκουί στον προλαλήσαντα (μάλιστα του πήρα κι εγώ ένα, για δικαστική δαπάνη).
Πάντως ακόμα κι αυτό το «σε απλά ελληνικά» [μτφρ. in plain English] δηλ. μαζευτήτε σιμά στη φωτιά να σας εξηγήσω εγώ ο γιός του παρταόλα, οπούστε σερσέμηδες, είναι αυτό το πονηρό και υφέρπον κωλο-patronising/condescending, που λέει κι ο Χάλι-Γκάλι και αναμένουμε το λήμμαν του, όπως οι άλλοι το Πάσχα.
Για ναν το επικαιροποιήσουμε κιόλα, έχει καργάρει η τι-βι με εξημερωτικές εκπομπές, του τύπου έλα-έλα να σου πώ, τί μου είπε ο λαγός [είπε μου να σ' αγαπώ και να μην το μαρτυρώ], ήτοι, θα σας εξηγήσουμε εμείς οι γνώσται για ποιόν λόγο είναι σωστά και απαραίτητα τα μέτρα της εθνικής κυβερνήσεως, μιας και δε σκαμπάζετε απο φάεινανς παλιοστουρνάρια κι αχάριστοι γρεκύλοι, για να μη βγεί έξω ο κοσμάκης κι αρχίσει και πετσοκόβει πολιτικάντηδες με το νυχοκόπτη.
Με τους ξενόγλωσσους όρους, μπορεί πάλι να λειτουργεί αυτό και διττώς (1ον έπαρση οτι καικαλά κι εγώ τα ξέρω αυτά-παλιά στο Τέξας και 2ον όπως λέτε κι εσείς οι νεώτεροι-φλώροι).
Σε κάθε περίπτωση όμως, και είναι (και πρέπει ν' αντιμετωπίζεται ως) χωριατίστικη έκφραση, γιατί: α) αποδίδει κουτοπόνηρα ιδιότητα τόσο στον πομπό όσο και στον δέκτη της φράσης (εννοείται υπέρ του πρώτου και κατά του δεύτερου), β) αυτο-αξιολογεί a priori (εννοείται θετικά) το περιεχόμενο αυτής καθ' αυτής της πρότασης και γ) Olaf τά, χωρίς να υπάρχει κανένας απολύτως λόγος και (εννοείται) εκτός του πνεύματος της επιχειρηματολογίας (βλ. Άρτουρ Σοπενάουερ «Η Τέχνη του να έχεις Πάντα Δίκιο» - διανέμεται δωρεάν στα τσικό party dogs των αστικών κομμάτων).
Πάντως έχει πολύ ψωμί η έκφραση, πολύ καλή η χάνκεια δουλειά και πέω τα σπέκια (κνάσος copyright).
Είσαι υπέρογκος.
Κοίτα κι εδώ.
- (καθηγητής)...το ρό λίμες, από τον κανονισμό είναι (αραδιάζει έναν τύπο από δω μέχρι τ' Αντίρριο). Οπότε, κάνετε υπόθεση, ελέγχετε και διορθώνετε και μπούρου-μπούρου ΓΟΚ, και μάτσου-πίτσου μαλακίες.
Δεν τα παίρνω τα ρημάδια τα νούμερα...
Τα αισθητικά ατοπήματα μιας κυρίας με γούστο, δεν γίνονται παρά μόνον απο καλοπροαίρετη παρορμητικότητα. Και δεν διαρκούν πολύ.
Σήμερα, περισσότερο απο ποτέ, η απαισιοδοξία είναι μπανάλ.
Πολυφορεμένη, δεν οδηγεί παρά στους παπάδες, στα εθνίκια ή στην ξενιτειά, με κοινό παρονομαστή την απόγνωση.
Ας μην φορέσουμε όμως μοντέλα γνωστών οίκων.
Απόψε αυτοσχεδιάζουμε.
Απο την άλλη, κατά τις πηγές του Βρετανού ιστορικού Mark Mazower βλ. «Inside Hitler's Greece» (Yale UP 1993), ο σημαντικότερος λόγος που την γλίτωσαν οι Έλληνες [εκτός Εβραίων και λοιπών κακοποιών στοιχείων] απο την υποχρεωτική επιστράτευση (δηλ. να σταλούν με το ζόρι σε γερμανικές πόλεις να δουλέψουν για το Ράιχ), ήταν η ...ακαταλληλότητά τους για κάθε είδους εργασία (!)
Σύμφωνα με τα κιτάπια των ναζί, οι Έλληνες, όσοι δεν είχαν αιχμαλωτισθεί (Εβραίοι, τσιγγάνοι, αριστεροί POWs κλπ), είχαν προσκληθεί απο τις γερμανικές αρχές να πάνε εθελοντικά (ρε τί μου θυμίζει;) να δουλέψουν σε φάμπρικες στη Γερμανία για το Ράιχ σε καθεστώς ημι-ελευθερίας ως Gastarbeiter, ώστε τους παρέχονταν η ευκαιρία να φάνε, να λάβουν κι έναν πενιχρό μισθό και να εξασφαλίσουν στέγη (μιας και η χώρα τους είχε γίνει -απο μόνη της;- ρημαδιό και ψοφολογούσαν απ' την πείνα και τις αρρώστιες)...
Ήδη και μέσα στην Ελλάδα, οι Γερμανοί λειτουργούσαν εργοστάσια, στα οποία δούλευαν ταλαίπωροι Έλληνες, για ένα κομμάτι γερμανική μπομπότα (τί έκανες στον πόλεμο Θανάση;), ενώ το πιλοτικό πρόγραμμα της πρόσκλησης διαφόρων εθνικοτήτων απο κατεχόμενες χώρες, να δουλέψουν στην Γερμανία, εφαρμόζονταν με κάποια επιτυχία (για τους ναζί).
Απο τους ελάχιστους Έλληνες [εν μέσω αιματηρών διαδηλώσεων κατά της υποχρωτικής επιστράτευσης], που «τσίμπησαν» και πήγαν εθελοντικά στην Γερμανία, οι ναζί έβγαλαν το συμπέρασμα, οτι οι Έλληνες αποτελούν φύρα (pun unintended) για την Γερμανία, δεδομένου οτι το μόνο που έκαναν ήταν να μεθοκοπούν, να πλακώνονται (καμιά φορά περιλάβαιναν και κανέναν ένστολο στις φουσκιές), να γκομενίζουν, να παίζουν τυχερά παιχνίδια και να λουφάρουν ασυστόλως, οπότε άστους καλύτερα να πάν’ στο διάολο (!)
Είναι χαρακτηριστικό, οτι απ' όλους τους λαούς της Ευρώπης και των Βαλκανίων, μόνο με τους Τσιγγάνους έβρισκαν το όμοιό τους, οι παλιο-Έλληνες, όπως προκύπτει απο τα αρχεία των ναζήδων...
Το ερώτημα τώρα είναι το εξής: Έστω αν ισχύουν -εν πολλοίς- αυτά που καταμαρτυρούν οι ναζί, οι Έλληνες είναι γενικά απείθαρχοι και απλώς έτυχε να συμπέσει η απειθαρχία τους αυτή, με την ορθότατη ανυπακοή στη μαλακισμένη εκμετάλλευση-δίκην φιλευσπλαχνίας-των ναζήδων, ή έχουμε ένα ενσυνείδητα νταντελένιο μεσόγειο κλανίδι απέναντι στο ζόφο των Γότθων;
Ζητείται στατιστικός να εκπονήσει μελέτη με θέμα «Axiomatise the Greek Nation»...
Όταν οι Έλληνες υπήρχαν, εμείς δεν υπήρχαμε.
[...] που αίφνης το παίζει τρομερός γκόμενος και γόης, ενώ κάπως δεν του βγαίνει [...]
Κατά Τζιμάκο σχολιάζοντας τον Πορτοκάλογλου, ο παραπάνω ορίζεται ως παρ' ολίγον γκόμενος (τύπου «λίγο ακόμα και θα γαμούσα»)...