Σπέσιαλ! Έεεεεετσι!
Ωχ! Χίλια μπαρδόν! Έχεις δίκο...
Λόγω κεκτημένης ταχύτητας το μπέρδεψα με το «κομπάρσος στην καρδιά σου δε θα γίνω»!
Το παίρνω όπισθεν :)
Στο υπ' αριθ. 1 σημείωση: Εννοείται λευκό γκετόζωνο με αγγαρείας, που δεν προβλέπεται καθόλου!
Έτσι φρουρούσαν καμιά φορά την πύλη του ΚΣΑΝ στο Βοτανικό.
Λευκό γκετόζωνο φοράει κανείς μόνον με στολάρα, ως σκοπός πύλης ή εν γένει φρουρός (π.χ. στην ΠΑΚ-λέμβο ναυάρχου) ή κατά την ορκωμοσία ή σε άγημα (π.χ. αποδόσεως τιμών-αγιαστούρα κλπ).
Χακί γκετόζωνο φορούν μόνον οι προπαιδευόμενοι στα κέντρα εκπαιδεύσεως Πόρος (ΚΕ/ΠΟΡΟΣ-όλοι)/Παλάσκα (ΚΕ/ΠΑΛ-ΣΕΑ έφεδροι, ΣΚΣΤες στρατεύσιμοι κελευστές και όσοι περισσέψουν απο Πόρο)/Κανελλόπουλο (ΚΕ/ΚΑΝ ήδη σε αχρησία) και Σακίπη (ΚΕ/ΣΑΚ-μηχανικοί).
Μπουένος Άιρες, Νέα Υόρκη, Βομβάη, Τόκυο και Μπαρμπαριάααααααααα,
ψεύτικα όνειρα, ψεύτικοι όρκοι, αχ να τα ξεχναγα, εκεί μακριάαααααααα...
(Μυτιληναίος)
Πονηρέ Στράβων....
Ωραίος!
Με την άδειά σου, να συμπληρώσω:
1.
Καψούλης (βλ.«Ο Ζητιάνος» Α. Καρκαβίτσας)/καψερός/κα(η)μένος=αξιοθρήνητος/καψοκαλύβας=αυτογκόλ άτομο.
2.
Καψούλι=δυνατό αλκοολούχο ποτό (νερό που καίει, ιρλανδ. uisce beatha=νερό της ζωής-ουίσκυ), συνήθως μπόμπα κωλόμπαρου. (Βλ. σχετική αναφορά στο «Καλώς ήρθε το δολλάριο» απο την κονσοματρίς Νίκη Λινάρδου).
3. Τα καψούλια (pop caps) λέγονταν και σκάστρες.
Το ψάρι λέγεται και σκλεπού και χρησιμοποιείται και με την έννοια του μπάζου
Να' σαι καλά! Ψόφησα στο γέλιο!
Καρα-κατα-ζα-σπέκ-ουλα!
(Σε τσάκωσα όμως: Ο λύνξ «καπάτσες» δε βγάνει τίποτις;)
Nothing one can't handle...
Ωχ! Κοίτα τί πρέπει να κάνει ο άθρωπος για ένα πιάτο ζεστό φαγί ;)
Η πλευσιμότητα των σκυλοπνίχτηδων των ο.π.π., στο ναυτικό μετράται με την κλίμακα Π1 (κατάλληλο προς πώληση) έως 5 (ούτε για καρφίτσες) και μπορεί να χρησιμεύσει σαν υπόδειγμα κατηγοριοποίησης μπάζων απο επίδοξους σαβουρογάμηδες...
Ιδανική εργασία για συνταξιούχους: Πιτσαρία, να ρίχνουν παρμεζάνα στα μακαρόνια...
αεράτη είναι και η εισπνοή καπνού χασίς με μισάνοιχτο το στόμα και επίμονο ρούφηγμα (λέει)...
Κωλολέει...
@Πάτσης: Αριστούργημα!
@όλοι οι ανωτέρω: Σπέκ εις τη νιοστή...
@βράστα: Συντηρητικότατος και ελληνατζής ο νικολάκης θεοσχωρέστονε...
@μές: Ε ρε, να' τρωγα πίτσα (λέει) απ' τα χεράκια σου και τί στον κόσμο!
Το τρίπτυχο λήμμα-ορισμός-σχόλια είναι κεφαλαιώδες!
Στα κελλιά της φυλακής, τα παλιά χρόνια (και σε μερικές φυλακές ακόμα!) η τουαλέτα ήταν μια βρωμο-βούτα (καθίκι-κανατάκι) στη γωνιά, όπου οι κρατούμενοι αφόδευαν και όχι μόνο) υπο τα γαλήνια όμματα των συγκρατουμένων τους!
Πού και πού, κανάς χριστιανός έβαζε καμιά κουβέρτα ή μπορντούρα δίκην παραβάν. Μιλάμε πάντα για ποινικούς κρατουμένους.
Μεταξύ του ενός που και του άλλου που (βλ. Ηλίας του 16ου), παρενεβάλετο και κανένας διστειχισμένος κομονιστής, που (λόγω παιδείας ή ευαισθησίας) έβαζε απ' όξω απ' το ψευτο-παραβάν ένα χαρτί που έλεγε βροντερά ΟΧΙ (δηλ. occupée).
Όμοια, οι δημοκρατικοί εγκλέζοι (που κατήργησαν πληθυντικό αριθμό και διαφορετική κλίση γένους), λένε είτε no είτε sorry είτε χιουμοριστικά no vacancies! όταν κάποιος σκύλος χτυπάει την πόρτα (βλ. ούστ απο 'δω βρωμόσκυλο-τρομάζεις το παιδί μου κλπ).
Parole αυτά, κάποιος απερίγραπτος Ελληνάρας στην Αγγλία, θέλοντας να μεταφέρει αυτούσιες τις συνήθειές του εν αλλοδαπή, ανέκραξε another!
@Στραβόγιαννο: Α ρε τεμέτερον καλοφαγά! Άμα δεν περισσέψει δε φτάνει, έτσι;
@Μές: Πές μου οτι ξέρεις να φτιάχνεις πίτσα;;;;;
Αυτό πες μου μόνο, τέλος!
Χωρίς να θέλω να χαλάσω το charade των διανοημάτων, να προσθέσω οτι το αξιοπρεπές κατάστημα πρέπει να διαθέτει επαρκείς για την πελατεία του τουαλέτες, που να πληρούν τα κατωτέρω (κατά σειρά προεραιότητας):
Ο ιδιοκτήτης τέτοιου καταστήματος είναι ευπρόσδεκτος να ζητήσει το χέρι της μαμάς μου, οποτεδήποτε...
Ναί ρε συ, πλάκα κάνω...
Επίσης το μήδι ταιριάζει στην προτρεπτική χειρονομία λούγκρας προς λόμπα για συνεύρεση, συνοδευόμενη απο την ατάκα «έχεις να μου κάνεις ένα τάληρο λιανά»;
Πάτσμαν-χάνι: Γαμήσατε!
Βλ. και εξ αμάξης μπινελίκι στη Ρώμη κατά σπάζα βιντσέντζου κορνάροντος:
Suona piu il culo della tua madre che c' e piu traffico!
(Έτσι κάνει της μάνας σου ο κώλος, που' χει πιο πολύ κίνηση)!
Κλασσικό παράδειγμα σώγαμπρου:
Στο πλακωτό, ορίζεις την περιοχή μετά το έξι σου με κανα-δυο πόρτες κι ο αντίπαλος, έρχεται και εγκαθιστά ανάμεσά τους προκλητικά μια δική του (ιδίως μετά απο διπλές και ακόμα χειρότερα πιάνοντας την έξω γωνία-στο εξάπαντός σου).
Αυτή η τακτική είναι λίαν έμπειρη και απειλητική, αφού αφ'ενός σου χαλάει τη μανέστρα (π.χ. επικείμενο εξάπορτο), αφ' ετέρου «πάν εξερχόμενον συλληφθήσεται»...
για το βάθεμα και το πλάτεμα του μαρξισμού, για ένα σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο...