#1
HODJAS

in βρεγμένη σανίδα

Έχω φάει παρά μια τεσσαράκοντα (γι' αυτό έγινα άθρωπος)...
:-Ρ

#2
HODJAS

in λαμόγιο

Εξαιρετικά ευφάνταστο και πειστικό (5Χ2)!

Διόλου δεν αποκλείεται να ισχύει.

Κατ' αρχάς, η ορίτζιναλ έκφραση (την αναφέρει ο Καπετανάκης, ο Πετρόπουλος και ο Τσιφόρος) ήταν αποκλειστικά στο θηλυκό γένος και χρησιμοποιούνταν στην χαρτοπαικτική διάλεκτο, δηλ. η λαμόγια ή γιατρός = ο στημένος παίχτης (υποτιθέμενου κύρους και δήθεν άγνωστος προς τους υπολοίπους συμπαίκτες) που έγδερνε το κορόιδο, με διάφορα χαρτοκλεπτικά τρύκ.

Η τροπή της έκφρασης στο ουδέτερο λαμόγιο (το), είναι πολύ πρόσφατη κι έγινε ευρέως γνωστή, μετά τον δημόσιο διαπληκτισμό μιας καμμένης δικηγορέσσας (για χάρη του παλουκαριού της στο γκιζντάνι) με το νονό των φυλακών της Αθήνας.

Πολλές χαρτοπαικτικές εκφράσεις και συνήθειες μας έχουν έρθει απο την Ιταλία και ιδίως απο τη Νάπολι (scopα / ισπαν. escoba = ξερή / σκούπα, concina / concincina Veronese = κοντσίνα κλπ), που διαθέτει άπειρες παραλλαγές παιχνιδιών ακόμα και δική της τράπουλα (< ιταλ. trappola = παγίδα).

Έπειτα, η απατηλή επίκληση έξωθεν κινδύνου στα στημένα παιγνίδια ή επαγγέλματα του δρόμου π.χ. «σύρμα»! (έρχονται οι μπάτσοι) κλπ, όπως π.χ. στον παπά, προκειμένου να μαζέψει το χαρτί ο αβανταδόρος και να την κάνει αλα γαλλικά ή των πλανόδιων τσιγαράδων (αφού λάβουν το αντίτιμο) που το βάζουν στα πόδια, είναι γνωστή πρακτική.

Η δε τσαούσα και γλωσσού ναπολετάνα σύζυγος ήτο (και είναι ακόμα) όντως το φόβητρο του ετέρου ημίσεως!

Πέραν της κλειστής προφοράς των καταληκτικών φωνηέντων στη ναπολιτάνικη γλώσσα, το -e ακούγεται πολλές φορέ -a και τανάπαλιν.

Επίσης, το -gli (-λι) στα ιταλικά, αναλόγως στην περιοχή (π.χ. Σορέντο), ακούγεται ως -γι λόγω των ισπανικών επιρροών ιδίως στο Βασίλειο των δυο Σικελιών (αλλά και στην Πούλια, στο Βένετο κ.α.)

Βλ. σχόλιο του υποφαινό στο γαμιστερό λήμμα τάγιο και άκου μήδι, πώφτιαξα με τα χεράκια μου, για να σου πάει (αου-)γούρι η μέρα...

:-)

#3
HODJAS

in μουνί σαν πρόσφορο

Kind pussy = ευγενική προσφορά

#4
HODJAS

in φιλούρες

C'est comment la rue d' histoire change...

Haute couture = Thou art e-cute

;-)

#5
HODJAS

in νομίζω;

Οι αρχαίοι ημών φιλόσοφοι έλεγαν μια παρόμοια αυτάρεσκη έκφραση μεταξύ τους, όταν επαίρονταν για τις καινές ιδέες που ανέπτυσσαν: Κομίζω;

#6
HODJAS

in σκατόφατσα

Θυμίζει γνωστό ανέκδοτο (πρόκειται για μαλακία, προειδοποιώ):

[I]Μια νταλίκα φορτωμένη, τρέχει με τα όσα στην εθνική να προλάβει το καράβι. Ξαφνικά, τον συνοδηγό τον έπιασε ακατάσχετο χέσιμο. Λέει του οδηγού:
-Ρε συ, σταμάτα μια σε κανα φαστφουντάδικο να κατέβω να ρίξω ένα χέσιμο, που μ' έχει κόψει...
-Αποκλείεται φίλος, έτσι και χάσουμε το παπόρι θα μας γαμήσει το αφεντικό! Έχουμε αργήσει και πρέπει να το πατήσω...
-Κι εγώ τί θα κάνω;
-Ξέρω γώ; Άνοιξε το παράθυρο, βγάλε τον κώλο σου έξω κι αμόλα τα!

Τω όντι, ανακουφίζεται στον άνεμο ο συνοδηγός...
Όμως απο πίσω έρχονταν ένας μοτοσικλετιστής, που τα' φαγε στη μάπα.
Αρχίζει να ωρύεται, να κουνάει χέρια και πόδια μουτζώνοντας και να προσπαθεί να φτάσει στο παράθυρο του οδηγού. Σε κάποια φάση τον φτάνει.
Ο οδηγός, που έχει τα μάτια του μπροστά στο δρόμο και δεν έχει πάρει πρέφα τί έχει γίνει, τον βλέπει να χτυπιέται και να μουτζώνει στ' αριστερά του και λέει:
Τί θες εσύ ρε σκατόφατσα;[/I]

(Εγώ το είχα πεί)...

#7
HODJAS

in κοτοπουλιάζω

Ισπανιστί το ίδιο ακριβώς hace un frio que saca el pelo de la gallina (κάνει ένα κρύο που ανασηκώνει το δέρμα της κότας) ή το ταυτόσημο fai un cutu que escarabaya el peyeyu (στην διάλεκτο Bable της Asturias).
Ναουσσαίικα: Τσιμουριάζω, αρ(ι)τσώνομαι (και μτφ. εξάπτομαι-ταπηροκρανιάζομαι).

#8
HODJAS

in καπότα

Condoms in the West (Καποτες τη Δύση)...

#9
HODJAS

in τό 'χω περασμένο

Σωστός! Περασμένα και ουχί ξεχασμένα.
:-)

#10
HODJAS

in Παγκράτι-Κολιάτσου

Σωστός!
Προέρχεται απο το παλιό τράμ Νο 2, που εκτελούσε το δρομολόγιο Παγκράτι-Πλ. Κολιάτσου, που αντικαταστάθηκε με το τρόλεϊ Νο 11 με σχεδόν την ίδια διαδρομή (Ν. Ελβετία-Άνω Πατήσια).
Σχετικό είναι και το Σύνταγμα-Ομόνοια.
Και στη Σαλονίκη υπάρχει σχετική έκφραση (δεν την θυμάμαι).
Στην Πάτρα λένε Πάτρα-Ρίο
Στο Βόλο, Βόλος-Αγριά (ΒΙΠΕ)
Στη Νάουσσα Ημαθίας Νάουσσα-Κοπανός
κλπ-κλπ

#11
HODJAS

in φιλούρες

Θου Κύριε φιλάκιν τω στόματί μου...

#12
HODJAS

in το κάτι άλλο

Αυτό είναι τόσο παπουδίστικο, σαν τις εκφράσεις του οικογενειακού τραπεζιού π.χ. μμμ... σωστή νοστιμιά! ή σκέτη λιχουδιά! ή κι έχω μια διαβολεμένη πείνα!, τα οποία καίτοι δεν τα έλεγε κανένας μετά το 1950 και κάτω των 60 ετών, συνέχισαν να αναπαράγονται στις βλακώδεις διαφημίσεις μέχρι και το 1990 (π.χ. ρετσίνα κουρτάκη κάθε μέρα γιορτή-με τον αδειούχο φαντάρο γιό/καμάρι, τον παππού-τη γιαγιά κλπ στη γιορτινή μάζωξη του σογιού ή το «Ήλιος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου» που έλεγε ο παππούς και διόρθωνε η εγγόνα σε «οίνος» και ξαναεπέμενε ο παππούς «Ήλιος», εννοώντας τη μάρκα του σπαγγέτου κλπ) κι όλα αυτά ενώ η νεοελληνική οικογένεια είχε ήδη διαλυθεί εις τα εξ ών συνετέθη...

Ο Χαλικού, θα έχει σίγουρα να πεί πολλά επ' αυτών.

Τσόκ γκιουζέλ τσιλβελί καχπέ εφέντη!
Ιγί 300λημματαλάρ!
;-)

#14
HODJAS

in φλαπ

Catflap στην εγκλέζικια αργκό είναι και ο ορθός...

#15
HODJAS

in ερημιά

Τουναντίον, όπως αναφέρει και ο Στησίπυγος ο Αλεξανδρεύς, ακόμη και οι αρχαίοι Έλληνες ελάμβανον τελετουργικάς πόζας εις τα καλλιστεία της εποχής.
Προστάτις δε των επιδείξεων, ήτο η Σφίγξ (εξ ου και τα παράγωγα σφίγγομαι, σφίγχτης, σφιγκτήρ, σφίχτερμαν κλπ).

Η Σφίγξ, θυγάτηρ του Τυφώνος και της Έχιδνας (κατ' άλλους θυγάτηρ Όρθρου και Χίμαιρας, το γένος Μπαλαμπάνη), έθετεν το εξής ερώτημα εις τους περαστικούς:

«Ποιο ον το πρωί σφίγγεται στα τέσσερα, το μεσημέρι στα δύο και το βράδυ στα τρία;»

Όποιος δεν εγνώριζεν την απάντησιν, τον περίμενε τραγική μοίρα: Η Σφίγξ τραβούσεν ευθύς ζόρι και τον επλάκωνε εις τα πάτα-κιούτα, άχρι θανάτου.

Μόνος ο Οιδίπους (ο πρησμένος δηλαδή), κατενόησεν τον griffon και απήντησεν ασκαρδαμυκτί, οτι ο άνθρωπος είναι το μοναδικόν ον του ζωικού βασιλείου, το οποίον εξ απαλών ονύχων και μέχρι βαθέος γήρατος, σφίγγεται ουχί μόνον ινα αφοδεύση.

Κατόπιν αυτού, την απέκτεινεν.

Η Λένα η Ρούφενσταλ (κατόπιν χιτλερείου εντολής όπως συνεχισθή η ελληνοπρεπής τοιαύτη παράδοσις), απαθανάτισε ουκ ολίγα τυμπανιαία κορμιά γερμανών λατσότεκνων με τον fuck off της.

#16
HODJAS

in φού και φού

ο μαλιφονξιοναλισμός τέτοιων λογοπαιγνίων (tautology rules OK)...
:-Ρ

#17
HODJAS

in βούργαρος

Λέω και κανα τέτοιο φου και φου...
;-)

#18
HODJAS

in ερημιά

Αυτός δεν είναι ο ύμνος των heavy leather gay (Born 2Β Wilde = πούστης απο κούνια);
:-Ρ

#19
HODJAS

in ερημιά

Και μετά να τα βάλει αβρόχοις ποσέ με τους heavy μέλλον του σάιτοστ;
(Ας με σταματήσει κάποιος, γιατί θα πώ κι άλλες τέτοιες παπαριές)...
:-Ρ

#20
HODJAS

in ερημιά

Δηλαδή να γίνει Vrastenegger (σφιχτό αβγό) ;
:-Ρ

#21
HODJAS

in βούργαρος

Η αλλαγή των υγρών συμφώνων λ σε ρ (π.χ. αδελφός-αδερφός, ήρθαμε-ήλθαμε κλπ) είναι κοινή σε πολλές ευρωπαϊκές γρώσσες π.χ. ισπαν. sarta-salta (ανδαλουσ. πήδα), surtant' pe te-soltanto per te (ναπολιταν. μόνο για σένα) κλπ.

Το λήμμα θυμίζει παλιό στρατιωτικό-αναμορφωτικό τραγουδάκι «Όξω Βουργαριά ούστ!», που άδονταν με το ζόρι εν χορώ απο τα φανταράκια σε αλήστου μνήμης εποχές, σε Νέους Παρθενώνες ή απλές καζάρμες.

Υποτίθεται οτι τέτοια εμψυχωτικά τραγουδάκια καραπαγορεύονται υπουργόθεν στους στρατώνες πλέον, (όπως π.χ. το προσφιλές «Σ' ένα τούρκικο χωριό» κλπ που αναφέρεται σε ωμότητες κατ' αμάχων), αλλά κανείς δεν πείθεται οτι στις ειδικές δυνάμεις όλο και κάποιος καβλάντης διοικητής δεν θα κλωσσήση τέτοιο αβγουλάκι...

#22
HODJAS

in να μένει

Θνξ γκαλζ & γκάιζ.

Το λημματάκι, καίτοι πασίγνωστη και ευρέως διαδεδομένη έκφραση, δεν βρίσκεται στα λεξικά, δεν γίνεται κατανοητό απο π.χ. αλλοδαπούς που μιλούν στρωτά ελληνικά ούτε κι η προέλευσή του είναι γνωστή στους ημεδαπούς, χώρια που έχει μια ωλλ τάιμ κλάσσικ μάγκικη εσσάνς (απ' αυτές που αναβιώνουν πρόσφατα) και γι' αυτό το έβαλα.

Ο καπτα-Γιώτης έλεγε την έκφραση με την παλιοκαιρίσια (να μένει και όχι να λείπει - πιστή ως προς την προέλευση) μορφή της και φυσικά με την χαρακτηριστική Αγραφιώτικη προφορά του.
Κανείς δεν έλεγε (ούτε λέει) στον καφετζή να λείπει ο καφές/ναργιλές/βύσσινο/λουκούμι κλπ.

Η έκφραση να λείπει το βύσσινο, (πληρέστερα: να μου λείπει το βύσσινο), είναι νομίζω μεταγενέστερη και συμφύρεται με τον μπαμπαδισμό να σου λείπουν αυτά έναντι θρασέως ή μαλαγανοχειριστικού τέκνου = άσε τα νάζια, αυτά που ήξερες να τα ξεχάσεις, δεν με κόβεις εμένα με τέτοια, μην ψήνεσαι κλπ (αγγλιστί none of your lip).

Σας μερσώ, ορέν ντουβάρ!

#23
HODJAS

in μη μπερδεύεσαι

Οξυδερκέστατος!

#24
HODJAS

in ερημιά

Χάνκοντα δεν τέμνεσαι...

#25
HODJAS

in δε σφάξανε

Αγγλιστί Not bloody likely!

#26
HODJAS

in κλαπέτο

Άραγε, με ιατρικούς όρους: Αποδράντος του κλαπέτου του καρυτζάφλου, έχομεν το φαινόμενον της οισοφαγικής παλινδρομήσεως...

#27
HODJAS

in μπαρούφα

Κουζουλάδες (Κρέταφαρμ), τρίχες, ξουρίες του μπαλμπέρη (παλαιικόν), πούτσες μάλλινες (Νιάουστα Ημαθίας), σερσεμιές, ζεβζεκιές (Μικροαστικά σμπαράλια), μιναριές, μερελιές (Τσάτρα), Λασκολογίες (ibidem), κλαπαρχιδέλες (απανταχού και εις όλον τον κόσμον), πομφόλυγες (Μιστριώτικα), to name just a few...
:-)

#28
HODJAS

in Σκατούπολη

Έχει χώρο πιο κάτω στα σχολεία της Λυκούργου.
;-)

#29
HODJAS

in κανίκας

Στην ισπανική canica σημαίνει σβώλος και στην αργκό είναι το χούφταλο-σαράβαλο, με την έννοια οτι έτσι και του ρίξεις μια με τον σβώλο, θα πέσει ανάσκελα (όπως τα παλιά στρατιωτάκια βλ. στον Τρελαντώνη).

#30
HODJAS

in Σκατούπολη

Ουέπ!
Σεντόνι αναβαλλόμενο, ένεκα που το παλουκάρι εργάζεται αόκνως δια μιαν καλλιτέραν αύριον, αγώνας είναι η ζωή, δε βαριέσαι, εδώ στον αγώνα, ας τα λέμε καλά, γερός-δυνατός και τέτοια...
Περί Καλλιθέας το ανάγνωσμα, προτείνω επόμενη συνάντα στην εκείσε Βαλεντίνα (έχει και πάρκι).
Μπάει δε γουέει, δεν είναι παράδοξη η έκφραση ακούω ησυχία - βλέπω σκοτάδι;
(στροφή για τέρψη)...