Comments by HODJAS (3417)
Showing 841-870 from 3417
Σωστός ο έλεκτρον!
Επίσης παίζουν με την έννοια της κλητικής τύπου πού' σαι μάστορα, γιατρέ μου, αρχηγέ, αφεντικό, κατάστημα, κύριος κλπ:
Capo, maestro κλπ (Ιταλία)
chief, boss, guv (governor), squire κλπ (Αγγλία)
quillo, illo, chacho, paesano, jefe, padron κλπ (Ισπανία)
Είναι καλιαρντή έκφραση.
(Βλ. ετρουσκική παράφραση τραγουδακίου: Βιολετέρα-βιολετέρα, πήρε η πούλη σου αέρα ...)
Ωραίοςςςς!
-
Καραβίσια λέγεται και η έξοδος των ναυτών (1-1 = με παίζει μία-μία καραβίσια), όταν σπάει το Σου-Κου.
Δηλ. Δε-μέσα, Τρι-έξω, Τε-μέσα, Πε-έξω, Παρ-μέσα, Σου-έξω και Κυρ-μέσα και ακολούθως Δε-έξω κλπ.
Αυτό είναι το καραβίσιο σύστημα αδειών, όταν ο οπλονόμος θέλει να πήξει το νεοσύλλεκτο πλήρωμα (ή το συνεχίζει αν είναι μαλάκας), ενώ συνήθως προκρίνεται το πιο λογικό όποιος είναι μέσα Παρασκευή να παίρνει Σου-Κου όφφ.
-
Καραβίσια λέγεται και η ψιλή-ψιλή κατσαρίδα (vlatella germanica), που γεμίζει τα σπίτια, τα εστιατόρια, τις αποθήκες υλικών κλπ και είναι εξαιρετικά δύσκολο να τις ξεφορτωθείς.
Λέγεται έτσι γιατί τις κουβαλάνε τα παπόρια στα αμπάρια (έχει μιλιούνια) απο τόπο σε τόπο (μέχρι και σε ψυχρά κλίματα έχουν μεταφερθεί και εξοικειωθεί).
Παρ' όλα αυτά, είναι μικρή και παραμένει μικρή (αλλά γεννοβολάει αβέρτα-κουβέρτα).
Δεν συγχέεται με κειό το θερίο (periplaneta americana), που βλέπει κανείς καλοκαίρια στα πεζοδρόμια, γιατί αυτές βγαίνουν απο τους υπονόμους-αποχετεύσεις-βόθρους και μερικά υποείδη τους έχουν αναπτύξει φτερά (αντικαθιστώντας τα παλαιικά έλιτρα).
Δεν συγχέεται επίσης με τη θεόρατη μαύρη κατσαρίδα (κανθαρίς), των αγρών και των κήπων, που είναι μάλλον ένα μεγάλο άκακο σκαθάρι.
Περισσότερα για τις κατσαρίδες ή παππούδες ή κουμπάρες ή κουμπάνους κλπ, άλλη φορά...
Ιρον: Πολλοί απο δαύτους διορίζονταν αμέσως στο Σώμα, αφού τους διάλεγαν σκάουτερς της Γκρέκα Φίλμζ Λεφάκης, που τη στήνανε στις αλάνες της Πανεπιστημιούπολης στου Ζωγράφου και παίρνανε συστατική απ' το Δαλιαννίδη...
:-Ρ
Μερτσί-μπουκλού
:-Ρ
Ήμανε κι εγώ εκεί, μ' ένα κόκκινο βρακί...
;-)
Προέρχεται απο παμπάλαιο σχολικό ποιηματάκι (30'ς-50'ς;) για να μαθαίνουν τα παιδάκια την ώρα:
[I]Η ώρα είναι μια - περνάει η αστυνομία
η ώρα είναι δυο - περνάει το λεωφορείο
η ώρα είναι τρείς - περνάει η ωτομοτρίς
η ώρα είναι τέσσερεις - εκύλησε ο τέντζερης
[/I]
κλπ-κλπ
Ο διανοουμενισμός είναι μια απο τις άμυνες του Εγώ, αλλά απαντάται συνήθως στην εφηβεία (και κόβεται μαζί με τη μαλακία)...
[...] φτωχές κοπελλίτσες της ενδομετανάστευσης των παλιαοτέρων χρόνων που κατέφευγαν στα αστικά κέντρα για να εργαστούν και κει έπεφταν θύμα ρατσισμού (άλλοτε δικαίως και άλλοτε αδίκως) [...]
Πώς είναι δυνατό να πέσει κάποιος θύμα ρατσισμού δικαίως;
Please elaborate or rephrase.
Μυτιά-μυτιά, λουλουδιασμένη...
@jesus:
[I]Αγαπημένο μου ανεψούδι,
Πού θα πάς, θα στρώσεις κι ελόγου σου...
Σε ξέρω καλά εγώ. Τί νιτερέσα έχεις εσύ με τσι Νάντιες-Μάντιες απ' τσι Ταραμπούρες και τα Ταμπάχανα; Δεν είναι τση σειράς μας λεβεντάκο μου.
Εσύ ένα παιδί ίσαμε κεί πάνου (μη μου βασκαθής), απ' τα Ψηλαλώνια, με τα ωδεία σου, με τσι σπουδές σου, με τις Ευρώπες σου, με τη σπιταρώνα σου τη γούπατη, που ανοίγεις το πορτόνι κι είσαι τσίφ στο Ηλιακό;
Να πάρεις μια τσούπα, κάνε απ' τον Πελεκάνο, κάνε απ' τον Αγιαντρέα, να' ναι απο σόι, να' χει και καμιά βίλλα στο Ρίον ή στον Αη-Βασίλη (απο κειές τσι παλιές), που κάνει και δροσό, να' ρχομαι κι εγώ το θέρος να ξεκουράζω κομμάτι τη σπάλα μου, να σου πώ κι εγώ μπράβο κεχαγιά μου.
Ελάλησες ορέ παπαβγουλο, που θα δώκω εγώ το έχει μου του τουρκόγυφτου; Τώρα κι άλλη μια!
Έναν ανεψιό τον έχω και τονε καμαρώνω. Ποιός θα μου βράσει εμένανε το στάρι;
Άιντε ζαγάρι, φίλα το χέρι του μπαρμπούλη σου, πέσε «απεταξάμην το 20ο Συνέδριο» κι η φάμπρικα στα Μποζαΐτικα δική σου...
Σε φιλώ,
Άνκλ Χότζ
(Μιλγουώκη)[/I]
Επιβεβαιούται η πληροφορία του αποκληρωθέντος ανεψιού (ένεκα φρονημάτων).
Ο Καββαδίας στη Βάρδια, αναφέρεται στα Κεφαλλονίτικα σ' ένα παλιό ημερολόγιό του, μ' εκειές τσι ζόρκες ( = ξεβράκωτες).
:-Ρ
[I][...]
της αγάπης μας τα σύνεργα, σου τα' χω αγορασμένα
τις μάσες μας τις ξάπλες μας, τα σέα μας - τα μέα μας
[...][/I]
(«Αγόρασα δυο πετονιές» Πρώτη εκτέλεση: Π. Τσαουσάκης, στίχοι-μουσική: Γ. Μουφλουζέλης)
Είναι που λέει:
Q:
Γιατί βρωμάνε οι πορδές;
A:
Για να γουστάρουν κι οι κουφοί
Στη ναυτική αργκό, η γυναίκα του καπετάνιου σημαίνει την πλαστική κούκλα του σέξ...
Ωραίο!
Συναφής η αγαπημένη ατάκα του Bart Simpson (μεταγλώττα στην ισπανική τηλεόραση): Multiplicate por zero (πολλαπλασιάσου με το μηδέν) = εξαφανίσου, πάρε πούλο
Μαγκάιβερ οι πτωχοί, οτι αυτοί κινητοσκοπηθήσονται...
Ακόμα και σαν παρετυμολογία γαμεί.
Βέλκαμ μπάη άνκλ Λάσκος...
:-Ρ