Comments by HODJAS (3417)
Showing 1141-1170 from 3417
Γι' αυτό γουστάρουμε σάι, we' re in for the perks...
;-)
Ρε να μη μπορώ να βρώ πουθενά τη φωτογραφία του Σ/χη Ι. Λαδά, να τη βάλω μήδι...
Η φτώχεια θέλει επανάσταση
Τί' πες τώρα παρενδυματία δολοφόνε της ντουζιέρας;
;-)
Μακριά απ' τις Σακοράφες...
Έχεις δίκιο, το κατουρήσαμε και ψόφησε (σταματάω)..
:-Ρ
Ούτε το ολόγραμμα του άβατάρ μου (συνεχίζεται)...
Ομοίως η κατανάλωση χαλασμένης κομπόστας ή αποφλοιωμένων τοματακίων, για τους κοπρολάγνους.
(καθαρή σύμπτωση γνώσης της πληροφορίας απ' τη βικυπήδεια)
:-Ρ
Στα ποντιακά μουχαπέτ' είναι η (οικογενειακή συνήθως) σύναξη εν χορδαίς και οργάνοις.
Οι σεισμολόγοι της Χουφτάλα κατέγραψαν σήμερον ισχυρόν σεισμών εντάσεως 12 βαθμών της κλίμακος Λουκία. Θύματα και ζημίαι, ανεφέρθησαν...
:-Ρ
Φοβού τους ναζούς και Λώρα δέροντες;
Μηδένα προ της σέντρας μαρκάριζε...
Πολύ σωστό! Επίσης λέγεται και ως «ούτε γράμμα» (εν. δεν γουστάρω να στείλω) π.χ. Εγώ να πάω Σαλαμίνα; Ούτε γράμμα...
[I]Και δες θάμα κι αντίθαμα, παράξενο μεγάλο
εβγήκαν όλοι νικητές και χάσαν όλοι οι άλλοι...[/I]
Και την τρελοΠΑΟΚάρα τη γουστάρω και τον Περαία τον αγαπάω και τους Οριτζινάλε που' ναι ένας φίλος τρελαμένος πρόσφυγας και την Πανάθα μας στην Αθήνα, όλα μέσα!
Άμα καείς απ' το χυλό, φυσάς και το γιαούρτι...
(Άντε πάλι):
Ο Πετρόπουλος αναφέρει την πρώτη εκδοχή κι άλλη μια. Δηλ. οτι τα όντως απόμερα μαγαζάκια της ευρύτερης περιοχής κυρίως Αθηνών-Πειραιώς & Θεσσαλονίκης, ήταν αυτά που πήγαιναν οι σκύλοι της φάρας όπως τους έλεγαν (ήτοι σκληροτράχηλοι τσιριμπασήδες, σερέτηδες κλπ) για να νταλκαδιάσουν, σε αντιδιαστολή προς τα τσακάλια, τους μαχαλόμαγκες κλπ, μεταξύ των οποίων παλαιότερα υπήρχε μια συντεχνιακή ιεραρχία.
Οποιοδήποτε παράνομο νταλαβέρι κρύβονταν άμεσα, όταν ακούγονταν μέσα στη σιγαλιά της εξοχής ο χαρακτηριστικός βόμβος των τζιπ της χωροφυλακής (άκου και σχετική ηχητική αποτύπωση στο «Τρίκυκλο» του Ζώρζ Πιλαλί που καταφθάνει στο σκυλάδικο).
Τέτοια μαγαζιά έχει φωτογραφίσει το '50-'60 ο Πητ (Πάνος) Κουτρουμπούσης και κινηματογραφικές νύξεις έχει κάνει ο Δαμιανός στην «Ευδοκία» κι ο Τάσιος στην «Παραγγελιά».
Έπειτα, τα μπουρδέλα, οι στρατώνες και τα κουτούκια-κούτσουρα (βλ. Δαλαμάγκας)-τσαρδάκια-τεκέδες-λοκάντες κλπ, στήνονταν συνήθως εκτός σχεδίου πόλεως, για να μην συμφύρεται ο κοσμάκης με τον υπόκοσμο ή το αντίθετο.
Για παράδειγμα, όταν τα όρια της πόλης συμπίπτουν με τα πονηρά τοπία, υφίστανται παρεξηγήσεις. Στην Μπάρα της Θεσσαλονίκης κατά τον ΒΒ Ι, η Εγκλέζικη στρατονομία έβαφε τα μπουρδελοτσαρδάκια απ' έξω μ' έναν κύκλο με ένα Χ στη μέση και την ένδειξη Out of Bound, δηλ. καικαλά Απαγορεύεται η Είσοδος εις Στρατιώτας (δηλ. πού να πάνε;), αφού η ωχρά σπειροχαίτη θέριζε...
Αντίστροφα, οι νοικοκυραίοι προκειμένου να μην οχλούνται απο τους νύκτορες καβλάντες και τα συναφή (πουτανοκαβγάδες-αντεγκλήσεις κλπ), έγραφαν με μεγάλα γράμματα έξω απ' το κατώφλι τους «Προσοχή! Σπίτι» ή «Οικία» (!)
Τέτοια επιγραφή έχω δεί με τα μάτια μου στην Αθήνα, όπως και στο λιμάνι της Πάτρας πρόσφατα μιαν αντίστοιχη ξενόγλωσση «No polisia stop no!», όπου σ' ένα γκρεμίδι του περασμένου αιώνα είχαν στήσει ένα κουτσο-μαγέρικο κάτι Κούρδοι για τους συμπατριώτες τους, το οποίο ελάχιστα διέφερε εξωτερικά απ' τα πρόχειρα ενδιαιτήματα των λοιπών λαθρομεταναστών, όπου έκανε μπούκες η αστυνομία όποτε γούσταρε...
Ο Πειραιώτης Μπάρκουλης αναφέρει συγκεκριμένα τα παλιά βαγόνια της Κρεμμυδαρούς (τα οποία μνημονεύει κι ο - επίσης Πειραιώτης - Κυριαζής στο τραγούδι «Δραπετσώνα»), πίσω απ' τα οποία πηδούσαν τις καλντεριμιτζούδες, όπως ακριβώς τα λές...
Μπάει δε γουέει, μπαλάκι είναι και το γκόλ στην ποδοσφαιρική αργκό (π.χ. η παοκάρα έριξε τρία μπαλάκια στην Καβάλα κλπ).
Τραβηχτικές στην αργκό, λέγονται τα τραβήγματα - ντράβαλα (μπεξίματα σε παλιο-ιστορίες κατά Στελάρα) ή οι δοσοληψίες και παλιότερα έτσι λέγονταν κι οι συναλλαγματικές.
Ήταν επιτηδευμένο το ματς. Ο ομοφυλόφιλος ο διαιτητής έπαιζε έδρα και ο πωληθείς ο τερματοφύλακας έδεσε τα κορδόνια του πριν τη σέντρα...
Καρασπέκ σε Ντίνο! Χώσε κι άλλα, γουστάρωωωωω!!!
Μην καρφώνεσαι...
:-Ρ