Ουσιαστικό με έννοια επιρρήματος. Στην αργκό μεταφορικώς σημαίνει το minimum τίμημα μιας υπηρεσίας ή δοσοληψίας εν γένει, δηλ. όπως λέμε «ακατέβατα», το οποίο ορίζεται είτε μονοπωλιακά ή συντεχνιακά, είτε αριστίνδην, είτε καταχρηστικά, ως ελάχιστο αναμενόμενο μπουγιουρντί.
Προέρχεται από την ελάχιστη τιμή της «κούρσας» ή «σημαίας» (πλέον κομίστρων) των ταξιτζήδων, που καθορίζεται με υπουργική απόφαση.
Στην Ελλάδα μέχρι πολύ πρόσφατα, οι ελάχιστες τιμές πολλών αγαθών ήταν υπερτιμημένες (μεταξύ άλλων) λόγω ευδαιμονίστικης (κνίτικη αναβίβαση τόνου) επίδειξης των καταναλωτών, αλλά και λόγω έλλειψης συλλογικότητας στην αντιμετώπισή τους, αλλά πάνε πια αυτά (βλ. σχόλια εδώ)...
— Για πού το 'βαλες με τη σακούλα;
— Πάω κατά Μοναστηράκι να σκοτώσω έναν καινούριο επενδύτη που βούταρε ένας φίλος απ' τον ιματισμό του Παλάσκα. Πόσα λες να πιάσει;
— Ξέρω γω; Κάνα εικοσάρικο...
— Εικοσάρικο καινούριος ολόμαλλος επενδύτης; Αφού τους πουλάνε 150-200 το κομμάτι! — Γιατί, μαζί το 'χετε το μαγαζί; Να βγάλω και κάτι σου λέει ο άλλος...
— Είπα γω όχι; Αλλά όχι ρε φίλε και να με γδάρουνε έτσι! Αμ δε σφάξανε, θα πάω αλλού.
— Όπου και να πας, ταρίφα είναι. Αφού είναι συνεννοημένοι και κρατάνε τιμές, χώρια που ξέρουν πού το βρήκες...— Είσαι για πίστες απόψε;
— Έχεις να δώσεις εκατό φράγκα ν' ακούσεις τα σκυλιά; — Έλα ρε, θα πάρουμε και τα κορίτσια μαζί, που γουστάρουνε, πόσο θα μας έρθει;
— Ένα εκατομπενηντάρι το τραπέζι ταρίφα, δυο μπουκάλια τουλάχιστον –χώρια κάτι σου 'πα κάτι μου 'πες, κατοστάρικο το κεφάλι θα πάει (κι αυτό αν δεν έχουν και την απαίτηση να τις κεράσουμε)...
— Σαν πολλά...
— Εμ, δε σου λέω εγώ; Άσε, πάμε 'δώ σ' ένα συνοικιακό που παίζει ντάμπα-ντούμπα και μετά τις κερνάμε πατσά, να μας δει κι ο Θεός...— Ψάχνω να νοικιάσω κανα δυαράκι προς Εξάρχεια μεριά, έχεις τίποτα υπ' όψη σου;
— Δεν ξέρω τίποτα συγκεκριμένο, αλλά είναι γεμάτος ο τόπος από ενοικιαστήρια, κάτι θα βρεις.
— Πόσο περίπου λες να πάει το μαλλί, θα με φτάσουν 300-350 ευρά;
— Μπααα, ούτε γι' αστείο! Για 450-500 στο νερό σε κόβω να δίνεις, το 'χουν ταρίφα οι πούστηδες. Εκτός κι αν μείνεις σε κάνα γκρεμίδι...— Πώς να το παίξω, Πανσερραϊκός-ΠΑΟΚ;
— Ξερό διπλό! Αφού τους έχουνε δέκα χρόνια τώρα, δυο μπαλάκια ταρίφα...
5 comments
Stravon
Κάνεις δημόσιες σχέσεις Χότζα. Η ταρίφα στο ποδόσφαιρο λεγόταν κυρίως στα παιχνίδια Π.Α.Ο.Κ.-Ο.Σ.Φ.Π. όπου ο φιλοξενούμενος είχε εξασφαλισμένη την δυάρα (κατ΄ελάχιστον) επί 23 συναπτά έτη. Ήταν η μοναδική περίπτωση στην ιστορία του ποδοσφαίρου που το «γκολ απ' τα αποδυτήρια» μετατράπηκε σε δυάρα από το αεροδρόμιο. Βέβαια και οι Σέρρες έχουν σχέση με το θέμα αφού εκεί τσίμπησε ο Γαύρος 6 (έξι) τεμάχια.
HODJAS
Και την τρελοΠΑΟΚάρα τη γουστάρω και τον Περαία τον αγαπάω και τους Οριτζινάλε που' ναι ένας φίλος τρελαμένος πρόσφυγας και την Πανάθα μας στην Αθήνα, όλα μέσα!
Deliolanis
Και τα καρούλια μέσα...ναι...!
vikar
«Κνίτικος αναβιβασμός τόνου»... Άχαχαχαχαχα... (Κάτσε όμως, «κνίτικος» ή «κνιτικός»;)
Stravon
@ vikar αφού το θέτεις έτσι θα έπρεπε να είναι ΚΝΕΐτες (όπως διαβήτες, λεχρίτες κλπ). Επειδή όμως ως γνωστό οι ΚΝΕΐτες είναι παραδοσιακά υπέρ των απλοποιήσεων - η γλώσσα ανήκει στο λαό, η γλώσσα του εργάτη κλπ - έτσι το εΐ έγινε ι αγνοώντας προφανώς ότι το ει προφερόταν στην αρχαία ως εϊ. Είναι επομένως κνίτες και ο τόνος παραμένει στο «κνι» όταν το επιτρέπει η λήγουσα.