Comments by HODJAS (3417)
Showing 1351-1380 from 3417
Σπεκ!
Σχόλιο σε μήδι 1: Στηρίζω την ελληνική οικονομία δεν σημαίνει καταναλώνω τις μάπες προϊόντα του καθενός αρπακολλατζή Έλληνα εμπόρου.
Η ελλειμματική σχέση παραγωγικού κεφαλαίου έναντι του χρηματοπιστωτικού στην Ελλάδα, εξικνείται τόσο απο την υστέρηση σε μαζική παραγωγή (=χαμηλότερες τιμές διάθεσης) όσο και σε ποιοτική κατωτερότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας των ελληνικών προϊόντων αυτών καθαυτών, αλλά και της διαφήμισής τους.
Η δε κοντόφθαλμη εμπορική και επενδυτική εγχώρια δραστηριότητα (βάζω 1 να βγάλω 10 σε έξι μήνες τώρα που γυρίζει, ζουλάρω το κέρδος εκτός ελληνικής αγοράς και μετά βαράω κανόνι) σε συνδυασμό με την δυσανάλογη του βαλαντίου μας κατανάλωση αλλοδαπών προϊόντων, μας έφερε εν πολλοίς σ' αυτό το χάλι.
Η δε «εθνική υπερηφάνεια», που φουσκώνει τα στήθη των ανεγκεφάλων εγχωρίων φτωχοδιαβόλων, περί της (όντως) κραταιάς ναυτιλίας ορισμένων Ελλήνων μπισνεσμάνων (λες και τα’ χουνε μαζί τα γκαφρά), έχει ξεφουσκώσει προ πολλού, αφού ο μπερντές δεν επαναπατρίζεται, οι δε έδρες των ναυτιλιακών, οι σημαίες των πλοίων και η προέλευση των πληρωμάτων αναζητούνται στην αλλοδαπή...
Εν προκειμένω όμως, το οτι η εν λόγω αλυσίδα εστιατορίων ελάχιστα έπιασε στην Μεσόγειο, παρά την ανελέητη προπαγάνδα (ακόμα και μέσα απο ταινίες βλ. Pulp Fiction – Le Big Macques), τις φτηνές τιμές και την (αρχική) τριτοκοσμική αθρόα προσέλευση των κουτσών-στραβών στην Κολυμβήθρα του Σιλωάμ, δείχνει οτι απο ποιότητα φαγητού όλο και κάτι ξέρουμε παραπάνω και δίνουμε σημασία.
Η αλυσίδα απευθύνεται σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη: Δεν διαθέτουν χρόνο ή δεν γνωρίζουν την περιοχή (γι’ αυτό κι έχει πιάσει τα γιοφύρια π.χ. Σύνταγμα-Εθνικές Οδοί κλπ) ή δεν διαθέτουν αρκετά χρήματα για να φάνε (άστεγοι, πρεζάκηδες κλπ). Δηλαδή, φάε τώρα και μη ζητάς τα πολλά-πολλά (παροιμία: «Το φτηνό το κρέας-τα σκυλιά το τρώνε»).
Για τους υπολοίπους, η φτηνή τιμή αναλογικά με την θρεπτική αξία που σου προσφέρει (σε βάθος χρόνου = enough to keep you going on your feet όλη τη μέρα κι όχι να ξεγελάσεις την λιγούρα σου για κανα δίωρο), είναι ήδη πανάκριβη στην πραγματικότητα, όταν διαθέτεις χρόνο και χρήμα να φάς κάτι πιο ουσιώδες, αλλιώς δεν θα έβγαζε κέρδος η επιχείρηση, νες πά; (Παροιμία: «Η φτήνια τρώει τον παρά»).
Π.χ. Ένα ξενοδοχείο που κοστίζει 10 ΕΥΡΩ διανυκτέρευση και μοιράζεσαι ένα λερό μπάνιο με 30 άτομα, στους τοίχους ανεβαίνουν κατσαρίδες κι ο σαματάς δεν σ’ αφήνει να κοιμηθείς, δεν είναι καθόλου φτηνό όταν διαθέτεις 30 ΕΥΡΩ για να πάς στο διπλανό, που θα ξεκουραστείς σαν άνθρωπος.
Οι νεοέλληνες αγνοώντας την οικονομία κλίμακος, είναι «ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στις κότες», π.χ. τσιγκουνεύονται τα 300 ΕΥΡΩ ν’ αγοράσουν ένα καλό ψυγείο που τους χρειάζεται και ξοδεύουν ημερησίως 10 ΕΥΡΩ σε καφέδες (ορίστε το ψυγείο σ’ ένα μήνα βλ. Βέγγο σε «Θα σε κάνω βασίλισσα» 1964).
Parole αυτά, μια παροιμία λέει: «Στο φαΐ, στο γαμήσι και στο χέσιμο δεν χρειάζεται βιασύνη» κι αυτό όλοι οι Μεσόγειοι το ξέρουν καλά...
Σ' όλο το έργο ζητάω καφέ και μου' φερες λουκούμι;
Έλα ρε, πλάκα κάνω...
Σιγά μην τρομάξετε με τα τέτοια (εξ άλλου ο χαρακτηρισμός Λάσκος -που μου απονέμεις φου και φου- είναι τίτλος τιμής)!
Keep going και παραγγέλνω καφέ να απολαύσω.
Πού' σαι παιδί!!!!
Αμάν! Λασκοπάθεια η κολλεκτίβα...
[...] Τί θα γινόταν στις ανατολικομεσημβρινές κινεζικές επαρχίες το 1375 π.Χ. αν δεν είχε στεφθεί αυτοκράτωρ ο Κλαύδιος το 41 μ.Χ. [...] βλ. παραδείγματα εδώ
Pian piano tutti stanno scivolando nel Laschismo. Evviva!
Βλ. και «μπανιερό» = αξεσουάρ λουομένου.
Ο μπάνικος<μπανιστήρι-τζής<μπανίζω είναι ο ματάκιας των λουομένων γυναικών (προ μπαίν-μιξ).
Στα οττομάνικα χαρέμια παραμόνευε ένας πελώριος (εννοείται μουνούχος) καβάσης με τη χαντζάρα του για ν' αποκεφαλίσει επί τόπου τυχόν οφθαλμοπόρνους.
Σχετικό και το: Ρώτα και τον μπάρμπα μου τον ψεύτη
Στος ο Πάτσης! Το' λεγε για αστείο ένας δικηγόρος στο ναυτικό «τα σκεύη μου» κ «τα σκεύη μου», το' πε μια- το' πε δυο...
Ακριβώς. Μα, είναι εππόλαιος ο ορισμός του, αφού αυτο-διαψεύδεται [τουρκ. boş = χαλαρός, απρόσεχτος -ικος]. Κρατάω μπόσικα σημαίνει εν προκειμένω φυλάω τα αφύλαχτα / χαλαρά φυλαγμένα / το αδύναμο σημείο / την Κερκόπορτα κτλ. Το ρήμα κρατώ-βαστώ = φυλάσσω/στέκω φρουρός, βλ. και κρατώ/βαστώ τσίλιες.
Ένας άλλος μύθος λέει, οτι ήτανε στο ίδιο σχολείο (Πειραματικό Λύκειο του Γιουσκόνσιν) ο Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος και η Μίλα Γιόβοβιτς.
Ο Κώστας ήταν νέρντ κι αυτή μαζορέττα του φούτμπωλλ.
Όταν την ζήτησε ραντεβού ο Κώστας για το χάι σκουλ προμ, αυτή τον έκλασε, με συνέπεια να αφιερώσει τη ζωή του στην θεμελίωση της θεωρίας περί αμιγούς Ελληνικού Έθνους...
Γειά σου ρε Τζόνι, αρουραίε των πόλεων! Μην ακούς κανένανε. Μήδι αφιερωμένο σπέσιαλ...
Πολύ καλό!
Βασίζεται σε κλασσική αργκοτική (και όχι μόνο) αναίρεση ξε- π.χ. ξέπαπας, ξεμάγκας / δώρο-ξεδώρο κλπ.
Ναι, είναι sus (βλ. και αρχ. συς = αχριόχοιρος) scrofa.
Μεταφορικά χρησιμοποιείται απο την αρχαιότητα ως γουρούνα = μέγαιρα, ακόμα και στον μύθο του Θησέα, που φέρεται οτι καθάρισε στον Κρομμυώνα (Αγ. Θόδωροι) την γουρούνα Φαία, που ρήμαζε την περιοχή (μπάει δε γουέη feo-fea στα Ισπανικά σημαίνει άσχημος-η, δεν ξέρω αν συνδέεται και βαριέμαι να κάνω το Λάσκο τώρα).
Ο μύθος το' χει οτι μπορέλλι να μην ήταν κυριολεκτικά χοίρος αλλά καμιά πατσαβούρα, που Κύριος οίδας τί εποίει...
Πάντως ό,τι και να' τανε, το Θησεάκι την έστειλε να δεί τα ραδίκια απ' την ανάποδη, στον πηγαιμό του απο την Τροιζήνα στην Αθήνα.
Βρε, τί σου είναι οι Μωραΐτες...
Τί μήδι!
Ωραίο μήδι γιατρέ μου. Σημειωτέον, οι Ιταλοί συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να λένε τη μέγαιρα «arpia» όπως και «scrofa» (!)
Οτι «δε θα γίνεις Μόγγολος ποτέ» και τέτοια;
Ποιοί είστε εσείς; :-Ρ
Προέρχεται απο το νεολογισμό σαχλεπίσαχλος (δε gun-o πλάκα, υπάρχει).
Δώσε κανονάκι όπου το κανονάκι είναι προσήκον = give credit where credit is due
[I]Πικραμένε μου ανιψιέ,
Σου γράφω απο το Τσικάγο, που έπιασα δουλειά γουέηρα (waiter) και καθαρίζω τώρα ίσαμε φίφτι ντάλλαζ ε ντέη.
Ελπίζω να μην έγινες κι εσύ κουμουνιστής σαν τα άλλα τα παλιόπαιδα που κάνεις παρέα εκεί που σε έστειλα (ένας Θεός ξέρει με πόσες θυσίες) να μάθεις γράμματα, να γίνεις άθρωπος.
Εσύ είσαι απο καλή οικογένεια. Ξέρω, έσφαλες σα νέος κι εσύ, αλλά νέβερμαη. Η Πατρίδα συγχωρεί τα παραστρατημένα της παιδιά και τα βολεύει στην ΕΡΤ ή στην Αστυνομία ή τους δίνει καμιάν επιχορήγηση του Υπουργείου Νέας Γενιάς να παίξουν ροκ.
Όταν (πρώτα ο Θεός) πάρεις το Χαρτί σου, θα κάτσεις να γράψεις μιαν αίτηση με τα ωραία σου γραμματάκια στον γνωστό μου τον κ. Παρλαπίπα, που ξέρει ανθρώπους κι έχει τα μέσα. Θα την κοιτάξουμε και μαζί.
Τόσους και τόσους έχει βολέψει (αξιοκράτης του κερατά), εσένα σε ξαίρει απο μπέημπη που σ' έπαιζε στα γόνατά του όταν ήσουνα μικρός στο Φάληρο, δεν θα σ' αφήσει έτσι. Ρημέμπερ;
Όταν έρθεις με το καλό, θα σε περιμένω με ανυπομονησία στο αεροδρόμιο. Θα σε γνωρίσω απο τις μπούκλες σου, σγουρομάλλη μου.
Σε φιλώ,
Ο θείος Χότζας
Υ.Γ. Άμα χρειάζεσαι κι άλλα λεφτά πές μου να σου στείλω τσέκι με την πόστα.
[/I]
:-Ρ
Είσαι κακός = you' re no good...
Υπαρκτή αλλά ακαλαίσθητη έκφραση. Παίζει νομίζω Πάτρα - Πελοπόννησο.
Τί μου θύμισες τώρα! Βέβαια, υπάρχει κι η περίπτωση ο φωτογράφος να είναι λίγο όρτσα και να τους βάλει να σταθούν όπου λάχει, βλ. μήδι...
Συμπλήρωση: Η αξία του σχολίου του Χάλικ έγκειται στη δύναμη της descriptive, όχι όμως και normative analysis, όπως παρατηρεί ορθά η Ίρον.
Επανίδρυση του σάιτος! :-)
Ο λαγός και η χελώνα είναι διδακτικότατο παραμυθάκι, όπως και η αντεπίθεση του χλιμίτζουρα, στον Υπέρ Αδυνάτου λόγο του Λυσία:
[I]«Οὐ πολλοῦ δέω χάριν ἔχειν, ὦ βουλή, τῷ κατηγόρῳ,
ὅτι μοι παρεσκεύασε τὸν ἀγῶνα τουτονί. πρότερον γὰρ
οὐκ ἔχων πρόφασιν ἐφ’ ἧς τοῦ βίου λόγον δοίην, νυνὶ διὰ
τοῦτον εἴληφα. καὶ πειράσομαι τῷ λόγῳ τοῦτον μὲν ἐπι-
δεῖξαι ψευδόμενον, ἐμαυτὸν δὲ βεβιωκότα μέχρι τῆσδε τῆς
ἡμέρας ἐπαίνου μᾶλλον ἄξιον ἢ φθόνου· διὰ γὰρ οὐδὲν
ἄλλο μοι δοκεῖ παρασκευάσαι τόνδε μοι τὸν κίνδυνον
οὗτος ἢ διὰ φθόνον.
Καίτοι ὅστις τούτοις φθονεῖ οὓς οἱ ἄλλοι ἐλεοῦσι, τίνος ἂν ὑμῖν ὁ τοιοῦτος ἀποσχέσθαι δοκεῖ πονηρίας; εἰ μὲν γὰρ ἕνεκα χρημάτων με συκοφαντεῖ ―·
εἰ δ’ ὡς ἐχθρὸν ἑαυτοῦ με τιμωρεῖται, ψεύδεται· διὰ γὰρ τὴν
πονηρίαν αὐτοῦ οὔτε φίλῳ οὔτε ἐχθρῷ πώποτε ἐχρησάμην
αὐτῷ.
ἤδη τοίνυν, ὦ βουλή, δῆλός ἐστι φθονῶν, [B]ὅτι τοιαύτῃ
κεχρημένος συμφορᾷ τούτου βελτίων εἰμὶ πολίτης. [/B]καὶ γὰρ
οἶμαι δεῖν, ὦ βουλή, [B]τὰ τοῦ σώματος δυστυχήματα τοῖς τῆς
ψυχῆς ἐπιτηδεύμασιν ἰᾶσθαι,[/B] [καλῶς]. εἰ γὰρ ἐξ ἴσου τῇ
συμφορᾷ καὶ τὴν διάνοιαν ἕξω καὶ τὸν ἄλλον βίον διάξω,
τί τούτου διοίσω;» [...][/I]
κλπ-κλπ.
Γουστάρω παρατηρήσεις όλων και ιδίως χαλικέντερο σχόλιο.
Στα σινιέ επαγγέλματα εξουσίας, βλέπει κανείς οτι επιτυγχάνεται η ρεβάνς του μπουλούκου (τώρα θα σας δείξω εγώ) όσο και το ξεσάλωμα της αλήτρας (βλ. διάφορους μεγαλοκαρχαρίες που πασχίζουν να αποτινάξουν το εμφανές της αλανόβιας προέλευσής τους, χρησιμοποιώντας ασθμαίνοντας -σαν κοπρόσκυλο σε πρωτόγνωρο λουρί- λόγιες εκφράσεις).
Η επίδειξη δυνάμεως (αν δεν είναι τζούφια), δηλώνει ικανότητα επιβίωσης, γι' αυτό θέλγονται τα θηλυκά (και με το δίκιο τους - έχουν αποστολή). Παραβλέπουν όμως τον κίνδυνο του τυφλού κι αυτοκαταστροφικού εκμηδενισμού όλων των γύρω εις βάρος της αειφορίας, διατηρώντας την ψευδαίσθηση οτι μόνον αυτές (και οι καρποί τους) θα την βγάλουν καθαρή.
Δεν πρέπει να μας αφορούν τα συμβεβηκότα της εξουσίας, ούτε οι καταβολές των φορέων της. Το ζήτημα είναι η αντιμετώπιση της ίδιας της εξουσίας (και τα λέμε).
Σπέκια τω Οπτώ ανδρί τω τη γλώττα χρυσορρήμονι...