Comments by Khan (7235)
Showing 631-660 from 7235

Μπράβο! Και μείον ένα στο Πρόχειρό μου.

Εδώ ο Νίκος Σαραντάκος έχει μαζέψει παρόμοιες εκφράσεις με χρήση επωνύμων πραγματικών προσώπων που έχουν καταστεί τυπολογικά ή σχεδόν. Είναι από τα ελάχιστα που έλειπαν στο σλανγκρ.

Πρβλ. και το φαινόμενο της εσωτερικής αύξησης, όπως στο πελούσιος- πελούσια.

Σε αυτήν την πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη βρίσκω δύο πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες:

"Η λ. φακλάνα ‘πόρνη, άσχημη και παχύσαρκη γυναίκα, γυναίκα με χυδαία εμφάνιση και συμπεριφορά’, την οποία κυθήριοι πληροφορητές επιβεβαίωσαν ότι γνωρίζουν και χρησιμοποιούν, είναι αγνώστου ετύμου σύμφωνα με το ΛΚΝ (20077 ) και ΛΝΕΓ (20083 ) 18 . Η λέξη, εντούτοις δεν είναι αμάρτυρη. Απαντά στην παραλλαγή D της έντυπης βενετικής έκδοσης (ανατύπωση 1553) του Σπανού, του γνωστού ανώνυμου βωμολοχικού έργου του 14ου -15ου αι.: «Ἡμεῖς, ὅ τε παπὰ–Φιλίσκος ἀπὸ τοὺς Φιλίππους ἔτι δὲ καὶ <ἡ> κυρὰ Κουμμερτικίνα ἡ Κατσικοπορδοὺ ἀπὸ τὴν Ἀσφάμιαν, παπαδία του, παραδίδομεν εἰς τὸν γαμβρὸν ἡμῶν κὺρ Λέοντα τὸν Κατσαρέλην ἀπὸ τὴν Πέργαμον τὴν γνήσιαν ἡμῶν καὶ φιλτάτην θυγατέρα ὀνόματι Φακλάνα» Σπαν. (Eideneier)1681. Στο κείμενο του Σπανού απαντούν και ομόρριζοι σχηματισμοί, σύνθετοι και παράγωγοι, όπως φακλανάτος, φακλανίζω, φακλανοπορδοτσουφάτος κ.ά. Όλες οι παραπάνω τύποι αποτελούν κατασκευασμένο υβριστικό λεξιλόγιο που αφορά σωματικές ανθρώπινες ανάγκες. Η Φακλάνα ήταν το λογοτεχνικό όνομα μιας βδελυρής στην εμφάνιση και στη συμπεριφορά γυναίκας που πιθανόν προέκυψε από τη σύμφυρση των ρηματικών θεμάτων φά(ω) + κλάν(ω) + με κλιτικό επίθημα -α."

Αλλού στην ίδια μελέτη:

"η κυθηραϊκή λέξη φαγκλί ‘φανάρι με το οποίο οι κυνηγοί τη νύχτα κυνηγούν ορτύκια’ καταγράφεται στον Κόμη (1995). Η λέξη μάλιστα απαντά και σε αρκετά μεγάλο αριθμό παραγώγων και συνθέτων, όπως φαγκλάτορας ‘κυνηγός με φαγκλί’, φαγκλιάζω ‘θαμπώνω τα ορτύκια με το φως του φαγκλιού’, φαγκλοφάναρο, φαγκλώνω ‘ετοιμάζω το φαγκλί’. Σύμφωνα με το αρχείο του ΚΕΝΔΙ, η λέξη έχει ευρύτατη γεωγραφική κατανομή, από την Ανατολική Θράκη μέχρι την Κρήτη, κυρίως υπό τον τύπο φάκλα και φακλί και με τις σημασίες ‘φλόγα, λάμψη, δάδα, μεγάλη ζέστη, πυροφάνι’. Ο Πιτυκάκης (1971) την ετυμολογεί πιθανόν από το φάω ‘λάμπω’ + -κλα, επίθημα που όμως δεν μαρτυρείται στο ιδίωμα, ενώ το μαρτυρούμενο επίθημα -άκλα έχει μεγεθυντική σημασία. Ενδιαφέρον πάντως έχει ότι η λέξη εντοπίζεται και σε βαλκανικές γλώσσες, βλ. τη ρουμανική λέξη faclie και τη βουλγαρική faklija με σημασία ‘πυρσός, λαμπάδα’. Η λέξη προέρχεται από το λατινικό facula ‘μικρή δάδα’, υποκοριστικό του ουσιαστικού fax ‘δάδα’, ετυμολογία στην οποία φτάσαμε με τη βοήθεια παλαιότερων λεξικογραφικών εργασιών: ο Γαζής (1835-1837) στο λήμμα σχίζα δίνει ως ερμήνευμα «λέγεται ἔτι καὶ τὸ λεπτῶς ἐσχισμένον ξύλον, τὸ ὁποῖον μεταχειρίζονται ἀντὶ κηροῦ ἢ λύχνου οἱ χωρικοί, φάκλα, λαμπάς». Η λέξη απαντά επίσης και σε ακόμη παλαιότερες λεξικογραφικές εργασίες, όπως στον DuCange στο λήμμα φάκλη (facula). Πέρα όμως από τα ίδια τα λεξικά, και η αρθρογραφία επιβεβαιώνει την ετυμολογία της: ο Κουκουλές (1952: 373) συνδέει ετυμολογικώς τη φάκλα (faculafacla) με το φαγκλί που δηλώνει «τὴν ἐσχάραν, ἐφ’ ἧς κατὰ τὸ κυνήγιον τῶν ὀρτυκίων ἀνάπτουσι πρὸς φωτισμὸν ξύλα».

Συνεχίζοντας την προσπάθεια να ανιχνευθούν τα πρώτα ίχνη της φακλάνας στη βυζαντινή/ μεταβυζαντινή γραμματεία, καταθέτω το παρακάτω σατιρικό Απολυτίκιο- παρωδία από την Ακολουθία του Τραγογένη Σπανού (στο λινκ που παρέθεσα βλέπουμε την ενδιαφέρουσα ερμηνεία: "Η ακολουθία του ανοσίου τραγογένη σπανού είναι μια ανώνυμη βωμολοχική, κυρίως σκατολογική, παρωδία ακολουθίας εις μνήμην αγίου, που περιλαμβάνει εσπερινό και όρθρο, με κάθισμα, τροπάρια, κ.ά., καθώς και τον Επιτάφιο Θρήνο του Σωτήρος, που ψάλλεται στον Όρθρο του Μεγ. Σαββάτου. Σώζεται σε τρεις παραλλαγές χρονολογημένες το α' μισό του 16ου αι. Στη διατριβή εξετάζεται ο χαρακτήρας και η χρονολόγηση του αρχικού κειμένου. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι πρόκειται για τελετουργική συλλογική λοιδωρία που συνδέεται με το παλιό έθιμο του "καψίματος του Ιούδα-"Οβριού"" το βράδυ της Μεγ. Παρασκευής στα νότια παράλια της Ανατ. Θράκης. Προτείνει επίσης ότι το αρχικό κείμενο συντέθηκε στην περιοχή αυτή μετά το 1492 με αφορμή τον ερχομό των Σπανών=Ισπανών (Sephardim) Εβραίων στην Κωνσταντινούπολη και την Οθωμανική Αυτοκρατορία, μετά την εκδίωξη τους από την Ισπανία."). Το Απολυτίκιο, λοιπόν, έχει ως εξής:

Ω σπανέ πονηρέ και καρδία σατανά και λύκου γνώμη, τας τρεις σου τρίχας, ταπεινέ, τάς έχεις στο πουγούνι σου από κακήν ροπήν του κώλου σου, σπανέ πονηρέ, αναχεσομούσουδε και φακλανάτε.

Βλ. εδώ, σ. 90

Θα επανέλθω, καθώς έχω βρει στο Διαδίκτυο κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία για πιθανή ετυμολόγηση της φακλάνας, και τα ψάχνω λίγο παραπάνω.

Θα είχε ενδιαφέρον να μαθαίναμε περισσότερα για την προέλευση της λέξης, που φέρεται (δεν την έχω ακούσει προσωπικά) να σημαίνει τον φιγουρατζή/ μαϊντανό/ μαλάκα (βλ. και τους άλλους ορισμούς). Τι συνέβη; Προέρχεται από τα ιταλικά και μετατοπίστηκε η σημασία της; Μήπως είναι τυπολογικό όνομα από το έργο του 1870, ή αντιθέτως ο χαρακτήρας του 1870 βασίστηκε σε προϋπάρχουσα σημασία; Επίσης πού λέγεται; Σε περιοχές που πέρασαν από ιταλική επίδραση; Στη Χίο; (Τι λένε οι Χιώτες του σάιτ;)

Μερικές παρατηρήσεις: fiacca στα ιταλικά είναι η κόπωση. Την ίδια σημασία έχει η φιάκα σε κερκυραϊκό λεξικό.

Εδώ ως φιάκα ορίζεται το λούσο (Χίος), ενώ στο έργο του επίσης Χιώτη Γιάννη Μακριδάκη μάλλον σημαίνει τη φιγούρα.

Φιάκας είναι ένα θεατρικό έργο του Δημοσθένη Μισιτζή από το 1870, που περιγράφει έναν ενδιαφέροντα ομώνυμο χαρακτήρα.

Με την προϊούσα επέκταση του Διαδικτύου, είναι πλέον πολύ δύσκολο να διακριθεί αφενός μια προφορική σλανγκ ας πούμε πιο αυθεντική και διαδεδομένη προφορικώς μεταξύ ενός μεγάλου αριθμού μιας περιθωριακής κοινότητας και αφετέρου μια σλανγκ γραπτή διαδικτυακή η οποία διαδίδεται μέσω του γραπτού διαδικτυακού λόγου στα μέλη μιας κοινότητας και μετά χρησιμοποιείται για να περιγράψει την εμπειρία της. Το θέμα αυτό κτμγ είναι σημαντικό και θα μπορούσε να τεθεί και στο φόρουμ ως θέμα συζήτησης.

Και το παρόν λήμμα είναι ένα καλό παράδειγμα. Το "πυρφόρος" φέρεται να έχει αρχίσει σαν κάτι εσωτερικό σε ένα σάιτ. Θα μπορούσε ίσως να χαρακτηριστεί και ως "inside joke". Είναι χαρακτηριστικό ότι στο "Λεξικό της Μπουρδελικής" αναφέρεται στην αρχή ότι η χρησιμότητά του λεξικού είναι για να μπορούν να καταλάβουν νέοι χρήστες τη σημασία κάποιων όρων (όπως το πυρφόρος) οι οποίοι λέγονται μέσα στο σάιτ (και από ό,τι φαίνεται η σημασία τους δεν είναι αυτονόητη). Ωστόσο πλέον το πυρφόρος το βρίσκει κανείς σε πολλά διαφορετικά σάιτς και φόρα απτόμενα της πορνείας, όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει και με ένα σχετικά απλό διαδικτυακό ψάξιμο. Είναι εξάλλου χαρακτηριστικό ότι ο "Δημητράκης" στο βίντεο στο γιουτούμπ το λέει σαν να είναι αυτονόητη η σημασία του, δεν μπαίνει στον κόπο να το εξηγήσει. Το ερώτημα που τίθεται (ένα από τα ερωτήματα, εντέλει) είναι αν μπορούμε πλέον να διακρίνουμε ανάμεσα σε μία σλανγκ προφορική πιο αυθεντική και μια σλανγκ διαδικτυακή, αφού οι ανήκοντες σε μια ορισμένη σλανγκική κοινότητα πολλές φορές (νταξ όχι πάντα) κοινωνούν τις εμπειρίες τους πρωτίστως μέσω του Διαδικτύου και στη συνέχεια όροι που έχουν εφευρεθεί πιθανώς στο Διαδίκτυο λειτουργούν με γλωσσική επιτελεστικότητα για να περιγράψουν την εμπειρία μιας σλανγκικής κοινότητας ακόμη και σε συζητήσεις εκτός Διαδικτύου.

ΥΓ. Διαπίστωσα α πουστεριόρι ότι στον σύνδεσμο με το Λεξικό της Μπουρδελικής που παρέθεσα δίνεται ορισμός του Πυρφόρου, ο οποίος θα μπορούσε να διαβαστεί πλάι στον ορισμό του Θανάση με τις αναφορές στην αρχαία Ιστορία.

Πιρφορος (2 εννοιες) α) Μαλακας/αυτος που μαλακιζεται/βαραει μαλακια. Η λεξη εχει τις ριζες της στο παλιο/θρυλικο μελος του σαιτ pyrforos, του οποιου το πεος ηταν προεκταση του χεριου του. Αυνανιζοταν εχοντας ως ερεθισμα τα παντα, ακομα και με συνομιλιες αλλων. Το ρημα ειναι το Πιρφοριζω που σημαινει μαλακιζομαι και το ουσιαστικο ειναι το Πιρφορισμα η η Πιρφορια(μαλακια, αυνανισμος) β) Εκεινος που εχει θεοποιησει το μουνι, το θεωρει ως κατι ανωτερο απο αυτον, το προσκυνα, ειναι ο αιωνιος δουλος του και ο πιστος του σκλαβος. Το σιχαμα που ξεφτυλιζει το ανδρικο φυλο, ο παντοφλακιας, ο καληνυχτακιας, ο μαρμελαδακιας, ο αγαπουλης, ο καθυστεριμενος που κανει τον ταριφα σε ολα τα μουνια και δεν γαμαει ποτε, το ναυαγιο της ζωης που κανει τον ντελιβερα στις πουτανες, εκεινος που για να γαμησει μια γκομενα θυσιαζει τους παντες και τα παντα, το σκουπιδι της κοινωνιας που μολις βρει γκομενα εξαφανιζεται απ ολους και απ ολα, ο λιγουρης, ο στερημενος κλπ κλπ κλπ... Ειναι πολυ βαρια βρισια

Λεξικό της Μπουρδελικής

Ο ορισμός είναι εύγλωττος. Παρατηρούμε ότι το γράφουν πιρφόρος, ίσως λόγω ενός ηθελημένου ανορθογραφισμού που έχει επικρατήσει για τη λέξη. Επίσης γίνεται αναφορά σε έναν ομώνυμο χρήστη που φέρεται να το έχει καθιερώσει πριν το χρησιμοποιήσουν κατά κόρον ο Πιτσιλιστής (και πανηγυρικά) και ο Δημητράκης Πορνομετανάστης (μόνο επικριτικά- εθνικώς αυτοφαυλιστικά).

Σε άλλες σελίδες του ίδιου θρεντ βλέπουμε το υποτιθέμενο σήμα της ομάδας των Πυρφόρων Μπουρδελιάρηδων

και το εθνικό αυτοφαυλιστικό Πυρφοριστάν δηλαδή η Ελλάδα ως μια χώρα πυρφόρων που χαλάνε τις γκόμενες με τη μουνοδουλίασή τους και από την οποία φεύγουν οι πορνομετανάστες, όπως ο Δημητράκης, για να βρουν γκόμενες που δεν τις έχουν ακόμη χαλάσει οι πυρφόροι.

Κατ' αρχήν συγχαρητήρια στον Θανάση για το λήμμα και μείον ένα στα κιτάπια μου.

Κάποιες επεξηγήσεις. Το πυρφόρος είναι από τις βασικές λέξεις του ιδιώματος των μπουρδελιάρηδων (καλώς ή κακώς το ιδίωμα αυτό διαμεσολαβείται πλέον από μπουρδελοσάιτ, πλέον περισσότερα του ενός, οπότε δεν είναι ευχερές να ξέρουμε αν έχουμε να κάνουμε με προφορική σλανγκ ή με γραπτή/ διαδικτυακή, πάντως σε κάθε περίπτωση ξεπερνάει κατά πολύ την ιδιόλεκτο του διαδικτυακού χρήστη "Δημητράκη-Πορνομετανάστη").

Ο πυρφόρος είναι ο αγαπούλης έτσι όπως είχα προσπαθήσει να τον ορίσω. Δηλαδή ο "φέρων το πυρ" ρομαντικός που νομίζει ότι είναι ρομαντικός υπερήρωας και συμπεριφέρεται σε μία επί χρήμασι εκδιδόμενη όπως ο Δον Κιλώτης Δον Κιχώτης στη Δουλτσινέα του. Για το λόγο αυτό εισπράττει το κράξιμο των συναγωνιστών συν-μπουρδελιάρηδων που θεωρούν ότι οι πυρφόροι έχουν καταστρέψει τις πόρνες γιατί τις έχουν κάνει να έχουν περισσότερες απαιτήσεις, να δίνουν λιγότερα και να ζητάνε περισσότερα κτλ. Οριακά είναι και εθνικό αυτοφαυλιστικό γιατί θεωρείται ότι πυρφόρος είναι ο κλασικός ο μαλάκας ο Έλληνας που βάζει το συναίσθημα και την papandreic humanity πάνω από τους στυγνούς υπολογισμούς του μπουρδελικού Value for Money.

Το πυρφόρος είναι από τις λέξεις- κλειδιά του ιδιώματος των μπουρδελιάρηδων, όπως φαίνεται από την πρόταξή του στην αρχή του Λεξικού της Μπουρδελικής σε γνωστό σάιτ, από το οποίο και έχω αντλήσει. Ίσως τη διάδοσή του, από ό,τι μπόρεσα να καταλάβω θηρεύοντας λήμματα σε ένα άκρως ανθυγιεινό περιβάλλον να την χρωστάει όχι τόσο στον χρήστη "Δημητράκη Πορνομετανάστη", όσο στον ιδεολόγο ανορθογραφιστή χρήστη "pitsilistis" που το γράφει πιρφοροσ (sick) ή pirforos στα greeklish.

Το Οι πυρφόροι κατέστρεψαν την Ελλάδα του παραδείγματος είναι πολύ χαρακτηριστικό αυτού του εθνικού αυτοφαυλισμού. Ένα παράδειγμα που βγάζει πρώτο ο γούγλης για να κατανοηθεί καλύτερα η χρήση.

Το πυρφόρος θα μπορούσε σπανιότερα να έχει θετικό πρόσημο αν μιλάμε για έναν παθιασμένο έγκαυλο μπουρδελιάρη που φέρει το πυρ της πυρκαύλου καταστάσεώς του, συνήθως όμως είναι μειωτικά ο αγαπούλης, όπου και παραπέμπω για τα περαιτέρω.

ΥΓ. Απλώς για αποφυγή παρεξηγήσεων, το θέμα δεν είναι προσωπικό, αν εγώ ή κάποιος άλλος μπορεί να γράφει χωρίς κάποιον άλλο, το θέμα είναι ο τρόπος λειτουργίας του σάιτ. Έδωσες κάποιες απαντήσεις με τα λινκς, τις οποίες νομίζω ότι μπορεί ο κάθε χρήστης να κρίνει μόνος του. Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει λόγος για συζήτηση ούτε αν "βρεθούμε από κοντά" (για ποιο λόγο να βρεθούμε;), ούτε ονλάιν, αφού, όπως είπα, δεν είναι προσωπικό το θέμα.

Και πάλι αντεύχομαι καλή συνέχεια.

Επίσης καλή συνέχεια.

Αυτό που ζητείται από τους χρήστες να γράψουν μαζοχιστικά λήμματα λίγο μετά το μπανάρισμα (στα μουγκά, χωρίς καμία δημόσια διαβούλευση ή έστω επεξήγηση) σημαντικότατου χρήστη, τι φάση; Ινσέψιο; Γιατί θα πρέπει πραγματικά να είναι μαζοχιστής κανείς για να συνεχίζει να γράφει σε ένα σάιτ που μπανάρει τα καλύτερα μέλη του.

Ωραίο.

Σωστή! Βλ. και το Γιάννινο.

Εύγε!

Ξέχασες το σταλινόπιασμα γεροντόπιασμα.

Χιπstaring.

Αυτό το λήμμα ή μουσειακό είναι ή προφητικό...

Μπαχαλοματιά.

Πολύ βασικό! Εντυπωσιακό που έλειπε.

Δίνει μια νέα φετιχιστική διάσταση και στο λήμμα κωλοκαθίστρα.