Comments by Mr. Cadmus (549)
Showing 151-180 from 549
[Μεγάλη αλήθεια, αλλά θα οφτοπικίσουμε. Πραγματικά θέλω ν' ακούσω κι άλλες απόψεις επί του θέματος μπάντα διάφορο/ ίσο μουνοπαγίδα/ μουνομαγνήτης/ μουνο-ό,τι.]
Να ληφθεί υπόψη ότι με την δήλωση περί εξαιρετικών υπάρξεων σε τροχιά γύρω από το σλανγκρ σε καμία μα καμία περίπτωση δεν παραγνωρίζω το γεγονός ότι ήδη περιλαμβάνονται εξαιρετικές (και λίγα λέω) υπάρξεις στις τάξεις των χρηστών του σάητος.
Reverentia aeterna.
Παρεμπιπτόντως, αν κρίνω από τα γυναικεία μέλη του σλανγκρ στο φουμπού αλλά κι από φίλες που χαζεύουν που και πού το σάη, παίζουν πολλές και εξαιρετικές υπάρξεις που γουστάρουν σλανγκιές. Οπότε, υποθέτω ότι το παν είναι να βρεθούν τα κατάλληλα λήμματα για να γίνει κατάσταση, αν βέβαια είναι κανείς διατεθειμένος να ρισκάρει να θυσιάσει τη σλανγκοσύνη του για να γαμήσει...
Βικ, στην προκειμένη περίπτωση: Καλλιτέχνης -> Κάποιος που το κάνει επειδή γουστάρει το ίδιο το αντικείμενο και όχι τα έξτρα που μπορεί να του προσφέρει. Ο Zakk Wylde, τον οποίο κατά τ' άλλα αντιπαθώ κάργα και μουσικά και εκτός, είχε πει κάποτε μία πολύ σωστή κουβέντα: Before you start playing in a band, decide whether you want to be a musician, or just an asshole who wants to be famous. Μπορείς να' σαι και musician και famous, αρκεί να ξεκαθαρίσεις από την αρχή τι απ' τα δύο θέλεις: Να γαμήσεις (σωματικά), ή να γαμήσεις κι ότι ήθελε προκύψει, αν προκύψει (που κττμγ δύσκολα θα προκύψει);
Για τη δεύτερη παράγραφο ξαναλέω: Χεστήκανε για το αν παίζεις, που παίζεις, και τι παίζεις. Το στάνταρ που έχω ακούσει πλειστάκις πάει κάπως έτσι: «Γνώρισα ένα παιδί, καλός είναι, δουλεύει εκεί, κάνει αυτό, έχει χιούμορ, είναι έτσι και γιουβέτσι (περιγραφή φυσιογνωμίας), ενίοτε ακολουθεί πλήρης περιγραφή υλικών αποκτημάτων (αμάξι, κλπ) συν μέρη που συχνάζει, συν ασχολίες ελεύθερου χρόνου, α ναι, παίζει και (όργανο) στους (όνομα μπάντας). Η μουσική τελευταία και καταϊδρωμένη. Εξάλλου, όπως είπες κι εσύ, κι αυτές την εξασφάλιση θέλουν πάνω απ' όλα, κι η μουσική γενικά δεν θεωρείται παρά ένα χόμπι, που ή άχρηστο θα είναι, ή θα τρώει πολύ χρόνο από τη σχέση (μιας και υποτίθεται ότι εξετάζονται οι προοπτικές μίας κανονικής σχέσης).
Κι αν μιλάμε για ξεπέτες: Για να σου κάτσει γκρουπίτσα πρέπει να' χεις όνομα στην πιάτσα, αλλά κι αυτές ακόμη έχουν πονηρευτεί πλέον. Αν δεν είναι να παίξει κάτι εξωτερικό, ούτε κι αυτές σου κάθονται. Νυν υπέρ πάντων το PR.
Αναρωτιέμαι ο Cunning τι θα' χει να πει περί όλων αυτών. Ή γενικά, οποιοσδήποτε σλάνγκος παίζει σε μπάντα -έστω και φιλαρμονικής.
Γκαλ, άθελα σου (μάλλον) επιβεβαιώνεις αυτό που λέω πιο πριν. Πόσες μπάντες πια φτάνουν σε τέτοια μεγέθη και σε τέτοια απήχηση, ειδικά δεδομένου του τωρινού ανταγωνισμού που δεν συγκρίνεται με την προ-ίντερνετ εποχή; Υπερελάχιστες πλέον. Οπότε άμα για να γαμήσεις πρέπει να μπορείς να τιγκάρεις όλο το λαϊβάδικο για την πάρτη σου, ε, χέσε μέσα πολυχρόνη που δεν γίναμε ευζώνοι. Γράψε καλύτερα κανέναν ορισμό, ξέρω 'γω...
Απλά, και οι γυναίκες και οι γκόμενες (άλλο το' να , άλλο τ' άλλο) ψαρώνουν πολύ πιο δύσκολα πλέον απ' ότι παλιότερα. Το συγκρότημα δεν τους λέει απολύτως τίποτα, ή αν τους λέει τότε λειτουργεί αποκλειστικά και μόνο σαν συμπλήρωμα στο όλο πακέτο. Οπότε, αν εκεί στοχεύει ο επίδοξος γαμίκος ας μη χαλάει τα ωραία του λεφτόπουλα στα προβάδικα, ας τα μαζέψει για να πάρει καμιά κανονική μουνοπαγίδα, κι ας αφήσει την τέχνη στους καλλιτέχνες.
Πελάτες μου...
Πάσο.
Εγώ πάλι πιστεύω ότι πιο πολλές πιθανότητες έχει κανείς να γαμήσει μέσα από το slang.gr παρά μέσω συμμετοχής σε συγκρότημα...
Ας προστεθεί στα μνημεία του νεοελληνικού πολιτισμού και αυτό το άσμα ασμάτων.
Με δική σας ευθύνη.
Έξυπνο τρολάρισμα.
Ναι, κι όμως το τρολάρισμα μπορεί να έχει και θετική έννοια. Μπορεί να' ναι κι εποικοδομητικό για μια συζήτηση, ειδικά άμα παίζει ατακαδόρικη τρολοπερσόνα. Δυστυχώς, όμως, το έξυπνο τρολάρισμα είναι ούμπερ τεχνική που πολύ λίγοι την κατέχουν πραγματικά. Για την ακρίβεια, πολλά τρολ νομίζουν ότι την κατέχουν, αλλά πρέπει όχι μόνο να κόβει το μυαλό σου, πρέπει να' σαι και μάστορας για να μπορείς να διακρίνεις την ψυχολογία πίσω από τις λέξεις που αναρτούν οι άλλοι.
Αλλά φυσικά, άμα είναι να παιχτεί παρεξήγηση, είτε εσκεμμένα είτε όχι, η κατάσταση δεν σώζεται με ατάκες, ούτε με ψυχολογία. Έξυπνο ή μη, το τρολάρισμα παραμένει τρολάρισμα.
Εξαιρετικός. Και λίγα λέω.
Τους χθεσινούς αριστερούς και σημερινούς μικροαστούληδες κάποτε τους λέγανε υβριστικά ενταγμένους, σκέτο. Π.χ. «Εσύ τι μιλάς για αριστερά σε ενταγμένε;».
Δυστυχώς άλλα στοιχεία δεν έχω, δεν ξέρω καν ήταν αρκετά αυτόνομο και διαδεδομένο για να σταθεί σαν καταχώρηση. Αν το ξέρει και κανένας άλλος και μπορεί να το επιβεβαιώσει ας το ανεβάσει.
Μας κακομαθαίνετε κύριε Πρέσβη...
Βλ. και Η αυτολογοκριμένη μνήμη: Τα τάγματα ασφαλείας και η μεταπολεμική εθνικοφροσύνη του Τάσου Κωστόπουλου.
Του γάμησες τη μάνα Βράστα. Κυριολεκτικά.
Για τη β' σημασία: Γαμάς μάνες ή γαμάς μανούλες, κυρίως σε τρίτο πρόσωπο (όπως στα λίνκια). Χωρίς ειρωνία όμως.
Και ο νεοταξούλης. Αλλά μιας κι έπιασες τα υποκοριστικά, ένα ακόμη δημοφιλές είναι ο διεθνιστούλης.
Θα μπορούσε να ανέβει στα πλαίσια του σλανγκικού fair play, αλλά η παρεξήγηση είναι μάλλον στάνταρ, οπότε...
Ευχαριστώ για τα σχόλια. Λυπάμαι αν σας στεναχώρησα.
Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι: Σπεκ στον Akindynos, του οποίου το επικό σχόλιο σε αυτό το νήμα αποτέλεσε τη βάση συγγραφής της τρίτης παραγράφου. Ακίνδυνε, αν το διαβάσεις ποτέ αυτό, το λήμμα δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς τη δική σου συνεισφορά, έστω κι αυτή ήταν εν αγνοία σου. Ρισπέκτ και πάλι.
Με κανέναν άλλο θα παρεξηγηθώ; Ελάτε, τώρα που γυρίζει.
Δεν σχολιάζω άλλο.
Πάτση, είσαι κουτσομπόλης ή περίεργος;
Το γκάλοπ έληξε, αλλάζει ο χάρτης του σλανγκρ, ο λαός έστειλε ένα ηχηρότατο μήνυμα, η λαϊκή βούληση εκφράστηκε σαφέστατα. Vox populi και τα μυαλά στο μπλέντερ.
Πάμε γι' άλλα τώρα...
Παιδιά, να οργανωθούμε λίγο.
Δεν σας αρέσει το παρόν λήμμα επειδή:
α) Δεν είναι άξιο καταχώρισης, τουτέστιν σεσινεπάσλανγκ;
β) Το λήμμα σαν γραφή είναι πιο μπλογκάτο και όχι λεξικογραφικό;
γ) Το λήμμα είναι απαξιωτικό/ ρατσιστικό/ κάτι άλλο;
δ) Όλα τα παραπάνω
ε) Άλλοι λόγοι
στ) Δεν ξέρω/ δεν απαντώ
ζ) Δε γαμιέσαι απογεματιάτικα που μου θες και γκάλοπ;
Επιτρέπονται παραπάνω από μία απαντήσεις. Ότι έχετε ευχαρίστηση, είναι για καλό σκοπό.
Νομίζω ότι η ουσία είναι η καταχωρισιμότητα ή μη του μικροαστούλη ως λήμματος. Αυτό που λέω επάνω είναι ότι από τη στιγμή που προκύπτει μεταφορά σημασίας, κττμγ είναι καταχωρήσιμο.
Για τις ταμπέλες: Σλανγκικώς μιλώντας, δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρχει χαρακτηρισμός προσώπου/ πράγματος/ κατάστασης που στο συγκεκριμένο ρέτζιστερ να μην κουβαλάει ή να μην κολλάει και από μία ταμπέλα. Αυτή νομίζω είναι και η ουσία του. Εναλλακτικά δεν μιλάμε για σλανγκ, μιλάμε για πολιτικώς ορθό λόγο (όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι). Το αν κάποιος ενστερνίζεται ή όχι τις ταμπέλες αυτές, ταξικές ή οτιδήποτε, είναι τελείως άλλο (και προσωπικό) ζήτημα, τελείως εκτός τόπου σε λεξικογραφικό έργο, εφόσον η λεξικογραφία λειτουργεί περιγραφικά κι όχι ρυθμιστικά. Αλλιώς, ας σβήσουμε ότι ρατσιστικό (με οποιαδήποτε έννοια) υπάρχει στο σλανγκρ, να' μαστε όλοι καλά, γεμάτοι γλωσσική και λεξιακή ευζωΐα, αγνότητα και καθαρότητα.
Για το λέρωμα του ΔΠ, εντάξει, έγινε παρεξήγηση, δεν υπάρχει λόγος να επεκταθούμε. Εγώ απλά σπάστηκα επειδή ο νεκροφιλόσοφερ έφτασε μέχρι και στο σημείο να απολογηθεί για την καταχώριση, πράγμα κττμγ παντελώς άδικο.
Εγώ καταχώρησα το λήμμα στο πρόχειρο δεδομένου ότι έβγαζε πάρα πολλά αποτελέσματα, και με το σκεπτικό ότι η κατάληξη -ούλης δίνει έξτρα πόντους κακομοιριάς στην, ούτως ή άλλως, απομακρυσμένη από τα κλασικά οικονομικά πρότυπα έννοια του μικροαστού. Εξού και η παραπομπή στον καπιτάλα (βλ. προηγούμενο σχόλιο)
Απλά: Ο μικροαστός βάσει της μαρξιστικής (τουλάχιστον) οικονομικής θεωρίας είναι ο μικροϊδιοκτήτης της πόλης ή του χωριού που ζει αποκλειστικά ή κυρίως από τη δουλειά του, αμφιταλαντευόμενος μεταξύ αστικής τάξης και προλεταριάτου.
Ο μικροαστός όπως καθορίζεται με τα σημερινά πρότυπα είναι κυρίως ο μικροϋπαλληλάκος (γραφείου ή μη) που θέλει την ησυχία του, άρα και προτιμάει να αράζει στον καναπέ (τα τελευταία χρόνια ανακάλυψε και τα social media) και παρακολουθεί τους άλλους να βγάζουν το φίδι απ' την τρύπα ενώ αυτός καρπώνεται μεν τα αποτελέσματα των αγώνων τους, κοιτάζει δε την πάρτη του και πάνω απ' όλα αντιπαθεί και αποφεύγει τις αλλαγές. Για να το πω πιο παραστατικά: Ο μικροαστούλης του 2012 είναι αυτός που κράζει μεν την κυβέρνηση, τους μπάτσους, την Ευρώπη, τον καπιταλισμό, αλλά απώτερη επιθυμία του είνα να γυρίσουν όλα ως δια μαγείας στο μαγικό 2008 (πριν τα επεισόδια του Δεκέμβρη εννοείται) και να ξεπληρώνει τις κάρτες του με την ησυχία του. Αυτός, τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό, είναι ο μικροαστούλης. Δεν είναι ούτε καν νοικοκυραίος, είναι πολύ πιο κάτω και πολύ πιο γλοιώδης κι απ' αυτόν ακόμη. Συνώνυμο θα μπορούσε να είναι ο μικροαστάκος που αναφέρει η Γκαλά, αλλά δεν το έχω ακούσει ποτέ μου. Όχι όμως ότι αυτό σημαίνει και τίποτα.
Αυτά ως προς το θεωρητικό μέρος. Ως προς το πρακτικό μέρος, κανείς δεν μπορεί να με κατηγορήσει ότι έχω κάνει καταχωρήσεις ή παραπομπές οι οποίες δεν λέγονται ή δεν ανταποκρίνονται σε πραγματικά και υφιστάμενα γλωσσικά και λεξηματικά δεδομενα, είτε διαδικτυακά, είτε σε πραγματικό, καθημερινό και ανθρώπινο λόγο -με εξαίρεση κάτι παπαριές που είχα καταχωρήσει τον πρώτο μήνα που έγραφα εδώ, και που κάνουνε μπαμ ότι δεν υπάρχουν. Αν το πάμε όμως έτσι, ο πρώτος αναμάρτητος ας πιάσει τον Πετρούσκα.
Εγώ χρησιμοποιώ το ουσιαστικό μικροαστούλης πολλά χρόνια τώρα με την έννοια που περιγράφω στην προηγούμενη παράγραφο, και κατά τα φαινόμενα δεν είμαι μόνος. Το αν είμαι σωστός ή λάθος είναι άλλο θέμα, που ίσως σηκώνει σχόλια.
Πρώτο και τελευταίο πραγματικό σεντόνι. Δεν περιγράφω άλλο.
Βλέπε και στρουμφομέταλ, στρουμφοmetal, στρούμφο-μέταλ.
Μην παρεξηγείς πάντως, κττμγ σωστά τα λες στο ορισμό σου. Η κατάληξη -ούλης (όπως π.χ. φτωχούλης, κακομοιρούλης, γλυκούλης κ.α. χαριτωμενιές) υποβαθμίζει έτσι κι αλλιώς την κλασική (βάσει θεωρίας) έννοια του μικροαστού και την μεταφέρει σε άλλα κοινωνικά και ταξικά δεδομένα.
Συναφές ανάγνωσμα για το πως οι κλασικές έννοιες αλλάζουν χρήση (και κατ' επέκταση σημασία) είναι ο καπιτάλας.
Αντιθέτως, ο κλασικός μικροαστούλης είναι (ήταν) οικογενειάρχης, μικρομεσαίος επιχειρηματίας, νοικοκυραίος με τα όλα του. Οι μισθωτοί πάνε σε άλλη κατηγορία μικροαστούληδων, αυτή των κακομοίρογλου.
Στις Μπραχάμες πάντως που πάω συχνά έχει κίνηση όλο το χρόνο. Αν δεν βρείτε εισιτήρια και δωμάτια πείτε μου να σας κλείσω.
Γκολ από τ' αποδυτήρια. Μέγα σέβας.