Ε, μα.
Μας την είπε τώρα.
Α, να τώρα το θυμήθηκα κι αυτό, δεινό, πχ εδώ μέσα έχουμε φύγει ένα κάρο αρκετές φορές, έχω φύγει εδώ και καιρό εγώ, και κοιτάω στο σάιτ και τι να δώ; Παρόλο που έφυγα είμαι εδώ. Πώς γένιν αυτό; Και ο χαν έχει φύγει μετά δηλώσεων αυτός τον κλάψαμε κιόλας, και κοιτάω στο σάιτ και τι να δω; Εδώ κι ο χαν. Πώς γένιν αυτό; (εμείς με τα δικά μας νικνέιμ δηλαδή γιατί είμαι σιγουρη ότι κι άλλοι που φύγαν διαβάζουν με άλλα). Έτσι που λες, παράλληλο σύμπαν το μαγαζί, ύλη και αντιύλη, φεύγω τώρα πα να δω τους κινέζους να κάνουν τούμπες. Χρόνια πολλά είπαμε;
Το λες; αχαχαχα
Κάθε φορά που ακούω για συβαριτισμό θυμάμαι τη γράνα... Επίσης αυτό το «θα με θυμηθείτε» μου θυμίζει στάνταρ το ανέκδοτομε την τυρόπιτα όποτε το ακούω. Και αφού σας άφησα να αγγίξετε τον συννεφένιο συνειρμικό μου κόσμο περνάμε στον ασυνάρτητο:
Τι θες δηλαδή βρε δεινόσαργε που σε χάλασε η ηδονοθηρία, που αναρρωτιέμαι τι είναι αυτό που σου έδωσε αυτή την αίσθηση δηλαδή αλλά ας υποθέσουμε ότι ισχύει, τι θες ξαναλέω, να γράφουμε πονώντας και κλαίγοντας, με το ένα χέρι χτυπώντας πλήκτρα και με το άλλο χαράζοντας τα κορμιά μας με πυρωμένα καρφιά; (αν και εδώ που τα λέμε τώρα που το σκέφτομαμι μια κινκιά την έχει αυτή η εικόνα αλλά ας αντιπαρέλθω)
Ποτέ δεν θα είναι αργά πλέον, το αργά έχει περάσει και είμαστε στο μετά-αργά, δηλαδή παίζει και να έχουν τελειώσει οι συζητήσεις περί παρακμής πριν μπεις καν, κάποιες απαυτές εγώ τις είχα ξεκινήσει, σο η ιστορία έδειξε ότι ήμουν μία Μάγια τ., έλεγα ο κόσμος τελειώνει και δεν τελείωσε τελικώς, υπάρχει έστω και λόγω αδράνειας.
(η εκθεσού μου θα ήταν περήφανη για τον εαυτό της «θα φτάσεις σαράντα και ακόμα θα γραφεις προτάσεις των εφτά γραμμών»)
Δε θα πάθουμε τίποτα στην Ελλάδα, είμαστε 100 χρόνια πίσω :P (το σκάφος έχει κυβερνήτη, ίντα το θες το κινητό αφού δεν το σηκώνεις :D)
Και τι λέει η ιστορία για τη συνέχεια Χαν, πηδηχτήκανε ο Τσόρτσιλ με την Άστορ; Με λίγη καλή θέληση αυτός ο διάλογος παίζει για εισαγωγή σε τσόντα με συνέχεια διαλόγων τ. [εδώ έχω γράψει και έχω σβήσει περίπου 5 διαφορετικούς διαλόγους, ο ένας πιο πρόστυχος από τον άλλο, σο το αφήνω στη φαντασία σας γιατί κωλώνω]
Βίκαρ με κάνεις να ντρέπομαι για τη βαρεμάρα και των δυο μας, εύγε τέκνο.
Εγώ βλέπω χαλικούτη και κρεψίνη στο σάιτ μετά απο καιρό και χαίρομαι προφ, νομίζω αυτό αποτελεί απόδειξη ότι όντως την Παρασκευή ο κόσμος θα τελειώσει. Βίκαρ ωραία τα λες, συμφωνώ και εγώ. Με την αυτοκτονία γενικώς είμαι αντίθετη, τι να λέει όμως οι αυτοκτονούντες δεν συμφωνούσαν.
(...βασικά μάλλον εν θερμώ)
Αααα πεστο έτσι ντε. Βρε, λέει ο άλλος άμα τύχεις σε μουνί γαρύφαλο θα αναθεωρήσεις λαμβάνοντας υπόψη και το λήμμα, η ντούβλα λέει μου κανε το μουνί γαρύφαλλο, δεν κολλάνε τώρα αυτά... Τι κόκκινο τουμπανιασμένο και να μυρίζει ομορφα; ή ψαρογαρύφαλλο; με μπερδεύετε και πρέπει να πάω και γραφείο.
Εμένα μου θυμίζει λίγο την πυτιά (πυτία < πυετία <πυός: πρωτόγαλα) από τα στομάχια ζώων, σο ξεπύτισες γιατί να μη σημαίνει δηλαδή έχει αδειάσει τόσο το στομάχι σου που έμεινε μόνο η πυτιά. Οι δυτικοπελλοπονjήσιοι επιπλέον έχουν μεγάλη αγάπη στο ζωικό κόσμο όταν μιλούν με δικές τους σλανγκιές...
Αγαπημένο λήμμα, κατά τα συνήθη εξαιρετικός ορισμός.
Νιε νιε νιε είναι εκεί για λινκάκι όμως και δεν έχουμε πια βαθμολογίες αχχααχ
Άμα το δεις σάπια από το σάπιενς, παίζει να είναι και η έξυπνη. Μεγάλη επιφοίτηση μου δωσε το μήδι.
Ότι δηλαδή η δύναμη της γυναίκας είναι όση αυτή της κλανιάς του άνδρα; Σκληρός.
Δε νομίζω ότι η παρθενία βρωμάει ψαρίλα. Αντιθέτως, μάλλον σε τριαντάφυλλο παραπέμπει. Το εμβληματικό λήμμα ομπρέλα «μουνίλα» καλύπτει πολλές πτυχές της πολυπλοκότητας και ποικιλίας.
Μήπως κάνουν τα μάτια μου πουλάκια, τζόνη γουόρκερ λέει η ταμπέλα; αχαχαχαχχααα πω μαιμού εμπνευσμένηηη
Ωραίος, πραγματικά έπαθα μόρφωση και παρά τη σεντονιά κάθησα και το διάβασα ενδελεχώς, μέχρι και λινξ πάτησα ένα πράμα, δηλαδή δε γίνονται αυτά συχνά.
Το σχόλιο περί αγορών από την άλλη γιατί να μην μπει στο αγορές ως σχόλιο ή και συμπληρωματικός ορισμός ξερωγώ να ναι και εύκολα εντοπίσημο στις αναζήτες, ποιος θα ψάξει να το βρει στη διαφημιστική σλανγκ ώρε δεινό...
Γλείψιμο, γλείψιμο, γλείψιμο, τι γλύφω τίγκα τα σχόλια, νταφάκ δεν είχε τονίσει αρκετά την ορθογραφία ο χαν το 2009;!
«κλάνω ...άκια», τ, «κλάνω μπιφτεκάκια» χρησιμοποιείται και ως υπερθετικός για καθορισμό του αριθμού μπιφτεκίων που μασαμπουκώθηκαν. Φάγαμε τόσα πολλά μπιφτέκια που κλάναμε μπιφτεκάκια.
Αυτό τώρα σηκώνει μέχρι και συμπληρωματικό ορισμό αλλά βαριέμαι τα πολλά αυτομονταρίσματα και δεν θέλω να με βαθμολογήσετε αυστηρά γιατί πληγώνομαι. Δεν ξέρω, ίσως άλλη μέρα το αποφασίσω.
Το αντικείμενο που προεκυψε από το κλάσιμο είναι πάντα υποκοριστικό και προκύπτει από το αντικείμενο της μασαμπούκας όπως προαναφέρθηκε. Κατά περίπτωση μπορούμε να κλάνουμε τουρτίτσες, τσουρεκάκια, καραμελίτσες, σουβλάκια, ποπκορνάκια, παϊδάκια, σοκολατάκια, γαριδάκια...
Αυτά τα τέσσερα τελευταία είναι άβολα γιατί δεν μπορείς να τα κάνεις υποκοριστικά είναι μόνα τους κι έτσι δε νιώθει ο άλλος εύκολα το βάθος της έκφρασης, όμως η δυσκολία ξεπερνιέται με προσθήκη άλλου ενός υποκοριστικού τ. σουβλακάκια, παϊδακιακούλια, σοκολατακικάκια κλπ.
Για ακόμα μεγαλύτερη επίταση, δίνουμε και χαρακτηρισμό «μικρά» και κάνουμε και κίνηση με το χέρι που δείχνει πόσο μικρά αντικειμενάκια κλάσαμε.
Θα καταλάβατε βέβαια ότι το μικρό το θέματος έχει μεγάλη σημασία γιατί στην τελική στούμπιξες το στομάχι σου με σαβούρα, δεν μπορεί να βγαίνει ατόφια, έναν μετασχηματισμό τον πέρασε, κράτησε κάτι και ο οργανισμός όσο να το κάνεις και γενικώς κλάσαμε τα υπολείματα, πάντα όμως αυστηρά στην αρχική τους μορφή πριν φαγωθούν - απλά σε σμίκρυνση.
Παράδειγμα: -Μαλάκα ήταν τόσο γαμάτο το παστίτσιο που έφαγα μισό ταψί μόνη μου μέσα σε μισή ώρα, έχω βελάξει, φοβάμαι ότι σε λίγο θα κλάνω παστιτσάκια. Ναι ρε, αυτά τα μικροσκοπικά που βγαίνουν όταν γράφει μαλακίες η μες στο σλανγκ, ε, τέτοια.
Σκαρπίνιντε! αχαχαχαχ ψιλοτάκουνα κιετς
Ωραίο.
Ρε συ, δεν καταλαβαίνω τίποτα από τα αριστερόστροφα και τα δεξιόστροφα βάλαμε τη μπούργκα και μετά βάλαμε την ουλή από πάνω ή κάτι τέτοιο, τέλος. :P
Μάλλον εχέστηκε μετά από κατανάλωση κόκκινης τροφής.