Comments by donmhtsos (777)
Showing 61-90 from 777

Βρῆκα στὸ youtube

Στὸ συνοδευτικὸ κείμενο λέει μεταξύ ἄλλων:

Τα σύνεργα που είχε στη διάθεσή του ; Το πολύμορφο 'αμόνι',πάνω στο οποίο δούλευε το δέρμα με το ''πιταρόσφυρο'' για να ''στανιάρει'', τα ''κατσαπρόκια'', που άνοιγαν τρύπες στο ''πετσί'' για να μπει η πρόκα χωρίς να το πληγώσει, η ''φιλετιέρα'', που προστάτευε το τακούνι από τη ''φαλτσέτα'' όταν αυτή έκοβε το δέρμα, η ''ξυλοράσπα'', που λίμαρε τις μύτες από τις ξυλόπροκες στο εσωτερικό του παπουτσιού, το ''φλόγιστρο'', με τη φλόγα του οποίου έλιωνε το κερί για το γυάλισμα του παπουτσιού, σιγούρευε τα τελειώματα των κόμπων μετά το ράψιμο ή διόρθωνε το σχήμα των εργαλείων, τη ''μακινέτα'', που χρησίμευε για το άλειμμα της σόλας με κερί, το ''λαμπούγιο'', που βοηθούσε στο άπλωμα του κεριού για το ομοιόμορφο γυάλισμα του τακουνιού, τον ''γάντζο'', που έβγαζε πιο εύκολα το ''καλαπόδι'' από το επιδιορθωμένο πλέον παπούτσι, ''τανάλιες'', απλές ή της ''πόντας'' για το μοντάρισμα, ''σουβλιά'', ''σακοράφες'', κερωμένους σπάγκους, ακόνια και οπωσδήποτε τον ''μπαρμπαλιά'', το όρθιο μονό αμόνι αν ήθελε (ήθελε δεν ήθελε τι να έκανε..) να επιδιορθώσει παπούτσια και εκτός εργαστηρίου.

Ἕνας θησαυρὸς ἀπὸ λέξεις κι ἐπαγγέλματα ποὺ χάνονται.

Νά 'σαι καλὰ φίλε ποὺ μᾶς τὰ θύμισες.

Αὐτὲς ποὺ τὸν λατρεύουν κυριολεκτικὰ εἶναι οἱ Μακρονθεῖτσες.

Γενικὰ ἀναφέρεται σὲ κάτι γλοιῶδες κι ἀηδιαστικό. Ἐπίσης χλαπάτσα ἤ κλαπάτσα ὀνομάζεται καὶ μιὰ ἀσθένεια τῶν προβάτων.

Βάζω παραπομπὴ ἀπὸ τὶς Ἐκκλησιάζουσες τοῦ Ἀριστοφάνη γιὰ χρήση τοῦ ἐλαύνω (ἀπὸ τὸ ὁποῖο προέρχεται τὸ λάνω) μὲ τὴν ἴδια σημασία.

Τὴν ἀνέβασε ὁ χρήστης ΚΑΒ στὸν ἱστότοπο τοῦ Νίκου Σαραντάκου σχολιάζοντας τὸ διήγημά μου Γιὰ τὸ Μανώλη μας δὲν ξέρω.

Ὅλα ὄμορφα. Λῆμμα, ὁρισμὸς καὶ παραδείγματα.

Πολὺ ἐνδιαφέρων ὅρος. Πρώτη φορὰ τὸν ἀκούω.

Χθὲς, πάντως, κέρδισε

Σχετικὸ καὶ τὸ βαράω τιλτ

Καλημέρα dryhammer. Μήπως θέλει νὰ πεῖ συνοφρυωμένος καὶ ὄχι σμιχτοφρύδης. Ἄς ἀπαντήσει ὁ συντάξας τὸ λῆμμα. Γιατὶ ἔτσι ὅπως εἶναι διατυπωμένο δημιουργεῖ εὔλογα ἐρωτήματα.

Ἐμένα, σὲ πρῶτο ἄκουσμα, τὸ μυαλὸ μου πῆγε στὰ πρέκια. Καὶ πιὸ συγκεκριμένα στὴν ἔκφραση τοὺς γαμήσανε τὰ πρέκια. Τέτοιου εἴδους παρετυμολογικὲς παρανοήσεις συμβαίνουν σὲ σχετικὰ ἄγνωστους στὸ εὐρύ κοινὸ πολιτικοὺς ὅρους. Σχετικὰ παραδείγματα στὰ λήμματα κοοπτάτσια (σχόλιο #3) καὶ φράξια (παράδειγμα).

Tὴν ἔννοια τῆς λέξης πρέδα ἀποδίδει ἡ ἀγγλικὴ λέξη pest.

Σχετικὸ εἶναι τὸ λῆμμα γκιοσές (σχόλια #12 ἀπὸ τὴ Σούλτω καὶ #13 ἀπὸ τὸν ὑποφαινόμενο).

μαζασοκορσὲ => μασαζοκορσὲ

Στὴν ἀρχὴ τὸ διάβασα μαζασοκορσὲ. Ὅταν τὸ διάβασα σωστὰ ξέσπασα σὲ γέλια.

Μ' ἀρέσει. Ἀκόμα καὶ ὡς λεξιπλασία. Τὸ παράδειγμα μαγικὸ. Προφανῶς τὸ βίντεο θὰ πουληθεῖ ὡς ἀντίκα.

Μάθανε πὼς γκαστρωνόμαστε καὶ πλάκωσαν κι οἱ μανάβηδες.

Λέγεται καὶ πισινή.

Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ μπουρλότο ποὺ ἀναφέρεται στὸν ὁρισμό, πισινὴ ὑπάρχει καὶ στὴν κολτσίνα: Αὐτὸς ποὺ πιάνει τελευταῖος στὴν τελευταία χαρτωσιὰ παίρνει ὅλα τὰ φύλλα ποὺ περισσεύουν. Συνήθως αὐτὸς ποὺ κάνει φύλλα (καὶ παίζει τελευταῖος) κρατάει τελευταία μιὰ φιγούρα γιὰ νὰ πιάσει σίγουρα τελευταῖος. Αὐτὴ λέγεται πισινὴ ἤ πατινή.

Κι ἐμένα, ὅπως καὶ τῆς ironick στὸ #1, στὸ ταγκό καὶ στὸ τάγκισμα πῆγε τὸ μυαλό μου. Θυμήθηκα μάλιστα τὴν ταγκουδιὰ, τὸ ταγκό ποὺ παραγγέλναμε στὰ βιολιὰ, ὅταν εἴχαμε χορτάσει ἀπὸ τὰ "συρτόμπαλλα" καὶ θέλαμε νὰ χορέψουμε καὶ κανένα "εὐρωπαϊκὸ". Ἔπεφτε τότε ἡ παραγγελιὰ στὸν βιολιτζὴ:

Μπέλλη, βάρει ταγκουδιὰ!

βάρει: βάρα

Πολὺ ἐνδιαφέρον λῆμμα (ὁρισμὸς, παραδείγματα, γλωσσικὲς παρατηρήσεις). Μιὰ μικρὴ προσθήκη: Ὅταν χρησιμοποιεῖται μὲ τὴν ἔννοια τοῦ ἄν καὶ ἀκολουθοῦν λέξεις ποὺ ἀρχίζουν ἀπὸ κάποια σύμφωνα ὁ ἦχος τοῦ ν ἐνσωματώνεται σ' αὐτὰ ἀλλάζοντάς τα.

@D.S.(#15.) Ἐνδιαφέροντα αὐτὰ ποὺ γράφετε γιὰ τὴ σύνδεση (νομισματικὴ καὶ ἐννοιολογικὴ) δραχμῆς-φράγκου. Ἄλλωστε ἔχουν μείνει σχετικὲς ἐκφράσεις ποὺ συνδέουν τὰ φράγκα μὲ τὸ χρῆμα γενικότερα, ὅπως φραγκάτος, γκαφρά

Γιὰ τοὺς παλιότερους (50+) ἡ ἔκφραση "τέρμα τὰ δίφραγκα" ἔχει συνδεθεῖ μὲ τὸ τέρμα συγκεκριμένων διαδρομῶν λεωφορείων, ὅπως ἀναφέρει καὶ ὁ λημματογράφος. Πάντως θὰ ἦταν πολὺ ἐνδιαφέρον ἄν βρίσκαμε τὴν ἔκφραση σὲ παλιότερη καταγραφὴ της (δεκαετία τοῦ 1920) ποὺ θὰ συνηγοροῦσε μὲ αὐτὰ ποὺ γράφετε στὸ πολὺ ἐνδιαφέρον σχόλιό σας.

Σούλτω, καὶ βινῶ τὰ μήδια

Νά 'σαι καλὰ Σούλτω, μαζὶ μ'αὐτοὺς ποὺ ἀγαπᾶς.

Ὡραία εἶναι ἠ γραφὴ μὲ ω, γιατὶ, συνειρμικὰ, τὸ ω παραπέμπει στὴ φωτιά. Βέβαια φῶκος μὲ ω εἶναι ἡ ἀρσενικὴ φώκια κι ἄν τὸ γράψουμε μὲ κεφαλαῖο Φ ὑποκοριστικὸ τοῦ Φωκίωνα.

Diorthosi: Den einai einai krima ki adiko?

Afou grafete toso wraia greeklish, giati na ta xalate me to mpastardemeno event άδικο? Den einai einai krima ki adiko?

@soulto (σχ.#4) Συμφωνῶ. Μὲ τὸ φλῶκο μπορεῖ κάποιος νὰ ὐπονοήσει τὸν φλόκο ἤ ἀρτέμονα ἱστὸ τῶν ἱστιοφόρων ἤ τὰ φλόκια. Πάντως τὸ Βικιλεξικὸ γράφει τὸν φόκο μὲ ὄμικρον ἐτυμολογώντας: "φόκο < ιταλική fuoco".

Σχετικὸς ὁ αὐτὸς ὁ γυπαετός, ἀλλὰ ὄχι αὐτὸς.

Εἶχα ἀκούσει μιὰ παραπλήσια ἐκδοχὴ, στὸ ραδιόφωνο τὴ δεκαετία τοῦ '60, ἀπὸ τὸν Δημήτρη Γιαννουκάκη. Barbe à l'impereur δηλαδὴ "γένι ἀλὰ αὐτοκράτορα" ἀπὸ τὸν Ναπολέοντα τὸν Γ΄. Γκουγκλίζοντάς το ὅμως βρῆκα τὸ Barbe à l'impériale ποὺ δείχνει πὼς ἔχει δίκιο ὀ Σαραντάκος στὸ σχόλιο #6.

Ἐνδιαφέρον. Σὲ ποιὰ περιοχὴ τὸ λένε; Μὲ μιὰ ματιὰ στὸ γκοὺγκλ μοῦ 'βγαλε прикидон στὰ ρώσικα, ἀλλὰ ἡ μετάφρασή του δὲν τὸ μεταφράζει. Μήπως κάποιος ρωσομαθὴς ξέρει κάτι σχετικὰ;