Comments (102486)
Showing 3031-3060 from 102486

Καλά, δεν σκίζουμε και τα αρχίδια μας ότι υπάρχει η έκφραση.

Χμμμ... Η αλήθεια πως από τον τρόπο χρήσης της γλώσσας στα συγκεκριμένα παραμύθια, ή στα περισσότερα απ'αυτά που περιλαμβάνονται στη συλλογή, καταλαβαίνω πως πρόκειται για πελοποννησιακές διαλέκτους και είναι αυτές πάνω στις οποίες στηρίχθηκαν πρωτίστως τα στοιχεία της Νεότερης Ελληνικής Κοινής γλώσσας που αργότερα έγινε καθομιλούμενη αστική δημοτική. Η συλλογή έγινε από προφορικές αφηγήσεις άρα ταυτόχρονα έφεραν και το στοιχείο της εξέλιξης στις διαλέκτους και στις ντοπιολαλιές γενικότερα όπως είχε αυτό επηρεαστεί και από την εξάπλωση του θεσμού των σχολείων και της πρότυπης κρατικής εκπαίδευσης που προωθούσε το συγκεκριμένο ιδίωμα, όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες του κόσμου με την κρατική εκπαίδευση αφού η γλώσσα είναι μια διάλεκτος με στρατό και στόλο και οι λοιπές είναι ηττημένες αφού δεν ευνοούνται από το θεσμό. Εδώ προκύπτουν δύο υποθέσεις: η μία αφορά τον "διαβρωτικό" χαρακτήρα επιρροής της επίσημης γλώσσας που επιβάλλεται στην εκπαίδευση και αφήνει ίχνη στις διαλέκτους αναλόγως της επαφής που έχουν οι διαλεκτόφωνοι με αυτήν πράγμα που εξαρτάται από το πόσο στενές έχουν υπάρξει οι σχέσεις του με το σχολείο. Εδώ εφόσον τα ιδιώματα είναι επί το πλείστον πελοποννησιακά, η επίσηη γλώσσα έχει τα περισσότερα δυνατά σημεία επαφής με τα ιδιώματα αυτά.Άρα μπορεί να είναι περίπτωση "δανείου" από την επίσημη γλώσσα. Η δεύτερη υπόθεση αφορά το αντίστροφο, δηλαδή το να είναι "δάνειο" από διάλεκτο που να χρησιμοποιήθηκε από την επίσημη γλώσσα κατά τη σύνθεσή της ως καθομιλουμένης και από εκεί οι μάγκες με συνειρμούς να κατάφεραν να δηλώσουν τη συγκεκριμένη έννοια σε προυπάρχον μορφολογικά και λεξιλογικά υλικό - δηλαδή η λέξη ως λέξη να προϋπήρχε, απλώς αυτοί να της έδωσαν το μεταφορικό της νόημα που τελικά αυτό επικράτησε συσκοτίζοντας την ετυμολογία της ακόμη περισσότερο αν προϋπήρξε και φωνολογική συσκότιση.

Εντάξει, δεν είναι και το πιο πετυχημένο καλσόν, αλλά και αρχίδια δεν το λες... :P

δεν τα λέτε, δεν τα γράφετε...

Επαυξημένη εκδοχή: "να τα λέμε κι αυτά ν' ακούγονται".

Πολὺ ὡραῖο τὸ ἀπόσπασμα τοῦ παραμυθιοῦ ποὺ μᾶς ἔδωσες Βαρβαρόσα μου καὶ ἡ εἰκόνα τῆς πληθωρικῆς γυναίκας ποὺ πανίζει καὶ φουρνίζει μὲ τὰ βυζιὰ της ξυπνᾶ μνῆμες παιδικὲς στὸ ὑποσυνείδητο. Ἐν τούτοις πιστεύω ὅτι ἡ λέξη ἕχει ἀστικὴ προέλευση καὶ συγκεκριμενα ἀπὸ τὸ λεξιλόγιο τῆς "μαγκιᾶς", γιατὶ ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Τσιφόρο ποὺ προανέφερα, τὴν ἔχω ἀκούσει κι ἀπὸ παλιοὺς πειραιῶτες ποὺ μιλοῦσαν τὰ μάγκικα φυσικὰ, μιᾶς καὶ εἶχαν μεγαλώσει σ' αὐτὸ τὸ περιβάλλον.

εγώ το ξέρω με καλσόν.

Κι όμως.

"Άνοιξε το ντολάπι, μέσα σ' ένα ναϋλάκι έχω τη Βιοχύμ", άκουγα τη θεια μου όταν πιτσιρίκια μετά το παιχνίδι τη γυρεύαμε να την αδειάσουμε την μπουκάλα ολόκληρη κι ει δυνατόν χωρίς να της βάλουμε στάλα νερό...

@patsis Σωστά! Όπως και το "oh, it' s not a big deal" , δεν είναι πράμα - τίποτε (το) σπουδαίο και που να μεταφραστεί κι αυτό ελληνικίστικα πως δεν είναι σπουδαίο το στοίχημα...

Σαύλο παραδέξου το, δεν το 'χεις ξανακούσει αυτό, έτσι δεν είναι;

Σωστός, δές και ξυλοκόπος.

Ἐπίσης χρησιμοποιεῖται μὲ τὴν ἔννοια: κακὸ, ἄτεχνο ποδόσφαιρο

Τὸ ἔλα μωρὴ... τὸ πρωτοάκουσα πρὶν ἀπὸ καμιὰ πενηνταριὰ χρόνια στοῦ Καραϊσκάκη ἀπὸ τὸ μπαρμπα-Νικόλα τὸν πασατεμπὰ ποὺ φώναζε:

γιὰ τὸν ὑπέροχο Βασίλη Μποτῖνο, τὸν ἔξω ἀριστερὰ τοῦ Ὀλυμπιακοῦ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης.

Νομίζω (χωρὶς νὰ εἶμαι ἀπόλυτα σίγουρος) ὅτι ὁ ἴδιος (ὁ μπαρμπα-Νικόλας) εῑχε βγὰλει καὶ τὸ θρυλικὸ:"ἔμπαινε Γιοῦτσο" δὲς γιούτσος. Ἐπίσης ἐδῶ κι ἐδῶ.

Χτήνος δε νομίζω... Στα αμερικανικά αγγλικά, υπάρχει στο urban dictionary με αρκετές καταχωρίσεις (1, 2, 3, 4 - παραλλαγή, 5, 6). Υποψιάζομαι από το όλο σκηνικό ότι προέρχεται από ταινία ή κάτι τέτοιο.

“Έλα μωρή αγρότισσες μόνες ψάχνουν, χύστε τα γάλατά σας να κάνουμε τζέρτζελο μωρή τρελές.” ΕΔΩ

Μή μασάς, δέν παρεξηγούμε.

Έχει όντως εισαχθεί κ λέγεται από κάποιους αυτή η καφρίλα?? Συγνώμη κ απ' τους κάφρους δλδ.

νομίζω το είχα αναφέρει σε άλλο λήμμα του ντιτί (που είναι φίλος πριν μάθω ότι υπάρχει νέτι) ότι αυτά είναι γενικά εισαγόμενοι καφρονεολογισμοί που εισηγήθηκε μέσω του σάιτ.

Α, είπα...

Βρε αδερφέ! δέ μιλάω για σένα βρε...

Τι; Δεν είμαστε σκληροί;

Γκαλά και νάσος, όλα τα λεφτά. Επι της ουσίας, δέν το έχω ακούσει ποτέ αυτό το πράμα, ούτε κι απο αμερικάνους φίλους (που εντάξει, όπως κι οι περισσότεροί μας εδώ, πρακτικά μεν φλώροι, θεωρητικά ομως οι χειρότεροι).

To da nada, αλλά και nada σκέτο, "δεν κάνει τίποτα" σε φάση, είναι η στάνταρ απάντηση των Πορτογαλόφωνων νομίζω, μου είχε κάνει εντύπωση που το άκουσα... Καλά λέω βρε; Πες κι εσύ που τα ξέρεις! (@πορτογαλόφωνο)

Πράγματι, φαίνεται να είναι "ελληνισμός" δηλαδή απευθείας αφύσικη μετάφραση στα αγγλικά του ελληνικού

όπου "τίποτα" = δεν μου ήταν τίποτα δύσκολο, παρακαλώ, νά 'σαι καλά.

Το πιο φυσικό στα αγγλικά είναι "you 're welcome", "no problem" ή, έστω, "οh, it was nothing". Από ό,τι βλέπω στο διαδίκτυο, υπάρχει και αντίστοιχος "ισπανισμός" ή "γαλλισμός" στα αγγλικά: "for nothing" από τα "de nada" και "de rien" αντίστοιχα.

σωστός χοτζ, αυτό σκεφτόμουνα κ χρειάζεται ορισμό αυτόνομο.

Αφού για το "μπανίζω" είναι πολλά και αντικρουόμενα αυτά περί προέλευσής του, αποκλείεται να σημαίνει "τυλίγω/χώνω κάτι μέσα στο πανί της ποδιάς", όπως οι νοικοκυρές κάποτε από φλύδια που καθάριζαν, έως φρούτα που τζούρνευαν; Από το "τον πάνισα -> το μ-πάνισα" και κατόπιν λεξικοποιημένο ως "μπανίζω".
Κοιτάξτε τί πέτυχα:"[...]Απόμεινε ο Γιαννάκης μόνος πάνω στην πέτρα. Σκώθηκε ο καημένος και παίρνει τα μάτια κλαμένα και την καρδιά καμένη και κοιτάζει πιο δρόμο να πάει. Το μέρος άγριο, ο τόπος απατητος. Δω τον έχεις το Γιαννάκη, κει τον έχεις, βρήκε ένα δρόμο. Πάει, πάει, πάει, βγήκε σε μια γυναίκα κι είχε τα φρύδια της μακριά ίσαμε δω κάτω και δεν έβλεπε. Πάει κοντά της. Αυτή με τα βυζιά της πάνιζε, με τα βυζιά της φούρνιζε..."
Με βυζιά και ψωμιά δημιουργείται μιαν αρχέγονη εικόνα μήτρας και οσμων που παραπέμπει σε γονιμότητα όπως η ίδια η πάνα, η ποδιά μπροστά από τη γενετήσια περιοχή που έχει και το μεταφυσικό σκοπό να προστατεύει από το μάτι κι έτσι να το διατηρεί πάντα γόνιμο μακριά από την κακεντρέχεια των γυναικών και σε φροντίδα. Πανίζω κάτι που δευτερευόντως θέλω να κρύψω και να φυλάξω μόνο για τον εαυτό μου αν απρόσκλητοι με πιάνουν επ'αυτοφόρω με αυτό που θέλω να κρατήσω μυστικό και το καταχωνιάζω όπως όπως αντανακλαστικά στο πρώτο σημείο που μου προκύπτει εύκαιρο.
Το απόσπασμα είναι από το ανθολόγιο :"Παραμύθια του λαού μας" του Γιώργου Ιωάννου, απ'το παραμύθι "Ο γερο-Σορόκος".