Από ξέμπαρκο μάγειρα στό σπίτι του. Τότε έφερναν στο ξεμπάρκο τους διάφορα εξωτικά είδη, χαμ, corn flakes, λαδομπογιές, σαπούνια, όχι μόνο ραδιοκασετόφωνα SONY και SEIKO 5άρια
Αυτό είναι να μπει σε λεξικό.
πρέπει να γίνει μια ταμπέλα "παπορίσια".
Δε μας τα λες καλά ξερ. Ερλυ 70ζ είχες μπαρκάρει και τέλειωσες το λύκειο έρλυ 80ζ? Χα!
Δεινέ φωτογράφιζα τον σχολιαστή που μνημόνευσες ο οποίος εξέφρασε ένα παράπονο σχετικό με το πως κρύβονται πίσω από τροφαντούς και ενίοτε ακατανόητους όρους πραγματικές καταστάσεις. Μπορεί να συμφωνείς, όπως συμφωνώ κι εγώ μαζί του όταν τα βλέπω με το μάτι ανθρώπου που είτε έχει χάσει δικόνε του, είτε έχει πάθει ο ίδιος είτε φοβάται μην το πάθει. Με το άλλο μάτι (το δεξί) ως κοινωνικό πρόβλημα που χρήζει αντιμετώπισης έχω ήδη τοποθετηθεί. Αυτή η διπλή οπτική είναι μια μόνιμη διαμάχη που συνυπάρχει σε κάθε άνθρωπο. Κάποιοι λένε ότι είναι η μάχη του συναισθήματος με τη λογική, της καρδιάς με το μυαλό, των ατομικών δικαιωμάτων με το δημόσιο συμφέρον. Όπως και να το καταχωρίσεις, είναι μια αέναη σύγκρουση της οποίας το αποτέλεσμα (η θέση)δείχνει και ποιος τελικά εκ των συγκρουομένων κερδίζει.
Το λένε κι έτσι οι εγγλέζοι και monkey's hand το χέρι που τυλίγεται το σκοινί για να γίνει ο κόμπος με τα δάχτυλα να χωρίζουν ανάμεσα μέσο και παράμεσο για να γίνει κενό για το τύλιγμα που θα μπεί από μέσα, ή το βαρίδι.
West Ham vs East Bacon 0-2 εγω το πρωτόφαγα σε κονσέρβα από ξέμπαρκο μάγειρα στα early '70ζ και το έμαθα χάμ.(Το μονοτονικο έγινε όταν τελείωνα γ΄ Λυκείου κι έτσι γράφω λάθος και στα δυό συστήματα) Μετά έγινε ζαμπό, ωμοπλάτη κλπ κλπ
14 ράμματα στο κούτελο μου χει χρεωμένα φτούνη η μαλακία. κι αυτό θεμελιώδες. κάπου το άκουσα "γροθιά του πιθήκου".
θεμελιώδες! και εννοείται ο ορισμός εμπλουτισμένος από προσωπικές εμπειρίες παίρνει πάντα κάτι παραπάνω.. χαμ ρε ούργιε; χαμ; και με τόνο;
Χώρος συγχρωτισμού είναι το καπνιστήριο (-σαλόνι). Η ρεσπέτζα (κι εγώ εκτός από τον καπταΔημήτρη ρεσπέτζα την άκουσα που την λέγανε) είναι μόνο για να φτιάξεις καφέ και να τσιμπήσεις τίποτα (πάντα κάτι υπάρχει στο ψυγείο τυριά, χάμ κλπ, γάλα,μαρμελάδα, στο ντουλάπι ψωμί, τσάι )
Εξαιρετικό!
Η δεσπέ(ν)τζα (ιταλ. dispensa) ή καρρέ είναι τόπος όπου παλαντζάρει ο αναγκαστικός συγχρωτισμός με την ανάγκη αποσυμφόρησης και έτσι τα συναισθήματα δεν μπορεί να είναι ποτέ μέτρια.
Σόρι για την καθυστέρα Βάνια. Δεν νιώθω να χέζομαι με κανέναν ειδικό ή μη εδώ, απλά δίνω την οπτική μου γωνία. Ο Χάσεκ, ο Ρεμάρκ, ο Μυριβήλης, ο όποιος, αποτυπώνουν εντελώς πραγματικά περιστατικά, ψηφίδες του μωσαϊκού, έναν έναν τους εκατό χιλιάδες νεκρούς που προσωπικά δεν μπορώ να δω ως στατιστική. Κάτι τέτοιο μόνο σε ηθικό / συναισθηματικό επίπεδο (= με χριστοπαναγίες και καργιολίκια) μπορώ να το διαχειριστώ. Αλλά την πολεμίτιδα του κάθε πολεμιστή, που λέει ο Χαλικού να μην ξεχνάμε ότι ήταν μια γαμημένη οβίδα που την προκάλεσε. Αμα το θυμόμαστε αυτό, ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ, ευχαρίστως να ανθίσουν και οι τεχνικες απόψεις, παράλληλα. Νέμα προμπλέμα.
Το μπουλασιλίκι πιθ. συνδ. με τουρκ. bulaşıcı = μεταδοτικός (επί ασθενειών). Bulaşıklar είναι τα λερωμένα τ' άπλυτα < bulaştırmak = πασαλείβω. (άλλο αυτό).
Εξόχως μπιντιεσεμική η ιστορία της ανθρωπότητας κτγμ και κάργα ξεπερασμανιακή:
Την ιστορία της ανθρωπότητας μέσα στους αιώνες δίνει με τα σχέδιά του ο γνωστός σκιτσογράφος Milo Manara. Σύμφωνα με τον καλλιτέχνη όλα γίνονται για το σεξ και την εξουσία με χρήση βίας, όπλων και αθέμιτων μέσων. Κυριαρχεί η επιθυμία της κατάκτησης σε κάθε επίπεδο και σε αυτό μετέχουν όλοι. Απλοί πολίτες , αξιωματούχοι, πολιτικοί και ιερωμένοι....
Πηγή εδώ
Ουγκ!
Αρχαιόγκαβλοι
Η σάγκα"από τους βίκινγκς στο βυζαντιστάν"
Εκσυγχρονιστάν κι έτσι
Επίσης συνιστάται εν όψει κοζερί ( ελλείψει μπιντέ).
Κάθε 6 μήνες προτείνεται φθορίωση και λεύκανση για να απαστράπτει.
Τελικά το βρήκα το απόκομμα. Ήταν μια συνέντευξη στην Φλέρρυ Κούβελα-Τασσιάκου, λίγο πριν από το θάνατό του.
"...Θα σου πώ τι μου συνέβη μιά φορά. Ταξιδεύαμε με το "Απολλωνία", την καθηγήτρια στην έδρα της εθνολογίας στη Σορβώννη. Είχε ακούσει για μένα και ήθελε να με γνωρίσει. Τη βεβαίωσα ότι ξεχωρίζω στα τυφλά τη ράτσα κάθε γυναίκας μυρίζοντάς την ή αγγίζοντάς την. Καθώς δεν μπορούσε να βρεί λύση στο μυστήριο με με κάλεσε γιά ένα πείραμα στο πανεπιστήμιο. Ήταν μαζεμένοι εκεί κάμποσοι προφεσόροι ειρωνικοί και καχύποπτοι. Με ψάξανε, μου δέσανε τα μάτια και με μπάσανε σε μιά κάμαρα θεοσκότεινη, πίσσα. Πέντε γυναίκες θα περνούσανε μπροστά μου ολόγυμνες. Ένα δικαίωμα είχα . Εγώ το ζήτησα , γιατί δεν τους είχα εμπιστοσύνη. Ν' ακουμπάω λίγα δευτερόλεπτα την παλάμη μου στο στέρνο τους. Όχι να ψηλαφώ. Μόνο ν' ακουμπάω το χέρι κατάσαρκα. Το δέχτηκαν κι αρχίσαμε. Βρήκα την πρώτη... Γαλλίδα του Νότου. Βρήκα και τη δεύτερη, Γιαπωνέζα από την Ακίτα. Η τρίτη ήταν Βόρεια, απ' το λιμάνι της ρέγγας, τη Χαμίνα. Άκουγα τα ψιθυρίσματά τους. Πήγαιναν να τρελλαθούν. Βρήκα την τέταρτη. Απ' το Ουάντι Χάλφα. Κρατούσανε την ανάσα τους. Ήρθε η πέμπτη. Τίποτα. Μαγκώθηκα. Ζαλίστηκα. Για τον εαυτό μου, δηλαδή, τους άλλους τους είχα χ... Προσπάθησα πάλι. Πνιγόμουνα στον ιδρώτα. Τίποτα. Κάτι ξένο. Άψυχο. Είπα να τα παρατήσω. Την τελευταία στιγμή το κατάλαβα. Η πέμπτη γυναίκα ήτανε , πώς να στο πω... δεν είχε φύλο... ήταν αρσενικό. Ήταν π..."
Χαχαχαχαλικού! Μπα, μάλλον προς Ταccώ με βλέπω.
Κάτι σαν τις μηχανές αέναης κίνησης, υπάρχουν αλλά δεν λειτουργούν.
αυτός ο ΤΑCCOC.
Έτσι υποψιάζομαι κι εγώ.
Το θέμα δεν ήταν να δουλεύει, ήταν να τό'χουμε, για να γραφτεί στο προικοσύμφωνο και να φανούμε "καθώς πρέπει".
Απ' ό,τι έχω ακούσει, ήταν ένα χωνί μ' ένα υφασμάτινο σωλήνα σα μανίκι, που (υποτίθεται πως) οδηγούσε τ' αέρια έξω απ' το υπνοδωμάτιο (όπως τα μήδια που μόλις δημοσίευσε ο σφυ στην κλανιόλα. Σ' αυτές τις περιπτώσεις το πάν είναι η ιδέα! Αυτοί πάντως νόμιζαν πως δούλευε, αγνοούντες πλήρως την υδραυλική του πράγματος!
Δεν νομίζω ότι μπορούν να διοχετευθούν έτσι παθητικά, χωρίς αντλητική συσκευή, οποιαδήποτε αέρια μέσω ενός σωλήνα τόσο μικρής διατομής και τόσο μεγάλου μήκους. Κάποιος έχει παρεξηγήσει κάτι σε αυτήν την ιστορία.
(χ)Α.