Comments (102486)
Showing 7081-7110 from 102486
Σούπερ, και το παράδειγμα τα σπάει!
Δέν ξέρω αν στέκει να μιλάμε για «αυθεντικά» κομμέ, και άν ναί, ποιά θα ήταν αυτά. Μάλλον πάντως θα έπρεπε να πρόκειται για τμήματα της λέξης, κατα τ' άλλα αναλλοίωτα απο μορφολογική άποψη, μή ενταγμένα οπωσδήποτε στο κλιτικό σύστημα. Εδώ, σίγουρα πρόκειται γι' αυτό το φαινόμενο, το οποίο βέβαια σαφώς και έχει κάποια σχέση με τα κομμέ απο μόνο του (κομμέ πάντως δέν θα τό 'λεγα).
Ευχαριστώ!
Θα φερθώ ως μπρατίδιο και θα αρχίσω να απαγγέλω Παρμενίδη για να τη φέρω στα όριά της.
Χάνε, σέβας και κούdos!
Mε γυρίσατε πολλά χρόνια πίσω, μόνο που στο μυαλό μου ο νιαγάρας είναι άρρηκτα συνδεμένος με τούρκικη τουαλέτα-ιδιοκατασκευή με το μουστρί. Κάπου σαν να ξανάκουσα και τον χαρακτηριστικό ήχο του, είδα τη δίνη να σχηματίζεται (πρόσεχε θα βραχείς, πήδα) και μετά το βορβορώδες μουγκρητό καθώς όλο το μείγμα εξαφανίζεται στη τρύπα.
Καλά, άμα σε μπαγλαρώσει και πιάσει τον βούρδουλα, εσύ πέστης για την αντίστιξη, την ειδωλοποίηση και την ιδέα της τρίχας. Και μην ξεχάσεις τον Παρμενίδη :-Ρ
Τραγουδάρα!
Ακολουθεί εκτός ορισμού μικρή πίπα: Η αντίστιξη ιδέας και τρίχας αρχίζει στην ευρωπαϊκή σκέψη τουλάστιχον από τον διάλογο Παρμενίδης του Πλάτωνος, όπου στη συζήτηση του Σωκράτους με τον ομώνυμο φιλόσοφο τίθεται το βλάσφημο ερώτημα αν υπάρχει ιδέα της τρίχας και μένει ανοικτό λόγω της δυσκολίας του. Έκτοτε η τρίχα θα θεωρηθεί τρόπον τινά ως το αντίθετο της ιδέας, φτάνοντας ως τη σύγχρονη τριχοφοβία. Ωσεκτουτού η δομινάτριχη μπορεί να θεωρηθεί με λίγη δόση ερμηνείας ότι είναι και η εξαϋλωμένη θεά που έχει ειδωλοποιηθεί στα μάτια του υποτακτικού της, και έχει απολέσει τα ιδιώματα της ευτέλειας, όπως οι τρίχες, είτε με αποτρίχωση, είτε και επειδή το σώμα της καλύπτεται με λάτεξ και άλλα φετιχιστικά υλικά που αποτρέπουν τον εξανθρωπισμό της.
Ωραίος! Εναλλακτικά θα μπορούσε να αποδοθεί δομινάτρια (κατά το fellatrix => φελλάτρια) ή δομινατρίκη (κατά το Beatrix => (Βεατρίκη), αλλά σίγουρα προκρίνεται η δομινάτριχη λόγω λολοπαιγνίου!
Έχει κανείς παρατηρήσει, ότι οι πιτσιρικάδες δεν ξέρουν να μουτζώνουν (σπάνε κεχαριτωμένα τον καρπό)?
(Χοτζ)
Φεύγουμε και παίρνουμε τους δρόμους. Κι ο αδερφός μου με πιάνει απ' το χέρι να μην πηδώ τις αλυσσίδες στα πεζοδρόμια και να μην περνώ τους άσφαλτους όταν ανάβει το κόκκινο. Γιατί τα ξεχνώ όλ' αυτά και τα παραβλέπω. Στην Πατησίων λίγο ακόμα και θα με σκότωνε κάποιο ταξί - δεν με χτύπησε όμως πολύ- κι ο οδηγός με άρχισε στις βλαστήμιες κι έβγαλε το χοντρό του χέρι και με μούντζωσε. Και ξεκαρδίστηκα στα γέλια. Φτάσαμε στην Ακαδημία κι εγώ δεν είχα ακόμα πάψει να γελώ. Κι ο Νίκος απορούσε γιατί δεν καταλάβαινε και νόμιζε πως γελώ επειδή με χτύπησε το ταξί. Και δεν ήξερε [...] πως εγώ χαιρόμουν που με μούντζωσε ο σωφέρ, γιατί, χρόνια τώρα, δεν μ' είχε μουντζώσει κανείς, κι ούτε μπορούσε να καταλάβει πως αυτό ήταν παράλειψη και στέρηση. Και τώρα με μούντζωσαν έτσι ξαφνικά. Κι ήταν τόσο όμορφο. Κι ήταν τόσο ρωμέικο. Κι ένιωθα σίγουρα-σίγουρα να 'χω γυρίσει. Και γελούσα.
Γ. Μανιάτη ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ. ΑΛΓΕΡΙΑ 1957-1961. ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΓΕΩΝΑ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας 1990.
@ Deino - Το σπεκ παραμένει που το μνημόνευσες
@ Βάνιας - Το λήμμαν αυτό με πήγε πίσω δεκαετίες, όταν έβλεπα Benny Hill στην ασπρόμαυρη TV παρέα με τον με τον παππούα. Χωρίς πλάκα, με συγκίνησε.
Επικαλούμαι το αναγραμμαντείο:
The Best Niagara = A great shit bane
ακριβώς
Ψυχραιμία Βράστα, δεν είναι δικό μου το καρκινικό.
Επικό!
@deinos τι ξετρύπωσες! αν για τον ευκοίλιο ο νιαγάρας ήτο φετίχ, για εμένα είναι αδιάσειστο ενθύμιο μιας χαμένης νιότης που σκόρπισα με το (έμψυχο και σκατόψυχο) μαντέμι αγκαλιά, πότε να τρέχει, πότε να μη γεμίζει, πότε να σκαλώνει το σύστημα και να μένει ημισηκωμένο, πότε να ψάχνω χερούλια και πότε να τσιρίζει γεμίζοαδειάζοντας όλο το βράδυ στον αυτόματο για να μου ξυπνήσει το διπλανό δωμάτιο στο χοτέλ. το βανάκι της παροχής ήταν το άλαμο πριν φωνάξω τον συντηρητή. Ο Θεός να με συγχωρέσει αλλά μετά από ένα σημείο δεν έμπαινα καν στον κόπο της διάγνωσης και (απόπειρας)θεραπείας κι απλά γύριζα το βανάκι. Αδιαμφισβήτητα η κόλαση είναι γεμάτη από δαύτα και ναι, είναι όλα χαλασμένα(κι εγώ πρέπει να τα φτιάξω).. και δεν έχουν και βανάκι.
@vrastafarian το μόνο που θυμίζει niagara στα λύρικς του μηδίου είναι το viagra. παρόλα αυτά, εκτιμώ αφάνταστα τους σουρεάλ συνειρμούς και κηπ'εμ κάμιν. Ο δικός μου νιαγάρας θα είναι για πάντα ένας ασθενής σε αίθουσα αναμονής.. του οποίου η μασίφ αθανασία και η κατά τα άλλα κινητά μέρη φιλασθένεια απλά θα υπενθυμίζει στο διηνεκές ότι τον έχω παντρευτεί και μου χει κάνει παιδί..
Τι θα πει δικό μου και δικό σου; 
Το λήμμαν είναι κατά 70% δικό σου :-)
Γειά σου Σφυ με τα ωραία σου!
Οντως! Δέξου και τα δικά μου: Ούρα! Ούρα!
Ουφ! Τό΄μαθα κι αυτό!
Σ' ευχαριστώ πολύ. Είχαμε μιλήσει αρκετά τότε. Όποτε πήγαινα στις Σπέτσες την εποχή εκείνη, για να δώ πως προχωρεί το "χτίσιμο" του καϊκιού μας, πήγαινα και χάζευα την "Αργώ". Με την ευκαιρία αυτός ήταν ο 
Τσίμπατε και μια παραλλαγή: