Comments (102486)
Showing 9991-10020 from 102486
«Έφαγα βραστά σκαστά κουκιά με τη βραστή σκαστή κουτάλα»
Γλωσσοδέτης από τά παιδικάτα μου
Ίσως τα σιχτίρια του fotjou να συγγενεύουν με το σιχτίρ πιλάφι ως τατελευταία (αυτό, και φεύγουμε)
Το σιχτίρ πιλάφι πιλάφι σερβιριζόταν σαν τελευταίο πιάτο για τον σκοπό που σωστά καθορίστηκε στο σχόλιο του 909. Η συνταγή που λινκάρει έιναι όπως το δοκίμασα περίπου το '86 από γυναίκα από τη Νιγρίτα (επαρχία Βισαλτίας Σερρών). Ο συνδυασμός ρυζιού καί τσιγαρισμένου φιδέ φέρνει βάρος στο στομάχι και στο κεφάλι νύστα, οπότε δεν είσαι για τίποτα καί πας γιά ύπνο, ιδίως άν έχει προηγηθεί κανονικό τσιμπούσι και ποτό
Άσχετο: Το “πυρ, γυνή και θάλασσα τα τρία κακά του κόσμου”, μου θύμισε το «μπύρα, γυμνοί και στη θάλασσα, τα τρία καλά του καλοκαιριού» της απολεσθείσης νεότητος.
Για το άσμα «Ο Αντώνης, ο βαρκάρης, ο σερέτης» τα λέει όλα εδώ http://www.kalyterotera.gr/2012/08/h_26.html
ώπερ... χυσαμόλας, χυσαμόλη, χυσαμόλι... η ομορφιά της ελληνικής γαστρονομίας... άλλωστε ο έρωτας περνάει από το στομάχι που λέει κι ο λαός μας...
Δεν νομίζω, απλώς το είχα βάλει ως σχόλιο στο βάστα Ρόμμελ!
θενξ για τα σχόλια και τα λίνκια...
Το ασένιο στο βαπόρι το έχω ακούσει για τους κάβους, όταν είναι «στην εντέλεια» ούτε πολύ τεζαρισμένοι ούτε μπόσικοι (= ούτε πάρα πολύ τεντωμένοι με κίνδυνο να κοπούν, ούτε χαλαροί οπότε τό σκάφος «ανοίγει» από το ντόκο). Μέσα στα καθήκοντα στο λιμάνι είναι και ο έλεγχος και «το σενιάρισμα των κάβων».
Ήταν το λήμμα αυτό στο δουπού; Εάν ναι, θένκια Κχαν (;)
Το σχόλιο του χαλικού μου θυμίζει μιά (όχι και πολύ σόι, αλλα τίμια) ανάλυση του Έκο πάνω στα αποφθέγματα, που βρίσκει κανείς στο «Περι λογοτεχνίας».
Υπάρχει μόνο ένα πράγμα χειρότερο από τους friends with benefits, οι friends without benefits.
Λήμματα κρίσης που (καλώς ή κακώς) υπάρχουν στο σάι μας είναι και τα εξής: λεφτά υπάρχουν, Πάγκαλος, τσολάκογλου, καροτσάκιας, σάλιο, οικονομική στύση, η κρίση θέλει καλοπέραση, καψοκαγιένηδες, Υπουργείο Φωτοτυπίας, ελβετόψυχος κ.ά.
επίδομα αλληλεγγύης => εισφορά αλληλεγγύης
Θένκια! Βαθμολογικά πάντως προβλέπω να πάρει από την Τρόϊκα το ΔΝΤ.
Slangum opus!
Με τρισίλιο κατραμωμένο, δέναμε τα ξύλινα σκαλοπάτια της ανεμόσκαλας, στα δύο κατακόρυφα (τα περνούσαμε ανάμεσα στα έμπολα του σκοινιού και τα στερεώναμε με το τρισίλιο).
Θυμάμαι το λοστρόμο να λέει
«Με το τρισίλιο να φοράς γάντια. Άμα σου κάνει κάνα κόψιμο (συχνά όταν σφίγγεις σπάγκους με γυμνό χέρι, κόβεσαι από το καργάρισμα) είναι Θέ μου φύλαε»
Γράφτηκε παραληρηματικά, σόρι για τα συντακτικά.
Είν' οι βιταμίνες.
Βλέποντας και το ραδίκι σγουρό παρατηρώ μιά γενικότερη παρομοίωση του μουνιού με σαλατικό...
Το σγουρό ραδίκι είναι η ποικιλία τού ήμερου = καλλιεργημένου ραδικιού με μακριά φύλλα πού στην άκρη σγουραίνουν. Αυτά στα μήδια είναι τά άγρια, πικρά ραδίκια.
Πρέπει να υπάρχει κάποια σχέση μουνιού-μαρουλιού όπως φαίνεται απο το (ξεχασμένο) στιχάκι
«Της θείας σου ο μούναρος,
μαρούλι με το ξίδι...»
Τα μουνόχειλα να παραπέμπουν σε μαρουλόφυλλα (σγουρωπά και σαρκώδη;;) - Τότε που τα μαρούλια ήταν μαρούλια κι όχι «σαλάτες».
Κατα τον πάππου μου
«Κάτουρο χωρίς πορδή, σαν βιολί χωρίς χορδή»
Αυτό το «μαγικό» τό είχα ακούσει κι εγώ. Οτι δλδ έβαζαν το δάχτυλο στον κώλο τους και μ΄αυτό ανακάτευαν τον καφέ γιά να «γ(ο)ητέψουν» τον γαμπρό.