Comments (102484)
Showing 1441-1470 from 102484
Aυτό το λήμμα είναι ταυτόχρονα προσβλητικό και βλακώδες. Ασφαλώς και η Ιατρική δεν είναι η μητέρα όλων των επιστημών και είναι εξωφρενικό να συγκρίνουμε επιστήμες. Η προσφώνηση δεν οφείλεται στην υπεροχή του γιατρού έναντι... όλων των άλλων. Ένας παιδίατρος δεν χαίρει μεγαλύτερου σεβασμού νομίζω από έναν πχ πυρηνικό φυσικό. Επίσης στην Ελλάδα σήμερα το να είσαι γιατρός δεν σημαίνει αυτομάτως πως ανεβαίνεις κοινωνικά και οικονομικά! Το άρθρο μοιάζει να το έγραψε καμιά γιαγιά από χωριό. Η προσφώνηση ''γιατρέ'' λεγόταν πολύ παλιά στις φτωχές ελληνικές γειτονιές όταν ο οικογενειακός γιατρός ήταν ο μόνος επιστήμονας που τα ανθρωπάκια ήξεραν. Επίσης καμιά φορά όταν λέμε κάποιον γιατρό εννοούμε κάποιον μαλάκα, ίσως επειδή παλιά οι γιατροί ήταν σκιτζήδες και ξέκαναν κόσμο. Το ''γιατρέ'' ως υποτιμητική προσφώνηση είναι και international άλλωστε. εμφανιζόμενο κείμενο συνδέσμου
Σούζαν Σάραντον: Δεν ψηφίζω με το αιδοίο μου
+1
Γνωρίζουμε σε ποια περιοχή λέγεται;
Και μια που τ' αναφέραμε, ο νικολό του πουσταριού ξαναήρθε στην επικαιρότητα εν πλήρει αθλιότητι.
http://menshouse.gr/pechnidia/5564/angichto-akofti-bi-de-bi-pame-gia-ena-monaki-13-erotisis/ Μάλλον στα δύο σκασίματα...
Master Chief είναι βαθμός, όχι όνομα
Ρε παιδιά, η τριανταμία στο μπάσκετ θυμάται κανείς πως πεζόταν; Όσο τα έβαζες ξανάριχνες αρκεί να την έπιανες πριν σκάσει δεύτερη νομίζω; Και σούταρες από εκεί που την έπιανες;
Το δε ΠΕΕόχαρτο έπρεπε να συμπληρωθεί εις πενταπλούν(!), μεγάλος μπελάς...
Δεν υπάρχει τέτοια πράγμα. Υπάρχουν: "Διακριτικά αλεξιπτωτιστού στατικού ιμάντα" (πουλάδα), "Διακριτικά αλεξιπτωτιστού στατικού ιμάντα (31-64 άλματα)" (αστεροπουλάδα), "Διακριτικά αλεξιπτωτιστού στατικού ιμάντα (64+ άλματα)" (δάφνινη αστεροπουλάδα), "Διακριτικά αλεξιπτωτιστού ελευθέρας πτώσεως" (ελευθεροπουλάδα).
Και ως ρήμα, καρβάρω
Το γνωστό ανέκδοτο δεν αναφέρεται στη νεκροταμπέλα, ούτε στην αναγνώριση από τα δόντια. Ο σκοπός της προτροπής είναι να μη χαθεί το ΔΤ κατά την πρόσκρουση. Και επειδή αναφερόμαστε σε αυτό αλλά κανένας δεν το μεταφέρει, έχει ως εξής: Το αεροπλάνο πέφτει, ο κυβερνήτης λέει στον συγκυβερνήτη "πες τους να πάρουν θέση αναγκαστικής προσγείωσης, αλλά φερ' τους το μαλακά". Και ο συγκυβερνήτης "παρακαλώ αγαπητοί επιβάτες αντιμετωπίζουμε ένα τεχνικό πρόβλημα, μην ανησυχείτε, όλα θα πάνε καλά. Εντελώς προληπτικά, πάρτε θέση πρόσκρουσης, και βάλτε τις ταυτότητες στο στόμα, γιατί με την αναγνώριση πτωμάτων γίνεται της π*#@%@$ μετά"...
Ή αλλοιώς ο τρόμος του αρχάριου...
Μαδουροπουλος: Τόσο καλές προσφορές που αξίζει να πας Βενεζουελα για να ψωνισεις
(Χ)
Ὡραῖος!
Λίγα χρόνια αργότερα, ο Ανδρέας Καρκαβίτσας ταξιδεύει στην Πελοπόννησο και έρχεται σε επαφή με την οικτρή κατάσταση των φυλακών του Ναυπλίου. Συγκλονισμένος, γράφει τις εντυπώσεις του, οι οποίες δημοσιεύονται το 1892 στην «Εστία» («Αι φυλακαί του Ναυπλίου», Αθήνα, εκδ. Ροές, 1998):
«Πρώτη μου δουλειά, όταν έφθασα στο Ναύπλιο, ήτο να ιδώ το Παλαμήδη (…) ετράβηξα ίσα ‘ς του Μιλτιάδη. Και τι φοβερές φυλακές! (…) είδα διά πρώτην φοράν τους φυλακισμένους… Άλλοι περιπατούν απάνου κάτου, με μικρά μουδιασμένα βήματα, (…) άλλοι καταμόναχοι με χαμηλωμένο το κεφάλι, συλλογισμένοι (…) άλλοι καθισμένοι εις τα πεζούλια επριόνιζαν ξυλάκια, είτ’ έγλυφον κόκκαλα διά την τέχνην τους (…) άλλος έπλεκε καλτσοδέτες και τρεις (…) μισόγυμνοι εσαπούνιζαν τα ασπρόρουχά τους!(…) όλοι εκείνοι ήσαν διά θάνατον, είτε ισοβίως καταδικασμένοι… Εις μιαν γωνιά της αυλής βλέπω την θύρα μανταλωμένη και τρία κεφάλια που κοίταζαν από το στρογγυλό σιδηροφραγμένο παραθύρι. Λιοντάρια μέσα στο κλουβί δεν θα κύτταζαν έτσι.
Εκεί είναι ο Αράπης. Όποιοι κάνουν άτακτα τους βάνουμ’ εκεί… Έχουν κόμματα κι εδώ μέσα. Είναι παρέες παρέες… Χθες εμαχαίρωσαν ένα…
Εις την άλλην άκρη της γέφυρας είναι η Στενή… Σκοτάδι… εικοσιπέντε ανθρώπους, ελεεινούς, πατείς με πατώ σε».
Σόι πάει το βασίλειο ρε πστ...
Ζώσιν εις τας οπάς ιων(…) αίτινες θα ηδύναντο να χρησιμεύσουν μόνον ως κατοικίαι ασπαλάκων (…), ζώσιν εις τον Αράπην [έτσι ονόμαζαν το μπουντρούμι του Παλαμηδιού], το φοβερόν υποχθόνιον σπήλαιον, όπου ουδέποτε εισήλθε φως, όπου κατέρχεσαι δια περιαιρετών κλιμάκων εις τρεις ή τεσσάρας αλλεπάλληλους λάκκους, τον ένα βαθύτερον του άλλου, τον ένα ζοφερώτερον του άλλου, τον ένα απαισιώτερον του άλλου, όπου το φέγγος των λύχνων σβέννυται αυτομάτως εκ της υγρασίας, όπου ασφυκτιάς μετά εν μόλις από της εισόδου σου λεπτόν, οπόθεν εξερχόμενος φέρεις τεθαμβωμένους ως να ετυφλώθης αίφνης τους οφθαλμούς και θαμβούντα τα ώτα και την κεφαλήν ιλιγγιώσαν…».
Φυλακές Παλαμηδίου 1887 εδώ
Τότες, τα πρωτοβρέξα, βγαίνουνε κι οι αμανίτες. Κι αυτοί καλοί. Περίτου τηγανιτοί. Βασιλικό φαΐ. Μάλιστα νάχεις λεμόνι να τους στάξεις, ως αποψηθούνε... αλλά κι οφτοί καλοί 'ναι. Οι ντρυγίτες γίνουνται μεγάλοι. Κάθε εις μια τηγανιά! Χορταστικοί. Είναι κι αυτοί λοΐσιμοι: Ντρυγίτες, αγκαθίτες, φουσκίτες, ριζίτες. Μόνο πρέπει να τους γνωρίζεις καλά. Να μη λαθέψεις και μαζέψεις ψακωτερούς, γιατί πάει επόθανες. Μια φορά εγίνηκε μεγάλο κακό στο χωριό. [...]
Γαλάτεια Καζαντζάκη "Στα ψηλά βουνά της Κρήτης", εφημ. Η Αυγή 15-8-1965
Ανατροφοδότηση για τα Lidl.
Αν δεν κάτσει ο Πολύδωρας υπάρχει πάντα ο Παναγιώτης Ψωμιάδης. #πρώτηφοράτόσοπολύΑριστερά (Χ)
«Φαντάζομαι το καταλαβαίνετε ότι μας ξεφτιλίζετε. Γιατί αν δεν το καταλαβαίνετε θα πέσετε από τα σύννεφα λίαν συντόμως», έγραψε σε ανάρτησή του στο Facebook ο Χρήστος Καραγιαννίδης, βουλευτής και μέλος της «Κίνησης των 53». Νωρίτερα είχε γράψει: «Επίσης, γιατί όχι και τον Θωμά Μάτσιο;» και «Και γιατί όχι η γράνα; Αφού το ξεφτιλίσαμε που το ξεφτιλίσαμε».
Δὲν βρίσκω τὶποτα τὸ προσβλητικὸ καὶ τὸ βλακῶδες στὸ λῆμμα. Οὔτε καὶ ὅλοι ὅσοι τὸ σχολίασαν, πλὴν τοῦ dimitris_ntourtas. Ἀπεναντίας βρίσκω προσβλητικὰ ὅσα γράφει ὁ ἴδιος τόσο γιὰ τὸν λημματογράφο (*μοιάζει να το έγραψε καμιά γιαγιά από χωριό*), ὅσο καὶ πιὸ γενικὰ (*Η προσφώνηση ''γιατρέ'' λεγόταν πολύ παλιά στις φτωχές ελληνικές γειτονιές όταν ο οικογενειακός γιατρός ήταν ο μόνος επιστήμονας που τα ανθρωπάκια ήξεραν. Επίσης καμιά φορά όταν λέμε κάποιον γιατρό εννοούμε κάποιον μαλάκα, ίσως επειδή παλιά οι γιατροί ήταν σκιτζήδες και ξέκαναν κόσμο.*)