xaxaxaxa mhtsos!
Και παρόλο που δεν πρόκειται για "πόλεις που ανήκουν σε παρόμοιο τύπο μεγαλούπολης, όπως το Λονδίνο ή το Παρίσι" το αντίστροφο φαινόμενο συμβαίνει και στη Φιλαδέλφεια.
Ας θυμηθούμε μαζί ένα "θρυλικό" σύνθημα που είχε ακουστεί μέσα στα Φιλαδέλφεια: "Γαύροι αδέρφια μαζί θα το σηκώσουμε μέσα στα Φιλαδέλφεια "
Να παίζει η ΑΕΚαρα στα ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ
και μεις γυμνοί στους δρόμους
Ξύλο σε αστυνόμους καμένα μπατσικά
Αλλόθρησκοι να τρέχουν στα γύρω τα στενά
Με ανοιχτά κεφάλια και αίματα πολλά
Αφήσαν μηχανάκια αφήσανε πανιά
Και όταν θα πέσει η νύχτα αρχίζει το κρυφτό
Μεσά στο άλσος λέμε θα γίνει μακελειό
Οι πέτρες τα μπουκάλια θα πέφτουνε βροχή
Μονάχα γαμημενοι θα βγείτε ζωντανοί
ΑΕΚΑΡΑ μου για σένα παιδιά στη φυλακή
Θα βάζουν το κασκόλ τους θα κάνουν προσευχή
για όποιον ενδιαφέρεται...
(museo della merda, αχαχχχ!!!)
https://news.artnet.com/art-world/museo-della-merda-italy-shit-museum-293020
μια γυναίκα θα βρει πάντα τον τρόπο να ξεφορτωθεί έναν άντρα και τίποτα δεν μπορεί να την εμποδίσει, σίγουρα όχι η προσήλωση σε μία θρησκεία.
κλασικά ανδροκρατικά στερεότυπα, μπράβο τελικά.
«Άντε τώρα», του 'πε, «πήγαινε να μου φέρεις την τσάντα μου απ' την ντουλάπα να σου δώσω μία δραχμή να πας στον ΕΒΓΑ να πάρεις ένα παγωτό». Της είπε, «το παγωτό έχει δύο δραχμές...». «Δύο!» έκαν' εκείνη μ' έκπληξη. «Πότε το κάνανε δύο δραχμές οι κλεφταράδες; [...]»
Κώστας Ταχτσής, «Ένα σύγχρονο προϊόν», απο τη συλλογή διηγημάτων «Τα ρέστα» (α΄ έκδ. 1972)
Γειά σου Μπέτα :-)
(Πάντως όλα τα λεφτά είναι ο πούτσος του πεθαμένου. Ακόμα γελάω).
μανιφικ ρε Khan, οπου fick το γερμανικο, να ταιριαζει με την ορολογια.
Αφιερωμένο στον Πάτση. Εντελώς άσχετο, και πάλι με αφορμή την αλλαξοπιστία.
Ο εξισλαμισμός των γυναικών αντανακλά επίσης την ύπαρξη μιας ασυνήθιστης κατάστασης. Κάποιες γυναίκες, όπως φαίνεται, δεν είχαν ιδιαίτερη δυσκολία να εμφανιστούν μόνες τους στο ιεροδικείο και να εξισλαμιστούν. Η προσωπική ελευθερία που θα αποκτούσαν μέσω της αλλαξοπιστίας μπορούσε να είναι σημαντική. Εφόσον σύμφωνα με τον ισλαμικό νόμο οι χριστιανοί άνδρες δεν μπορούσαν να παντρευτούν μουσουλμάνες γυναίκες (το αντίθετο επιτρέπεται), μια χριστιανή μπορούσε να διαλύσει το γάμο της ασπαζόμενη το Ισλάμ και οι ιεροδικαστικοί κώδικες του Χάνδακα περιλαμβάνουν τέτοιες περιπτώσεις. (παραπομπή σε ιεροδικαστικούς κώδικες ΤΑΗ. Τουρκικό Αρχείο Ηρακλείου). Η πρόσφατα εξισλαμισμένη Αϊσέ Χανούμ αμέσως μόλις διέλυσε το γάμο της με τον Μιχαήλ, ο οποίος αρνήθηκε να προσηλυτιστεί, παντρεύτηκε τον Αλή, υιό Αμπντουλάχ, που χωρίς αμφιβολία ήταν επίσης εξισλαμισμένος. Μια γυναίκα που εξισλαμιζόταν αλλά δεν ξαναπαντρευόταν, μπορούσε όχι μόνο να απαλλαγεί από ένα ανεπιθύμητο σύζυγο, αλλά επίσης να κερδίσει την κηδεμονία των παιδιών της. Το 1083/1673 μια γυναίκα από τη Σαντορίνη με το όνομα Μαρία έγινε μουσουλμάνα όπως και οι δυο ανήλικοι γιοί της Κωσταντίνος και Αντώνης. Μια μέρα αργότερα ο σύζυγός της Ιωάννης ρωτήθηκε 3 φορές στο ιεροδικείο αν ασπάζεται το Ισλάμ και 3 φορές απάντησε αρνητικά. Ο γάμος διαλύθηκε. Δεν γίνεται κανένα σχόλιο για το νομικό καθεστώς της σχέσης του πατέρα με τους δύο γιούς». (Molly Greene, Κρήτη, ένας κοινός κόσμος, εκδόσεις 21ου αιώνα).
Βλέπουμε στο απόσπασμα ότι, διαχρονικά, μια γυναίκα θα βρει πάντα τον τρόπο να ξεφορτωθεί έναν άντρα και τίποτα δεν μπορεί να την εμποδίσει, σίγουρα όχι η προσήλωση σε μία θρησκεία.
Άμα υπάρχουν λήμματα στο σλανγκ σχετικά με την αλλαξοπιστία, μπορείτε να μεταφέρετε εκεί τα σχόλια, για να μην σπαμάρουμε παραπάνω αυτό το ωραίο λήμμα.
Μ' αρέσει η παραπομπή σε λεξικό για τη σημασία του μίσους.
Σχεδόν εντελώς άσχετο, με αφορμή την αλλαγή πίστης:
[...] Έφαρμοστέον όθεν, κατ' άρθρον 16 έδ. β' ΑΚ, τυγχάνει ώδε ως προς τό διαζύγιον τών διαδίκων το περί διαζυγίου Συριακόν δίκαιον, αρθρ. 308 του ν. περί προσωπικής καταστάσεως της 17.9.1953, ως τοιοΰτόν της ιθαγενείας του εναγομένου συζύγου. Το δίκαιον δέ τούτο, δοθέντος οτι ο εναγόμενος είναι κατά τό θρήσκευμα Χριστιανός Ορθόδοξος, είναι το δίκαιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας ήτοι το Βυζαντινόν, οπερ ως λόγον διαζυγίου δέν προβλέπει τον διά του άρθρου 1442 ΑΚ καθιερούμενον τοιούτον του κλονισμού της εγγάμου σχέσεως άλλ' έτερους τοιούτους, ώς λ.χ. την εσχάτην προδοσίαν, επιβουλήν ζωής, μοιχείαν, άμβλωσιν και την άλλαξοπιστίαν του ενός τών συζύγων. Παρά ταύτα δέον κατ' έφαρμογήν της Εκκλησιαστικής Οικονομίας νά γένηται δεκτόν και εν τη προκειμένη περιπτώσει οτι καθιδρύεται υπέρ τής εναγούσης λόγος διαζυγίου δι' άκατάλλακτον μίσος, ήτοι αποστροφήν, απέχθειαν άνευ αποχρώντος λόγου (βλ. "Πυρσοΰ", Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια υπό λέξιν μίσος, τόμ. ΙΖ`, σελ. 262), έν όψει του γεγονότος οτι και κατά το παρελθόν τά εκκλησιαστικά δικαστήρια, την αυτήν ώς άνω έκκλησιαστικήν οικονομίαν εφαρμόζοντα, ελυον γάμους καί εις περιπτώσεις αντικειμενικού κλονισμού, ώς λ.χ. δι' σκατάλλακτον μίσος, σσθένειαν σνίατον, εχθραν κλπ. [...]
ΠολΠρωτΘεσσ 2470/1981, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ (κάποια σφάλματα σε τόνους, πνεύματα και στίξη για τεχνικούς λόγους)
Στα γενικά αρχεία του Κράτους , σώζεται αναφορά μιας αλλαξοπιστεμένης που το 1823 κλαίει και οδύρεται:
«Εις το Εξοχώτατον και Σεβασμιώτατον Συμβούλιον των Υπουργών.
Πρακαλώ τους αφεντάδες να με λυπηθούν την καυμένην , οπού μου έκαψαν το συκώτι οι γενιές μου , ούτε σκουτιά μου άφησαν ούτε τίποτες . Με πέρασαν απ’ του σκυλιού τον κώλο , με τις βρισιές τους και με τυραννούν ολημέρα ,ωσάν οι Εβραίοι τον Χριστόν από τότε που εβαπτίσθηκα , η μάνα μου δεν έχει μάτια να με ιδή . Τι τραβώ , ένας Θεός το ξέρει….
η δούλη σας , η νεοφώτιστος Φωτεινή «.
Δὲς ἐπίσης καὶ αέρα μπανά.
< τουρκ. yaban = αγριότοπος / άγριος / ξένος / αυτοφυής. Yabana atmak = απαξιώνω, δεν δίνω σημασία. Yabana söylemek = χαζολογώ, λέω βλακείες.
Στο νέτι εντόπισα 2 περιπτώσεις της λέξης με απαξιωτική χροιά (βαργέμαι να λινκάρω ), όπως κ σε διάφορες ντοπιολαλιές το ιδιωματικό επίρρ. γιαμπανά = μάταια, άδικα. Η Δ. Σωτηρίου στα Ματωμένα Χώματα το χωρίζει αδικαιολογήτως σε δύο λέξεις, σαν να υπήρχε ελλην. επίδραση ( Άμα είδαν κι απόειδαν πως πήγαινε για μπανά η ζωή τους, είπανε να ξενιτευτούνε να λευτερωθούν από τον τσιφλικά ).
Ποιοι Βίκινγκς καλέ; Όταν εμείς οι Έλληνες...
Ενδιαφέρουσα έκφραση!
Με την ευκαιρία, η χωρίς γλωσσικό ενδιαφέρον πληροφορία της ημέρας εδώ.
(Την Αμερική την είχαν βεβαίως ανακαλύψει οι Βίκινγκς τον 11ο αιώνα και πριν από αυτούς αυτοί που πέρασαν τον Βερίγκειο πορθμό περί το 14.000-11.000 π.Χ. (δες) και ήταν οι πρόγονοι των Ινδιάνων. Λένε ότι μάλλον ήταν παγωμένος τότε ο Βερίγκειος λόγω παγετωνείου περιόδου και έτσι πέρασαν. Και άλλες θεωρίες. Και πριν από αυτούς την είχαν ανακαλύψει τα ψάρια της, για να το θέσουμε αναρχικά. Ουγκ.)
Και τα Πόκεμον έπαιζαν από αφασία.Το μόνο που έλεγαν διαρκώς ήταν το όνομα της φαρας του το καθένα - όνομά του, όντας ανίκανα να πουν κάτι άλλο. Κάποια δε ήταν και τελείως μουγκά όπως αυτά που έμοιαζαν με αστερίες (staryu και starmie) ή το αδαμάντινο porygon. (τί θυμήθηκα τώρα!...):Ρ.
Ο Πίκατσου μας είχε τρέλανε με κείνο το "Πίκα, πί-κα-ΤΣΟΥ!!!".χαχαχα.
Αφασία είναι όταν έχεις κολλήσει σε μία λέξη, μια φράση ή ένα πολύ περιορισμένο λεξιλόγιο που όμως δεν αντανακλά την εγκεφαλική γλωσσική δραστηριότητα και η ολική αφασία είναι η πλήρης αλαλία. Όταν γλωσσευσεις την μπερδα σου φέρεσαι για κείνη την περίπτωση ως αφασικός, άλλο θέλω να πω και άλλο λέω.